Οι ζωές και οι δράσεις αυτών των τριών γυναικών αποτελούν μια μαρτυρία θάρρους, ευφυΐας και αφοσίωσης σε μια εποχή όπου η ελευθερία κόστιζε ακριβά.
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η μάχη δεν δόθηκε μόνο στα πεδία των μαχών, αλλά και στα σκοτεινά μονοπάτια της κατασκοπίας και της μυστικής δράσης.
Σε αυτόν τον αθέατο πόλεμο, σημαντικό ρόλο διαδραμάτισαν γυναίκες που αψήφησαν κινδύνους και συμβάσεις, αναλαμβάνοντας επικίνδυνες αποστολές που άλλαξαν την πορεία της ιστορίας. Τρεις από τις πιο διάσημες και αξιοθαύμαστες γυναίκες κατασκόπους αυτής της περιόδου ήταν η Nancy Wake, η Krystyna Skarbek και η Vera Atkins.
Η Nancy Wake, γνωστή και ως «Το Λευκό Ποντίκι», υπήρξε μια από τις πιο καταζητούμενες γυναίκες της Γκεστάπο. Με καταγωγή από τη Νέα Ζηλανδία και την Αυστραλία, συμμετείχε ενεργά στη Γαλλική Αντίσταση, οργανώνοντας σαμποτάζ και διαφεύγοντας συνεχώς από τα χέρια των Ναζί. Η ατρόμητη φύση της και η αποφασιστικότητά της την καθιστούν σύμβολο θάρρους και αφοσίωσης.
Η Krystyna Skarbek, γνωστή και ως Christine Granville, ήταν Πολωνέζα πράκτορας της SOE που δραστηριοποιήθηκε στη Γαλλία και την Πολωνία. Η Skarbek ξεχώρισε για το εξαιρετικό θάρρος και την ευφυΐα της, ολοκληρώνοντας αποστολές υψηλού ρίσκου και διαδραματίζοντας καθοριστικό ρόλο στην οργάνωση δικτύων αντίστασης.
Τέλος, η Vera Atkins υπήρξε η «αρχιμάγισσα» των γυναικών κατασκόπων της SOE, υπεύθυνη για τη στρατολόγηση, εκπαίδευση και υποστήριξη δεκάδων γυναικών που στάλθηκαν πίσω από τις γραμμές του εχθρού. Η σιωπηλή της δύναμη και η ακούραστη επιμονή της συνέβαλαν καθοριστικά στην επιτυχία πολλών αποστολών.
Οι ζωές και οι δράσεις αυτών των τριών γυναικών αποτελούν μια μαρτυρία θάρρους, ευφυΐας και αφοσίωσης σε μια εποχή όπου η ελευθερία κόστιζε ακριβά.
Βέρα Άτκινς: Η πιο διάσημη γυναίκα κατάσκοπος
Η Βέρα Άτκινς ήταν μια νεαρή Ρουμάνα που εργαζόταν στο Βουκουρέστι όταν γνώρισε τον γοητευτικό Καναδό Γουίλιαμ Στίβενσον, σύμφωνα με το βιβλίο του Στίβενσον «Spymistress: The True Story of the Greatest Female Secret Agent of World War II» (Η Αρχικατασκόπος: Η αληθινή ιστορία της μεγαλύτερης γυναίκας μυστικής πράκτορα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου).
Αργότερα, o ίδιος ο Στίβενσον θα γίνει γνωστός ως πράκτορας «Intrepid», η υποτιθέμενη έμπνευση για τον James Bond, αλλά προς το παρόν, παρέχει προπολεμικές πληροφορίες στη Βρετανία.
Γοητευμένος από τη Βέρα, την παρουσίασε στον Γερμανό πρέσβη στη Ρουμανία (ο οποίος γοητευόταν από τις όμορφες γυναίκες) προκειμένου να πάρει πληροφορίες από αυτόν, γράφει ο Στίβενσον στο Spymistress. Το τέχνασμα πέτυχε. Σύντομα, η Βέρα άρχισε να συλλέγει πληροφορίες για τους Βρετανούς, ενώ εξωτερικά εργαζόταν ως μεταφράστρια για την χαλυβουργία του Στίβενσον.
Η Άτκινς ήταν εβραία (το πραγματικό της όνομα ήταν Ρόζενμπεργκ), γεγονός που δεν αποκάλυψε στους υψηλόβαθμους αντιναζιστές γραφειοκράτες με τους οποίους συνεργαζόταν. Στα χρόνια που προηγήθηκαν του πολέμου, μετέφερε κρυφά πληροφορίες στον Τσώρτσιλ, ο οποίος καταδίκαζε το καθεστώς του Χίτλερ, ενώ η βρετανική κυβέρνηση προσπαθούσε να τον ηρεμήσει, πιστεύοντας στην υπόσχεση του Χίτλερ ότι δεν θα εισέβαλε στην Πολωνία και αλλού.
