Το «Λεωφορείο ο Πόθος» του Τενεσί Ουίλιαμς επιστρέφει στη θεατρική σκηνή σε μια νέα, τολμηρή σκηνοθετική ματιά που φωτίζει την ένταση και την ευθραυστότητα των ανθρώπινων σχέσεων.
Από αυτή την εβδομάδα η «Αλεξάνδρεια» μάς ταξιδεύει στην πόλη των ποιητών, της μνήμης και του έρωτα, με μια σύγχρονη αφήγηση που ενώνει το παρελθόν με το παρόν.
Οι θεατρικές πρεμιέρες της εβδομάδας
Μια εβδομάδα γεμάτη θεατρικό παλμό και δημιουργική ανανέωση ξεκινά, με νέες παραστάσεις για όλα τα γούστα.
Ντον Πασκουάλε, Ολύμπια, Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας»
Περισσότερο από επτά δεκαετίες μετά την πρώτη του παρουσίαση στην Ελλάδα, ο Ντον Πασκουάλε του Γκαετάνο Ντονιτσέττι, επιστρέφει εκεί όπου ξεκίνησε: στο Ολύμπια, Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας» για τέσσερις μοναδικές παραστάσεις στις 11, 13, 15 & 18 Νοεμβρίου.
Στη νέα αυτή παραγωγή, τη μουσική διεύθυνση υπογράφει ο Γιώργος Ζιάβρας και τη σκηνοθεσία η Ελένη Ευθυμίου. Μαζί με μια ομάδα κορυφαίων Ελλήνων τραγουδιστών, παρουσιάζουν μια σύγχρονη και ευρηματική ανάγνωση, που αναδεικνύει τη διαχρονική γοητεία, τη ζωντάνια και το χιούμορ της όπερας του Ντονιτσέτι.
Ο Ντον Πασκουάλε, έχει μακρά ιστορία στη σκηνή του Ολύμπια: η πρώτη του παρουσίαση από την Εθνική Λυρική Σκηνή πραγματοποιήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 1949, ενώ η τελευταία ανέβηκε τον Φεβρουάριο του 2004, επίσης στο Ολύμπια, σε νέα τότε παραγωγή. Πρόκειται για την πιο διάσημη κωμική όπερα του Γκαετάνο Ντονιτσέττι και ένα από τα λαμπρότερα δείγματα του ιταλικού μπελ κάντο, της τέχνης που υμνεί την ομορφιά και την εκφραστικότητα της ανθρώπινης φωνής. Η πρεμιέρα δόθηκε στις 3 Ιανουαρίου του 1843 στο περίφημο Théâtre des Italiens, το Ιταλικό Θέατρο του Παρισιού, και θεωρήθηκε ο απόλυτος θρίαμβος της opera buffa και ταυτόχρονα το κύκνειο άσμα της, καθώς αυτή είναι και η αρχή του τέλους για το είδος. Χάρη στις δεξιοτεχνικές απαιτήσεις της μουσικής, τις αξεπέραστες μελωδίες, τη χιουμοριστική πλοκή και τη ζωντάνια των χαρακτήρων, ο Ντον Πασκουάλε διεκδικεί ισάξια μια θέση ανάμεσα στον Κουρέα της Σεβίλλης του Τζοακίνο Ροσσίνι και τον Φάλσταφ του Τζουζέππε Βέρντι.
