Η ανεξάρτητη ταινία «Good Boy» ανατρέπει τα δεδομένα του είδους, καθώς ο πρωταγωνιστής δεν είναι άνθρωπος, αλλά ένας αξιολάτρευτος σκύλος.
Το αξιοσημείωτο δεν είναι μόνο το γεγονός πως το βάρος του πρωταγωνιστή το έχει αναλάβει το γλυκύτατο τετράποδο, αλλά το ότι καταφέρνει να μεταδίδει στο κοινό όλα τα συναισθήματά του, τα οποία δεν είναι αυτά που βλέπουμε συνήθως σε ταινίες με σκυλιά. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν συγκινεί απλά το κοινό, αλλά το κάνει και ταυτόχρονα να νιώσει τρόμο.
«Ένας από τους πιο εκφραστικούς ηθοποιούς της γενιάς του, ανεξαρτήτως είδους»
Στη μέση της νύχτας, σε ένα απομονωμένο αγρόκτημα, μια σκοτεινή φιγούρα κινείται αθόρυβα μέσα στο καθιστικό. Ο πρωταγωνιστής σηκώνει το κεφάλι του, το βλέμμα του γεμίζει ανησυχία και προχωρά προσεκτικά να ερευνήσει. Ένας σφυριχτός ήχος τον σταματά απότομα. Αυτή η σκηνή, όπως και πολλές άλλες στη νέα ταινία τρόμου «Good Boy» χάρισε τεράστια εύσημα στον πρωταγωνιστή της -τον σκύλο Indy- από τη στιγμή που η ταινία έκανε πρεμιέρα στο φεστιβάλ South By South West τον Μάρτιο.
Το IndieWire τον χαρακτήρισε «έναν από τους πιο εκφραστικούς ηθοποιούς της γενιάς του, ανεξαρτήτως είδους», ενώ το Hollywood Reporter σχολίασε τη «συναισθηματική του δύναμη» και το πώς «παίρνει τη μπάλα και τρέχει μαζί της». Ο Indy, ένας Nova Scotia Duck Tolling Retriever, καταφέρνει να μετατρέψει ένα χαμηλού προϋπολογισμού ανεξάρτητο φιλμ σε κινηματογραφικό φαινόμενο.
Μια ιστορία τρόμου από την οπτική του σκύλου
Το «Good Boy», σε σκηνοθεσία Ben Leonberg και συνυπογραφή του ίδιου με τον Alex Cannon, παίρνει το γνώριμο μοτίβο του στοιχειωμένου σπιτιού και το ανατρέπει: η ιστορία εκτυλίσσεται μέσα από τα μάτια ενός σκύλου. Ο ιδιοκτήτης του, ο Todd (Shane Jensen), που πάσχει από μια σοβαρή ασθένεια, μετακομίζει μαζί του στο παλιό σπίτι του παππού του στην ύπαιθρο. Ο Indy όμως αντιλαμβάνεται σκοτεινές δυνάμεις που απειλούν τη ζωή τους, και η κάμερα ακολουθεί τις φοβισμένες αλλά ηρωικές του αντιδράσεις καθώς ερευνά το ανεξήγητο.
«Η ιδέα γεννήθηκε αφού είδα το Poltergeist για εκατοστή φορά», εξηγεί ο Leonberg σε συνέντευξή του στο BBC Culture. «Στην αρχή εκείνης της ταινίας, ο σκύλος της οικογένειας αντιλαμβάνεται πρώτος την παρουσία του φαντάσματος. Σκέφτηκα ότι κάποιος έπρεπε να πει αυτή την ιστορία από τη δική του οπτική».
Ο πρωταγωνιστής που ζει... στο σπίτι του σκηνοθέτη
Ο Leonberg δεν χρειάστηκε να ψάξει αλλού για πρωταγωνιστή: ο Indy είναι ο δικός του σκύλος. Η επιλογή βασίστηκε στο «έντονο, ατάραχο βλέμμα» του, όπως λέει ο ίδιος. Μαζί με τη σύζυγό του, Kari Fischer, που είναι και παραγωγός της ταινίας, κινηματογράφησαν τον Indy επί τρία χρόνια, σε δεκάδες σκηνές και συνθήκες, καθοδηγώντας τον με σήματα, ήχους και λιχουδιές, ώστε να καταγράψουν φυσικές αντιδράσεις.
Το αποτέλεσμα είναι μια συγκινητική «ερμηνεία» - ένα μείγμα αυθορμητισμού και ενστίκτου που επιτρέπει στο κοινό να δει την ιστορία μέσα από τα μάτια ενός πιστού ζώου. Οι ανθρώπινες μορφές στην ταινία παραμένουν σκόπιμα θολές, εντείνοντας την αίσθηση της απομόνωσης και της αδυναμίας επικοινωνίας.
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας «Good Boy»:
Οι νέοι τετράποδοι σταρ του κινηματογράφου
Ο Indy δεν είναι ο μόνος που κλέβει τις εντυπώσεις. Στην ταινία «Caught Stealing», του Darren Aronofsky, ο γάτος Tonic υποδύεται τον Bud, με τον συμπρωταγωνιστή Austin Butler να μιλά για «τη φωτιά στα μάτια του» και την ικανότητά του να μένει συγκεντρωμένος για ώρες.
