Η γνωστή blogger, Μαρία Κόφου, περιγράφει στο iefimerida.gr το ταξίδι της με τον Υπερσιβηρικό, εξηγεί γιατί προτιμάει να ταξιδεύει μόνη της και μάς δίνει χρηστικά tips για solo travelers.
Πολίτης του κόσμου, η Μαρία Κόφου έχει ταξιδέψει σε πάνω από 60 χώρες και πολλές τις έχεις επισκεφτεί ξανά και ξανά, όπως τη Μογγολία, που έχει πάει 4 φορές, και είναι η χώρα που κυριολεκτικά της άλλαξε τη ζωή. Στην επιστροφή της παραιτήθηκε από την εταιρεία που εργαζόταν, χώρισε τον τότε σύντροφο της και ξεκίνησε να ταξιδεύει, ανά τον κόσμο, τροφοδοτώντας με πλούσιο και χρηστικό περιεχόμενο το travel blog της.
Σε αντίθεση με αυτό που επιτάσσει ο χώρος του blogging, επιδραστικά άτομα να προβάλλουν την πολυτελή ζωή που απολαμβάνουν, η Μαρία Κόφου θέλει να παρακινήσει τον κόσμο να ταξιδεύει, ακόμα και μόνος του, δείχνοντας τον τρόπο να το κάνει. Η ίδια έχει ταξιδέψει μόνη της με τον Υπερσιβηρικό, έχει πάει στο Μεξικό, το Περού, το Ιράν, την Κίνα και έχει μια λίστα γεμάτη με προορισμούς που θέλει να ανακαλύψει αφήνοντας κι εκεί ένα κομμάτι από τον εαυτό της.
Αφορμή για τη συνάντηση μας στάθηκε η δική μου προσωπική ανάγκη για solo ταξίδια, μια ιδέα που έχει μπει εδώ και πολύ καιρό στο μυαλό μου και επιθυμώ να δοκιμάσω ως εμπειρία ζωής. Και μπορεί οι solo διακοπές να μην είναι στην δική μας νοοτροπία, ωστόσο όλο και περισσότερες γυναίκες κλείνουν τα αυτιά στο μικρόκοσμο που τους περιορίζει στα «θέλω» τους και επιλέγουν να ταξιδέψουν στον κόσμο.
Το ταξίδι με τον Υπερσιβηρικό, οι χώρες για να ταξιδέψει μια γυναίκα solo στην Ευρώπη και χρηστικά tips για να οργανώσετε το επόμενο ταξίδι στο εξωτερικό με παρέα τον εαυτό σας είναι μόνο μερικά από όσα συζητήσαμε με τη γνωστή travel blogger.
Erasmus στην Ισπανία, μεταπτυχιακό στην Ιταλία και τα πρώτα solo ταξίδια στην Ευρώπη
Από φοιτήτρια στο τμήμα Δημοσιογραφίας γνωστή travel blogger. Πώς ξεκίνησε η αγάπη σου για τα ταξίδια και πώς αποφάσισες να δημιούργησες το blog σου πριν δεκατρία χρόνια;
Όταν σπούδαζα δημοσιογραφία, στο Πάντειο, έφυγα με το πρόγραμμα Erasmus, δηλαδή την ανταλλαγή φοιτητών, για την Ισπανία, το 2008, και εκεί συνειδητοποίησα ότι μπορούσα να ταξιδέψω οικονομικά σε πολλές άλλες πρωτεύουσες. Έτσι γνώρισα την Ευρώπη ταξιδεύοντας με τρένα και αεροπλάνα. Επιπλέον, μπορούσα να γνωρίζω κόσμο από διάφορα μέρη του κόσμου που είχαν ενδιαφέρουσες ιστορίες να μου διηγηθούν οπότε μου ανοίχτηκε ένας καινούργιος κόσμος μπροστά μου – δεν ήμουν εγώ το κέντρο του κόσμου που το έχουμε έντονα στην Ελλάδα.
