Λες και δεν μας φθάνουν η ανασφάλεια, ο φόβος, το ψυχοπλάκωμα από τον αναγκαστικό εγκλεισμό, η στέρηση της ανθρώπινης επαφής ακόμη και με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, τα τεράστια οικονομικά προβλήματα του κόσμου εξαιτίας της πανδημίας και του lockdown, έχουμε και τις καιροσκοπικές μικροπολιτικάντικες κομματικές «συγκρούσεις» να μας διαολίζουν, να μας απογοητεύουν, να μας αποτρελαίνουν. Μόνο φως, το εμβόλιο...
Είμαστε σε πόλεμο με τον διάολο αυτόν -όπως και ο υπόλοιπος κόσμος. Και στον πόλεμο αναπόφευκτα η κοινωνία προστρέχει και προσβλέπει στους ηγέτες της, σε όποια θέση κι αν βρίσκονται και υπηρετούν. Ιδιαίτερα όταν ο εχθρός είναι πρωτόγνωρος, αόρατος, πολυμήχανος, μεταλλάσσεται από τη μια στιγμή στην άλλη, χτυπάει κατά κύματα. Απαιτείται συστράτευση, οι όποιες διαφορές παραμερίζονται, η «5η φάλαγγα» είναι όλεθρος, πιο επικίνδυνος και από τον ιό.
Αλλά, δεν βαριέσαι, εδώ είναι… Ελλάδα! Λάθη, καθυστερήσεις, εσφαλμένες εκτιμήσεις, ολιγωρίες, ακόμη και ξεροκεφαλιές από πλευράς υπεύθυνης κυβέρνησης ήταν σχεδόν αναμενόμενο να υπάρξουν σε τέτοιες άγνωστες και καταστροφικές συνθήκες. Και πράγματι έγιναν. Με κόστος, με κινδύνους, με νομοτελειακούς ερασιτεχνισμούς λόγω πειραματισμών και άγνοιας του εχθρού, με επικίνδυνα πισωγυρίσματα.
Όσο, λόγω πανικού από το παράδειγμα της Ιταλίας, βιάστηκε η κυβέρνηση να πάρει μέτρα για την πανδημία στο πρώτο κύμα της πανδημίας, άλλο τόσο βιάστηκε να άρει τα περιοριστικά μέτρα. Παρασύρθηκε από λάθος εκτιμήσεις των ειδικών ότι «το καλοκαίρι ο κίνδυνος μειώνεται», αγωνιούσε, και με το δίκιο της, να επαναλειτουργήσει εν μέρει έστω η οικονομία που είχε βυθιστεί, ολιγώρησε να προβλέψει και να πάρει μέτρα (σχολεία, υποδομές τηλεκπαίδευσης, Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, μεγαλύτερη ενίσχυση των δομών δημόσιας υγείας), καλλιέργησε λόγω κακών χειρισμών την αίσθηση της… επικείμενης επιστροφής σε κάποιας μορφής «κανονικότητα». Αστοχία, λάθος της.
Στο «δεύτερο κύμα» που βιώνουμε, και με το άγχος να επιβιώσει η οικονομία, ο κρατικός μηχανισμός πάλι ολιγώρησε στην επιβολή περιοριστικών μέτρων -και μάλιστα αυστηρότατων-, καθώς «τα νούμερα» -αριθμοί κρουσμάτων, νεκρών, εισαγωγών στις περιορισμένες ΜΕΘ- χτύπαγαν καμπάνες κινδύνου. Τελικά, τα μέτρα επιβλήθηκαν.
Με την αντιπολίτευση, προεξαρχούσης της αξιωματικής, που στο πρώτο κύμα κατηγορούσε την κυβέρνηση για… τα μέτρα που «θα σκότωναν την οικονομία» και την πίεζε (αφρόνως, όπως αποδείχθηκε…) να «ρίξει στην αγορά» όλα τα αποθεματικά που διέθετε -επιδοτήσεις επιχειρήσεων, ολοκληρωτικό χάρισμα χρεών, πλήρη καταβολή των μισθών των εργαζομένων-, σε αυτό το δεύτερο και απειλητικότερο κύμα να… κατηγορεί πάλι την κυβέρνηση γιατί με τους περιορισμούς «που επέβαλε καθυστερημένα, επιχειρεί… περιορισμό των δημοκρατικών δικαιωμάτων του λαού, στροφή στην ακροδεξιά, φίμωση των προοδευτικών δυνάμεων…»! Κι αυτά όλα επειδή… δεν επέτρεψε τις πορείες και τις διαδηλώσεις για το Πολυτεχνείο!
