Και να σκεφθεί κανείς ότι για την «Συμφωνία των Πρεσπών», Τσίπρας και Ζάεφ φιλοδοξούσαν να τιμηθούν με το Νόμπελ Ειρήνης!
Σε μια εντυπωσιακή ανατροπή (που θα δικαιολογούσε Όσκαρ σεναρίου), ένας μέχρι πριν λίγους μήνες «πρωτοφανής θρίαμβος» αποδείχθηκε σ’ ένα βράδυ στις Βρυξέλλες «πρωτοφανές φιάσκο» που φέρνει στο χείλος διχασμού μια μικρή βαλκανική χώρα στην οποία δεν αποκλείεται να επικρατήσουν στις προκηρυχθείσες εκλογές ακραίες και εγκληματικές εθνικιστικές δυνάμεις, δοκιμάζει την συνοχή της Ευρώπης, δικαιώνει με καθυστέρηση όσους μιλούσαν για «κακή συμφωνία», πρόχειρη και με συνέπειες.
Το ουσιαστικό βέτο του Μακρόν (συνεπικουρούμενου από την Ολλανδία και την Δανία) στο να αρχίσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις των Σκοπίων στην ΕΕ, δείχνει ένα ερεβώδες περιβάλλον στην Ευρώπη, αντίστοιχο με αυτό που έχει δημιουργήσει ο Τράμπ στις ΗΠΑ!
Ήταν κοινή πεποίθηση των πάντων, ότι την άρο-άρον υπογραφή συμφωνία μεταξύ Αθηνών και Σκοπίων, ήθελαν και πίεζαν Αμερικανοί και Ευρωπαίοι, κυρίως για να ενταχθεί η χώρα αυτή στο δυτικό σύστημα και ν’ αποφευχθεί η ρωσική διείσδυση στα δυτικά Βαλκάνια, με την ενσωμάτωσή της στο ΝΑΤΟ κατ’ αρχήν και στην συνέχεια και στην ΕΕ. Αυτό το «καρότο» κούναγε στους συμπατριώτες του ο Ζάεφ, αυτό το παιχνίδι έπαιζε και ο Τσίπρας (έναντι πιθανολογούμενων ανταλλαγμάτων από τους δανειστές…), ο οποίος μάλιστα προκαλούσε ανοικτά την ΝΔ με το επιχείρημα «να δούμε πως θα δικαιολογήσετε την αντίδρασή σας στους δυτικούς παραδοσιακούς φίλους σας, που πιέζουν για την συμφωνία».
Τελικά, οι μόνοι κερδισμένοι από τις Πρέσπες είναι… οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ, φορώντας τον… στρατιωτικό σκούφο τους. Τα Σκόπια εντάχθηκαν στην ατλαντική συμμαχία, στο πι και φι. Και από τους ευρωατλαντικους σχεδιασμούς και πιέσεις, τελεσφόρησαν μόνο οι ατλαντικοί…
Η αλήθεια είναι ότι πέρα από τις δημόσιες δηλώσεις υπέρ της επίτευξης συμφωνίας Αθηνών-Σκοπίων από το σύνολο σχεδόν των ηγετών της ΕΕ, πέρα από τις κάθε λίγο και λιγάκι επισκέψεις πολιτικών της ΕΕ αλλά και ανωτάτων αξιωματούχων της Ένωσης (για να δημιουργηθεί θετικό κλίμα πίεσης και στις δύο πρωτεύουσες), δημόσια,ρητή, κατηγορηματική δέσμευση για υποχρεωτική έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων για τα Σκόπια, δεν διατυπώθηκε από επίσημα ευρωπαϊκά χείλη.
Η επίμονη του Μακρόν (στην οποία και στήριξε το βέτο του) ότι πρέπει πρώτα ν’ αλλάξουν οι διαδικασίες και τα κριτήρια ένταξης νέων χωρών στην ΕΕ, και μετά ν’ αρχίσει η ενταξιακή πορεία Σκοπίων και Αλβανίας (γιατί τα δυο αιτήματα εξετάστηκαν ως πακέτο), ήταν γνωστή πριν ακόμη υπάρξει συμφωνία. Αλλά, η πορεία αυτή, θα κρατήσει τουλάχιστον μια 15ετία, στην διάρκεια της οποίας θα μπορούσαν κάλλιστα να αλλάξουν από πλευράς ΕΕ οι διαδικασίες και τα κριτήρια, με ταυτόχρονη υποχρέωση των υπό ένταξη χωρών να συμμορφωθούν με αυτά.