Τελειώνοντας το πανεπιστήμιο δεν μπόρεσα να βρω μια εργασία να με καλύπτει, ούτε στο οικονομικό κομμάτι και έφυγα για μεταπτυχιακό στην Ιταλία, αφού βέβαια είχα ερωτευτεί. Το 2011 ξεκίνησα να εργάζομαι σε ξενοδοχείο και επέλεξα να κάνω το μεταπτυχιακό μου στα ιταλικά πάνω στο κομμάτι του Digital Media και την Επικοινωνία -όταν αυτός ο κάδος ξεκινούσε να αναπτύσσεται στην Ελλάδα οι Ιταλοί ήταν ήδη πολύ μπροστά - και λόγω ότι ζούσα σε κωμόπολη και καθημερινά μετακινιόμουν στο Μιλάνο με τα τρένα άρχισα να αγαπώ τον συγκεκριμένο τρόπο μετακίνησης, να ακούω ιστορίες από τους συνεπιβάτες μου και τις έγραφα σε χαρτί. Επειδή το μεταπτυχιακό μου είχε να κάνει με το blogging σκέφτηκα να ξεκινήσω το δικό μου blog γράφοντας «train stories» που τις έστελνα στους δικούς μου στην Αθήνα, ξεκίνησα να χρησιμοποιώ τα social κι έτσι άρχισε να γίνεται λίγο πιο γνωστό και μαζικό.
Επέστρεψα στην Ελλάδα όταν προέκυψε μια δουλειά ως Pr και Communication Executive σε μεγάλη εταιρεία, είχα ήδη προϋπηρεσία στην Ιταλία στο Pr μεγάλου agency όπου είχα μάθω και πώς μπορώ να προωθήσω τον εαυτό μου τραβώντας το ενδιαφέρον των brands, και άρχισα να καταλαβαίνω και το ελληνικό κομμάτι. Το 2015 ήταν μια χρονιά ορόσημο για μένα γιατί πραγματοποίησα ένα ταξίδι όνειρο ζωής που ήταν ο Υπερσιβηρικός. Δεν ήθελε κανείς να το κάνει και από το να το χάσω προτίμησα να ταξιδέψω μόνη μου. Όταν ζούσα σε Ισπανία και Ιταλία είχα κάνει κάποια ταξίδια μόνη μου -σκεφτόμουν αν δεν μπορέσω να ξανά έρθω γιατί να μην το δω κι έτσι ξεκίνησα να ταξιδεύω μόνη μου.
Solo ταξίδι με τον Υπερσιβηρικό και η χώρα που άλλαξε τη ζωή της Μαρίας Κόφου
Πώς είναι να ταξιδεύεις μόνη με τον Υπερσιβηρικό; Ποια ήταν η πιο δυνατή στιγμή του ταξιδιού σου;
Πρόκειται για μια συγκλονιστική εμπειρία ζωής και ήταν το μεγαλύτερο μου άγχος γιατί είσαι συνεχώς «on the go» χωρίς να έχεις πολλές σταθερές. Πριν φύγω είχα δώσει όλο μου το πρόγραμμα στη μαμά μου για να ξέρει ακριβώς που είμαι. Δεν σου κρύβω πως είχα άγχος και φόβο γιατί δεν ήξερα τι θα συναντήσω. Ξεκίνησα από Ρωσία, πήγα Μογγολία και κατέληξα στην Κίνα -συγκεκριμένα στο Πεκίνο. Παράλληλα απολάμβανα τον κάθε προορισμό και κάθε φορά που έφτανα σε ένα μέρος, έβλεπα κάποιο αξιοθέατο με επιβράβευα -μου είχε πάρει 1 χρόνο να σχεδιάσω όλο αυτό το ταξίδι και να το οργανώσω με τη παραμικρή λεπτομέρεια. Όταν το ολοκλήρωσα ήμουν πολύ συγκινημένη – ήταν το πρώτο μεγάλο ταξίδι που έκανα μόνη μου εκτός Ευρώπης.
