Δοκιμάσαμε το καλοκαιρινό μενού του ψαροφαγικού εστιατορίου Ιώδιο, στη Λουκιανού, και συνομιλήσαμε με τη διάστερη Γεωργιάννα Χιλιαδάκη, την πιο διάσημη σεφ στην ελληνική γαστρονομική σκηνή.
Το πιο πολυσυζητημένο φέτος εστιατόριο στο Κολωνάκι, το Ιώδιο, με τον κομψό χώρο στη Λουκιανού, είναι αφιερωμένο στην ψαριά της ημέρας. Μετά το θρυλικό Funky Gourmet και το δημοφιλές Zurbaran, το νέο γαστρονομικό πρότζεκτ της βραβευμένης με δύο αστέρια Michelin σεφ Γεωργιάννας Χιλιαδάκη αναμενόταν με μεγάλο ενδιαφέρον.
Τελικά, το Ιώδιο κατάφερε όχι μόνο να συζητηθεί ήδη πριν ανοίξει τον περασμένο Νοέμβριο, αλλά και να γίνει δημοφιλές σημείο συνάντησης μέσα στην καρδιά της πόλης.
Με ένα έξυπνο και απολαυστικό ψαροφαγικό μενού, η πιο διάσημη σεφ της Ελλάδας έκανε ξανά τη διαφορά, έχοντας μαζί της στην κουζίνα τη Δανάη Βορίδου και την Ερασμία Μπαλάσκα -μια συνεργασία που κρατάει εδώ και χρόνια- και τους έμπειρους επιχειρηματίες της εστίασης Χάρη Σπύρου (Gorlomi, Zurbaran, Αlemagou) και Γιάννη Σαλπέα (Zurbaran, Gorlomi, Βουλκανιζατέρ, Δώδεκα Πιάτα, Le Sapin).
Το αποτέλεσμα είναι ένας κομψός χώρος με τραπεζάκια έξω, σε έναν από τους πιο ωραίους δρόμους του Κολωνακίου -με φόντο απέναντι ένα φίνο νεοκλασικό-, αλλά και μια μικρή αλλά πολυτελή σάλα με καθρέφτες, εντυπωσιακά χρυσά φωτιστικά, δερμάτινα σεπαρέ και ροτόντες μπροστά από μια ταπετσαρία με θαλασσινό μοτίβο.
Η δική μας εμπειρία
Το φαγητό είναι αντάξιο της φήμης της Γεωργιάννας Χιλιαδάκη, με ψαροφαγικά πιάτα που δεν μένουν μονάχα στην εξαιρετική πρώτη ύλη, αλλά έχουν δημιουργικά twists, όπως τα φίνα γιουβαρλάκια σφυρίδας tartare, ο υπέροχος γαύρος Nigiri, ο καταπληκτικός μπακαλιάρος σεφταλιά που έχει τόσο αναπάντεχη και πλούσια γεύση που σε ξαφνιάζει, και το πιο δυνατό -κατά τη γνώμη μου- πιάτο στο μενού: το καλαμάρι cacio e pepe, με το ψιλοκομμένο θαλασσινό να είναι σαν ζυμαρικό μέσα στη δημοφιλή πλούσια ιταλική σάλτσα με το πιπέρι.
Εμείς ξεκινήσαμε με το αυγοτάραχο Μελίχλωρο με λευκή σοκολάτα (πάνω σε φρυγανισμένο ωραίο ψωμί σίκαλης απλώνεις μπόλικο βούτυρο και από πάνω τοποθετείς το αυγοτάραχο μαζί με flakes λευκής σοκολάτας, και το αποτέλεσμα είναι σκέτη απόλαυση, σε συνδυασμό με το Amalia Brut, ένα ελληνικό αφρώδες ξηρό κρασί από το κτήμα Τσέλεπου στη Μαντινεία.
