Η Ελπίδα Μορφούλη είναι μια νέα, φρέσκια σεφ με μπόλικη εμπειρία τόσο στην Ελλάδα όσο και το εξωτερικό.
Την γνωρίσαμε μέσα από τις δημοφιλείς τηλεοπτικές εκπομπές Hell's Kitchen και MasterChef, όπου και συμμετείχε. Εκεί, εκτός από γνώσεις και εμπειρία πάνω στη μαγειρική, γνώρισε και τον Ραφαήλ, επίσης σεφ, που έμελλε να γίνει ο άντρας της ζωής της.
Η παραμονή της στο Λονδίνο για 13 χρόνια αποτέλεσε σταθμό για την καριέρα της ενώ οι μέντορές της διαμόρφωσαν την επαγγελματική της πορεία και την προσωπικότητα.
Η ίδια αποφάσισε να γυρίσει στην Ελλάδα και βρήκε αυτό που αγαπά να κάνει: Να δημιουργεί με έμπνευση και μεράκι γαστρονομικά projects, να επιμελείται μενού σε στέκια που αγαπά και να κάνει πολλά σχέδια για το μέλλον.
Η Ελπίδα μιλά στο Iefimerida.gr για τα πρώτα της βήματα, τις σπουδές και την καριέρα της σε κορυφαία εστιατόρια της Ευρώπης, την εμπειρία της στα τηλεοπτικά πλατό, αλλά και τη νέα εποχή της ζωής της στην Ελλάδα ενώ μας δίνει και μια συνταγή για τα πρώτα κρύα του φθινοπώρου.
Πες μας λίγα λόγια για σένα που πρέπει να γνωρίζουμε
Κατάγομαι από τον Πολύγυρο Χαλκιδικής και από μικρή με γοήτευαν οι γεύσεις, τα αρώματα και η δημιουργία μέσα από τη μαγειρική. Σπούδασα Μαγειρική και Ζαχαροπλαστική στη σχολή La Chef Levi, όπου αποφοίτησα με διακρίσεις. Παράλληλα, έχω επενδύσει πολύ στην εκπαίδευσή μου σε θέματα διατροφής, διοίκησης και επαγγελματικής ανάπτυξης, με στόχο να συνδυάζω τη γαστρονομία με τη γνώση και τη στρατηγική.
Οι σπουδές μου συνδυάζουν τη διατροφή, την υγεία, τη διοίκηση επιχειρήσεων και τη γαστρονομία, με πιστοποιήσεις και πτυχία από διεθνώς αναγνωρισμένα ιδρύματα στις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ελλάδα.
Η εκπαίδευση στο εξωτερικό με βοήθησε να αποκτήσω διεθνή προοπτική και επαγγελματική πειθαρχία, κάτι που με συνοδεύει μέχρι σήμερα.
Κατά τη διάρκεια της πορείας μου, φρόντισα να συνεχίσω την εκπαίδευσή μου ολοκληρώνοντας προγράμματα στη διατροφή, τη διοίκηση και τη μεθοδολογία Six Sigma μέσα από διεθνή πανεπιστήμια όπως το UCSF, το Petroc College, το North Hertfordshire College και το University of Georgia. Αυτές οι εμπειρίες, σε συνδυασμό με την πρακτική γνώση της κουζίνας, με βοήθησαν να εξελιχθώ σε έναν επαγγελματία που βλέπει τη γαστρονομία ολιστικά - ως τέχνη, επιστήμη και επιχειρηματική στρατηγική.
Πώς και πότε αποφάσισες να ασχοληθείς με τη μαγειρική;
Η μαγειρική για μένα δεν ήταν απλώς ένα παιδικό όνειρο, αλλά μια φυσική εξέλιξη της αγάπης μου για τη δημιουργία. Από μικρή με γοήτευε η ιδέα ότι μέσα από το φαγητό μπορείς να προσφέρεις χαρά, συναίσθημα, αναμνήσεις. Μεγαλώνοντας, κατάλαβα πως η κουζίνα είναι ο δικός μου τρόπος να εκφράζομαι, να επικοινωνώ και να συνδέομαι με τους ανθρώπους γύρω μου.