Όταν ταξιδεύεις στην Ευρώπη έχεις μια διαφορετική ασφάλεια, ενώ σε ένα τέτοιο ταξίδι στα περισσότερα μέρη ούτε τη γλώσσα δεν μπορείς να μιλήσεις για να συνεννοηθείς για τα πολύ απλά πράγματα.
Το highlight στο συγκεκριμένο ταξίδι ήταν η Μογγολική Στέπα: όταν έφτασα στο Λαμοπατόρ είχα κανονίσει να με πάρουν να πάω να μείνω στη στέπα σε σκηνή νομάδων για τρεις ημέρες χωρίς καθόλου διαδίκτυο. Για μένα εκεί ήταν η πιο δυνατή στιγμή της ζωής μου γιατί ήμουν πραγματικά μόνη με τον εαυτό μου -έπρεπε να με φροντίζω, να είμαι υγιής, ασφαλής και συνειδητοποίησα ποιοι με ένοιαζε να ξέρουν ότι είμαι καλά. Δεν θα ξεχάσω την ημέρα που άνοιξα το πορτάκι του γκερλ και έβλεπα να τρέχουν άλογα, κατάλαβα πως είναι να ζεις ως νομάς, να έχεις την απόλυτη ελευθερία και με τόσες εικόνες και μέρη που είδα ξεκίνησε το blog μου να λειτουργεί καλύτερα και πιο δυναμικά. Επιστρέφοντας από αυτό το ταξίδι ήμουν γεμάτη ενθουσιασμό, εικόνες και πήρα μεγάλες αποφάσεις για τη ζωή μου: παραιτήθηκα από την εργασία μου, χώρισα με την τότε σχέση μου, ξεκαθάρισα φιλίες που δεν είχαν πλέον νόημα -η Μογγολία ήταν η χώρα που μου άλλαξε τη ζωή. Παρόλο που δεν είναι από τις ωραιότερες χώρες που έχω δει είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωή μου και της αλλαγής που έκανα.. Ξανά πήγα κι άλλες φορές στη Μογγολία -μάλιστα συνόδεψα group και τους έμεινε σε όλους αξέχαστη γιατί είσαι με τον εαυτό σου, δεν έχεις πολλά πράγματα να κάνεις μέσα στην ημέρα σου.
Όταν ξανά πήγες στη Μογγολία έχοντας πετάξει όλα τα βαρίδια της προηγούμενης ζωής σου και αρχίζοντας ουσιαστικά μια νέα ζωή πώς ένιωσες;
Ήταν φοβερή η αίσθηση όταν επέστρεψα μετά από 2,5 χρόνια. Αν και δεν μου φαίνεται είμαι πολύ ρομαντική και σε κάποιους από τους προορισμούς που έχω επιστρέψει έχω βάλει τα κλάματα -φυσικά συνέβη και στη Μογγολία όπου έχω αφήσει ένα κομμάτι του εαυτού μου. Συνηθίζω να λέω ότι ο εαυτός μου έχει πολλά μικρά κομματάκια, τα οποία έχω αφήσει σε πολλά μέρη του κόσμου.
Τι είναι το ταξίδι για σένα;
Για μένα το ταξίδι δεν είναι απλά τα αξιοθέατα, το να τραβήξω κάποιες φωτογραφίες και χαίρομαι που τόσα χρόνια μετά εξακολουθώ να έχω την ίδια αίσθηση. Το ταξίδι για μένα είναι να επιστρέψεις από τον προορισμό και κάτι να σε έχει προβληματίσει, να σε έχει ζορίσει, κάτι να έχει μετακινηθεί μέσα σου.