Συνεχίσαμε με μια νόστιμη ψαρόσουπα από μπακαλιάρο αχνιστό, με βελουτέ κακαβιάς από τον ίδιο τον ζωμό του ψαριού. Συνεχίσαμε με μοσχοφίλερο Optimum από το κτήμα Novus, το boutique οινοποιείο της Μαντινείας από τον Λεωνίδα Νασιάκο.
Ακολούθησε το ωμοφαγικό πιάτο με τα «γιουβαρλάκια», που ουσιαστικά είναι ένα ταρτάρ σφυρίδας που είναι σκεπασμένο με χειροποίητο ρυζόφυλλο, μυρωδικά και ένα λεπτό στη γεύση αρωματισμένο αυγολέμονο. Ένα φίνο και δημιουργικό πιάτο.
Έκπληξη το finger food με τον γαύρο Nigiri με χαλαπένιο, αλλά και το στάδιο «Κάτι σαν Καθαρά Δευτέρα» με μια αφράτη, τρυφερή, χειροποίητη λαγάνα την οποία βουτάς στον ταραμά με τα flakes αποξηραμένου τόνου.
Από τις σαλάτες επιλέξαμε την «ανηθοσαλάτα της μαμάς» με μαρούλι, μυρωδικά, φέτα και κεφίρ, που τρως μια μπουκιά και σκάνε μέσα στο στόμα σου όλα τα αρώματα του μεσογειακού παρτεριού με τα μυρωδικά.
Συνεχίζουμε με Ασύρτικο, το 34 του Καραμολέγκου από τη Σαντορίνη, συνοδεύοντας την πλούσια σε γεύση σεφταλιά μπακαλιάρου, με χειροποίητη πίτα, γιαούρτι, ντομάτα και μυρωδικά.
Επόμενο πιάτο: μια άχαστη cacio e pepe καλαμαριού, με ψιλοκομμένο σοτέ καλαμάρι στο τηγάνι, να αντικαθιστά δημιουργικά το ζυμαρικό. Δεν έχει γίνει τυχαία το signature πιάτο του Ιωδίου, είναι μπουκιά και ευτυχία.
Εξίσου γεμάτη στη γεύση είναι και η μανιάτικη μακαρονάδα, που στη Μάνη τη φτιάχνουν με καμένο βούτυρο και αυγό, αλλά στο Ιώδιο φτιάχνεται από ζυμαρικό καλαμαράτα, με καμένο βούτυρο και αυγοτάραχο Μεσολογγίου.
Τέλος, ένα bianco-υπερπαραγωγή έφτασε στο τραπέζι μας με στείρα, με μια απολαυστική σάλτσα που απογειώνει τόσο το ψάρι όσο και πατάτες που λιώνουν στο στόμα.
Τα γλυκά είναι μια πανδαισία που έχει γίνει viral. Τα έχουν επιμεληθεί οι τρεις σεφ -Γεωργιάννα Χιλιαδάκη, Δανάη Βορίδου και Ερασμία Μπαλάσκα- μαζί με τον Μανώλη Στήθο.
Ειδικά το χιουμοριστικό κυπελλάκι με το Chicago.
Εξαιρετική η γαλατόπιτα με καραμελωμένο φύλλο Nori και το παγωτό φιστίκι, που σερβίρεται με μια μικρή ιεροτελεστία.
Η μισελενάτη σεφ Γεωργιάννα Χιλιαδάκη μιλάει στο iefimerida: «Το Ιώδιο είναι το πιο ώριμο βήμα μου μέχρι σήμερα»
Mετά το απολαυστικό δείπνο μας στο Ιώδιο, συνομιλήσαμε με τη chef patron Γεωργιάννα Χιλιαδάκη, τη διάστερη Ελληνίδα σεφ που επί χρόνια μονοπωλεί τις εντυπώσεις στη γαστρονομική σκηνή της χώρας μας, δημιουργώντας πρότζεκτ που καταφέρνουν πάντα να γίνουν talk of the town.