Για μένα, η μαγειρική είναι κάτι πολύ περισσότερο από επάγγελμα, είναι ο τρόπος μου να ισορροπώ. Είναι η γιόγκα μου, η χαλάρωσή μου, το ταξίδι μου. Μέσα από τη διαδικασία της δημιουργίας ανακαλύπτω συνεχώς νέους κόσμους, νέες γεύσεις, πολιτισμούς και συναισθήματα.
Οι σεφ έχουμε, νομίζω, μια ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία. Επικοινωνούμε μέσα από την πιο πρωταρχική ανθρώπινη ανάγκη, το φαγητό. Είναι η γλώσσα μας, ο τρόπος που εκφράζουμε αγάπη, σεβασμό και φροντίδα. Και αυτό, για μένα, είναι το πιο όμορφο κομμάτι αυτής της τέχνης.
Ποιοι σε βοήθησαν σε αυτή σου την απόφαση; Είχες κάποιον μέντορα;
Η οικογένειά μου με στήριξε από την πρώτη στιγμή, πάντα ενθαρρύνοντας τη δημιουργικότητά μου και δίνοντάς μου την ελευθερία να κυνηγήσω αυτό που αγαπώ. Ιδιαίτερα η αδερφή μου, με τον ενθουσιασμό και τη θετική της ενέργεια μου έδινε πάντα θάρρος!
Είχα την τύχη να συναντήσω και να μάθω δίπλα σε σπουδαίους ανθρώπους όπως ο Έκτορας Μποτρίνι, ο Πάνος Ιωαννίδης, ο Robert Prendergast, ο Adam Handling, ο Guy Hilton, η Βιργινία Αναστασιάδου και, φυσικά, ο Θέμης Γεωργαντάς. Δεν πιστεύω ότι με «βοήθησαν» με την κλασική έννοια, αλλά πίστεψαν σε εμένα. Και αυτή η πίστη ήταν η μεγαλύτερη ενίσχυση που θα μπορούσε να μου δοθεί. Η αληθινή βοήθεια έρχεται τώρα, όταν χρειάζομαι μια συμβουλή κι εκείνοι είναι πάντα στην άλλη άκρη της γραμμής, έτοιμοι να μ' ακούσουν και να πουν τη σωστή κουβέντα, μετά από τόσα χρόνια συνεργασίας.
Η πρώτη μου μέντορας ήταν η Βιργινία, μια γυναίκα που σημάδεψε την επαγγελματική μου πορεία. Ήταν αυστηρή αλλά ταυτόχρονα ευαίσθητη, εξαιρετικά έξυπνη και διορατική, πραγματικά πολύ μπροστά για την εποχή της. Δεν πίστεψε αμέσως σε εμένα, κι αυτό ίσως ήταν που με έκανε να προσκολληθώ δίπλα της. Ήθελα να μάθω, να κατανοήσω, να απορροφήσω όσα περισσότερα μπορούσα.
Με τα χρόνια, η σχέση μας εξελίχθηκε. Νομίζω πως με εκτίμησε και με αγάπησε. Θυμάμαι με συγκίνηση τη μέρα που με επισκέφθηκε στο Λονδίνο και με σύστησε στους μαθητές της ως pastry chef. Εκείνη τη στιγμή, με πολλή χαρά και υπερηφάνεια, της είπα ότι πλέον είμαι Head Chef σε ξενοδοχείο πέντε αστέρων. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα μάτια της που βούρκωσαν, ήταν μια στιγμή δικαίωσης, όχι μόνο για μένα, αλλά και για εκείνη.
Παράλληλα, όσο περισσότερο μου κάνουν αυτή την ερώτηση, τόσο περισσότερο αντιλαμβάνομαι πως όσοι στάθηκαν πιο αυστηροί ή δύσκολοι μαζί μου, με τον δικό τους τρόπο με βοήθησαν εξίσου να εξελιχθώ. Οι στιγμές που ένιωσα αδικημένη ή όταν με αντιμετώπιζαν με προκατάληψη ήταν τελικά μαθήματα δύναμης και ανθεκτικότητας. Χωρίς να το γνωρίζουν, αυτοί οι άνθρωποι με οδήγησαν να γίνω πιο συγκεντρωμένη, πιο σίγουρη και πιο αποφασιστική σε ό,τι κάνω. Κοιτάζοντας πίσω, νιώθω ευγνωμοσύνη για όλους, γιατί κάθε εμπειρία, καλή ή δύσκολη, συνέβαλε στο να είμαι ο άνθρωπος και ο επαγγελματίας που είμαι σήμερα.