Ο Ντον Πασκουάλε είναι ο τύπος του ανθρώπου που όλοι έχουμε συναντήσει: σε ιστορίες, σε τραγούδια, ακόμη και στο οικογενειακό τραπέζι των γιορτών. Το ίδιο ισχύει και για τη Νορίνα, τον Ερνέστο και τον Μαλατέστα. Ο Ντονιτσέττι εμπνέεται από τα αρχετυπικά πρόσωπα της commedia dell’arte, της ιταλικής λαϊκής κωμωδίας που άνθησε από τον 16ο έως τον 18ο αιώνα. Έτσι, ο Πασκουάλε θυμίζει τον γερο-Πανταλόνε, στον ερωτευμένο Ερνέστο καθρεφτίζεται η μελαγχολία του Πιερότου, ενώ ο γιατρός Μαλατέστα κουβαλά τη σκανδαλιά του Σκαπίνο και η Νορίνα δανείζεται από την Κολομπίνα τη σπιρτάδα της. Αυτές οι ομοιότητες τοποθετούν τους ήρωες σε ένα γνώριμο πλαίσιο, πάνω στο οποίο ο Ντονιτσέττι βάζει τις πινελιές που τους κάνουν μοναδικούς. Η υπόθεση είναι απλή και ξεκαρδιστική: ο ηλικιωμένος Πασκουάλε αποφασίζει να παντρευτεί για να εμποδίσει τον ανιψιό του Ερνέστο να τον κληρονομήσει. Ο γιατρός Μαλατέστα τού στήνει μια παγίδα, παρουσιάζοντας την όμορφη Νορίνα μεταμφιεσμένη σε ιδανική νύφη. Όμως, αμέσως μετά τον γάμο, η «σεμνή κοπέλα» μεταμορφώνεται σε τυραννική σύζυγο, μετατρέποντας τη ζωή του δύστυχου θείου σε κόλαση. Όταν το τέχνασμα αποκαλύπτεται, ο Πασκουάλε παραδέχεται την ήττα του, ενώ το νεαρό ζευγάρι Ερνέστο-Νορίνα βρίσκει την ευτυχία. Το έργο σατιρίζει τη φιλαργυρία, τις ψευδαισθήσεις της νεότητας και τις κοινωνικές συμβάσεις συνδυάζοντας μοναδικά τη μουσική και την κωμική δράση.
*Η παράσταση στις 18 Νοεμβρίου διατίθεται με Ακουστική Περιγραφή και σπικάζ των διαλόγων από τα Ιταλικά στα Ελληνικά, Υπερτιτλισμό του ακουστικού καναλιού επικοινωνίας και Διερμηνεία στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα από την ATLAS E.P.
Αλεξάνδρεια, Θεατρο Παλλάς
Αλεξάνδρεια: σταυροδρόμι πολιτισμών, πόλη των αντιθέσεων, της φαντασίας και της μνήμης. Κάθε γωνιά της κρύβει ιστορίες έρωτα, πάθους και εξουσίας. Κι εκεί, κάτω από τον απέραντο ουρανό της, η νεαρή Άννα θα βρει τον κόσμο που πάντα ονειρευόταν αλλά και πτυχές του που ποτέ δεν περίμενε.
Το Θέατρο Παλλάς παρουσιάζει την παράσταση «Αλεξάνδρεια», σε σύλληψη και σκηνοθεσία του Φωκά Ευαγγελινού, και πρωτότυπο κείμενο της Ζέτης Φίτσιου. Μια ιστορία όπου ο έρωτας, η Ιστορία και η ανθρώπινη μοίρα μπλέκονται σε μια μοναδική, πολυδιάστατη, θεατρική εμπειρία.
Λίγα λόγια για την ιστορία: Αθήνα, δεκαετία του ’60. Η Άννα, μια διάσημη ηθοποιός, μετά την απρόσμενη επίσκεψη ενός νεαρού δημοσιογράφου, έρχεται αντιμέτωπη με το παρελθόν της. Ένα παλιό βιβλίο, θ’ ανοίξει μια ρωγμή και θα εισβάλλουν οι μνήμες που χρόνια προσπαθούσε να αποφύγει. Και τότε ξαναζωντανεύει μέσα της… η Αλεξάνδρεια των Ελλήνων, τη δεκαετία του ’30.
Μια πόλη-σταυροδρόμι πολιτισμών, αντιθέσεων και συμφερόντων, όπου «τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται». Κοινωνικές διακρίσεις, πολιτικά παιχνίδια και υπόγειες εντάσεις διαμορφώνουν τη ζωή σε κάθε επίπεδο. Μέσα στο θυελλώδες αυτό σκηνικό, το ελληνικό πνεύμα ανθίζει. Οι Έλληνες ζουν και δημιουργούν κάτω από τον καταγάλανο ουρανό́ της πόλης.
Η τότε νεαρή Άννα, ονειρεύεται έναν άλλο κόσμο. Το ταλέντο της, εκρηκτικό και αδιαμφισβήτητο, θα την οδηγήσει σε μια λαμπερή, αλλά ταυτόχρονα επικίνδυνη κοινωνία. Εκεί, ένας παθιασμένος έρωτας θα γεννηθεί ανάμεσα σ’ εκείνη και τον Αλέξανδρο, ένας έρωτας περιτριγυρισμένος από ανισότητα, κοινωνικά στερεότυπα και φόβο. Στη σχέση τους, καθρεφτίζονται τα ταξικά και ηθικά διλήμματα μιας ολόκληρης εποχής.