Ποια είναι η φιλοσοφία πίσω από το Ιώδιο και πώς ενσαρκώνεται στο μενού που έχετε σχεδιάσει για το εστιατόριο;
Στο Ιώδιο θεωρούμε εξαιρετικά σημαντική την αποτύπωση της ουσίας της ελληνικής θάλασσας, αναδεικνύοντας τη φρεσκάδα και τη γαστρονομική κληρονομιά του τόπου μέσα από αυθεντικά και νόστιμα πιάτα. Δίνουμε έμφαση στα φρέσκα θαλασσινά και στα επιλεγμένα τοπικά προϊόντα, και το μενού είναι μια δημιουργική «συνάντηση» του χθες με το σήμερα, οικείες μας γεύσεις που ερμηνεύονται μέσα από την οπτική και τις τεχνικές της σύγχρονης γαστρονομίας. Όλα μας τα πιάτα είναι ένας ύμνος στα ελληνικά προϊόντα. Παίρνουμε για παράδειγμα το «Αυγοτάραχο Μελίχλωρο» και το συνδυάζουμε με λευκή σοκολάτα. Ένας απρόσμενος συνδυασμός, αλλά απίστευτα νόστιμος. Ή παρουσιάζουμε το «Γιουβαρλάκι» ταρτάρ από φρέσκια σφυρίδα, μια παραδοσιακή συνταγή, αλλά με δημιουργική ανατροπή. Εμπνεόμαστε και από άλλες κουζίνες, όπως στο «Γαύρος Nigiri», ένα μεσογειακό ψάρι σε ασιατική απόδοση, ή στο διαχρονικά αγαπημένο μας «Κάτι σαν Καθαρά Δευτέρα», το οποίο δεν είναι κάτι άλλο παρά… ταραμάς με λαγάνα. Ένα άλλο παράδειγμα δημιουργικότητας είναι η «Σπανακόpizza», δηλαδή μια σπανακόπιτα σε ζύμη πίτσας, και ο «Μπακαλιάρος Σεφταλιά», μια νοστιμότατη ανατροπή της κλασικής κυπριακής σεφταλιάς αλλά με ψάρι. Δεν μπορούμε, βέβαια, να μην αναφέρουμε τα ζυμαρικά και τα κυρίως πιάτα που σέβονται βαθιά τις ρίζες μας, όπως η «Μανιάτικη μακαρονάδα με Αυγοτάραχο Μεσολογγίου», το «Ψάρι Bianco ή Bourdeto» και, φυσικά, τα πιο φρέσκα ψάρια και καραβίδες στα κάρβουνα - ίσως ο πιο ελληνικός τρόπος ψησίματος. Ακόμα και τα επιδόρπιά μας λατρεύουν τον τόπο μας, από το «IODIO signature παγωτό φιστίκι», σήμα κατατεθέν του «Ιώδιο», με προσεκτικά επιλεγμένα φιστίκια Αιγίνης, μέχρι τη «Γαλατόπιτα», που φυσικά έχουν περάσει από δημιουργική επεξεργασία και μικρές παραλλαγές για να ταιριάξουν στο μενού μας.