Εννοείται ότι θέλω και τα πιο ξεκούραστα ταξίδια, δηλαδή να πάω στη Ρώμη να πιω το καφεδάκι μου και να απολαύσω τη πίτσα μου χωρίς άγχος και σκέψεις, αλλά τα ουσιαστικά ταξίδια είναι αυτά που με έχουν ταράξει μέσα μου, που έχω βάλει κάτω τον εαυτό μου γιατί έχω το χρόνο να ασχοληθώ μαζί του. Για παράδειγμα, το ταξίδι μου στο Ιράν με δυσκόλεψε πάρα πολύ, έκλαψα πολύ γιατί δεν ένιωθα καθόλου ελεύθερη. Είναι ένας φανταστικός προορισμός, αλλά εγώ είχα τόσες κόντρες να διαχειριστώ μέσα μου που δυσκολεύτηκα πάρα πολύ -αν και βρήκα ωραία στοιχεία που έφερα πίσω μου. Κάτι άλλο που αγαπώ είναι να φέρνω πράγματα πίσω από τα ταξίδια μου, να τα υιοθετώ στην καθημερινότητα μου -δεν εννοώ υλικά αγαθά.
Έχει αλλάξει ο τρόπος που ταξιδεύεις μετά από τόσα χρόνια; Αναζητάς κάτι το διαφορετικό;
Μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα πως μου αρέσει να συνδυάζω τα ταξίδια με φεστιβάλ, πανηγύρια, τοπικές γιορτές που βλέπεις τα έθιμα ενός τόπου, τους ανθρώπους σε μια γιορτή. Από τα αγαπημένα μου ήταν ένα Φεστιβάλ στο Περού όπου ήρθαν οι κάτοικοι από γειτονικά μέρη ντυμένοι με φολκλόρ ενδυμασίες -από τις πιο όμορφες στιγμές που έχω ζήσει – όπως και τη γιορτή των Νεκρών στο Μεξικό που αντιλαμβάνεσαι πόσο διαφορετικά βλέπουν τον θάνατο.
Επιπλέον, στα ταξίδια μου θέλω να περνάω χρόνο με τον εαυτό μου και αυτό συμβαίνει στους προορισμούς που έχουν φύση γιατί σε μια μεγάλη πόλη οι ρυθμοί είναι διαφορετικοί και επιθυμείς να δεις περισσότερα αξιοθέατα, αλλά και να ανακαλύπτω γαστρονομικούς θησαυρούς. Δεν θα καταλάβεις ένα τόπο αν δεν δοκιμάσεις τη τοπική γαστρονομία -δεν εννοώ τα γκουρμέ πιάτα, αλλά αυτά που τρώνε οι ντόπιοι και φυσικά τρελαίνομαι για το street food. Πιο μικρή δεν με ενδιέφερε η γαστρονομία μιας χώρας, τώρα έχω διαπιστώσει πως είναι αναπόσπαστο κομμάτι της κουλτούρας του κάθε λαού. Για μένα, το να βγω έξω για μεσημεριανό ή δείπνο είναι ολόκληρη ιεροτελεστία -το φαγητό έχει να πει πολλές ιστορίες.
«Θέλω να δείξω τον τρόπο για να σε παρακινήσω να ταξιδέψεις μόνη σου»
Από το 2015 μέχρι σήμερα ασχολείσαι με το blogging; Ποια είναι η δική σου φιλοσοφία;
Ναι, δουλεύω full time με ταξίδια και πολύ τα social -μάλιστα όσο περνούσε ο καιρός καταλάβαινα περισσότερο τι χρειαζόταν ο αναγνώστης για να πάρει μια γνώση, μια πληροφορία γιατί κι εγώ όταν έψαχνα πληροφορίες για το ταξίδι μου με τον Υπερσιβηρικό δεν έβρισκα περιεχόμενο στα ελληνικά. Εγώ μέσα από τα ταξίδια μου ήθελα να δείξω πως αυτό που κάνω μπορείς κι εσύ να το κάνεις -δεν θέλω να σου δείξω πως πάω στα καλύτερα ξενοδοχεία, κοίτα τη χλιδάτη ζωή που κάνω -σε γενικές γραμμές αυτή είναι η φιλοσοφία του blogging και πάω κόντρα σε αυτό. Εμένα με νοιάζει, το διαπίστωσα στη πορεία, ότι θέλω να δείξω στον κάθε αναγνώστη ξεχωριστά πώς να το κάνει κι ο ίδιος. Θα πάω και σε ξενοδοχεία που υπό άλλες συνθήκες δεν θα μπορούσα να μείνω, συμβαίνει λόγω των συνεργασιών μου, αλλά πάντα θα δείξω τον τρόπο για να σε παρακινήσω να το κάνεις. Για παράδειγμα, όταν πήγα Νέα Υόρκη έφτιαξα σχετικό περιερχόμενο με οικονομικές επιλογές έτσι ώστε να μην «πονέσει» η τσέπη σου και είναι αποτρεπτικό στο να κάνεις το συγκεκριμένο ταξίδι που για πολύ κόσμο παραμένει ένας προορισμός «όνειρο ζωής».
