OPINIONS

Δεν άντεξε να μην επαναλάβει τον κακό εαυτό του ο Αλέξης Τσίπρας.

Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της επομένης κυβέρνησης είναι να δημιουργήσει τις συνθήκες εκείνες για την πραγματική μείωση της ανεργίας με τη δημιουργία σταθερών, καλά αμοιβόμενων θέσεων εργασίας που θα δώσει τη δυνατότητα και τις ευκαιρίες στους άνεργους συμπολίτες μας να καταφέρουν να επανέλθουν στο οικονομικό γίγνεσθαι, αλλά και να μην χρειάζεται να μεταναστεύουν ή να απασχολούνται μερικώς και αδήλωτα.

Παρά την αισιοδοξία που επιχειρεί να εκπέμψει στον δημόσιο λόγο του για την έκβαση της εκλογικής μάχης της 7ης Ιουλίου, ο κ. Τσίπρας γνωρίζει καλά ότι θα είναι ο μεγάλος χαμένος. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κυρίως ο ίδιος προσωπικά…

Θυμάστε έναν καθηγητή μαθηματικών, με νόμπελ στον τομέα του, που ο Εμανουέλ Μακρόν τοποθέτησε υποψήφιο βουλευτή το 2017, αφήνοντας ξερούς τους Γάλλους;

Miserabile visu, η χθεσινή σύναξη του ΣΥΡΙΖΑ στο αίθριο του Μεγάρου Μουσικής, με την οποία ο Αλέξης Τσίπρας εγκαινίασε (και επισήμως) την προεκλογική εκστρατεία προς τις κάλπες της 7ης Ιουλίου…

Δεν ξέρω γιατί, αλλά τον τελευταίο καιρό ο Αλέξης αρχίζει να θυμίζει τον Καστίγιο.

Το προηγούμενο Σάββατο έγινε μια πράξη αποτρόπαια, ύπουλη, υπολογισμένη από καιρό αλλά και απολύτως χαρακτηριστική του βαθέως πολιτικού συστήματος της ταλαίπωρης αυτής χώρας.

Υπήρξε πάγια τακτική όλων των αδύναμων που βρίσκονταν εν αμύνη: Από τους περσικούς μέχρι τους Ναπολεόντειους πολέμους και από την προέλαση του Μεγ. Αλεξάνδρου στην Ασία μέχρι την σοβιετική υποχώρηση στα στίφη του Χίτλερ στις αχανείς ρωσικές στέπες.

Χρειάζεται αυτοσεβασμός για να μπορέσει κανείς να φύγει με αξιοπρέπεια από την σκηνή. Έστω χωρίς χειροκρότημα…

Ο Νίκος Ανδρουλάκης, το είπε ξεκάθαρα: «Την επομένη των εκλογών, θα τα ξαναπούμε…».

«Προσπαθήστε να με εκπλήξετε». Αυτό ήταν το μόνιμο μότο του Ευάγγελου Βενιζέλου στους δημοσιογράφους όταν του έπαιρναν συνέντευξη ή στο briefing όπου διετέλεσε κυβερνητικός εκπρόσωπος (ένας από τους καλύτερους κατά γενική ομολογία) επί πρωθυπουργίας Ανδρέα Παπανδρέου.

Πάτησε τη σκανδάλη η κυρία Φώφη Γεννηματά. Χωρίς να πάρει χαμπάρι ότι η κάννη του περιστρόφου ήταν στραμμένη στον ίδιο της τον κρόταφο… Και το κόμμα που μοίρα κακιά της έλαχε να ηγείται…

Το δίλημμα για το ΚΙΝ.ΑΛ- ΠΑΣΟΚ, έχει τεθεί από καιρό. Τώρα, όμως, 40 μέρες πριν τις βουλευτικές εκλογές, καλείται σε συνθήκες αυξανόμενης πόλωσης να δώσει μια απάντηση, κάποια ένδειξη, έστω…

Ενας ηγέτης, πρωθυπουργός, πρόεδρος κόμματος, δεν πάει στις εκλογές για να χάσει. Είναι αυτονόητο ότι πρέπει να πείσει τον εαυτό του κατ΄αρχήν και μετά τους γύρω του, ότι θα κερδίσει. Αν σηκώσει λευκή σημαία μέσα του, πάει σπίτι του πριν τη μάχη.

Η εκλογή Βελόπουλου στην ευρωβουλή, με ποσοστό 4% (πολύ πιο πάνω, φυσικά, από Σταύρο Θεοδωράκη, Καμμένο, Λεβέντη κλπ) κατέπληξε δυσάρεστα πολλούς, αλλά δεν έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία.