Θάνος Οικονομόπουλος

Παρά την αισιοδοξία που επιχειρεί να εκπέμψει στον δημόσιο λόγο του για την έκβαση της εκλογικής μάχης της 7ης Ιουλίου, ο κ. Τσίπρας γνωρίζει καλά ότι θα είναι ο μεγάλος χαμένος. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κυρίως ο ίδιος προσωπικά…

Miserabile visu, η χθεσινή σύναξη του ΣΥΡΙΖΑ στο αίθριο του Μεγάρου Μουσικής, με την οποία ο Αλέξης Τσίπρας εγκαινίασε (και επισήμως) την προεκλογική εκστρατεία προς τις κάλπες της 7ης Ιουλίου…

Χρειάζεται αυτοσεβασμός για να μπορέσει κανείς να φύγει με αξιοπρέπεια από την σκηνή. Έστω χωρίς χειροκρότημα…

Ο Νίκος Ανδρουλάκης, το είπε ξεκάθαρα: «Την επομένη των εκλογών, θα τα ξαναπούμε…».

Πάτησε τη σκανδάλη η κυρία Φώφη Γεννηματά. Χωρίς να πάρει χαμπάρι ότι η κάννη του περιστρόφου ήταν στραμμένη στον ίδιο της τον κρόταφο… Και το κόμμα που μοίρα κακιά της έλαχε να ηγείται…

Το δίλημμα για το ΚΙΝ.ΑΛ- ΠΑΣΟΚ, έχει τεθεί από καιρό. Τώρα, όμως, 40 μέρες πριν τις βουλευτικές εκλογές, καλείται σε συνθήκες αυξανόμενης πόλωσης να δώσει μια απάντηση, κάποια ένδειξη, έστω…

Αντιμέτωποι με το… αριστερό DNA τους καλούνται να σταθούν στον ΣΥΡΙΖΑ, αν θέλουν τ’ αποτελέσματα των προσεχών βουλευτικών εκλογών να μην είναι χειρότερα από αυτά της περασμένης Κυριακής…

Πόνταρε όλα του τα λεφτά σε μια ζαριά. Και δεν του «κάθισε»...

Σε 50 ώρες, ο εκλογικός πυρετός θα έχει πέσει. Στις 7 το βράδυ της Κυριακής, με τα πρώτα exit polls, και λίγο αργότερα με την ροή των συγκεντρωτικών αποτελεσμάτων ανά την χώρα, το τοπίο θα έχει ξεκαθαρίσει οριστικά.

«Πού βλέπεις τη διαφορά την Κυριακή;» η… τρέχουσα ερώτηση του 1 εκατ. δολαρίων στην τελική ευθεία της προεκλογικής κούρσας.

Ομολογώ ότι ο θερμός εναγκαλισμός Τσίπρα- Λυμπερόπουλου, με εξέπληξε λιγότερο από την... ανάσταση του Άρη Βελουχιώτη και την προεκλογική περιφορά του ως άλλου Ελ Σιντ!

Αν σ’ ένα πράγμα είναι ασυναγώνιστος ο πρωθυπουργός, αυτό είναι στην τέχνη του στο πώς οι λέξεις θα χάσουν το νόημά τους!

Ήταν θέμα χρόνου. Η υβριστική αναίδεια του Αλέξη Τσίπρα (εδραζόμενη, προφανώς, στο «δικαίωμα» που του παρείχε το φαντασιακό θεώρημα περί «ηθικού πλεονεκτήματος της αριστεράς»…) να επιτίθεται χυδαία και κατ’ εξακολούθηση στην οικογένεια (ζώντες και τεθνεόντες…) του πολιτικού του αντιπάλου, κάποια στιγμή θα του γύριζε μπούμερανγκ…

Αυτό που εξοργίζει περισσότερο, είναι η υποκρισία και η ξετσιπωσιά. Αυτό το αδιάντροπο και οιηματικό «αυτοί είμαστε, ρε!», που σου πετάνε στα μούτρα κάθε φορά που τους πιάνεις κλέπτοντες οπώρες…

Ως αντιπολίτευση, τα κατήγγειλε και τα αναθεμάτιζε ως «ματωμένα», αντιλαϊκά και αντιαναπτυξιακά.

Ο Πολάκης δεν είναι άτομο, δεν είναι υφυπουργός, δεν είναι πολιτικός. Δεν είναι ούτε καν ύβρις.

Είναι να τον λυπάσαι τον Αλέξη Τσίπρα. Ότι κι’ αν σκαρφίζεται και μεθοδεύει, δεν του βγαίνει. Και στην αγωνία του να φτιάξει κάπως τα πράγματα, τα κάνει χειρότερα...