Από πού αντλείτε έμπνευση για τις δημιουργίες σας; Ποιοι είναι οι κυριότεροι σταθμοί στην πορεία σας, τα ταξίδια ή τα πρόσωπα-κλειδιά, που διαμόρφωσαν τη μαγειρική σας ταυτότητα;
Η έμπνευση μας βρίσκει παντού, από την ιδιαίτερη πατρίδα μας και τον πλούτο των αγαθών που έχει να μας προσφέρει, από ένα ταξίδι, μια ανάμνηση, ένα υλικό που μυρίζω ή δοκιμάζω για πρώτη φορά, ακόμα και από μια συζήτηση με φίλους! Η διεργασία μπορεί να μην είναι πάντα η ίδια, αλλά το τελικό αποτέλεσμα θέλω πάντα να απαντά στο «Τι ιστορία αφηγείται αυτό το πιάτο;». Η μεγαλύτερη επαγγελματική μου υπερηφάνεια μέχρι σήμερα είναι, χωρίς αμφιβολία, η κατάκτηση δύο αστεριών Michelin με την ομάδα του Funky Gourmet, ενός εστιατορίου που συνδημιουργήσαμε το 2009 και που αποτέλεσε το πρώτο μου μεγάλο βήμα στον κόσμο της γαστρονομίας όχι μόνο ως σεφ, αλλά και ως συνιδιοκτήτρια. Το 2012 λάβαμε το πρώτο μας αστέρι, και μόλις δύο χρόνια μετά, το 2014, ήρθε και το δεύτερο. Ήμουν μόλις 33 ετών τότε. Ήταν μια συγκλονιστική στιγμή και μέχρι σήμερα παραμένω η μοναδική Ελληνίδα σεφ στον κόσμο με δύο αστέρια Michelin. Σημείο-ορόσημο στη μέχρι τώρα διαδρομή μου αποτελεί και το άνοιγμα του «Ιώδιο», του νέου μου γαστρονομικού εγχειρήματος, που έκανε πρεμιέρα στην καρδιά της Αθήνας τον Νοέμβριο του 2024. Πρόκειται για ένα εστιατόριο αφιερωμένο στον πλούτο της ελληνικής θάλασσας, που παντρεύει τη φρεσκάδα των υλικών με τη δημιουργικότητα, σε έναν διάλογο μεταξύ παράδοσης και μοντέρνας αισθητικής. Είναι ένα project που ενσωματώνει τη βαθιά μου αγάπη για τη γεύση, τη θεωρώ άλλωστε διαχρονικά τη μεγαλύτερη αξία στην κουζίνα. Παράλληλα, δίνω μεγάλη σημασία στις συμβουλευτικές συνεργασίες που μου δίνουν τη δυνατότητα να συμβάλω σε συναρπαστικά και απαιτητικά projects, φέρνοντας την εμπειρία μου σε νέες δημιουργικές προκλήσεις. Στην αρχή της πορείας μου, η μητέρα μου ήταν εκείνη που υπήρξε ο πρώτος μου «μέντορας» και πάντα πίστευε σε εμένα. Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που με μύησε στον κόσμο της κουζίνας και μου δίδαξε πως η μαγειρική ξεκινά από την καρδιά. Ο πατέρας μου, φυσικά, που είδε το ταλέντο μου στη μαγειρική, από πολύ μικρή ηλικία και με ώθησε να σπουδάσω μαγειρική στη Νέα Υόρκη. Με τα χρόνια, σημαντικές επιρροές υπήρξαν και οι συνάδελφοι, φίλες και συνοδοιπόροι μου στη δημιουργία του «Ιώδιο»: Η Δανάη Βορίδου, αγαπημένη φίλη, σεφ και συνιδιοκτήτρια στο Ιώδιο, είναι ένας άνθρωπος με σπάνια ισορροπία μεταξύ τεχνικής αρτιότητας και δημιουργικής τόλμης. Διαχειρίζεται με εντυπωσιακή άνεση ακόμη και τις πιο δύσκολες συνθήκες, ενώ δεν σταματά ποτέ να πειραματίζεται με υφές και γεύσεις. Είναι δίκαιη, δυναμική και πολυτάλαντη, ένα αληθινό σύγχρονο πρότυπο, τόσο στη μαγειρική όσο και στη μητρότητα.