Καθώς η Μέση Ανατολή βράζει από γεωπολιτικά συμφέροντα και παρασκήνια εξουσίας, Άγγλοι, Γάλλοι, Άραβες, Εβραίοι διεκδικούν την κυριαρχία τους φτάνοντας το «παιχνίδι» στα άκρα. Ένας φόνος, ανατρέπει την προσωπική ιστορία της Άννας, εμπλέκοντάς την αναπόφευκτα με τη μεγάλη Ιστορία της ανθρωπότητας. Η Άννα αφηγείται όχι μόνο τη δική της ζωή, αλλά και την αθέατη πλευρά μιας εποχής που σημάδεψε έναν ολόκληρο κόσμο.
Με έντονη την παρουσία ιστορικών και πολιτιστικών στοιχείων, η παράσταση αποτυπώνει στη σκηνή μια εποχή όπου η Αλεξάνδρεια αποτέλεσε το λίκνο του πολιτισμού, της επιστήμης και της πνευματικής αναγέννησης από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα.
Τους ρόλους ενσαρκώνει, ένα εξαιρετικό καστ ηθοποιών: Άννα Μάσχα, Εριέττα Μανούρη, Ιωάννης Παπαζήσης, Αλκιβιάδης Μαγγόνας, Χριστίνα Αλεξανιάν, Ελένη Καρακάση, Αλίνα Κοτσοβούλου, Δημήτρης Δεγαΐτης, Φωτεινή Παπαθεοδώρου, Λήδα Ματσάγγου, Γιώργος Ψυχογυιός, Γιάννης Στόλλας, Γιάννης Μάνιος, Αλέξανδρος Σιάτρας, Δημήτρης, Μαχαίρας, Χρίστος Νικολάου, Δανάη Πολίτη, Ειρήνη Βαλατσού, Άννα Λεμπεντένκο, Παναγιώτης Παντέρας, Μάγια Βασιλάκη, Νίκος Φραντζέσκος, Βασιλική Σουρρή, Ηλιάνα Ιωαννίδου. Από 14 Νοεμβρίου
Λεωφορείο ο πόθος, Θέατρο Προσκήνιο
Με δύο σπουδαίες διακρίσεις για την ερμηνεία της Αλεξίας Καλτσίκη στον ρόλο της Μπλανς Ντι Μπουά — Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας από την Ελληνική Ένωση Κριτικών Θεάτρου και Παραστατικών Τεχνών και Βραβείο Κοινού Αθηνοράματος στην ίδια κατηγορία — επιστρέφει για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων στο Θέατρο Προσκήνιο από 14 Νοεμβρίου, το θρυλικό έργο του Τενεσί Ουίλιαμς «Λεωφορείο ο Πόθος», σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά.
Η μεγάλη επιτυχία της περσινής χρονιάς επανέρχεται με την Αλεξία Καλτσίκη να σφραγίζει και πάλι τον εμβληματικό ρόλο της Μπλανς Ντι Μπουά και με μια νέα διανομή εξαιρετικών ηθοποιών: Αινείας Τσαμάτης (Στάνλεϊ Κοβάλσκι), Ηρώ Μπέζου (Στέλλα Κοβάλσκι), Βαγγέλης Αμπατζής (Μιτς), Ιωάννα Πιατά (Ευνίκη) και Πέτρος Δημοτάκης (Στιβ).
Η Μπλανς Ντιμπουά, μια έκπτωτη μεγαλοαστή από τον Αμερικανικό νότο, φτάνει αιφνίδια στη Νέα Ορλεάνη, στο σπίτι της αδερφής της Στέλλας, όπου ζει με τον Πολωνό σύζυγό της Στάνλεϊ Κοβάλσκι, για να μείνει μαζί τους. Η συγκατοίκηση αυτών των τριών θα είναι οριακή. Η σύγκρουση της κοινωνίας των ψευδαισθήσεων και της προσκόλλησης στο παρελθόν (Μπλανς) με την κοινωνία της επιβίωσης, της ορμής και του πραγματισμού (Στάνλεϋ) θα είναι συντριπτική.
