OPINIONS

Σίγουρα δεν είμαι ο μόνος άνθρωπος σε αυτή τη χώρα που διερωτάται γιατί ο Αλέξης Τσίπρας επενδύει «όλα τα λεφτά» του ΣΥΡΙΖΑ στην αναταραχή και στο μπάχαλο.

Είναι αδύνατον, ακόμα και για τον πλέον περιστασιακό και αδιάφορο αναγνώστη της επικαιρότητας, να μην έχει συναντήσει τις τελευταίες ημέρες το επιχείρημα πως «η δημοκρατία δεν πρέπει να εκδικείται».

Ο ΣΥΡΙΖΑ πάλι στα… χαρακώματα! Λυσσάει και καλλιεργεί κλίμα έντασης και σύγκρουσης, εμπνέει και παρακινεί κουκουλοφόρους, μολότοφ-βολιστές και «αλληλέγγυους» μπαχαλάκηδες όχι επειδή, όπως διατείνεται, κόπτεται για τα «ανθρώπινα δικαιώματα» του πολυδολοφόνου Κουφοντίνα και την εφαρμογή τάχατες του «κράτους δικαίου»…

«Μια ζωή κερδισμένη είναι σημαντικότερη από οποιοδήποτε “πολιτικό κόστος”…» διάβασα σε μια ανάρτηση στο διαδίκτυο για τον Κουφοντίνα. Συμφωνώ απόλυτα και την προσυπογράφω…

Ένα από τα μεγάλα θέματα συζήτησης σε όλη την Ευρώπη είναι η έλλειψη των εμβολίων. Η επιθυμία όλων μας να τελειώσουμε από τον εφιάλτη του κορωνοϊού είναι μεγάλη. Η πίεση στην ηγεσία της ΕΕ απο τα κράτη-μέλη αυξάνεται ώστε οι διαπραγματεύσεις με τις εταιρίες να οδηγήσουν σε μεγαλύτερη διαθεσιμότητα εμβολίων.

Δεν είχα σκοπό να συμμετάσχω σε έναν διάλογο όπου κυριαρχούν η αφόρητη τοξικότητα, η υποκρισία αλλά και η κλειδαρότρυπα γύρω από άθλια σεξουαλικά εγκλήματα.

Οποία κατάντια… Έσκασε μια βόμβα που θα έπρεπε να έχει εκραγεί εδώ και δεκαετίες, αν δεν πρυτάνευε η υποκρισία, η «συναδελφική αλληλεγγύη», ο φόβος και η υστεροβουλία στον καλλιτεχνικό χώρο -«άσ' τα στο σκοτάδι, θα μας πάρει όλους η μπάλα…».

Την τελευταία εβδομάδα χιλιάδες νοικοκυριά σε ένα μεγάλο μέρος της Αττικής, καθώς και των ορεινών περιοχών της Εύβοιας, έμειναν για πολλά εικοσιτετράωρα χωρίς ρεύμα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται εν μέσω σφοδρού ψύχους.

Η «υπόθεση Λιγνάδη» (το, μέχρι στιγμής, αποκορύφωμα του κατακλυσμού αποκαλύψεων σεξουαλικών νοσηρών ακροτήτων, που ακολούθησε τις καταγγελίες Μπεκατώρου) θα μπορούσε να είναι καταλύτης ανησυχίας και προβληματισμού για μια κοινωνική περιθωριακή μάστιγα που όλοι ξέρουμε ότι υπήρχε, υπάρχει και δυστυχώς θα υπάρχει…

Το πρόβλημα της βίας κατά των γυναικών, σε όλες τις μορφές της, αποτελεί δημόσια υπόθεση.

Έμεινα δέκα ώρες με κομμένο ρεύμα, σε (πολύ) κοντινό προάστιο των Αθηνών. Αυτό σημαίνει χωρίς θέρμανση, χωρίς ίντερνετ, με θερμοκρασία στο μηδέν.

Τον Νίκο Ξυδάκη τον ξέρω πολλά χρόνια. Περάσαμε ατέλειωτες ώρες στην «Καθημερινή», ανταλλάσσοντας σκέψεις, ιδέες, σχόλια για τα τρέχοντα πολιτικά, φιλοσοφικές, λογοτεχνικές, αισθητικές ανησυχίες και προσεγγίσεις.

Για να λέμε αλήθειες και να μην κοροϊδεύουμε εαυτούς, (προϋπόθεση για να κάνουμε ένα βήμα μπροστά…), αυτός ο νόμος για την Παιδεία που προκάλεσε τόση ένταση και αντιπαράθεση και η κ. Κεραμέως τον βάφτισε «μεταρρύθμιση», δεν είναι τίποτε περισσότερο από διορθωτικές παρεμβάσεις που έπρεπε να έχουν γίνει… προ 25ετίας!

Ήταν ανατριχιαστική η μπηχτή Τσίπρα κατά την ομιλία του στη Βουλή στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τα πανεπιστήμια. Άφησε υπαινιγμούς για βιασμούς «στο Εθνικό Θέατρο».

Ήταν θέμα χρόνου. Στην επιβολή «σκληρού lockdown» αναφέρονταν μέσες-άκρες ειδικοί και επιδημιολόγοι στις τόσες καθημερινές (έλεος πλέον!) εμφανίσεις τους σε όλα τα κανάλια και τα ραδιόφωνα. Άρχιζαν με το «δεν μπορεί να αποκλεισθεί…» και κατέληγαν με το «καλύτερα να περιμένουμε την εξέλιξη των στοιχείων».