Το… πρόωρο προεκλογικό σύνθημα «Μητσοτάκης ή χάος!» που διακινείται από φίλα προσκείμενα στην κυβερνώσα ΝΔ, δεν μπορούμε να ξέρουμε (υποθέτουμε, όμως, ελλόγως…) από το Μέγαρο Μαξίμου, σίγουρα πάντως λειτουργεί υπέρ του.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, το… υποδαυλίζει με τις συχνές αναφορές, ότι η χώρα έχει ανάγκη σταθερής και αποτελεσματικής διακυβέρνησης ( η επιτομή του… αυτονόητου, δηλαδή!) υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες και εξελίξεις τόσο εσωτερικά όσο και στον ευρύτερο περιβάλλοντα την Ελλάδα χώρο.
Το αξιοπερίεργο… ενδιαφέρον, πάντως, είναι τον πολιτικό αυτό αφορισμό τον υπηρετεί αποτελεσματικότερα… το ΠΑΣΟΚ! Με διακηρυγμένο (και συνεδριακά) το ότι αποκλείει κάθε μετεκλογική συνεργασία με την ΝΔ μετά από Κύριος, οίδε πόσες κάλπες θα χρειασθεί να στηθούν, και την σήμερα διαγραφόμενη άρνηση των αριστερών κομμάτων να συμπράξουν με το ΠΑΣΟΚ, το πρόβλημα της κυβερνησιμότητας προβάλλει επιτακτικό. Φυσικά το μετεκλογικό περιβάλλον θα προσδιορίσει κύρια τους συσχετισμούς και τις προεκλογικές εμμονές των κομμάτων. Το βέβαιο, όμως, είναι ότι η άκαμπτη στάση του ΠΑΣΟΚ (που δεν υιοθετείται από το σύνολο των ηγετικών στελεχών του…) δημιουργεί ένα σωρό συσπειρώσεις και αδιευκρίνιστες προοπτικές σε όλα τα κόμματα. Με μέγα ζητούμενο τι επιπτώσεις θα έχει το κυοφορούμενο «κόμμα Τσίπρα» στην διαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, αν θα πετύχει ο πρώην πρωθυπουργός να απορροφήσει και να ενσωματώσει την «αριστερή αντιπολίτευση» και με ποια δυναμική.
Με την δημοσκοπική απεικόνιση, το ΠΑΣΟΚ δείχνει να μπορέσει να κρατήσει την δεύτερη θέση με ότι αυτό θα συνεπάγεται για τις μετεκλογικές διεργασίες. Προοπτική που οδηγεί το Μέγαρο Μαξίμου, με την λογική του «ο εχθρός του εχθρού μου…», να επιλέγει ως αντίπαλο την Χαριλάου Τρικούπη. Ποντάροντας στο σενάριο (το διόλου απίθανο) ότι τυχόν ισχυρή παρουσία του Τσίπρα και του κόμματος που οραματίζεται, θα κόψει ψήφους από το ΠΑΣΟΚ, κάτι που ίσως διευκολύνει μαζικά τους κεντροδεξιούς ψηφοφόρους που μέχρι στιγμής έχουν αποστασιοποιηθεί από τν κ. Μητσοτάκη, και με τον φόβο επανάκαμψης του γνωστού Τσίπρα, θα επανέλθουν στην ΝΔ.
Λεπτά θέματα, ανασφαλείς βεβαιότητες, υψηλό το ρίσκο. Αλλά, αυτό είναι η πολιτική. και υπό αυτές τις προϋποθέσεις υποχρεούσαι να σχεδιάζεις και να επιλέγεις τακτικές και στρατηγικές. Και να προβληματίζεσαι για τις επόμενες κινήσεις σου, αν αυτά που έχεις σαν ενδεχόμενα δεδομένα ανατραπούν.
Η πιθανότητα ο Τσίπρας να έρθει δεύτερο κόμμα στις κάλπες, δεν εμφανίζεται σήμερα ισχυρό. Γι’ αυτό και δεν ανησυχεί σοβαρά την ΝΔ, που θεωρεί ότι μετά τις (μάλλον αλλεπάλληλες…) κάλπες του 2027 (;) και το μπλοκάρισμα του κ. Ανδρουλάκη να είναι αυτός που θα κληθεί να «κάνει παιχνίδι», με ρυθμιστή τον Μητσοτάκη, θα είναι ευκολότερο να… επιλέξει παιχνίδι και να πετύχει συγκλίσεις που σήμερα φαίνονται αδύνατες. Και, βέβαια, θα παίζει συνεχώς δυνατά επικαλούμενος την ανάγκη κυβερνησιμότητας της χώρας. Ακόμη και με πρόκληση απανωτών εκλογικών αναμετρήσεων. Το πέτυχε ο πατέρας του σε πολύ δυσμενέστερο σκηνικό. Γιατί όχι και αυτός;
Η… παράφρων μεταβλητή, θα είναι φυσικά η ενδεχόμενη, αλλά όχι ρεαλιστικά ορατή, συντριπτική νίκη του Τσίπρα, που θα φέρει τα πάνω-κάτω. Που θα δείχνει ότι ο κόσμος ξέχασε εντελώς, έσβησε από την μνήμη του, το που μας έφερε η εμμονική επιμονή του σε αυταπάτες και ψέματα…
Απομένει να αποδειχθεί αν είναι σύνηθες ένας λαός γεμάτος προβλήματα και προκλήσεις, να επιλέγει συνειδητά να αυτοκτονήσει!