Ο Τύραννος και η κόρη, Μεγαρο Μουσικής
Με αφορμή την εκατοστή επέτειο από τη γέννηση του σπουδαίου ρώσου συνθέτη Ντμίτρι Σοστακόβιτς, ο πολυβραβευμένος σκηνοθέτης και θεατρικός συγγραφέας Χριστόφορος Χριστοφής παρουσιάζει στο Μέγαρο Μουσικής στις 13, 14, 15 και 16 Νοεμβρίου (ώρα 21:00) τη νέα του παράσταση, «Ο Τύραννος και η κόρη»: ένα θεατρικό έργο που ισορροπεί ανάμεσα στην τραγωδία και τη σάτιρα, στο πολιτικό και στο βαθιά ανθρώπινο, επιχειρώντας μια τολμηρή σκηνική ανάγνωση της προσωπικότητας του Ιωσήφ Στάλιν.
Με αφετηρία την τελευταία περίοδο της διακυβέρνησης του σοβιετικού ηγέτη (1924–1953), το έργο τοποθετεί τον Στάλιν όχι σε κάποιο θρόνο εξουσίας, αλλά μέσα από τα μάτια των παιδιών του, του συγγραφέα Ίλια Έρενμπουργκ και άλλων προσώπων, καταθέτοντας μια αφήγηση που ξεπερνά το πολιτικό γεγονός και αγγίζει τον πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης.
Η παράσταση, περισσότερο υπαρξιακή παρά ιστορική, φωτίζει τις πολλαπλές εκφάνσεις του χαρακτήρα και της ψυχοσύνθεσης του Στάλιν, ανιχνεύοντας το μεταίχμιο ανάμεσα σε ιστορική αλήθεια και προσωπικό μύθο, τραυματικά βιώματα και κατασκευασμένες βεβαιότητες, μέσα από μια τολμηρή γραφή που χρησιμοποιεί και το χιούμορ ως εργαλείο αποστασιοποίησης και στοχασμού.
Η σκηνοθεσία, οι ερμηνείες και ο εικαστικός σχεδιασμός υπηρετούν έναν πολυεπίπεδο σκηνικό κόσμο, όπου το παραμύθι διαπλέκεται με τη βαρβαρότητα, και η παιδική ματιά συνυπάρχει με την εσωτερική αποδόμηση ενός «πατέρα-τύραννου». Ο τίτλος δεν είναι τυχαίος: η κόρη του Στάλιν, Σβετλάνα, έρχεται αντιμέτωπη με τις σκιές ενός κόσμου στον οποίο ο πατέρας της υπήρξε και ήρωας και τέρας.
Ερμηνεύουν: Ιωσήφ Στάλιν: Δημήτρης Πιατάς, Σβετλάνα: Μαρία Παπαφωτίου, Βασίλι: Αλμπέρτο Φάις, Ίλια Έρενμπουργκ: Δημήτρης Μαύρος, Λιόλκα: Τζωρτζίνα Δαλιάνη. Συμμετέχουν: Κρις Θεοδοσοπούλου, Τζωρτζίνα Καλίνογλου, Απόστολος Κυδωνιεύς, Σπύρος Ντουντούμης
Οι παραστάσεις θα πραγματοποιηθούν με υπέρτιτλους στην αγγλική γλώσσα.
«Αλιγάτορες» στο Auditorium
Σκηνοθεσία: Γιάννης Λασπιάς. Αθώος ή Ένοχος; Είσαι έτοιμος να αναμετρηθείς ξανά με τον ρόλο του δικαστή;
Το βραβευμένο έργο του Andrew Keatley, Αλιγάτορες (Alligators) σε μετάφραση και σκηνοθεσία Γιάννη Λασπιά, μετά την πολύ επιτυχημένη πορεία του στο θέατρο Γκλόρια την άνοιξη του 2024, επιστρέφει πιο επίκαιρο από ποτέ, για περιορισμενο αριθμό παραστάσεων, στη νέα θεατρική σκηνή της Αθήνας Auditorium στην οδό Σίνα 2-4 ( πλησίον μετρό Πανεπιστημίου).
Ο Γεράσιμος Γεννατάς και η Φαίη Ξυλά στους πρωταγωνιστικούς ρόλους μαζί με τους Αναστασία Τσιλιμπίου, Αθηνά Χατζηαθανασίου και Παναγιώτα Χαϊδεμένου έρχονται να δώσουν απαντήσεις αλλά και να θέσουν νέα ερωτήματα στο δυνατό ψυχολογικό δράμα του Keatley.
Αρκεί μια καταγγελία για να ανατρέψει μια ολόκληρη ζωή; Πόσο εύκολα μπορεί να «κατασκευαστεί» μια πληροφορία; Πού αρχίζει και πού τελειώνει η αλήθεια; Πόσο επικίνδυνη μπορεί να γίνει η πόλωση και η καταδίκη από την κοινή γνώμη, πριν ληφθεί υπόψη το τεκμήριο της αθωότητας; Ποιοι είναι τελικά τα θύματα και ποιοι οι θύτες; Ποιοι είναι οι «Αλιγάτορες» αυτής της κοινωνίας;
Η συναρπαστική εξέγερση του Χούλιο Τογκα, Θέατρο Προσκήνιο
Ο αεικίνητος συγγραφέας και ηθοποιός Βασίλης Μαγουλιώτης [Merde, Παίχτες, Talk Show, Λεωφορείον ο Πόθος] σκηνοθετεί σε κείμενο του ασόβαρα σουβλερού και πολιτικά ανήσυχου Suyako, στο θέατρο Προσκήνιο. Με μουσική επι σκηνής, αυτοσαρκαστική διάθεση, και τρυφερότητα το έργο φωτίζει την αμηχανία μας να σταθούμε απέναντι σε ένα σύστημα που μας ταίζει, αλλά δεν χωνεύεται με τίποτα.
Ο Χούλιο Τόγκα - ο πρωταγωνιστικός χαρακτήρας - είναι περφόρμερ, εικονοκλάστης και ακτιβιστής. Ήταν πάντα για το κατεστημένο ό,τι είναι ένας εξωτικός αχινός για την γυμνή πατούσα. Τώρα είναι με το ένα πόδι στο απόγειο της επιτυχίας του και με το άλλο στην κρίση μέσης ηλικίας του.
Όταν ένα από τα μεγάλα ιδιωτικά ιδρύματα που έχουν αναλάβει τα ινία του Πολιτισμού του αναθέτει να αναλάβει την τελετή έναρξης του νέου τους πολυτελούς κέντρου, ο Χούλιο έρχεται αντιμέτωπος με διλήμματα που ορίζουν την ελευθερία και την ευτυχία του καθενός: Ποιο είναι το κέρδος και ποιο το κόστος της αντίδρασης; Ποιος πρέπει να το πληρώσει; Ποια γενιά έχει την ευθύνη για αλλαγή; H δικιά μας ή η πρoηγούμενη; Και πότε είναι η ώρα για την επόμενη;
Όλα αυτά σε μια Αργεντινή λίγο μετά την οικονομική κρίση. Παίζουν: Δημήτρης Δρόσος, Άρης Μπαλής, Μαρία Αποστολακέα, Μελίνα Πολυζώνη, Μικές Γλύκας. Από 10 Νοεμβρίου
«Τελευταίος Γιάνκης» Θέατρο Μικρό Γκλόρια
Ένα από τα τελευταία και πιο ώριμα έργα του Άρθουρ Μίλερ, ο «Τελευταίος Γιάνκης» (1993), ανεβαίνει στη σκηνή με αφορμή τις διαχρονικές θεματικές του μεγάλου Αμερικανού συγγραφέα: την κοινωνική απομόνωση, την ηθική παρακμή, και τη σύγκρουση του ατόμου με ένα σύστημα που δεν επιτρέπει σε κανέναν να υπάρξει ελεύθερα.
Μετάφραση: Θωμάς Βούλγαρης. Σκηνοθεσία: Αγγελική Καρυστινού. Παίζουν: Πέρης Μιχαηλίδης, Ναταλία Στυλιανού, Μένη Κωνσταντινίδου, Βαγγέλης Ψωμάς
Μέσα από τις παράλληλες ιστορίες δύο ζευγαριών, ο Μίλερ ξετυλίγει την αποδόμηση του αμερικανικού ονείρου —και μαζί του καπιταλιστικού μοντέλου ζωής— σε ένα μεσοαστικό περιβάλλον, όπου η επιτυχία μετριέται με χρήμα, και κάθε ηθική ή πνευματική αξία υποτιμάται δραματικά.
