Είναι αδιανόητο πόσοι έχουν πέσει πάνω στον Τσίπρα το τελευταίο διάστημα και προσπαθούν να τον ξεπλύνουν από τις ευθύνες για την καταστροφική διακυβέρνησή του (2015-2019).
Επιχειρούν εν ψυχρώ, και με τον πλέον χονδροειδή τρόπο, να κάνουν το μαύρο άσπρο και έναν αποδεδειγμένα αποτυχημένο πολιτικό να τον παρουσιάσουν ως εκ νέου πολλά υποσχόμενο. Με στόχο, προφανώς, να τον βάλουν ξανά στο παιχνίδι για να διεκδικήσει ψήφο. Θα πρέπει να είναι τεράστια η απόγνωση των αντιπάλων του Κυριάκου Μητσοτάκη, αφού, ελλείψει άλλου ικανού ηγέτη στην αντιπολίτευση, αναγκάζονται να στραφούν σε έναν φθαρμένο και αμφιλεγόμενο πρώην πρωθυπουργό του ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρώντας να τον «ξαναστήσουν» ως λύση. Να του κάνουν rebranding.
Έχει λοιπόν συστηματικά ξεκινήσει μια μεγάλης κλίμακας απόπειρα εξαγνισμού του κ. Τσίπρα. Να φανεί ότι έπεσε ηρωικά μαχόμενος και όχι μετά από μια καταστροφική και τυχοδιωκτική θητεία με νεοσταλινικά χαρακτηριστικά. Στον Τύπο και σε ορισμένα αντικυβερνητικά κανάλια, κολακευτικά άρθρα, αναλύσεις και παρεμβάσεις κάνουν την εμφάνισή τους. Οι εμπνευστές αυτού του rebranding θεωρούν μάλλον ότι είμαστε χώρα Λωτοφάγων.
Ωστόσο, επειδή τα έργα και οι ημέρες του ανδρός είναι μια σειρά από κλιμακούμενες καταστροφές και αποτυχίες, το λίφτινγκ δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πώς να ωραιοποιήσεις π.χ. το κλείσιμο των τραπεζών, τις ουρές έξω από τα ΑΤΜ, τις προσπάθειες για εξασφάλιση ρευστότητας από τη Ρωσία, από την Κίνα και από τους αγιατολάχ του Ιράν; Πώς να σβήσεις από τη συλλογική μνήμη τον Λαφαζάνη που ετοίμαζε σχέδια για την κατάληψη του Νομισματοκοπείου, τον Γιάνη που σχεδίαζε την επιστροφή στη δραχμή και την πληρωμή μισθών και συντάξεων σε ΙOU; Και πώς, εν τέλει, να παρουσιάσεις ως άφθαρτο πολιτικό έναν πρωθυπουργό που δοκιμάστηκε, απέτυχε, έχασε έξι εκλογικές αναμετρήσεις, παραιτήθηκε και διέλυσε το κόμμα του.
Είναι πράγματι απορίας άξιον που υπάρχουν ακόμη εθελοντές για να αναλάβουν μια τέτοιας έκτασης παραποίηση. Μια καταστροφική διακυβέρνηση να την πλασάρουν ως ηρωική προσπάθεια. Φυσικά, επειδή ο κυνισμός και το θράσος δεν λείπουν από την Αριστερά, αρκετοί πρώην υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ το δοκίμασαν πρόσφατα με άρθρα στα «Νέα», με αφορμή τα δέκα χρόνια από το δημοψήφισμα του 2015. Ο Νίκος Μαραντζίδης, μεταξύ άλλων, ο οποίος έχει εξελιχθεί σε αυλοκόλακα ολκής, παρουσίασε το άθλιο αντιευρωπαϊκό δημοψήφισμα του ΣΥΡΙΖΑ ως μια υπέροχη και απαραίτητη εμπειρία! «Η χώρα γλίτωσε από τα μνημόνια, κέρδισε την αξιοπρέπειά της και ορθοπόδησε οικονομικά έχοντας ως αφετηρία εκείνες τις δεκαπέντε εντυπωσιακές μέρες. Γράφτηκε ένα νέο κεφάλαιο στην Ιστορία της χώρας του οποίου ο Τσίπρας είναι ο κεντρικός ήρωας» έγραψε εκστασιασμένος! [Τα Νέα, 29/6].
Πρόσφατα, ακόμη και στο ιδιωτικό γεύμα με τη Μέρκελ στην Αθήνα προσκάλεσαν τον κ. Τσίπρα. Ο άνθρωπος που πριν από λίγα χρόνια ωρυόταν «Go back madame Merkel», σε ένα κρεσέντο λαϊκισμού και τυχοδιωκτισμού, ο πολιτικός που η πρώην Γερμανίδα καγκελάριος βρίσκει συμπαθητικό μόνο και μόνο γιατί πρόθυμα έσκυψε να υπογράψει το τρίτο μνημόνιο, παρακάθησε σε τραπέζι που διοργάνωσε συντηρητική, αστική εφημερίδα σαν να μη συμβαίνει τίποτα.
Βέβαια, ό,τι και να επινοήσουν οι εμπνευστές του rebranding, η διακυβέρνηση, το δημοψήφισμα και η «κωλοτούμπα» του 2015 δεν επιδέχονται πολλές αναγνώσεις. Τόσοι ήταν στην Αριστερά, αυτά μπόρεσαν. Ευτυχώς, δεν πρόλαβαν να καταστρέψουν περισσότερα πριν η Ιστορία τούς σαρώσει. Και κανείς δεν θα ξεχάσει ότι όλες οι επιλογές καθοδηγήθηκαν από ανεύθυνους λαϊκιστές, από ανθρώπους που έτρεφαν αυταπάτες και έπαιξαν στα ζάρια το μέλλον της Ελλάδας.
Κι όσο κι αν κάποιοι τους πλασάρουν σε νέους ρόλους, για να υπηρετήσουν τους δικούς τους ιδιοτελείς σκοπούς ή για εκδίκηση, το δικό μας χρέος είναι να επαναλαμβάνουμε συνεχώς το «ποτέ ξανά!».