Η βορειότερη πόλη της Βόρειας Αμερικής, η Utqiagvik στην Αλάσκα, αποχαιρέτησε το φως του ήλιου στις 18 Νοεμβρίου.
Από εκείνη τη στιγμή και για περίπου 64–65 ημέρες, οι κάτοικοι δεν θα δουν ξανά τον ήλιο. Η επόμενη ανατολή αναμένεται στις 22 Ιανουαρίου 2026, σύμφωνα με τα περισσότερα διεθνή μέσα ενημέρωσης.
65 ημέρες χωρίς ήλιο
Αυτές τις μέρες η Utqiagvik βρίσκεται ήδη στις πρώτες ημέρες της πολικής νύχτας. Μέχρι τα τέλη Ιανουαρίου, η πόλη θα ζει σε συνθήκες παρατεταμένου σκοταδιού, με μοναδικές πηγές φυσικού φωτός το αχνό λυκόφως στον νότιο ορίζοντα και το Βόρειο Σέλας που συχνά φωτίζει τον ουρανό.
Το CBS17 ανέφερε ότι η τελευταία δύση έγινε στις 18 Νοεμβρίου στις 1:56 μ.μ. και η επόμενη ανατολή θα είναι στις 22 Ιανουαρίου στις 1:23 μ.μ., δηλαδή 64 ημέρες χωρίς ήλιο. Το AccuWeather μιλά για περίπου 65 ημέρες σκοταδιού, με την ίδια ημερομηνία επιστροφής του ήλιου. Το Fox Weather τονίζει ότι δεν πρόκειται για απόλυτο σκοτάδι, καθώς υπάρχει καθημερινά λίγος πολιτικός λυκόφως και εντυπωσιακές εμφανίσεις του Βόρειου Σέλαος. Η Daily Mail κάνει λόγο για 66 ημέρες και αναφέρει την ημερομηνία της 23ης Ιανουαρίου, δείχνοντας μια μικρή διαφοροποίηση στους υπολογισμούς.
Η γεωγραφία πίσω από το φαινόμενο
Η Utqiagvik, γνωστή παλαιότερα ως Barrow, βρίσκεται περίπου 300 μίλια βόρεια του Αρκτικού Κύκλου. Η κλίση του άξονα της Γης οδηγεί σε αυτό το εντυπωσιακό φαινόμενο: όσο το Βόρειο Ημισφαίριο γέρνει μακριά από τον ήλιο, το φως εξαφανίζεται σταδιακά από τις αρκτικές περιοχές, με κορύφωση γύρω από το χειμερινό ηλιοστάσιο.
Ζωή στο σκοτάδι
Οι περίπου 4.300–5.000 κάτοικοι είναι συνηθισμένοι σε αυτήν την ετήσια δοκιμασία. Οι θερμοκρασίες πέφτουν συχνά πολύ κάτω από το μηδέν Φαρενάιτ, ενώ η απουσία του ήλιου επηρεάζει τους καθημερινούς ρυθμούς. Παρ’ όλα αυτά, η κοινότητα οργανώνει εκδηλώσεις και δραστηριότητες για να κρατήσει ζωντανό το πνεύμα της.
Η δασκάλα Robin Reeves, που μετακόμισε στην πόλη το 2022, περιγράφει στην Daily Mail, ότι η κοινωνική επαφή είναι απαραίτητη για να αντέξει κανείς την πολική νύχτα. «Είναι πολύ σημαντικό να έχεις φίλους και επαφή με άλλους ανθρώπους. Το να είσαι μοναχικός εδώ πάνω δεν είναι καλό», λέει. Η ίδια περνά τον χρόνο της με φίλους παίζοντας επιτραπέζια παιχνίδια, ενώ φροντίζει να παίρνει καθημερινά βιταμίνη D.
Η Reeves εξηγεί ότι οι κάτοικοι συχνά μοιράζονται ταξί για να πάνε στη δουλειά, καθώς η βενζίνη είναι ακριβή. «Είναι σκοτάδι όταν φεύγουμε για το σχολείο και σκοτάδι όταν επιστρέφουμε», σημειώνει, προσθέτοντας ότι μόνο τα Σαββατοκύριακα μπορεί να δει το λεγόμενο civil twilight, το αχνό φως λίγο πριν την ανατολή ή λίγο μετά τη δύση. Παρά τις δυσκολίες, τονίζει ότι η Utqiagvik είναι μια πολιτισμικά πλούσια κοινότητα, όπου κάθε κουλτούρα γιορτάζει με τον δικό της τρόπο την επιστροφή του ήλιου.
Το φως θα επιστρέψει
Η πολική νύχτα είναι προσωρινή. Στις 22 Ιανουαρίου ο ήλιος θα ανατείλει ξανά, σηματοδοτώντας το τέλος της σκοτεινής περιόδου. Και μέχρι τα μέσα Μαΐου, η Utqiagvik θα ζήσει το ακριβώς αντίθετο φαινόμενο: την εποχή της ατελείωτης ημέρας, όταν ο ήλιος δεν θα δύει για σχεδόν τρεις μήνες.
Η Reeves λέει ότι τότε η κοινότητα γιορτάζει με τον χορό «welcome back the sun», μια παράδοση που φέρνει τους κατοίκους κοντά και τους κάνει να εκτιμούν ακόμη περισσότερο το φως μετά από μήνες σκοταδιού.