Ο Λιρόι, ο «τελευταίος Γιάνκης», απόγονος του ιστορικού Χάμιλτον, εργάζεται ως ξυλουργός. Αρνείται να προδώσει τις ηθικές του αξίες και εκπροσωπεί με τη σιωπηλή του αξιοπρέπεια μια εποχή που χάνεται. Η σύζυγός του, Πατρίσια, βυθίζεται στην κατάθλιψη, όχι μόνο λόγω της οικονομικής δυσχέρειας, αλλά επειδή βλέπει τα όνειρά της να καταρρέουν. Νοσηλεύεται σε ψυχιατρική κλινική, όπου γνωρίζει την Κάρεν —μια γυναίκα σαφώς πλουσιότερη, που παρ’ όλα αυτά νοσεί εξίσου βαθιά, βυθισμένη στα χάπια και την απόγνωση ενός κόσμου που ορίζει τα πάντα με γνώμονα το χρήμα.
Ο σύζυγος της Κάρεν, ο κύριος Φρικ, επιτυχημένος και ευκατάστατος, αδυνατεί να κατανοήσει τη συναισθηματική κατάρρευση της γυναίκας του. Μέσα από τις συναντήσεις των δύο ζευγαριών, ο Μίλερ υφαίνει ένα πολυεπίπεδο σχόλιο πάνω στην ανθρώπινη ύπαρξη, τη μοναξιά και την ψευδαίσθηση της επιτυχίας.
Με καυστικό, σχεδόν μαύρο χιούμορ —όχι τόσο συνηθισμένο στη δραματουργία του— και μια αφοπλιστική λιτότητα, καρπός της μακράς εμπειρίας του στη ζωή και στο θέατρο, ο Άρθουρ Μίλερ καταθέτει ένα έργο που μοιάζει σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ.
ΑΚΟΥ ΜΙΚΡΕ o Πειραιάς βομβαρδίστηκε, Δημοτικό Θέατρο Πειραιά
Μια παράσταση βασισμένη στις αφηγήσεις και το αρχειακό υλικό των επιζώντων των βομβαρδισμών της 11ης Ιανουαρίου 1944 στον Πειραιά.
Ένα θεατρικό ντοκιμαντέρ υφασμένο από μικρές ιστορίες ανθρώπων που κουβάλησαν ως τον Πειραιά τις πληγές της Μικρασίας και Πειραιωτών που έζησαν στα καταφύγια, τις σειρήνες και τον φόβο. Ανθρώπων που ονειρεύονταν ανάμεσα στα ερείπια της πόλης και ερωτεύονταν στο σκοτάδι των καταφυγίων. Νέων παιδιών που εκπαιδεύονταν καθημερινά για να αντέχουν τους βομβαρδισμούς, μα τίποτα δεν τους προετοίμασε για όσα συνέβησαν εκείνη την ημέρα. Ιστορίες που δεν γράφτηκαν ποτέ στα βιβλία της Ιστορίας, μα σιγοψιθυρίζονται ακόμη στις γειτονιές της πόλης.
Ένας θεατρικός φόρος τιμής σε όσους έζησαν τη βία του πολέμου και σε όσους βλέπουν τα σημάδια εκείνων των ημερών κρυμμένα στην πόλη και επιμένουν να θυμούνται.
Δραματουργία & Έρευνα: Ερμής Περιστέρης & Σπύρος Ασημένιος. Σκηνοθεσία: Ερμής Περιστέρης. Παίζουν: Σπύρος Ασημένιος, Λυδία Γιαννουσάκη, Θανάσης Καφενταράκης, Κατερίνα Μεφσούτ.
Από 13 Νοεμβρίου έως 7 Δεκεμβρίου. Σκηνή Ωμέγα, Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
Raised in Captivity Θέατρο Μπέλλος
Ο Σεμπάστιαν, ένας νεαρός άνεργος δημοσιογράφος, ζει απομονωμένος από τους ανθρώπους τα τελευταία δέκα χρόνια, ανίκανος να διαχειριστεί το χαμό του συντρόφου του. Όταν η μητέρα του ξαφνικά πεθαίνει, αναγκάζεται να επιστρέψει στην πόλη όπου μεγάλωσε. Εκεί θα ξεκινήσει μια σειρά τυχαίων γεγονότων που θα ταράξουν τη βολή του και θα τον κάνουν να αναθεωρήσει τις βεβαιότητές του: Η συναισθηματικά ευάλωτη αδελφή του που δεν θέλει με τίποτα να τον αποχωριστεί, ο σύζυγός της που εγκαταλείπει την ιατρική για να αφοσιωθεί στη ζωγραφική, η ψυχολόγος του που δυσκολεύεται να αντέξει την απόρριψη και φτάνει στις πιο ακραίες λύσεις… Όλα μοιάζουν να τον φέρνουν προ των ευθυνών του με έναν εντελώς δυσάρεστο τρόπο. Όλα εκτός από ένα: η επικοινωνία του με τον καλύτερό του φίλο – έναν φυλακισμένο, καταδικασμένο για φόνο, που δεν έχει συναντήσει ποτέ.