Το πιθανότερο είναι ότι οι ευρωπαϊκές ενστάσεις για ένταξη, αφορούν περισσότερο την Αλβανία και λιγότερο τα Σκόπια. Η δημοκρατία είναι το ίδιο ετοιμόρροπη και διάτρητη και στις δυο αυτές χώρες, το ίδιο η διαφθορά και η ανυπαρξία δικαιοσύνης. Αλλά τα Σκόπια, εμφανίζονται πιο εύκολο να εναρμονισθούν, με την πάροδο του χρόνου. Η απορία γιατί τότε δεν ξεχώρισαν τις δυο αιτήσεις ένταξης και ν’ αφήσουν των Τιράνων «εν ευθέτω», προβάλλει πολύ λογική. Και ίσως «δείχνει» την μελλοντική εξέλιξη του ζητήματος για τα Σκόπια, υπό την προϋπόθεση ότι τις εκλογές του προσεχούς Απριλίου στην χώρα θα τις κερδίσει ο Ζάεφ (όπερ και το πιθανότερο σήμερα) και δεν θα νικήσει το VMRO…
Η Ελλάδα, δεν έχει κανένα απολύτως συμφέρον από εκρηκτικές εξελίξεις και κυριαρχία των εθνικιστών στην Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας. Μπορεί να δικαιώθηκαν πανηγυρικά όσοι υποστήριζαν (χωρίς… μακεδονομαχίες και εμπρηστικά συνθήματα) ότι πρόκειται για μια πρόχειρη και κακή συμφωνία που δεν εξασφαλίζει μελλοντικά την μη αναβίωση ανιστόρητων αλυτρωτικών “δικαίων” των Σκοπιανών για «μακεδονική εθνότητα», ταυτότητα και γλώσσα στην Ελλάδα, ότι μπορούσε να είναι πιο ικανοποιητική για την ελληνική πλευρά, την στιγμή μάλιστα που οι «επισπεύδοντες» για συμφωνία ήταν οι Σκοπιανοί και όχι η Έλληνες, ότι μπορούσε ακόμη και το όνομα του γειτονικού κράτος να είναι τέτοιο που να μην κάνει οποιαδήποτε παραπομπή στην Μακεδονία. Αλλά, αφ’ ης η συμφωνία υπεγράφη και κυρώθηκε, αυτό που μπορεί να γίνει από ελληνικής πλευράς είναι ο συνεχής έλεγχος για την εφαρμογή της, όχι μόνο στο θέμα του ονόματος (που ήδη τα Σκόπια αυθαιρετούν προκλητικά…) αλλά και σε άλλα πρακτικά πλην σπουδαία ζητήματα, όπως οι εμπορικές ονομασίες των μακεδονικών προϊόντων, για τις οποίες η κύρια συμφωνία παραπέμπει σε… διαπραγματεύσεις και συζητήσεις σε βάθος τριετίας!
Τα πόσο πρόχειρη και ελάχιστα επεξεργασμένη σε βάθος και χρονική προοπτική είνι η συμφωνία, αποδεικνύεται από tweet του πρώην υπουργού-«διαπραγματευτή» Νίκου Κοτζιά, στο ποίο παραδέχεται ότι… «δεν είχε φαντασθεί και υπολογίσει ότι οι Ευρωπαίοι θα έκαναν πίσω για την ένταξη υπέρ της οποίας πίεζαν»! Και να σκεφθεί κανείς, ότι στο άρθρο 2 της συμφωνίας την οποία αυτός διαπαγματεύθηκε, προβλέπεται ρητά ότι «το erga omnes του ονόματος Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας (η καθιέρωσή του, δηλαδή, όχι μόνο στις διεθνείς σχέσεις αλλά και στο εσωτερικό της χώρας), θα ισχύσει ΜΟΝΟΝ υπό την προϋπόθεση ότι η χώρα θα ενταχθεί στην ΕΕ…»!
Μια και μόνο υποχώρηση έκαναν οι Σκοπιανοί, στο θέμα του ονόματος, και αυτή την εξήρτησαν (και η ελληνική πλευρά δέχθηκε, γιατί «δεν φανταζόταν…») από αποφάσεις και πολιτικές τρίτων, των Ευρωπαίων, τις οποίες δεν ήτα σε θέση να εξασφαλίζουν!
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που ποτέ δεν έπαψε να υποστηρίζει ότι είναι μια κακή συμφωνία, αντέδρασε με μεγάλη σύνεση και ψυχραιμία στις ανατρεπτικές αυτές εξελίξεις. Δήλωσε ότι τάσσεται υπέρ ης ενταξιακής πορείας των Σκοπίων «για να μπορεί να ελέγχει βήμα-βήμα την καλύτερη δυνατή τήρησή της, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η Ελλάδα απεμπολεί το δικαίωμα της στο βέτο, αν το κρίνει επιβεβλημένο κατά την διάρκεια των ενταξιακών διαπραγματεύσεων». Δεν είχε κανένα λόγο να οξύνει τις σχέσεις μας με τους βόρειους γείτονες και να φανεί ότι διευκολύνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο την επικράτηση σ’ αυτή την χώρα ακραίων εθνικιστικών και αλυτρωτικών δυνάμεων. Κι τόνισε ότι η Ελλάδα «δεν αναμειγνύεται καθ’ οιονδήποτε τρόπο στις εσωτερικές υποθέσεις της γείτονος…»
Αν οι εκεί εξελίξεις οδηγήσουν στην επικράτηση τέτοιων δυνάμεων (κάτι που δεν θεωρείται σήμερα πιθανόν…) και η συμφωνία των Πρεσπών ακυρωθεί, την ευθύνη θα την έχουν τα Σκόπια, και όχι η Αθήνα, όπως εκ του πονηρού προκαλούσαν τον σημερινό πρωθυπουργό να δηλώσει και προεκλογικά αλλά και αμέσως μετά τις εκλογές της 7ης Ιουλίου…
Και ο Τσίπρας; Α, αυτός δεν έχει κανένα πρόβλημα! Για τις εξελίξεις κατηγορεί… πάλι τον Μητσοτάκη διότι τάχα αυτός φοβισμένος και αμήχανος απλώς παρέστη στο Συμβούλιο Κορυφής των Βρυξελλών, τον μέμφεται επειδή «η εξωτερική πολιτική δεν γίνεται υπό τον φόβο των εσωκομματικών συσχετισμών. Και κυρίως γιατί τον λαϊκισμό της αντιπολίτευσης συνήθως τον πληρώνεις μεταχρονολογημένα…»
Τώρα τι σχέση έχει η προεκλογική στάση της ΝΔ με τις… μετεκλογικές εξελίξεις, με πρωτοβουλία της ΕΕ, και την στάση Μητσοτάκη ότι θέλει να συνεχισθεί η ενταξιακή πορεία των Σκοπίων, ένας Θεός ξέρει. Η επιστήμη, σηκώνει τα χέρια…