Πες μας για τις σπουδές και την επαγγελματική σου πορεία σε Ελλάδα και εξωτερικό. Το Λονδίνο πώς προέκυψε;
Ξεκίνησα την επαγγελματική μου πορεία στην Ελλάδα, κάνοντας την πρακτική μου σε ξενοδοχειακές μονάδες στις Οινούσσες, αμέσως μετά την αποφοίτησή μου από τη σχολή La Chef Levi. Στη συνέχεια, μετακόμισα στη Γερμανία, όπου εργάστηκα στο Dorade στη Φρανκφούρτη. Έπειτα πέρασα έναν χρόνο στη Γαλλία, όπου έμαθα τη γλώσσα και γνώρισα τη γαλλική κουζίνα από κοντά.
Η επόμενη μου στάση ήταν το Λονδίνο, όπου έζησα και εργάστηκα για 13 χρόνια. Εκεί ανέλαβα θέσεις ευθύνης σε εστιατόρια υψηλής γαστρονομίας, όπως το Royal Park Hotel ως Head Chef και αργότερα στο Hilton Waldorf σε διοικητικό ρόλο. Το Λονδίνο ήταν για μένα ένα σχολείο που μου έδωσε τον χώρο να εκφραστώ δημιουργικά και να εξελιχθώ επαγγελματικά με γρήγορους ρυθμούς.
Το Λονδίνο προέκυψε κάπως φυσικά. Δεν ήταν τόσο μια «απόφαση καριέρας» όσο μια εσωτερική ανάγκη να εξελιχθώ, να δοκιμαστώ σε ένα περιβάλλον με υψηλές απαιτήσεις. Εκεί βρήκα ακριβώς αυτό που έψαχνα ρυθμό, επαγγελματισμό και χώρο για δημιουργία. Έμεινα τελικά δεκατρία χρόνια, που έγιναν ένα πολύτιμο κεφάλαιο ζωής, γεμάτο εμπειρίες, συνεργασίες και ανάπτυξη τόσο επαγγελματική όσο και προσωπική.
Το 2020 επέστρεψα στην Ελλάδα και, μετά την πανδημία, συνεργάστηκα με τον Πάνο Ιωαννίδη στο ΟΖ37 ως Culinary Director και με τον Θέμη Γεωργαντά στο After Dark. Παράλληλα, ίδρυσα τη δική μου εταιρεία συμβουλευτικής επάνω στην εστίαση, μέσα από την οποία εδώ και τρία χρόνια βοηθώ επιχειρήσεις να οργανώσουν τα μενού τους, να διαμορφώσουν τη γαστρονομική τους ταυτότητα και να εκπαιδεύσουν τις ομάδες τους.
Αυτές είναι μερικές μόνο από τις επαγγελματικές μου συνεργασίες, καθώς από το 2018 συνεργάζομαι επίσης με επιχειρήσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου παρέχω συμβουλευτικές υπηρεσίες σε Executive Chefs και Food & Beverage Directors. Στόχος μου είναι να βοηθώ στη διαμόρφωση brand standards για μεγάλα ξενοδοχειακά brands και στην ανακαίνιση ξενοδοχείων σε ό,τι αφορά τον εξοπλισμό και την οργάνωση όλων των F&B τμημάτων.
Μίλησε μας για την περίοδο που συμμετείχες στο Hell's Kitchen και το Master Chef
Η συμμετοχή μου στα δύο προγράμματα, το Hell’s Kitchen και το MasterChef, ήταν από τις πιο έντονες και ιδιαίτερες εμπειρίες της ζωής μου. Ήταν περισσότερο σαν να μπαίνω σε έναν μαραθώνιο, μια δοκιμασία αντοχής, σαν να γινόμουν αθλητής που δίνει το 100% του εαυτού του.
