Πρέπει να ζήσει κανείς το πένθος του για να το αφομοιώσει. Σ’ όλη του την έκταση και το βάθος, κάτι που απαιτεί χρόνο. Αλλά στο πολιτικό πένθος, όπως αυτό που βιώνει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, ο χρονικός ορίζοντας πρέπει να συρρικνωθεί δραματικά για να μην αφήσει η απώλεια μόνιμες, αθεράπευτες, ψυχοσωματικές βλάβες και οδηγήσει στην καταστροφή…
Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, είναι τεράστια και συντριπτική. Για να μην οδηγήσει, όμως, σε πλήρη βύθιση από την οποία θα είναι πολύ δύσκολη η ανάδυση στον… ζωογόνο αέρα, απαιτείται άμεση αντίδραση. Μελετημένη, σχεδιασμένη, αλλά άμεση. Οι άλλοι παίκτες, όχι μόνο δεν θα… τον περιμένουν να συνέλθει, αλλά θα σπεύσουν να εκμεταλλευθούν την αδράνεια του.
Προεκλογικά, ο ΣΥΡΙΖΑ σαφώς έδειχνε ότι αυτό που πρωτίστως τον ενδιαφέρει, είναι να εξασφαλίσει την θέση του ως αξιωματική αντιπολίτευση, για να διατηρήσει (υπό ένα βουνό προϋποθέσεις…) τις ελπίδες του να παραμείνει βασικός πόλος της κεντροαριστεράς. Αυτό τουλάχιστον, να είναι αξιωματική αντιπολίτευση το πέτυχε. Όλα τα… άλλα, απαιτούν εκ βάθρων ανασυγκρότηση, ξεκαθάρισμα του «τι είναι και τι θέλει» και πολλές ευνοϊκές συγκυρίες, που φυσικά δεν μπορεί να προεξοφλήσει.
Γιατί, λοιπόν, δεν ξεκινά από το «σίγουρο», ότι είναι αξιωματική αντιπολίτευση, και τάχιστα να οργανωθεί για να παίξει αυτόν τον ρόλο, αλλά αυτοκαταστρέφεται σε μια άνευ προηγουμένου δίνη εσωστρέφειας, επιβεβαίωσης των δομικών αδυναμιών του που ίσχυαν και όταν ήταν πανίσχυρος κυβερνήτης; Είναι θέαμα κόμματος που πρέπει να τινάξει τα πόδια του στον πάτο και ν’ ανέβει στην επιφάνεια για αέρα, η κ. Γεροβασίλη να προτείνεται (σχεδόν επίσημα και από τον Τσίπρα) για προσωρινή «αντ’ αυτού» και πρόεδρος της Κ.Ο του κόμματος, και σε λίγες ώρες να κάνει πίσω, για τους όποιους (πιθανότατα και υστερόβουλους…) λόγους της; Εκπέμπει μήνυμα υπευθυνότητας και κατανόησης της προβληματικής κατάστασης στην οποία βρέθηκε το κόμμα, ένα σωρό άλλοι «πρωτοκλασάτοι» ( εκ των πραγμάτων ή λόγω …αυτοθαυμασμού τους!) να λένε «ναι, άσε να δούμε τι θα γίνει, και μετά στο Συνέδριο (θες Αύγουστο, θες Σεπτέμβριο, θες… ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι!) ξαναμετριόμαστε, γραδάρουμε, και… βλέπουμε, ένα μήνα πριν από τις αυτοδιοικητικές εκλογές;
Η λύση ανάγκης (και τήρησης των προσχημάτων… υπευθυνότητας!) με τον κ. Φάμελλο, είναι πρόδηλα λύση αμηχανίας και έλλειψης εσωτερικής συνοχής. Μακάρι, να το διαψεύσει με την παρουσία του ο συγκεκριμένος βουλευτής. Αλλά σήμερα πείθει ότι έχει τις δυνατότητες, την πείρα και την επάρκεια να είναι ο «αρχηγός» της αξιωματικής αντιπολίτευσης που θα αντιπαρατεθεί με τον πρωθυπουργό στην κρίσιμη συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης; Αυτό είναι το καλύτερο που είχε να παρουσιάσει ο ΣΥΡΙΖΑ για να εμψυχώσει τους τεθλιμμένους οπαδούς και ψηφοφόρους του, να ενθαρρύνει σε συσπείρωση για αγώνα βουλευτές και στελεχιακό δυναμικό;
Οι καιροί, ου μενετοί για το κόμμα που άφησε στην τύχη του ο κ. Τσίπρας. Τα μαχαίρια έχουν βγει από θηκάρια και κανένας δεν νοιάζεται να το κρύψει. Δρυός πεσούσης… Υποσυνείδητα, αντιλαμβάνονται ότι προσώρας το παιγνίδι (της ανάκαμψης και της επιστροφής σε δυναμική κυβερνησιμότητας) είναι χαμένο και ουδείς σπεύδει να… καεί. «Άσε, βλέποντας και κάνοντας…» είναι ή λογική των επιγόνων. Να μην μείνουν, τελικά, με τον μουτζούρη στο χέρι πασχίζουν. Τα υπόλοιπα περί «αρχών της αριστεράς», «ηθικού πλεονεκτήματος» υπευθυνότητας , αισθήματος καθήκοντος, αδιαφορία για το προσωπικό συμφέρον… να ‘χαμε να λέγαμε.
Και σ’ αυτήν την αναμπουμπούλα και παραζάλη, ξεπετάγονται και τα ιλαροτραγικά: πιθανός υποψήφιος και… ο Πολάκης ( αν έχετε τον Θεό σας!), και ο παμψηφεί καταδικασθείς Παππάς, κουβεντιάζονται και κάποιοι… μέτοικοι από το ΠΑΣΟΚ. Μόνη σοβαρή άποψη για τα μελλούμενα, αλλά… ο χρόνος τρέχει, αυτή του (μη βουλευτή) Τεμπονέρα για συλλογικό ιδεολογικό-πολιτικό προβληματισμό και… ολικό reset του κόμματος. Σοβαρή, αλλά γίνεται λάθος στιγμή… Θα ήταν χρήσιμη αν διατυπωνόταν σε πολιτικά ουδέτερο χρόνο. Αλλά όταν υπήρχε, ο Τσίπρας… ξανάπαιζε τα νταούλια του 2012, και οι όποιοι σοβαροί δεν τολμούσαν να υψώσουν την αντίθεση και το ανάστημά τους…
Τα «αστείο» είναι πως ο Αλέξης, που και ως κυβέρνηση και ως αντιπολίτευση διέσυρε και κατέστησε αναξιόπιστο το κόμμα του μέχρι που το καταπόντισε εκλογικά, ήταν (και ως φαίνεται εξακολουθεί να είναι…) ο μόνος που μπορούσε να εγγυηθεί την επιφανειακή του ενότητα, που απορροφούσε τους κραδασμούς, που κουλάντριζε τις κομματικές μαριονέτες…
Και είναι πολλοί που θεωρούν ότι η δραματική έξοδός του, δεν αποκλείεται να είναι το πρελούδιο (με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, γρήγορα ή αργότερα) της πανηγυρικής επανάκαμψης του. Το ζητούμενο είναι αν έχει τις δυνατότητες να ξαναγεννηθεί από τις στάχτες του, ή απλώς θα επανέλθει ως vampire.