Αν και στο εξωτερικό ένας solo traveler είναι κάτι πολύ συνηθισμένο παραμένει κάπως άγνωστο στη δική μας κουλτούρα. Εξακολουθούν να σε ρωτούν γιατί το κάνεις παρόλο που ταξιδεύεις μόνη σου σχεδόν μια δεκαετία;
Δεν είναι καθόλου στη κουλτούρα μας, αν και έχουν γίνει μικρές αλλαγές, ωστόσο παραμένει κάπως ταμπού, δηλαδή ακόμα και να βγεις για ένα φαγητό μόνος σου ο κόσμος εδώ πιστεύει ότι δεν έχεις φίλους.
Πρόπερσι είχα πάει μόνη μου στο Μεξικό για να ζήσω από κοντά το Φεστιβάλ των Νεκρών, μια φανταστική εμπειρία γιατί βλέπεις πως αντιλαμβάνεται ένας άλλος λαός τον θάνατο και πώς τον εξυμνεί, και ο κοντινός μου περίγυρος με ρωτούσε «Μα καλά θα πας μόνη σου στο Μεξικό αφού είναι επικίνδυνα». Ο μικρόκοσμος μας μπορεί να μας κάνει να μην τολμήσουμε να πάμε σε ένα μέρος που επιθυμούμαι επειδή έχουν ακούσει τα χειρότερα, δεν τα έχουν δει οι ίδιοι, και έχουν μεγαλώσει, ειδικά τα κορίτσια, με το mentality «δεν θα πας πουθενά χωρίς τη φίλη σου» με αποτέλεσμα να μην έχεις τολμήσει πράγματα γιατί κάποιος άλλος σου μετέδωσε το δικό του φόβο.
Εγώ προτείνω σε όποιον θέλει να το δοκιμάσει να αφήσει τις προκαταλήψεις, να ξεκινήσει από κάποιον κοντινό προορισμό στην Ελλάδα που για κάποιον λόγο δεν θέλουν οι φίλοι, ο σύντροφος να πάει για να βιώσει τη συγκεκριμένη εμπειρία και να δει αν ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία του -δεν αρέσει σε όλους να ταξιδεύουν μόνοι τους. Από εξωτερικό θα πρότεινα Ιταλία, Πορτογαλία και σίγουρα Βόρεια Ευρώπη που είσαι πάρα πολύ ασφαλής -μάλιστα οι Σκανδιναβικές χώρες έχουν φανταστική φύση και συνδυάζεις πολλά πράγματα. Αν σου αρέσει αυτή η φιλοσοφία του solo traveler μετά κάνε «ταξίδι ζωής» -από το να μην δεις ποτέ κάτι καλύτερα να το τολμήσεις γιατί δεν υπάρχει το αύριο και ο covid μάς το απέδειξε με ζόρικο τρόπο.