Όταν ο Τσώρτσιλ επανήλθε στην εξουσία για να προετοιμάσει την Αγγλία για την επικείμενη γερμανική εισβολή, η Βέρα διορίστηκε σε υψηλόβαθμη θέση στην Ειδική Υπηρεσία Επιχειρήσεων, γνωστή και ως «μυστικός στρατός του Τσώρτσιλ».
Παρά την επιτυχία της S.O.E., η Αγγλία εξακολουθούσε να χρειάζεται την αμερικανική υποστήριξη. Ο Τσώρτσιλ ήταν σε μυστική επαφή με τον Φράνκλιν Ντ. Ρούζβελτ, αλλά ήταν γνωστό ότι οι Αμερικανοί ήταν βαθιά αντίθετοι στην είσοδο σε έναν άλλο παγκόσμιο πόλεμο. Ο Ρούζβελτ έστειλε τον επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του, Γουίλιαμ Ντόνοβαν, τον μελλοντικό δημιουργό της C.I.A., να διερευνήσει την κατάσταση στην Ευρώπη. Ο Τσώρτσιλ φρόντισε ο Ντόνοβαν να περάσει αρκετό χρόνο με τη Βέρα, σύμφωνα με το βιβλίο Spymistress.
Η Βέρα πίστευε ακράδαντα στη δύναμη των απλών πολιτών να προκαλέσουν καταστροφή. Η Στίβενσον αναφέρει στο Spymistress ότι της άρεσαν τα όπλα που μπορούσαν να κατασκευαστούν επί τόπου, όπως... νεκροί αρουραίοι γεμισμένοι με εκρηκτικά. Αντί να προσπαθήσει να εντυπωσιάσει τον Ντόνοβαν με πολυτελή δείπνα, η Βέρα τον πήγε σκόπιμα στο κέντρο της S.O.E., όπου «υποαμειβόμενοι ερασιτέχνες της κατασκοπίας έπαιζαν με κομμάτια μεταλλικών σωλήνων ποδηλάτων για να φτιάξουν όπλα» και «χρησιμοποιούσαν κοπριά αλόγου για να κρύψουν εκρηκτικά», σύμφωνα με το Spymistress.
Κριστίνα Σκάρμπεκ: Η αγαπημένη κατάσκοπος του Τσόρτσιλ
Η Κριστίνα Σκάρμπεκ ανήκε στην πολωνική αριστοκρατία. Ο πατέρας της της έμαθε ιππασία και σκοποβολή. Το 1939, οι Γερμανοί εισέβαλαν στην Πολωνία, ακολουθούμενοι γρήγορα από τους Ρώσους. Η Κριστίνα βρισκόταν στο εξωτερικό και οι προσπάθειές της να καταταγεί ματαιώθηκαν λόγω του γεγονότος ότι ήταν γυναίκα. Σύμφωνα με το βιβλίο της Clare Mulley, «The Spy Who Loved», στο Λονδίνο παρουσίασε στη βρετανική μυστική υπηρεσία ένα σχέδιο: θα έμπαινε κρυφά με σκι στην κατεχόμενη από τους Ναζί Πολωνία και θα παρέδιδε βρετανική προπαγάνδα. Οι θετικές ειδήσεις για τον αγώνα κατά του Χίτλερ ήταν ζωτικής σημασίας για την ενίσχυση της αντίστασης, ειδικά τώρα που η πολωνική κυβέρνηση είχε εγκαταλείψει τη χώρα.
Η ίδια έπεισε τον συμπατριώτη της, Ολυμπιονίκη σκιέρ Jan Marusarz να την συνοδεύσει από την Ουγγαρία πέρα από τα βουνά Tatras. Ήταν ο πιο κρύος χειμώνας που θυμόταν κανείς — οι γερμανικές περιπολίες βρήκαν τόσα πολλά πτώματα την επόμενη άνοιξη που διπλασίασαν τις περιπολίες τους τον επόμενο χειμώνα.
Η Krystyna επιζητούσε τον κίνδυνο, ακόμα και όταν κρινόταν η ίδια της η ζωή: η μητέρα της ήταν μια πλούσια κληρονόμος μιας εβραϊκής τραπεζικής οικογένειας. Αν και το εβραϊκό της αίμα σήμαινε ότι δεν θα γινόταν ποτέ αποδεκτή από την πολωνική αριστοκρατία, η αγάπη της Krystyna για την Πολωνία δεν αμφισβητήθηκε ποτέ.
