Το τι έχουμε ν’ ακούσουμε μέχρι τις πρώτες κάλπες στις 21 Μαΐου, και πιθανότατα και έως τις δεύτερες, αρχές Ιουλίου (κι ας κάνουμε τον σταυρό μας να μη χρειασθούν και τρίτες!), δεν μπορεί κανείς να το προβλέψει…
Βρισκόμαστε, πολιτικά, στον αστερισμό του παραλόγου, του κιτς και της αχαλίνωτης τοξικότητας, της προσβολής και περιφρόνησης του κοινού νου, της μπουρδολογίας (αλλά με περισπούδαστο ύφος!), του ψεύδους και της συκοφάντησης. Γνώριμα στοιχεία του προεκλογικού DNA μας, θα πείτε.
Αλλά τούτη την φορά, η «δόση» είναι υπερβολικά επικίνδυνη.
Το πλαίσιο, γνωστό: Ο Μητσοτάκης επιμένει στην ανάγκη αυτοδύναμων κυβερνήσεων γιατί είναι αποτελεσματικές και ευέλικτες. Ο Τσίπρας θέλει «δημοκρατική διακυβέρνηση» (θα δει στην πορεία με ποιους…), αλλά υπό τον όρο να είναι πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο Ανδρουλάκης δεν… ξέρει ούτε ο ίδιος τι ακριβώς θέλει, αλλά μας ζητάει να του δώσουμε «ισχυρό ποσοστό» (;) για να μας πει το βράδυ των εκλογών ποιον θα κάνει(!) πρωθυπουργό, αφού ΕΑΝ βγαίνουν τα κουκιά, και ΕΑΝ του ζητηθεί να συνεργασθεί είτε με ΝΔ είτε με ΣΥΡΙΖΑ, δεν δέχεται πρωθυπουργός να είναι ούτε ο Μητσοτάκης ούτε ο Τσίπρας -άσχετα με το ποιος θα έρθει πρώτος!-, οι δύο αυτοί, δε, του απαντάνε περίπου «δεν είσαι σοβαρός παιδάκι μου…». Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα!
Ο Τσίπρας, που έφερε την απλή αναλογική, αρνείται τώρα τη θεμελιώδη συνθήκη της περί κυβερνητικής συνεργασίας ασχέτως (στην ουσία) εκλογικής δύναμης και κατάταξης.
Ο Μητσοτάκης λέει «αυτοδυναμία» (για προφανείς λόγους), και, αν δεν επιτευχθεί ούτε στις δεύτερες κάλπες, θα εξετάσει την πιθανότητα συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, αλλά βεβαίως και αυτονόητα με πρωθυπουργό τον αρχηγό του πρώτου κόμματος. Τα ίδια περίπου λέει και ο Τσίπρας.
Ο κ. Ανδρουλάκης αυτοεγκλωβίστηκε στη «λογική» της προσπάθειας να μη θεωρηθεί δεκανίκι ούτε της ΝΔ ούτε του ΣΥΡΙΖΑ (αν το ξεκαθάριζε προεκλογικά, θα ήταν… αυτοκτονία και πιθανότατα θα διασπούσε το ΠΑΣΟΚ!) και αντί να μετράει τα λόγια του και να εκφράζεται ρεαλιστικά και προσεκτικά, το ’ριξε στην παραδοξολογία και τα πυροτεχνήματα! Θα είναι τρίτο κόμμα (και μετά τις επαναληπτικές ίσως ούτε καν τρίτο!), αλλά με αυθαδέστατο μικρομεγαλισμό επιμένει να είναι ο… «νονός» του επόμενου πρωθυπουργού!
Ηγέτης του (εναπομείναντος, έστω) ΠΑΣΟΚ, που θέλει την… παλιννόστηση των ηθών των ανακτόρων που έδιωχναν τον «γέρο της Δημοκρατίας» για να μας κατσικώσουν τον Νόβα, και του «δικαιώματος» των βασιλέων να διορίζουν πρωθυπουργό «ακόμη και τον κηπουρό τους», κάπως αναχρονιστικό δεν δείχνει, κ. Ανδρουλάκη;
Και μια ενδιαφέρουσα «διαδικαστική» λεπτομέρεια: Ο κ. Ανδρουλάκης θα λάβει από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας, την τρίτη διερευνητική εντολή, μετά τους κ.κ. Μητσοτάκη και Τσίπρα, για σχηματισμό κυβέρνησης.
Θα τον έχουν προηγουμένως (αν δεν καταθέσουν αμέσως τις δύο πρώτες εντολές, όπως έχει δηλώσει ο κ. Μητσοτάκης και έχει δεσμευθεί ο κ. Τσίπρας, σε περίπτωση που δεν είναι αυτός ο νικητής των εκλογών) καλέσει αυτοί για «διερεύνηση» των προθέσεών του. Σ’ αυτές τις πρώτες συναντήσεις, ο κ. Ανδρουλάκης… τι θα τους πει; «Περιμένετε τρεις μέρες να πάρω κι εγώ την εντολή, και θα σας απαντήσω ό,τι δεν σας… λέω τώρα, και θα σας αποκαλύψω και τον πρωθυπουργό που φυλάω στο σπίτι;» Δεν θα είναι σαν τον… τρελό του χωριού;
Όρεξη να έχουμε(;) να ακούμε γελοιότητες, ψέματα, μπούρδες μέχρι τις κάλπες.
Παράδειγμα: ο Μητσοτάκης, μιλώντας για την ανάγκη αυτοδύναμης κυβέρνησης, δήλωσε πως «το ότι θέλουμε κυβέρνηση από ένα κόμμα, δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη και από ένα χρώμα…». Και το 2019 είχε περιγράψει (και ορθώς -είδαμε τη σύνθεση του υπουργικού συμβουλίου και των άμεσων συνεργατών του στο Μαξίμου) ακριβώς έτσι το κυβερνητικό σχήμα.
Αλλά ο κ. Τσίπρας σε αυτήν τη διατύπωση βρήκε πάτημα να μιλήσει και να καταγγείλει σχεδιαζόμενες… αποστασίες («τα συνηθίζουν αυτά οι Μητσοτάκηδες!»), με απύθμενο θράσος! Και, μάλιστα, για να μας πείσει ότι… έχει βελτιώσει τα αγγλικά του, είπε ότι μια τέτοια κυβέρνηση, που λέει ο πρωθυπουργός, θα είναι «κυβέρνηση… patchwork», δηλαδή… κουρελού!
Ξέχασε (αυτός, όχι εμείς) ότι μετά τις Πρέσπες και την αποχώρηση από την κυβέρνηση του Καμμένου, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εξασφάλισε την κοινοβουλευτική του πλειοψηφία με την ενσωμάτωση στο κόμμα βουλευτών από τους Ανεξάρτητους Έλληνες (Κουντουρά, Κόκκαλη κ.ά., με τον κ. Καμμένο τότε να καταγγέλλει εξαγορά βουλευτών του), της Παπακώστα από τη «Νέα Ελληνική Ορμή» που είχε ιδρύσει μετά την ανεξαρτητοποίησή της, του κ. Δανέλλη από το Ποτάμι, αλλά και του Θεοχαρόπουλου τής πάλαι ποτέ Δημοκρατικής Συμπαράταξης;
Εντάξει, να μην παρελθοντολογούμε αντιπαραγωγικά, αλλά μην μας προκαλούν κιόλας!