OPINIONS

Ειδικοί επιστήμονες αλλά και όλοι μας, οι απλοί καθημερινοί πολίτες, προβληματιζόμαστε για το πώς θα είναι η συμπεριφορά μας, η …εξ επαφής ζωή μας, την «επόμενη μέρα», όταν ο εφιάλτης και το δέος της πανδημίας θα είναι μια κακιά ανάμνηση. Θα είμαστε «καλύτεροι», «χειρότεροι» ή απλώς… «ίδιοι»;

Είναι ν’ απορεί κανείς με το πόσο κοντόφθαλμα και μικρονοϊκά ενεργεί και αντιδρά συχνά ο άνθρωπος. Καίγεται το σπίτι του, κι’ αυτός αντί να βγει έξω να σωθεί, προσπαθεί να φθάσει την κρυψώνα που έχει χρήματα και κοσμήματα. Θυσιάζει την ζωή του, για μια χίμαιρα καλοζωίας αν την γλυτώσει…

Σ’ ολόκληρο τον πλανήτη, ηγεσίες και κοινωνίες αγωνιούν και προβληματίζονται για την «επόμενη μέρα». Σε ποια νέα πραγματικότητα θα βρεθούμε και θα κληθούμε ν’ αντιμετωπίσουμε και να προσαρμοσθούμε. Από πλευράς κοινωνικής συμπεριφοράς, οικονομίας, ανθρώπινης ενσυναίσθησης, θεώρησης του κόσμου, αναθεώρησης των... προ κορωνοϊού «βεβαιοτήτων» μας.

Οι γενιές από το ‘60 και μετά μεγαλώσαμε με την υπενθύμιση της υποτίμησης: «Εσείς τα έχετε όλα έτοιμα. Δεν περάσατε Κατοχή, πόλεμο, εμφύλιο, Ιουλιανά…». Και τη Χούντα, την προλάβαμε ξώφαλτσα, βρέφη.

Στην iefimerida της 17/3/2020 διάβασα την ενδιαφέρουσα συνέντευξη του κ. Στ. Ράμφου στην οποία μιλά για ενδιαφέροντα και σημαντικά πράγματα για τον κορωνοϊό.

Αρκετοί πολιτικοί ηγέτες ανά τον κόσμο, υιοθετώντας μια πολεμική ρητορική, μιλούν για τη διεξαγωγή ενός ακήρυκτου πολέμου από τον οποίο ελπίζουμε να βγούμε αν όχι αλώβητοι, τουλάχιστον νικητές.

Ήμασταν οι δυο-τρεις τυχερές γενιές που δεν είχαμε ζήσει πόλεμο. Που με όλα τα σκαμπανεβάσματα και τα πισωγυρίσματα, η κοινωνία μας προχωρούσε, ζούσαμε σε συνθήκες καλύτερες από εκείνες των γονιών μας, το βιοτικό επίπεδο ανέβαινε, γενικευμένη βεβαιότητα η πεποίθηση ότι θα ζήσουμε σ’ ένα κόσμο απαιτητικό και πολύπλοκο, αλλά πιο διαχειρίσιμο και με περισσότερες ελπίδες. Υπήρχε χώρος ν’ ανθίζουν τα όνειρα…

H χώρα έχει μπει στον πόλεμο κατά της πανδημίας του κορωνοϊού, οι γιατροί δίνουν καθημερινή μάχη για να σώσουν ανθρώπους, η πολιτεία παλεύει με τα περιορισμένα μέσα που της άφησε η κρίση, και κάποιοι καθηγητές ψάχνουν 10 λεπτά δημοσιότητας για να χτίσουν πολιτικές καριέρες.

Με βάση τη θεωρία του στίγματος, οι πολλοί στιγματίζουν τους λίγους. Στιγματίζεται ο λεπρός, στιγματιζόταν και στιγματίζεται ο «τρελός».

Το βράδυ της Κυριακής, μέσω ενός διαδικτυακού καλέσματος, χιλιάδες πολίτες βγήκαν στα μπαλκόνια για να χειροκροτήσουν τους εργαζόμενους των νοσοκομείων που βρίσκονται στην εμπροσθοφυλακή της μάχης κατά του κορωνοϊού.

Η κατεστημένη Εκκλησία για μιαν ακόμη φορά εμετρήθη, εζυγίσθη και ευρέθη ελλιπής…

Έγραφα πρόσφατα για την αποφασιστικότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη να κλείσει τα σύνορα στον Έβρο. Το έκανε αψηφώντας τις κραυγές των εντόπιων ψευτο-ανθρωπιστών, επιβάλλοντας το χρέος του πατριώτη και εκτείνοντας το μεταναστευτικό στην πραγματική ευρωπαϊκή του διάσταση.

Το 2011 η ταινία του Στήβεν Σόντερμπεργκ «Contagion», βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες ως δράμα επιστημονικής φαντασίας.

Αποτυχημένη κοινωνία, σ’ όλο της το πλάτος και το βάθος…

Πανδημία: Λέξη μιας άλλης εποχής. Οκτώ γράμματα που τα διαβάζαμε μόνο στην λογοτεχνία και την ιστορία, βλέπαμε τα αποτελέσματά της μόνο στον κινηματογράφο.