Η εμπειρία στο Hell’s Kitchen είχε όμως και μια βαθιά προσωπική πλευρά. Λίγες μέρες πριν ταξιδέψω για τα γυρίσματα, έχασα τη μέντορά μου, Βιργινία Αναστασιάδου, έναν άνθρωπο που πίστεψε πολύ σε εμένα και που με ενέπνευσε να συνεχίσω αυτό το ταξίδι. Η απώλεια αυτή με συγκλόνισε, και παρόλο που είπα πως θα τιμήσω την επιθυμία της και θα συμμετέχω, μέσα μου ήμουν συντετριμμένη. Η παραγωγή στάθηκε πραγματικά δίπλα μου με καλοσύνη και κατανόηση, κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ.
Η ψυχολογική πίεση, όμως, ήταν τεράστια. Ένιωθα πως δεν μπορούσα να δώσω ό,τι θα ήθελα, δεν μπορούσα να σταθώ εκεί όπως ήθελα να σταθώ. Έτσι, πήρα την απόφαση να αποχωρήσω. Ήταν μια απώλεια που θα με συνοδεύει πάντα, και μιλώ σπάνια γι’ αυτό.
Ίσως γι’ αυτό επέστρεψα αργότερα στο MasterChef. Ένιωθα πως είχα αφήσει τη «μάχη» στη μέση, πως έπρεπε να επιστρέψω για να κλείσω αυτόν τον κύκλο με τον δικό μου τρόπο. Το MasterChef για μένα ήταν περισσότερο μια προσωπική λύτρωση παρά ένας διαγωνισμός. Ένας τρόπος να ξανασταθώ στα πόδια μου και να τιμήσω όλα όσα με έφεραν ως εδώ.
Η περίοδος αυτή ήταν μια εμπειρία γεμάτη ένταση, ρυθμό και μαθήματα ζωής. Ήταν σαν να τρέχεις έναν μαραθώνιο, μια δοκιμασία που σε φέρνει αντιμέτωπο με τα όριά σου, αλλά και με τον καλύτερο εαυτό σου.
Πέρα από το κομμάτι της τηλεόρασης, ήταν ένα ταξίδι αυτογνωσίας. Έμαθα να διαχειρίζομαι την πίεση διαφορετικά, να συνεργάζομαι με διαφορετικούς ανθρώπους και να δημιουργώ κάτω από τηλεοπτικές συνθήκες. Ήταν η υπενθύμιση ότι η μαγειρική, πέρα από τεχνική, είναι ψυχή, επιμονή και χαρακτήρας.
Κάθε λεπτό μέσα σε εκείνες τις κουζίνες ήταν μια μικρή νίκη, όχι απέναντι σε άλλους, αλλά απέναντι στον εαυτό μου. Κι αυτό, τελικά, είναι ό,τι πιο σημαντικό κράτησα.
Ο σύζυγός σου είναι και αυτός σεφ και μάλιστα γνωριστήκατε στο Master Chef. Πώς είναι η ζωή ενός ζευγαριού που κάνει το ίδιο πράγμα;
Κατανοούμε ο ένας τις απαιτήσεις του άλλου, στηρίζουμε τα όνειρά μας και βρίσκουμε την ισορροπία ανάμεσα στη δουλειά και την προσωπική ζωή, όσο αυτό είναι εφικτό σε δύο ανθρώπους που ζουν μέσα στις κουζίνες! Και οι δύο είμαστε πολύ ανταγωνιστικοί, αλλά μόνο με τον εαυτό μας, όχι μεταξύ μας ή με άλλους. Είμαστε και οι δύο παθιασμένοι με τη μαγειρική, και το αστείο είναι πως σχεδόν ποτέ δεν μαγειρεύουμε ο ένας για τον άλλον. Πάντα καταλήγει να είναι μια μικρή «μάχη» για το ποιος θα αναλάβει την κουζίνα.