Τον μεγάλο αριθμό κρουσμάτων και νεκρών (πανευρωπαϊκό φαινόμενο) ο κ. Τσίπρας τον… χρέωσε στην κυβέρνηση και προσωπικά στον κ. Μητσοτάκη, τον οποίο και κατέστησε «αποκλειστικό υπεύθυνο για ό,τι συμβεί από δω κι εμπρός…», ενώ βάζει το κομματικό δημοσιογραφικό όργανο να… τυμβωρυχεί με τάφους και νεκρούς, βουλευτές του να δηλώνουν δημόσια πως «η κυβέρνηση σκοτώνει, είναι η μόνη υπεύθυνη για τους θανάτους», ευρωβουλευτές να καλούν τις οικογένειες των θυμάτων σε… μηνύσεις και αγωγές αποζημίωσης κατά της κυβέρνησης!
Η οποία, με τη σειρά της, στην αγωνία της και την οικονομία να επαναλειτουργήσει αλλά και κάποιο μήνυμα αισιοδοξίας και ελπίδας να στείλει στη μουδιασμένη, αποκαμωμένη, στα όρια της κατάθλιψης κοινωνία, βγαίνει με βιαστικές και εν πολλοίς αντιφατικές «εξαγγελίες» και διαρροές, που… αναιρούνται την επομένη από κάποιο άλλο «αρμόδιο» στόμα.
Λήγει η καραντίνα, όχι δεν είμαστε σίγουροι αν λήγει. Είμαστε έτοιμοι, με συγκεκριμένο σχέδιο, να ξανανοίξουν η εστίαση και τα σχολεία, όχι, πρέπει να περιμένουμε κι άλλο. Θα κάνουμε Χριστούγεννα, όχι… δεν θα κάνουμε κανονικά Χριστούγεννα. Και μέσα σε αυτό το αλαλούμ, βγαίνει και εκ των σοβαρότερων υπουργών της κυβέρνησης και αποφαίνεται με… συνταγματολογική-λοιμωξιολογική αυθεντία να μας πει (απαντώντας στην κριτική για λίγες ΜΕΘ) ότι… αν είχαμε περισσότερες θα ήταν μεγαλύτερος και ο αριθμός των νεκρών!
Γενικά… είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα! Το μόνο παρήγορο είναι ότι τα νέα για το εμβόλιο είναι πολύ θετικά και αισιόδοξα. Μόνο που τη συγκεκριμένη σωτήρια προοπτική πρέπει οι υπεύθυνοι (ειδικοί, κόμματα, πολιτικοί αρχηγοί, δημοσιογράφοι και ΜΜΕ) να τη διαχειριστούν πολύ προσεκτικά και υπεύθυνα. Στο διαδίκτυο εμφανίζονται ήδη οι γνωστοί… ψεκασμένοι και αναρχοπαλαβιάρηδες, οι οργανωμένοι του αντιεμβολιακού κινήματος αλλά… και τα έμμισθα τρολ του ΣΥΡΙΖΑ («ο θάνατός μας η… ζωή τους!») που ξεκίνησαν την εκστρατεία συκοφάντησης και υπονόμευσης του εμβολιασμού, που είναι και η μόνη παγκόσμια ελπίδα…
Ο Τσίπρας λέει «αν δεν βάλεις, Μητσοτάκη, υπουργό Υγείας κοινής αποδοχής, δεν βάζω πλάτη και θα είσαι μόνος υπεύθυνος…». Ο Κουτσούμπας, μετά την… επαναστατική γυμναστική και τα «σκισμένα πουκάμισα», λουφάζει και περιμένει την ευκαιρία να χιμήξει. Ο Βελόπουλος… ψάχνει στην αλληλογραφία του με τον Χριστό και στις συνταγές από τα μαντζούνια που πουλάει να βρει τι γραμμή ν’ ακολουθήσει…
Όλοι επικαλούνται και ομνύουν στην ανάγκη συνεννόησης, συναίνεσης, κοινής υπεύθυνης στάσης. Αν το εννοούν, ας μαζευτούν ταπεινά και υπεύθυνα να επεξεργασθούν από κοινού, με την υπογραφή τους, την απολύτως αναγκαία καμπάνια που πρέπει να αρχίσει αμέσως για να παραμερισθούν φοβίες, ανόητες θεωρίες, ψεκασμένες ψυχώσεις, κοινή βλακεία, για να πειστεί ο κόσμος να εμβολιαστεί. Είναι ο μόνος τρόπος να ελεγχθεί και να νικηθεί αυτός ο διάολος!
Τολμούν την υπέρβαση στην κομματική λογική; Ιδού η Ρόδος…