Τη περίοδο του covid που δεν είχα δουλειά ήμουν μέσα στο σπίτι μου και σκεφτόμουν πως «αν αύριο «έφευγα» τουλάχιστον έχω δει 15 πράγματα που ήθελα πάρα πολύ. Στους κοντινούς μου ανθρώπους λέω «αν είσαι σε τέλμα κάνε ένα ταξίδι μόνος σου και θα δεις τα πράγματα διαφορετικά»- συνήθως ξεμπλοκάρεις και παίρνει τις κατάλληλες αποφάσεις.
Βασικά tips για solo ταξίδια
Ποια είναι τα βασικά tips για να ταξιδέψει κάποιος μόνος του;
-Διαλέγεις έναν προορισμό που θέλεις πάρα πολύ να επισκεφτείς.
-Μπαίνεις σε κλειστές ομάδες του facebook για να βρεις σχετικές πληροφορίες για τον συγκεκριμένο προορισμό και σίγουρα θα ρωτήσεις ποιες περιοχές πρέπει να αποφύγεις ως τουρίστας -θα βρεις πολλούς Έλληνες του εξωτερικού που θα σε βοηθήσουν.
-Πριν φύγεις δίνεις όλο σου το πρόγραμμα σε ένα δικό σου άνθρωπο -πού μένεις, τηλέφωνα, διευθύνσεις, τα πάντα.
-Επιδιώκεις να έχεις πάντα internet και αν δεν είναι εφικτό αγοράζεις μια τοπική κάρτα SIM -είναι οικονομική – για να αναζητήσεις ότι θέλεις online.
-Επιλέγεις τις πιο τουριστικές περιοχές για τη διαμονή σου που έχουν ζωή. Όταν είσαι μόνος σου το βράδυ είναι δύσκολο να πάρεις μετρό και να περπατάς σε άγνωστα στενά -εγώ ούτε στην Αθήνα δεν το κάνω.
-Να είσαι συνεχώς alert με τα πράγματα σου και να μην κουβαλάς πολλά πράγματα μαζί.
-Όταν θα πας σε μια καφετέρια/ εστιατόριο/bar δεν λες ποτέ ότι ταξιδεύεις μόνη σου
-Αν θέλεις να πάρεις ταξί, πάλι δεν αναφέρεις ότι είσαι solo traveler, πάντα από application
Ποια είναι η πιο συχνή ερώτηση που σου κάνουν;
Αν νιώθω μοναξιά. Δεν σου κρύβω πως το πρώτο διάστημα ήταν πιο δύσκολα, αλλά πλέον το οργανώνω πάρα πολύ και μπορεί να πάω σε free walking tour όπου γνωρίζω κόσμο έτσι δεν νιώθεις ότι είσαι μόνος και βλέπεις πιο οργανωμένα τη πόλη, θα πιω το ποτό μου έξω και θα γνωρίσω κόσμο. Πιο μικρή έμενα σε hostel, μπορείς να έχεις δικό σου δωμάτιο, αλλά οι υπόλοιποι χώροι είναι κοινόχρηστοι όπου κι εκεί κάνεις γνωριμίες και μπορεί να βγεις έξω με άλλους, να βρίσκεις online events καιν να πηγαίνεις -υπάρχουν τρόποι.
Έχω πάντα μαζί μου ένα βιβλίο, ακούω μουσική απλά επιδιώκω να μην περνάω πολύ χρόνο στο κινητό μου συνδεδεμένη στα social γιατί χάνω την ουσία του ταξιδιού.
Διοργανώνεις τα ταξίδια για solo travelers, ποιο ηλικίες επιδιώκουν να ταξιδεύουν μόνες τους;
Στα συγκεκριμένα ταξίδια είναι σημαντικό να έρθουν μόνες τους, χωρίς τις φίλες τους αλλιώς δεν έχει νόημα -κάνω μια μικρή συνέντευξη πριν για να καταλάβω αν η άλλη είναι έτοιμη να το τολμήσει. Με τον Υπερσιβηρικό έχω συνοδέψει από 18 μέχρι 78 ετών -δεν είναι όμως ένα ταξίδι για όλους.