Για πρώτη φορά στην ελληνική σκηνή από την ομάδα Γκαράζ, το Raised in Captivity πραγματεύεται με τον πιο κωμικοτραγικό τρόπο το παράδοξο των ανθρώπινων σχέσεων, τη μοναξιά, τη βία, την απώλεια και τη μνήμη. Στη διάρκεια του έργου, οι χαρακτήρες καλούνται να υπάρξουν σε έναν κόσμο όπου όλα τα γνωστά συστήματα, όλα όσα κρατούσαν μέχρι σήμερα τον κόσμο στη θέση του (από την θρησκεία και την επιστήμη, μέχρι την τέχνη και την πολιτική) καταρρέουν με εκκωφαντικό τρόπο μπροστά στα αμήχανα μάτια τους. Και είναι αυτή η πιο καίρια στιγμή για να αναρωτηθούν: ποιο παιδικό τραγούδι θα χώσω πρόχειρα στις τσέπες μου, αν χρειαστεί να περάσω τρέχοντας τα σύνορα;». Ερμηνεύουν: Αγαμέμνων Καλογράνης, Λήδα Μανούσου Αλεξίου, Μιχαήλ Μελίσσης, Ντορίτα Μπακατσέλου, Τάσος Προβιάς
«ΜΑΡΙΚΑ με είπανε, ΜΑΡΙΚΑ με βγάλανε» Embassy Theater
Η μουσικοθεατρική παράσταση «ΜΑΡΙΚΑ με είπανε, ΜΑΡΙΚΑ με βγάλανε» σε κείμενα Οδυσσέα Ιωάννου, μουσική σύνθεση & ενορχήστρωση του Γιώργου Ανδρέου, και σκηνοθεσία του καλλιτεχνικού διευθυντή του ΚΘΒΕ Αστέρη Πελτέκη, μετά από μία ιδιαίτερα επιτυχημένη διαδρομή στη Μονή Λαζαριστών του Κρατικού Βορείου Ελλάδος τον περασμένο χειμώνα, θα παρουσιαστεί και στην Αθήνα, από τις 10 Νοεμβρίου στο Embassy Theater για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων, σε συμπαραγωγή με το ΚΘΒΕ, κάθε Δευτέρα και Τρίτη.
Οι δύο σημαντικές γυναικείες μορφές – οι δύο θρυλικές Μαρίκες του ρεμπέτικου τραγουδιού - η Μαρίκα Παπαγκίκα και η Μαρίκα Νίνου, θα συναντηθούν για λίγες παραστάσεις στο Embassy Theater στην Αθήνα, για να διηγηθούν, να ερμηνεύσουν και να δώσουν ζωή σε γεγονότα που έζησαν και σε άλλα, που δεν έζησαν αλλά που θα μπορούσαν να είχαν συμβεί εκείνες τις αγρίως ρομαντικές εποχές, που όλα ήταν πιθανά.
Ερμηνεύουν : Γιώτα Νέγκα, Κορίνα Λεγάκη. Αφηγήτρια : Νικολέτα Καρρά, Μουσικοί επι σκηνής : Τραϊανός Αλμπανούδης (κοντραμπάσο), Βαγγέλης Καλαμάρας (τυμπανα), ΠαύλοςΠαφρανίδης (μπουζούκι), Στέργιος Γαργάλας (βιολί), Σπύρος Χατζηκωνσταντίνου (κιθάρες) και Γιώργος Ανδρέου(πιάνο)
Όλα συνέβησαν τότε, στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα, όταν ο κόσμος άλλαξε ξαφνικά και έγινε - από ασπρόμαυρος - έγχρωμος, όταν οι κοινωνίες «άνοιξαν» τα παράθυρα σε νέες ιδέες και σε νέα καλλιτεχνικά πρότυπα, ενώ παράλληλα, γεννούσαν νέες συναρπαστικές συνθήκες και προοπτικές, κοινωνικές και καλλιτεχνικές. Οι Ελληνίδες ερμηνεύτριες του τραγουδιού μας, έδωσαν την μάχη για την ιδιωτική όσο και την δημόσια εικόνα τους, για την γυναικεία αξιοπρέπεια, για το δικαίωμα τους στον αυτοκαθορισμό, «σηκώθηκαν από την καρέκλα και στάθηκαν στο πάλκο όρθιες» (λέγεται πως η Μαρίκα Νίνου σηκώθηκε πρώτη απ’ όλες).