Πέρα όμως από το προσωπικό, είναι και μια επαγγελματική δέσμευση. Κάνουμε ο ένας τον άλλον καλύτερο μέσα από τις εμπειρίες μας, έχουμε το προνόμιο να μαθαίνουμε καθημερινά ο ένας από τον άλλον και να εξελισσόμαστε μαζί. Έχουμε ένα κοινό, ισχυρό υπόβαθρο στο οποίο επενδύουμε διαρκώς, σε γνώση, δημιουργία και εξέλιξη.
Το να μοιράζεσαι τη ζωή σου με έναν άνθρωπο που έχει το ίδιο πάθος και επάγγελμα είναι ένα ταξίδι γεμάτο δυναμισμό. Γνωριστήκαμε μέσα στην κουζίνα, στο Hell’s Kitchen εκεί όπου οι ρυθμοί είναι γρήγοροι, οι απαιτήσεις υψηλές και οι στιγμές γεμάτες ένταση. Από τότε, η ζωή μας συνεχίζει λίγο-πολύ με τον ίδιο ρυθμό: γεμάτη ενέργεια, χιούμορ και δημιουργικότητα.
Το όμορφο είναι ότι καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον χωρίς πολλές εξηγήσεις. Ξέρουμε τι σημαίνει να δουλεύεις ατελείωτες ώρες, να κυνηγάς την τελειότητα και να προσπαθείς να ισορροπήσεις ανάμεσα στη δουλειά και την προσωπική ζωή. Οι προκλήσεις υπάρχουν, αλλά το προνόμιο είναι μεγαλύτερο, έχουμε πάντα κάποιον δίπλα μας που καταλαβαίνει απόλυτα το «γιατί» πίσω από κάθε επιλογή.
Είμαστε και οι δύο δημιουργικοί και αρκετά ανταγωνιστικοί με τον εαυτό μας. Παράλληλα, υπάρχει και ένας επαγγελματικός δεσμός ανάμεσά μας, αλληλοσυμπληρωνόμαστε, εμπνεόμαστε ο ένας από τον άλλον και εξελισσόμαστε μαζί. Είναι διπλό προνόμιο: να αγαπάς αυτό που κάνεις και να το μοιράζεσαι με τον άνθρωπο που αγαπάς.
Μίλησε μας για τα τωρινά σου εγχειρήματα. Πού σε βρίσκουμε; Έχεις σχέδια για το μέλλον;
Αυτή την περίοδο θα με βρείτε σε δύο αγαπημένα σημεία της Αθήνας: στη Νερατζιά στο Κουκάκι, όπου ετοιμάζω σύντομα ένα ανανεωμένο μενού, και στο Μικρομέρια στο Θησείο, όπου επίσης έχω αναλάβει την επιμέλεια του μενού. Παράλληλα, δίνω σεμινάρια και συμμετέχω και σε live cooking events ανά διαστήματα κάτι που αγαπώ ιδιαίτερα, γιατί μου δίνει την ευκαιρία να μοιράζομαι τη γνώση και τη φιλοσοφία μου με το κοινό από κοντά.
Όσο για το μέλλον, σχεδιάζω να ενισχύσω ακόμη περισσότερο την παρουσία μου στην ελληνική αγορά, δουλεύοντας πάνω σε συνεργασίες που δίνουν έμφαση στις διατροφικές ιδιαιτερότητες, στη σύγχρονη γαστρονομία και στη βιωσιμότητα.
Παράλληλα, με ενδιαφέρει να επεκτείνω τη δραστηριότητά μου εκτός Ελλάδας σε μεγαλύτερη κλίμακα, καθώς και να ασχοληθώ περισσότερο με τηλεοπτικά και digital projects που συνδέουν τη μαγειρική με τη δημιουργικότητα και την έμπνευση.
Μπορείτε πάντα να με βρείτε και στα social media, όπως στο Instagram, όπου μοιράζομαι στιγμές από τη δουλειά μου, νέες ιδέες και ό,τι με εμπνέει καθημερινά μέσα και έξω από την κουζίνα.
Δώσε σας μια φθινοπωρινή συνταγή για τα πρώτα κρύα
Μανιτάρια Στιφάδο
Υλικά (για 4 άτομα)
- 500 γρ ανάμεικτα άγρια μανιτάρια (κανθαρέλες, πορτσίνι, πλευρώτους, βασιλομανίταρα κ.ά.)