Η Κριστίνα έγινε ζωτικό μέλος της πολωνικής αντίστασης, μεταφέροντας μυστικές πληροφορίες από την Πολωνία στους Συμμάχους, χρησιμοποιώντας την εξυπνάδα της για να αποφύγει την σύλληψη και την εκτέλεση ξανά και ξανά — συμπεριλαμβανομένης της φοράς που δάγκωσε τη γλώσσα της μέχρι να ματώσει για να προσποιηθεί ότι έχει φυματίωση!
Μετά τον πόλεμο, η Κριστίνα έζησε μια κάπως περίεργη ζωή και τελικά δολοφονήθηκε με μαχαιριές από έναν άλλο εμμονικό θαυμαστή της.
Η κόρη του Ουίνστον Τσώρτσιλ, Σάρα, προτάθηκε για να παίξει την Κριστίνα σε μια ταινία για τη ζωή της. Όταν ρωτήθηκε γιατί, σύμφωνα με το βιβλίο «The Spy Who Loved», απάντησε ότι η Κριστίνα ήταν «η αγαπημένη κατάσκοπος του πατέρα μου».
Νάνσι Γουέικ: Η πιο καταζητούμενη της Γκεστάπο
Γεννημένη στη Νέα Ζηλανδία το 1912 και μεγαλωμένη στην Αυστραλία, η ζωή της Νάνσι Γουέικ δεν θα μπορούσε να είναι πιο ευτυχισμένη. Παντρεύτηκε έναν πλούσιο άντρα στη Μασσαλία και είχε συνηθίσει να παίρνει το πρωινό της σε μια μεγάλη μπανιέρα με σαμπάνια και χαβιάρι πάνω σε ψωμί.
Ωστόσο, όταν ξέσπασε ο πόλεμος, η Γουέικ δεν δίστασε στιγμή. Είπε στον αφοσιωμένο σύζυγό της, Ανρί, ότι θα γινόταν οδηγός ασθενοφόρου. Καθώς η Γαλλία δεν είχε σχεδόν καθόλου ασθενοφόρα, τον έπεισε να της αγοράσει ένα, σύμφωνα με το βιβλίο του Ράσελ Μπράντον «Nancy Wake: SEO’s Greatest Heroine». Ήταν φρικτή οδηγός, αλλά πολύ αποφασιστική.
Η Wake άρχισε να λειτουργεί ένα είδος υπόγειου σιδηροδρόμου από το διαμέρισμά της στη Μασσαλία. Σύντομα, η Γκεστάπο άρχισε να μιλάει για την «Λευκή Ποντικίνα», μια γυναίκα που βοηθούσε εκατοντάδες καταρριφθέντες στρατιώτες των Συμμάχων και υποψήφιους πολιτικούς κρατούμενους να διαφύγουν στην Αγγλία μέσω της Ισπανίας και των Πυρηναίων (τα οποία η Wake ισχυριζόταν ότι είχε διασχίσει 17 φορές). Ήταν η πιο καταζητούμενη φυγάς και η Γκεστάπο την είχε επικηρύξει για 5 εκατομμύρια φράγκα - ποσό ιλιγγιώδες για την εποχή εκείνη.
Αφού συνελήφθη και δραπέτευσε στη Βρετανία, η Wake εντάχθηκε στην S.O.E. Στη συνέχεια, επέστρεψε με αλεξίπτωτο στη Γαλλία. Έγινε μέλος των «Μακί», της αντάρτικης αντίστασης που δραστηριοποιούνταν σε μερικές από τις πιο δύσβατες περιοχές της νότιας Γαλλίας. Συμμετείχε σε επιδρομές και σκότωσε Γερμανούς με τα ίδια της τα χέρια.
Μετά τον πόλεμο, επέστρεψε στο διαμέρισμά της στη Μασσαλία, το οποίο είχε κατασχεθεί από γυναίκες της Γκεστάπο, οι οποίες είχαν επίσης κλέψει όλα τα έπιπλά της, γράφει ο Μπράντον στο βιβλίο του. Ο σύζυγος της Wake, ο οποίος επίσης συνελήφθη κατά τη σύλληψή τους, βασανίστηκε μέχρι θανάτου από τη Γκεστάπο που την αναζητούσε. Αποσύρθηκε στο Λονδίνο, όπου έζησε μέχρι το θάνατό της, σε ηλικία 98 ετών. Η τελευταία επιθυμία της ήταν να σκορπιστούν οι στάχτες της στα βουνά όπου έδωσε τις σκληρότερες μάχες της.