Νοχαβελάνδη, Θέατρο 104
Σε ένα ράντσο εκτροφής βισόνων στη Ντακότα, μια οικογένεια επιχειρεί να εμπορευτεί το παρελθόν της — αλλά μια ινδιάνικη κατάρα, τους ανατρέπει τα σχέδια. Μια φαντασιακή εκδοχή της Άγριας Δύσης, όπου οι γενοκτονίες γίνονται αξιοθέατα και τα τραύματα του παρελθόντος εμπορεύσιμα αφηγήματα. Σκηνοθεσία: Γιώργος Βουρδαμής.
Η «Νοχαβελάνδη», σε πρωτότυπο κείμενο του Γ. Αποσκίτη, είναι μια μαύρη φάρσα για την αποικιοκρατική κληρονομιά, την απληστία και τη μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου που καταναλώνει τα πάντα – ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό.
Τρεις ηθοποιοί και μια χορεύτρια παρασύρονται στη δίνη ενός ματαιόδοξου λούνα παρκ, όπου μια πρώην πορνοστάρ, ένας κινέζος επενδυτής, ένας χρεοκοπημένος τζογαδόρος και μια ελληνίδα οικονόμος συντονίζονται σε ξέφρενους καουμπόικους ρυθμούς, μέσα στις στάχτες του αμερικανικού ονείρου. Ερμηνεύουν: Γιώργος Βουρδαμής, Βιτόρια Κωτσάλου, Ρόζα Προδρόμου, Γιώργος Φριντζήλας
«Καλλιόπες» Θεατρο Καλλιρόης
Μ’ ένα νέο, σύγχρονο έργο η θεατρική ομάδα P.Area, κάνει πρεμιέρα με τις «Καλλιόπες», του Γιάννη Αδελιανάκη, μια μαύρη κωμωδία με στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ, η οποία επιχειρεί να είναι μια θεατρική εξερεύνηση της απώλειας, της μνήμης και της ψυχικής εύθραυστης ισορροπίας μπροστά στο πένθος.
Σ’ ένα σπίτι όπου προετοιμάζεται η κηδεία μιας νεαρής κοπέλας, τρεις γυναίκες εισβάλλουν αναζητώντας την αλήθεια πίσω από τον θάνατό της. Στο σπίτι βρίσκεται ακόμη ο Λουκάς, ο πιστός υπηρέτης του σπιτιού, ο οποίος φαίνεται να γνωρίζει περισσότερα από όσα λέει, και η Στέλλα, μια μυστηριώδης φιγούρα που κινείται ανάμεσα στις αποκαλύψεις και τις προσωπικές της επιθυμίες. Καθώς το μυστήριο ξετυλίγεται, οι ρόλοι αντιστρέφονται, η αφήγηση θολώνει και τελικά έρχεται η ανατροπή! Μέσα από το μαύρο χιούμορ και την ανατρεπτική του πλοκή, το έργο σχολιάζει το πώς ο φόβος και η κοινωνική πραγματικότητα διαμορφώνουν την αντίληψή μας για τη βία, την τιμωρία και τη δικαιοσύνη. Οι χαρακτήρες του κινούνται μέσα σε ένα τοπίο όπου τίποτα δεν είναι στέρεο, ούτε οι ίδιοι ούτε οι σχέσεις τους ούτε η αντίληψη του χώρου και του χρόνου.
Παίζουν: Φύλια Κυριακίδου, Ανθή Χριστοθανοπούλου, Ιωάννα Τσαϊρίδου, Βέρα Ποτήρη, Γιάννης Αδελιανάκης, Κατερίνα Γρηγοράκη, Φωτεινή Σαββίδη.
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ: 16/11, 23/11, 24/11 στις 21:00 και 1, 7, 8/12 στις 21:00