Η Ερασμία Μπαλάσκα, σταθερή συνεργάτιδα από την εποχή του Funky Gourmet, είναι η ήρεμη δύναμη της ομάδας. Με μια σχεδόν «χειρουργική» ακρίβεια, βαθιά τεχνική γνώση και προσήλωση, αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο του τμήματος R&D του Ιώδιο. Η συνέπειά της και η καθαρότητα στη σκέψη της είναι θεμέλια για κάθε καινοτομία που γεννιέται στην κουζίνα μας. Ο συνέταιρός μου Χάρης Σπύρου δεν είναι απλώς επιχειρηματίας, είναι καθημερινή πηγή έμπνευσης και στήριξης για μένα. Με την αστείρευτη ενέργεια και το όραμά του, φτιάχνει χώρους όπου η δημιουργικότητα μπορεί να αναπτυχθεί, χωρίς να χάνει την ουσία της ελληνικής παράδοσης. Μοιραζόμαστε το ίδιο πάθος για καλό φαγητό και αυθεντικότητα, και η συνεργασία μας στο Ιώδιο είναι μια από τις πιο σημαντικές στιγμές στην κοινή μας πορεία, καθώς μετρά χρόνια πια. Επιλέγουμε να ακολουθούμε ένα απαιτητικό μονοπάτι, καθώς και ο Χάρης ως επιχειρηματίας και εγώ ως σεφ επιλέγουμε πάντα άριστα προϊόντα συνδυάζοντας καινοτομία και απλότητα, με σεβασμό στη θάλασσα και σε ό,τι μας προσφέρει.
Κάποιοι λένε ότι η Χιλιαδάκη έχει τη μυστική συνταγή της επιτυχίας: ό,τι κάνει γίνεται talk of the town και κλέβει τις εντυπώσεις. Υπάρχει τέτοιο πράγμα ή τελικά κάθε επιτυχία που κάνει κάποιος είναι ένα ακόμα εμπόδιο που πρέπει να υπερπηδήσει για να κάνει το επόμενο βήμα του;
Μακάρι να είχα μια μυστική συνταγή - θα την είχα ήδη εμφιαλώσει και θα την πουλούσα! Αν υπάρχει κάτι, είναι σίγουρα η πολλή δουλειά, η πίστη στο όραμά μου και η σωστή ομάδα γύρω μου. Όταν κάτι πηγαίνει καλά και γίνεται talk of the town, είναι φυσικά μια τεράστια χαρά και ανακούφιση, αλλά δεν πρέπει να γίνεται αυτοσκοπός. Για μένα, κάθε επιτυχία είναι απλώς ένα μεταβατικό στάδιο, μια μικρή ανάσα πριν από το επόμενο βήμα. Προτού ανοίξουμε το Ιώδιο, δεν σου κρύβω ότι είχα μεγάλη αγωνία. Ο απόηχος του Funky Gourmet ήταν ακόμα δυνατός και ένιωθα πως είχα να ανταγωνιστώ τον ίδιο μου τον εαυτό. Είχα στο μυαλό μου τη σύγκριση που πιθανόν να κάνει το κοινό, με ένα εστιατόριο που είχε αφήσει το δικό του αποτύπωμα. Τελικά, αυτή η αγωνία ήταν πολύ δημιουργική: έφερε ένα αποτέλεσμα φρέσκο, εντελώς διαφορετικό, που αγαπήθηκε αμέσως, όχι μόνο από τον κόσμο, αλλά κι από εμάς τους ίδιους. Νομίζω αυτό είναι το πιο μεγάλο μάθημα: ότι πρέπει να συνεχίσεις να εξελίσσεσαι και να ρισκάρεις διαρκώς και να μην εφησυχάζεις. Η επιτυχία είναι υπέροχη, αλλά και λίγο ανυπόμονη. Σου χτυπάει την πλάτη και σου φωνάζει: «Προχώρα - έχει κι άλλο!».
