Πήγαμε για after work drinks στο μπαρ Ideal στα Εξάρχεια, με την ταμπέλα Not In Athens, που έχει γίνει viral στα social media.
Δεν είναι στην Αθήνα, γράφει η viral ταμπέλα του, κι όμως πρόκειται για το νέο μπαρ που έχει ξετρελάνει τους Αθηναίους αυτό το καλοκαίρι. Ονομάζεται Ideal, αλλά όλοι το λένε Not In Athens. Βρίσκεται στον πεζόδρομο της Κιάφα, σε ένα γωνιακό σομόν καμπυλωτό κτίριο που μοιάζει σαν να βρίσκεται σε σοκάκι της Νάπολης. Η γραμματοσειρά της ταμπέλας, που φαίνεται ήδη από τη Σόλωνος, θυμίζει ναπολιτάνικη πιτσαρία του '60 και του '70.
Ο χώρος μοιάζει με σκηνικό από ταινία του Παζολίνι, με πικάπ, δίσκους βινυλίου, ατμοσφαιρικό χαμηλό φωτισμό, ρετρό πορτοκαλί φωτιστικά οροφής, τοίχους και τμήματα της οροφής καλυμμένα με vintage μουσικά πόστερ.
Αναρριχώμενα φυτά δημιουργούν μια όαση δροσιάς στις παρυφές των Εξαρχείων, στον πεζόδρομο της Κιάφα - ένα μικρό στενάκι ανάμεσα στην Σόλωνος και στην Ακαδημίας. Τη γωνιακή πρόσοψη αγκαλιάζει μια φωτεινή ταμπέλα με ρετρό γραμματοσειρά, που από τη μια πλευρά γράφει «Ideal Bar» και στρίβοντας συνεχίζει γράφοντας «Not In Athens». Αυτό το οξύμωρο σχήμα, που αρνείται το location, κάτι έχει κάνει στο φαντασιακό των Αθηναίων που συρρέουν στο μπαρ για να το φωτογραφίσουν και να το ποστάρουν στα ακάουντ τους στα σόσιαλ μίντια. Αποτέλεσμα, το μπαρ να γίνει viral μέσα σε έξι μόλις εβδομάδες από τη λειτουργία του.
Μια ταμπέλα όμως -κακά τα ψέματα- δεν φέρνει την άνοιξη. Ειδικά σε μια εποχή που τα μαγαζιά με έξυπνο μάρκετινγκ ανοίγουν πλέον σαν τα μανιτάρια. Λίγο πικάπ, λίγο Aperol, πολλή μουσική, δυο-τρία καφάσια μπύρας στο πεζοδρόμιο και στήνεται ένα γλεντάκι φασαίικο μέσα σε χρόνο dt.
To Ideal Bar είναι το αποτέλεσμα δουλειάς μιας ομάδας από εξαιρετικούς επαγγελματίες που έχουν ξεχωρίσει: Το μενού του μπαρ έχει σχεδιάσει ο Έλληνας World Class Winner 2024 Έκτορας Βεζυργιάννης με το team του, ενώ τη διακόσμηση υπογράφουν δύο σκηνογράφοι: η Αλεξάνδρα Σιάφκου και ο Αριστοτέλης Καρανάνος.
Στην καρδιά του εγχειρήματος είναι, φυσικά, η τριλογία της επιτυχίας: listening bar - βινύλια - aperitivo. H μουσική πρωταγωνιστεί με αναλογικό ήχο υψηλής ποιότητας και παίζει σε soul, funk, jazz, rock ρυθμούς, χωρίς όμως να λείπουν και οι πιο σύγχρονες προσεγγίσεις της experimental house ηλεκτρονικής μουσικής που συνδυάζει στοιχεία της house με πειραματικούς και avant-garde ήχους.
