Θάνος Οικονομόπουλος

Ο Τσιόδρας, ο «Θεός» που μαζί με τους άλλους ειδικούς έσωσαν την χώρα όταν ξέσπασε ο κορωνοιός, δεν βγαίνει πια κάθε απόγευμα στις τηλεοράσεις μας. Κρίμα. Γιατί ο σοβαρός και τεκμηριωμένος λόγος του ίσως μας ταρακουνούσε όλους, πολίτες και κυβερνώντες, μας έβγαζε από τον ωχαδερφικό νιρβάνα μας…

Ούτε στην τελευταία Κεντρική Επιτροπή (Ανασυγκρότησης) κατάφεραν την… διά των τοιούτων παθημάτων κάθαρση στον ΣΥΡΙΖΑ. Μπορούσε να την επιβάλει ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά αποδείχθηκε ότι δεν διαθέτει την προς τούτο απαραίτητη αρετή και τόλμη. Προσώρας, τουλάχιστον. Όλο και την αναβάλλει, λες και περιμένει κάποια από μηχανής λύση…

Αν υποτεθεί ότι μέχρι χθες υπήρχαν κάποιες «αμφιβολίες» για το αν το σκάνδαλο Novartis αποδείχθηκε η μεγαλύτερη πολιτική σκευωρία.. από συστάσεως του ελληνικού κράτους, οι τελευταίες εξελίξεις με τον εξωδικαστικό συμβιβασμό του υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ και την Novartis τις διέλυσε πανηγυρικά και τελεσίδικα όλες!

Ώστε αυτό ήταν η «πρώτη φορά Αριστερά»;

Η ιδέα, δεν είναι κακή. Αλλά όπως όλες οι ιδέες, για να γίνει πετυχημένη στην πράξη, απαιτεί μελέτη, σχέδιο, προετοιμασία, εναλλακτικές λύσεις. Και ο φιλόδοξος «Μεγάλος Περίπατος» του Κώστα Μπακογιάννη, φαίνεται ότι ήταν απλώς μια «καλή ιδέα» για μια Αθήνα με άλυτα λειτουργικά προβλήματα δεκαετιών και τραγικά ελλιπείς υποδομές για μια μεγαλούπολη 5,5 εκατομμυρίων κατοίκων- πέρα από τους ξένους και ντόπιους επισκέπτες της…

Το φτιασίδωμα της ιστορίας για να ικανοποιεί τις εκάστοτε ανάγκες- εθνικές, κομματικές, ιδεολογικές, ιδεοληπτικές, φανατισμού μερίδας της κοινωνίας- δεν είναι κάτι άγνωστο ή σπάνιο στον κόσμο μας.

Τι θ’ απογίνουν τα έρμα, τώρα που έπαψε να τα φυλάει ο φόβος της πανδημίας;

Σήμερα θα κάνουμε το πρώτο βήμα αναζητώντας την χαμένη κανονικότητα. Θα’ ρθουν κι άλλα. Το πόσο γρήγορα θα είναι και χωρίς πισωγυρίσματα, θα εξαρτηθεί από αυτό το πρώτο και αποφασιστικό…

Εψαχνε απεγνωσμένα ο ΣΥΡΙΖΑ να βρει ένα γερό πάτημα για ν’ ασκήσει τεκμηριωμένη αντιπολίτευση και ως… από μηχανής Θεός εμφανίσθηκε η κυβέρνηση να του το προσφέρει!

Με την επικαιρότητα κατειλημμένη σχεδόν αποκλειστικά με την πανδημία του κορωνοϊού και τις παράπλευρες συνέπειές της, περνάνε κάτω από τα ραντάρ του ενδιαφέροντος της κοινωνίας διεργασίες, εξελίξεις και αναστολές δράσης στο επίπεδο της κομματικής πολιτικής δραστηριότητος.

Θέλει (και μεθοδεύει…) πράγματι πρόωρες εκλογές ο Μητσοτάκης το φθινόπωρο, ή απλώς… ξορκίζει το ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ με τις «καταγγελίες» του;

Αλλες χρονιές τέτοιες μέρες, αν δεν ήμουν ήδη στο χωριό, κανόνιζα τις τελευταίες λεπτομέρειες της πασχαλιάτικης απόδρασης…

Ο Τραμπ θεώρησε τον κορωνοϊό «συνωμοσία και fake news» για να πληγεί η αμερικανική οικονομία και να δυσκολέψει η επανεκλογή του τον Νοέμβριο -τώρα τρέχει και δεν σώνει να στοιβάζει πτώματα…

Οι δημοσκοπήσεις «επισημοποίησαν» απλώς την διάχυτη στην κοινωνία εκτίμηση ότι η κυβέρνηση τα πάει καλά. Στα δύσκολα, τα πολύ δύσκολα…

Ειδικοί επιστήμονες αλλά και όλοι μας, οι απλοί καθημερινοί πολίτες, προβληματιζόμαστε για το πώς θα είναι η συμπεριφορά μας, η …εξ επαφής ζωή μας, την «επόμενη μέρα», όταν ο εφιάλτης και το δέος της πανδημίας θα είναι μια κακιά ανάμνηση. Θα είμαστε «καλύτεροι», «χειρότεροι» ή απλώς… «ίδιοι»;

Είναι ν’ απορεί κανείς με το πόσο κοντόφθαλμα και μικρονοϊκά ενεργεί και αντιδρά συχνά ο άνθρωπος. Καίγεται το σπίτι του, κι’ αυτός αντί να βγει έξω να σωθεί, προσπαθεί να φθάσει την κρυψώνα που έχει χρήματα και κοσμήματα. Θυσιάζει την ζωή του, για μια χίμαιρα καλοζωίας αν την γλυτώσει…

Σ’ ολόκληρο τον πλανήτη, ηγεσίες και κοινωνίες αγωνιούν και προβληματίζονται για την «επόμενη μέρα». Σε ποια νέα πραγματικότητα θα βρεθούμε και θα κληθούμε ν’ αντιμετωπίσουμε και να προσαρμοσθούμε. Από πλευράς κοινωνικής συμπεριφοράς, οικονομίας, ανθρώπινης ενσυναίσθησης, θεώρησης του κόσμου, αναθεώρησης των... προ κορωνοϊού «βεβαιοτήτων» μας.

Ήμασταν οι δυο-τρεις τυχερές γενιές που δεν είχαμε ζήσει πόλεμο. Που με όλα τα σκαμπανεβάσματα και τα πισωγυρίσματα, η κοινωνία μας προχωρούσε, ζούσαμε σε συνθήκες καλύτερες από εκείνες των γονιών μας, το βιοτικό επίπεδο ανέβαινε, γενικευμένη βεβαιότητα η πεποίθηση ότι θα ζήσουμε σ’ ένα κόσμο απαιτητικό και πολύπλοκο, αλλά πιο διαχειρίσιμο και με περισσότερες ελπίδες. Υπήρχε χώρος ν’ ανθίζουν τα όνειρα…