Υπάρχει κάποιο πρότζεκτ γαστρονομικό που να είναι πρόκληση για εσάς, κάτι που θα θέλατε να κάνετε ακόμα κι αν είναι αυτό που λέμε «κόντρα ρόλος» απέναντι σε όσα έχετε κάνει;
Αγαπώ την ακρίβεια, την ένταση και την πειθαρχία που απαιτεί η υψηλή γαστρονομία, όμως και η «απλή» κουζίνα έχει για μένα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Δεν σημαίνει απαραίτητα λιγότερη τεχνική σημαίνει ουσία, νοστιμιά και αλήθεια. Οπότε, δεν βλέπω κάτι σαν «κόντρα ρόλο», αρκεί να είναι στο πλαίσιο μιας δομημένης και άρτιας ιδέας. Το φαγητό παραμένει πάντα φαγητό και ένας σεφ καλείται να το «υπηρετήσει» από όποιον χώρο και αν προέρχεται, με σκοπό πάντα τη φιλοξενία και την απόλαυση του επισκέπτη. Πρόκληση ωστόσο θα μπορούσε να θεωρηθεί και η καθημερινότητά μου, καθώς επιμελούμαι των μενού ως consulting chef, σε ποικίλα projects στην Αθήνα, αλλά και στο εξωτερικό, φροντίζοντας κάθε λεπτομέρεια να πληροί τα υψηλά πρότυπα που θέτω. Αναφέροντας μερικά από τα εστιατόρια στα οποία συνεργάζομαι: το «GECO» στο Gatsby Hotel, το «YABOO bar-restaurant», στον μαγευτικό Πειραιά, τη Μαιευτική Κλινική «Όμιλο ΙΑΣΩ», καθώς και concept στο εξωτερικό, συγκεκριμένα σε ένα νέο εστιατόριο στο Βελιγράδι. Αλλά και παλαιότερα projects όπως το Pitta Bun στο Λονδίνο, ένα μοντέρνο και εξευγενισμένο fast food. Προς το παρόν το μεράκι μου είναι το Ιώδιο, όπου βρίσκω χώρο να συνδυάζω και τα δύο. Κι αυτό, για μένα, είναι ήδη μια δημιουργική πρόκληση από μόνο του.
Από την καινοτομία του πολυβραβευμένου Funky Gourmet μέχρι σήμερα, η γαστρονομική σκηνή της Αθήνας πόσο έχει εξελιχθεί και τι έχει αλλάξει στη δική σας κοσμοθεωρία, αισθητική, κουλτούρα από εκείνα τα χρόνια;
Η γαστρονομική σκηνή της Αθήνας έχει εξελιχθεί εντυπωσιακά από τα χρόνια του Funky Gourmet μέχρι σήμερα. Τότε μιλούσαμε για πειραματική κουζίνα, μερικοί την ονομάτιζαν -λανθασμένα, βέβαια- μέχρι και μοριακή κουζίνα. Τώρα, το κοινό αναζητεί περισσότερο συναίσθημα, αυθεντικότητα, απλότητα και ουσία πίσω από κάθε μπουκιά. Κι αυτό είναι υπέροχο - γιατί έτσι ωριμάζει μια σκηνή. Όσο για μένα, από τότε μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει πολλά: η αισθητική μου έχει γίνει πιο απλή αλλά και πιο ουσιαστική, η ματιά μου πιο τρυφερή και ανθρώπινη. Ίσως γιατί δεν με νοιάζει πια μόνο να εντυπωσιάσω - αλλά να συγκινήσω. Στο Funky ήθελα να κάνω τον κόσμο να πει «ουάου». Τώρα θέλω να πει «Αχ! Πόσο νόστιμα, πότε θα ξανάρθω!».