Γιατί ερωτευόμαστε το ρετρό με πάθος;
Είναι απορίας άξιον: Γιατί μας ξετρελαίνει κάθε τι ρετρό ή vintage; Γιατί οι δεκαετίες του '50, του '60, του '70, του '80 και του '90 ασκούν τόση γοητεία, ειδικά σε πιο νέα παιδιά, στους millennials και στην generation Z, που δεν τα έχουν ζήσει; Είναι ένα νοσταλγικό κύμα που εξιδανικεύει περασμένες εποχές, επαναφέροντας κουλτούρες, βιώματα, μόδες, συνήθειες και τις αισθητικές τους συνδηλώσεις;
Αφενός στο παλιό που επανέρχεται υπάρχει το στοιχείο της ανακάλυψης και αφετέρου υπάρχει μπόλικο συναισθηματικό φορτίο. Οι πιο νέες γενιές αρχίζουν και στρέφονται σε πράγματα παλαιότερων γενεών κάνοντας ένα σαφάρι σε συγγενικές ντουλάπες, βιβλιοθήκες, πατάρια, αποθήκες, παζάρια, παλαιοπωλεία, ρετρό μαγαζιά, «ανακαλύπτοντας» το παλιό ντιζάιν και μια ξεχασμένη αισθητική γλώσσα, που υπό το φως ενός revival γίνονται ξαφνικά ένας πολύτιμος θησαυρός. Καλλιτέχνες μάλιστα όπως η Lana Del Rey, για παράδειγμα, χτίζουν ολόκληρη καριέρα πάνω σε αυτό το νοσταλγικό κύμα για το vintage.
Υπό ένα φίλτρο πιο συμβατό με τις ερμηνείες της Κοινωνιολογίας και της Κοινωνικής Ιστορίας, η στροφή στο ρετρό και στο vintage είναι μια αναμενόμενη αντίδραση σε κάθε τι που φέρνει ταχύτητα, αλλαγή, καινοτομία, μετασχηματισμό.
Τα βινύλια και ο αναλογικός ήχος φαντάζουν πιο ρομαντικά, ποιοτικά, συναισθηματικά, ποιητικά -και εντέλει πιο ουσιώδη;- από την επέλαση της ψηφιακής εποχής και των συμβόλων της.
Στην κουλτούρα του ρετρό και του vintage προτάσσεται το χειροποίητο έναντι του βιομηχανικού, το αναλογικό έναντι του ψηφιακού, η βραδύτητα έναντι της ταχύτητας, το staycation έναντι του μαζικού υπερτουρισμού, το γιαγιαδίστικο φαγητό έναντι της απλησίαστης οικονομικά υψηλής γαστρονομίας, η σιωπή και η μοναχικότητα της άγονης γραμμής έναντι της κοσμικότητας ενός θορυβώδους οργανωμένου τουρισμού, το σοκάκι με τα καφάσια για τραπεζάκι έναντι μιας πολυτελούς αχανούς σάλας με δερμάτινα σεπαρέ και πολυελαίους...
Το συναίσθημα της φυγής σε έναν κόσμο που μοιάζει πιο αργός, πιο ανθρώπινος, πιο προσιτός, πιο αναλογικός, είναι η απάντηση. Είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα για το οποίο μιλούσε ο Μίλαν Κούντερα στο βιβλίο του «Η Βραδύτητα» (εκδ. Εστία): η δίψα για τη βραδύτητα που είναι ο ρυθμός της απόλαυσης και της μνήμης, σε έναν κόσμο που ανεβάζει ταχύτητα και βρίσκεται διαρκώς ασθμαίνοντας για να προλάβει το καινούργιο, σε έναν ρυθμό που είναι συνώνυμος της μη ικανοποίησης και της λήθης.
Ιnfo: Bar Ideal, Κιάφας 8, Εξάρχεια, τηλ.: 6977059962
Ωράριο λειτουργίας: Καθημερινά από τις 17.00
instagram.com/im.notinathens
- ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
- Temps Perdu: Πήγαμε στη νέα, σούπερ ντιζαϊνάτη κρουασαντερί του Πειραιά για την οποία μιλούν όλοι
- Δείπνο στο Makris Athens του Θησείου με θέα Ακρόπολη -Ο σεφ-αγρότης και τα πιάτα από τη φάρμα στην Αρχαία Κόρινθο
- Δοκιμάσαμε την ελληνο-λεβαντίνικη κουζίνα στην πιο viral Αθηναϊκή Ταράτσα -Γιατί ένα βράδυ εκεί αξίζει