Η πιο ενεργή ηλικιακά ομάδα είναι 35-45 ετών που είναι καλύτερα οικονομικά, ξέρει περισσότερο τα θέλω της, μετά έρχονται οι γυναίκες που έχουν βγει σε σύνταξη και έχουν χρόνο. Έχω και μικρότερες ηλικίες, δηλαδή κορίτσια που μόλις έχουν τελειώσει το σχολείο, πιο ψαγμένα που αναζητούν μια διαφορετική εμπειρία -συνήθως κάνουμε κοντινά ταξίδια στην Ευρώπη καθαρά για θέμα budget.
Έχει αλλάξει ο τρόπος που ταξιδεύουμε μετά τον κορονοϊό;
Οι τιμές των αεροπορικών έχουν αυξηθεί πάρα πολύ οπότε πολύς κόσμος προτιμάει να κάνει ένα μεγάλο ταξίδι το χρόνο από το να πάει, για παράδειγμα, τρεις φορές στη Ρώμη.
Πόσο εύκολο είναι να έχεις προσωπική ζωή όταν είσαι full time traveler;
Το 2019 ήμουν μόνο στο εξωτερικό, ερχόμουν για Αθήνα 4 φορές το μήνα και έφευγα ξανά. Η πανδημία μου έφερε το σύντροφο μου και πλέον έχω την ανάγκη να γυρίζω στο σπίτι. Ένιωθα ότι μου λείπει η καθημερινότητα μου, έχανα σημαντικά γεγονότα, όπως οικογενειακές γιορτές, γάμους φίλων ακόμα και εξόδους με παρέες. Την περίοδο του covid που αναγκάστηκα να μείνω σπίτι συνειδητοποίησα τις προτεραιότητες που ήθελα, καθώς όσο μεγαλώνεις αλλάζουν κάποια «θέλω». Αυτή τη περίοδο εργάζομαι πάνω στο Digital Marketing και φροντίζω μία φορά το μήνα να φεύγω εκτός.
Ποια μέρη προτείνεις, σε Ελλάδα και εξωτερικό, σε ένα solo traveler;
Από την Ελλάδα θα πρότεινα για ένα οδικό ταξίδι την Πελοπόννησο -η μισή καταγωγή μου είναι από την Καλαμάτα – καθώς συνδυάζει μοναδικά το βουνό με τη θάλασσα, τέλεια επιλογή αυτή την εποχή είναι τα αρκαδικά χωριά, την Καστοριά, τις Πρέσπες και φυσικά την Κρήτη -ένα νησί που αγαπώ πολύ κι έχει καταφέρει να κρατήσει το χαρακτήρα και τη γαστρονομία του. Δεν είμαι τόσο των νησιών, έχουν αλλάξει πάρα πολύ, και προτιμώ περισσότερο τους ορεινούς προορισμούς.
Από το εξωτερικό θα πρότεινα Ρώμη, Φλωρεντία -ειδικά τα μέρη με λίμνες είναι μοναδικής ομορφιάς -, Φιλανδία που έχει μια συγκλονιστική φύση, να πάτε σε μικρά νησάκια που μπορείτε να νοικιάσετε καμπίνες, να απολαύσετε φρέσκο σολομό -θα δείτε πώς είναι να ζείτε όμορφα και ποιοτικά – Νορβηγία που βίωσα το κρύο των -20βαθμών. Γενικότερα, θα πρότεινα τη Σκανδιναβία, η οποία είναι ωραία το χειμώνα, αλλά εγώ την επιλέγω το καλοκαίρι που έχει φανταστική φύση.
Από μακρινά ταξίδια το Περού, με πολλά αξιοθέατα, βουνά και εξαιρετική γαστρονομία, για πιο hard-core τη Μογγολία, τη Κόστα Ρίκα και την Κολομβία που είναι παρεξηγημένη αλλά έχει πολύ ενδιαφέρον.