Πέρα από την πλάκα, το Funky Gourmet με δίδαξε πολλά, όχι μόνο στη μαγειρική, αλλά στη διαχείριση ανθρωπίνου δυναμικού, πίεσης, στη σημασία της συνέπειας και της δημιουργικότητας. Έμαθα πως το fine dining δεν είναι μόνο το πιάτο. Είναι η ιστορία που αφηγείσαι, το συναίσθημα που δημιουργείς και η ανάμνηση που αφήνεις στον επισκέπτη. Από τότε μέχρι σήμερα βλέπω ότι η γαστρονομική σκηνή της Αθήνας έχει εξελιχθεί. Πλέον δεν προσπαθούμε να αντιγράψουμε ή να ακολουθήσουμε το εξωτερικό. Υπάρχει αυτοπεποίθηση, βαθύτερη σύνδεση με την ελληνική πρώτη ύλη και παράδοση, αλλά και μια πιο ώριμη αισθητική. Στο Ιώδιο πρωταγωνιστούν η εμπειρία και τα «μαγειρικά κέρδη» τόσων ετών, αλλά παράλληλα δίνω και περισσότερο χώρο στην παράδοση, στον σεβασμό στα τοπικά προϊόντα, στην εποχικότητα, στη βιωσιμότητα και φυσικά -τι άλλο- στη νοστιμιά.
Ποιο είναι το μέλλον της γαστρονομίας; Το fine dining ως μορφή Τέχνης, με πιάτα-γλυπτά, εικονικές δημιουργίες κ.λπ. έχει κάνει τον κύκλο του ή έχει ακόμα πολλά να πει ως αφήγημα στο κοινό; Πάει η γαστρονομία προς μια farm-to-table λογική και προς την απλότητα ή αυτό είναι μια ακόμα τάση που θα περάσει;
Το fine dining δεν «τελειώνει», απλώς μεταμορφώνεται. Έπαψε να ενδιαφέρεται τόσο για το εντυπωσιακό και άρχισε να αναζητεί το ουσιαστικό. Για μένα, η γαστρονομία του μέλλοντος δεν χρειάζεται να είναι πιο απλή ή πιο περίπλοκη. Χρειάζεται να είναι πιο ειλικρινής. Να λέει κάτι αληθινό, μέσα από μια ντομάτα, ένα ψάρι, μια σάλτσα φτιαγμένη με φροντίδα. Το farm-to-table δεν είναι τάση, είναι ευθύνη. Το sustainability δεν είναι συμπλήρωμα στο μενού - είναι στάση ζωής. Στο Ιώδιο επιλέγουμε κάθε υλικό με αυτή τη σκέψη: τι δίνουμε πίσω, όχι μόνο τι παίρνουμε. Πόσο κοντά είμαστε στον τόπο, στη θάλασσα, στον άνθρωπο που ψάρεψε, φύτεψε, έφτιαξε αυτό που φτάνει στο τραπέζι. Το Ιώδιο είναι το πιο ώριμο βήμα μου μέχρι σήμερα. Όχι γιατί έχει περισσότερα ή λιγότερα αστέρια ή «concept», αλλά γιατί μαγειρεύουμε με καθαρό βλέμμα, καθαρή καρδιά και αγάπη για το αληθινά νόστιμο. Κι αυτό, όσο κι αν αλλάζει ο κόσμος, δεν περνά ποτέ.
Info: Iώδιο, iodioathens.gr | instagram.com/iodio_athens
Λουκιανού 36, Κολωνάκι, τηλ. 2130263656
Τιμές: 60 με 80 ευρώ το άτομο, κατά μέσο όρο, χωρίς κρασί
- ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
- Σε αυτό το εστιατόριο στον Κεραμεικό είναι σαν να τρως σε ιταλικό σοκάκι -Φίνες γεύσεις
- Παναγιώτης Σιαφάκας: Από τη «Μεγάλη Βρεταννία» σεφ-νομάς, μαγειρεύει στη φύση σε απίθανες γωνιές -Άλλη εμπειρία
- Humain, το εστιατόριο στο Μετς που ήρθε από την Ίμπιζα -Απολαυστικά πιάτα σε ένα ονειρεμένο νεοκλασικό