- 50 γρ ελαιόλαδο
- 20 γρ αποξηραμένα μανιτάρια σιτάκε, μουλιασμένα και ψιλοκομμένα
- 1 λευκό κρεμμύδι, ψιλοκομμένο
- 1 καρότο, κομμένο σε πολύ μικρούς κύβους (μπρινουάζ)
- 1 σκελίδα σκόρδο, ψιλοκομμένη
- ½ κόκκινο τσίλι, ψιλοκομμένο (προαιρετικά για ένταση)
- 200 γρ ζωμό μανιταριών ή λαχανικών
- 100 γρ λευκό κρασί
- 10 γρ φρέσκο θυμάρι
- 3 κόκκους μπαχάρι
- Αλάτι & φρεσκοτριμμένο πιπέρι
Εκτέλεση
- Μούλιασμα: Τοποθετήστε τα αποξηραμένα μανιτάρια σε χλιαρό νερό για περίπου 15–20 λεπτά, μέχρι να μαλακώσουν. Κρατήστε το νερό του μουλιάσματος, θα το χρησιμοποιήσετε ως μέρος του ζωμού.
- Προετοιμασία: Καθαρίστε και κόψτε τα άγρια μανιτάρια σε μέτρια κομμάτια. Ψιλοκόψτε το κρεμμύδι, το καρότο, το σκόρδο και το τσίλι.
- Σοτάρισμα: Ζεστάνετε το ελαιόλαδο σε κατσαρόλα με χοντρό πάτο. Προσθέστε τα άγρια μανιτάρια και σοτάρετε για 4-5 λεπτά, μέχρι να ροδίσουν ελαφρά και να απελευθερώσουν τα αρώματά τους.
- Προσθέστε το κρεμμύδι και το καρότο, συνεχίζοντας το σοτάρισμα για 2–3 λεπτά - χωρίς να καραμελώσουν. Έπειτα ρίξτε το σκόρδο και το τσίλι.
- Αρωματισμός & Σβήσιμο: Σουρώστε τα μουλιασμένα μανιτάρια, ψιλοκόψτε τα και προσθέστε τα στην κατσαρόλα. Σβήστε με το λευκό κρασί και αφήστε το να εξατμιστεί.
- Μαγείρεμα: Προσθέστε το θυμάρι, το μπαχάρι, αλάτι και πιπέρι. Περιχύστε με τον ζωμό (ή το νερό των μανιταριών για πιο έντονη γεύση).
- Χαμηλώστε τη φωτιά και αφήστε το στιφάδο να σιγοβράσει για περίπου 45 λεπτά, μέχρι τα μανιτάρια να μαλακώσουν και η σάλτσα να δέσει.
- Σερβίρισμα: Σερβίρετε την κρέμα γραβιέρας και από πάνω το στιφάδο ζεστό, με φρέσκο θυμάρι και ψωμί χωριάτικο ή πολέντα για να απορροφήσει τη βελούδινη σάλτσα.
Κρέμα Γραβιέρας (με 2 υλικά) Υλικά:
• 200 γραβιέρα (τριμμένη ή κομμένη σε μικρά κομμάτια)
• 200 ml κρέμα γάλακτος (35% λιπαρά)
Εκτέλεση
- Σε ένα μικρό κατσαρολάκι, ρίξε την κρέμα γάλακτος και ζέστανέ τη σε μέτρια φωτιά (να μην βράσει).
- Πρόσθεσε τη γραβιέρα και ανακάτευε συνεχώς με σύρμα ή κουτάλα μέχρι να λιώσει τελείως το τυρί και να δημιουργηθεί λεία, παχύρρευστη κρέμα.
- Αν τη θέλεις πιο πηχτή, άφησε τη λίγο παραπάνω στη φωτιά. Αν τη θέλεις πιο ρευστή, πρόσθεσε 1-2 κουταλιές επιπλέον κρέμα γάλακτος.
TIP
Για πιο φίνα υφή, χρησιμοποιήστε μείγμα μανιταριών με διαφορετικές υφές και αρώματα. Το σιτάκε δίνει βάθος, ενώ οι κανθαρέλες χαρίζουν φρεσκάδα και λεπτότητα.