Ανάλογη επιτυχία γνώρισε και ο Messi, ο γαλανομάτης border collie του οσκαρικού «Anatomy of a Fall» (2023), που έφτασε στο σημείο να θεωρηθεί υποψήφιος για Όσκαρ χάρη στη σκηνή όπου «το παίζει νεκρός». Μάλιστα, πήγε και στην τελετή απονομής των διάσημων βραβείων.
Η ισπανική υποψήφια για Όσκαρ Sirât περιλαμβάνει έναν ακόμη πρωταγωνιστή, την Pipa, ένα Jack Russell terrier που τιμήθηκε μετά θάνατον στα φετινά Palm Dog Awards στις Κάννες.
Τον θεσμό ίδρυσε το 2001 ο κριτικός Toby Rose, για να επιβραβεύει τις καλύτερες «ερμηνείες» σκύλων κάθε χρονιάς. Το 2014, μάλιστα, το βραβείο απονεμήθηκε σε ολόκληρο το καστ της ουγγρικής ταινίας «White God», όπου τα σκυλιά εξεγείρονται ενάντια στους ανθρώπους που τα κακομεταχειρίζονται.
Αυξάνονται οι ταινίες με σημαντικούς ρόλους για σκύλους
Από τον διάσημο Rin Tin Tin της δεκαετίας του 1920, τη Lassie που έκανε πρεμιέρα το 1943, μέχρι τον Uggie του The Artist που κέρδισε το Palm Dog το 2011, οι σκύλοι έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο στην ιστορία του κινηματογράφου.
Σύμφωνα με τον κριτικό Peter Bradshaw, φέτος στις Κάννες υπήρχαν 25 ταινίες με σημαντικούς ρόλους για σκύλους - μια ένδειξη ότι το είδος βρίσκεται σε αναγέννηση.
Η συγγραφέας Wendy Mitchell, μέλος της επιτροπής του Palm Dog και συγγραφέας του Citizen Canine: Dogs in the Movies, επιβεβαιώνει: «Τα τελευταία χρόνια υπάρχει πραγματική αναβίωση των σκύλων στον κινηματογράφο. Δεν είναι πια το χαριτωμένο σκυλάκι στη γωνία, αλλά μια οντότητα που μεταφέρει συναίσθημα. Το Good Boy είναι μια συγκλονιστική δουλειά και ο Indy ένας αληθινός σταρ».
Πίσω από τις κάμερες: η τέχνη της εκπαίδευσης
Ο βετεράνος εκπαιδευτής Bill Berloni, που έχει εργαστεί στο Χόλιγουντ και στο Μπρόντγουεϊ, τονίζει πως η επιτυχία των «τετράποδων ηθοποιών» οφείλεται στο ότι αντιμετωπίζονται πλέον ως συνεργάτες και όχι ως «αντικείμενα». Ο Berloni ήταν από τους πρώτους που εφάρμοσαν τη μέθοδο της θετικής ενίσχυσης - ανταμοιβή με λιχουδιές αντί για τιμωρία.
Έγινε γνωστός στα 20 του, όταν ο σκύλος του καταφυγίου Sandy πρωταγωνίστησε στο μιούζικαλ Annie (1976), εφαρμόζοντας την τεχνική του «baloney drop», όπου ο ηθοποιός ρίχνει αθόρυβα ένα κομμάτι αλλαντικού για να κατευθύνει το ζώο. «Το κλειδί είναι η επικοινωνία», λέει. «Αν πληγώσεις τα συναισθήματά τους, δεν θα παίξουν μαζί σου».
Για τον Berloni, κάθε ζώο έχει τη δική του «προσωπικότητα» και ιστορία που πρέπει να ληφθεί υπόψη. Ο ίδιος ζητά να συμμετέχει από τα πρώτα στάδια κάθε παραγωγής - όπως έκανε στην ταινία The Friend (2024), με τον Bill Murray και τη Naomi Watts, όπου εκπαίδευσε τον σκύλο Bing μέσα από εβδομαδιαίες πρόβες στο σπίτι της ηθοποιού. Το αποτέλεσμα, όπως λέει, ήταν «μια αληθινή σχέση που μετέφρασε σε συναίσθημα στην κάμερα».
«Οι σκύλοι δεν υποδύονται, παίζουν»
Παρά τα εγκωμιαστικά σχόλια για τις «ερμηνείες» τους, ο Berloni επιμένει: «Οι σκύλοι δεν υποδύονται, παίζουν. Οι εκπαιδευτές είναι αυτοί που δημιουργούν την ψευδαίσθηση της υποκριτικής». Αν και έχουν γίνει προτάσεις για ειδική κατηγορία Όσκαρ για τα ζώα, εκείνος διαφωνεί: «Τα βραβεία θα έπρεπε να απονέμονται στους εκπαιδευτές. Να δίνεις Όσκαρ σε ένα ζώο σημαίνει να το εξανθρωπίζεις, κι αυτό είναι λάθος».
Ο Indy απολαμβάνει τη φήμη του
Καθώς το «Good Boy» ετοιμάζεται για την παγκόσμια κυκλοφορία του, ο Leonberg λέει πως ο Indy ζει τις καλύτερες στιγμές του: «Λαμβάνουμε συνεχώς αιτήματα για νέα βίντεο με τον Indy για τα social media και για φεστιβάλ», σημειώνει. «Είναι χαρούμενος που ξαναδουλεύει και που συνεχίζει να παίρνει λιχουδιές για μια δουλειά καλά εκτελεσμένη».
Με πληροφορίες από BBC