Το 2026 θα είναι προεκλογική χρονιά οπότε δεν αναμένουμε από την κυβέρνηση να προχωρήσει σε πολλές πρωτοβουλίες που θα τη φέρουν αντιμέτωπη με μεγάλα ή μικρά συμφέροντα.
Μπορεί, όμως, σε συνεργασία με τους δημοτικούς άρχοντες του Λεκανοπεδίου, που είναι και πολλοί, να αναλάβει πρωτοβουλίες ώστε να σηκώσει από την Αθήνα το πέπλο της ασχήμιας το οποίο είδαν για άλλη μια φορά όσοι ξέμειναν στην πρωτεύουσα τις ημέρες των εορτών.
Τα βρώμικα πεζοδρόμια - μεγάλο τμήμα των οποίων καταλαμβάνεται από διαφημιστικές πινακίδες, παρκαρισμένα αυτοκίνητα, μοτοσυκλέτες, γιαπιά χωρίς πρόβλεψη για διέλευση πεζών από το οδόστρωμα – και τα τραπεζοκαθίσματα, είναι μόνο μικρό τμήμα της οπτικής βίας που ασκείται σε όσους περπατούν στις πόλεις μας. Η ηχητική βία, τα υψηλά ντεσιμπέλ από διαφορετικές πηγές, είναι το κερασάκι στην τούρτα.
Όποιος έχει περπατήσει στα ιστορικά κέντρα άλλων ευρωπαϊκών πρωτευουσών μπορεί να καταλάβει τι πρέπει να γίνει ώστε να αλλάξει πρόσωπο το κέντρο της Αθήνας, αλλά και τα κέντρα άλλων δήμων του Λεκανοπεδίου. Βέβαια στην Ελλάδα η λέξη «πεζοδρόμηση» αντί να προκαλεί ρίγη συγκίνησης προκαλεί φωνές διαμαρτυρίας από τους καταστηματάρχες που θεωρούν πως πρέπει να μπορεί ο πελάτης να παρκάρει μπροστά στη βιτρίνα τους, έστω και πάνω στο πεζοδρόμιο! Αλλά και από τους κατοίκους που θεωρούν πως η πεζοδρόμηση κόβει θέσεις στάθμευσης σε περιοχές που ήδη ασφυκτιούν από τα αυτοκίνητα.
Άραγε δε βλέπουν οι καταστηματάρχες πως οι οικογένειες αποφεύγουν το κέντρο γιατί έχουν βαρεθεί να σκοντάφτουν σε πινακίδες, τραπεζοκαθίσματα και μπάζα; Δεν βλέπουν πως τα εμπορικά κέντρα συγκεντρώνουν ολοένα και περισσότερους πελάτες επειδή τουλάχιστον εκεί μπορείς να περπατάς και να κρατάς το παιδί από το χέρι;
Στην Ελλάδα έχουμε και ένα εξαιρετικά πρωτότυπο μοντέλο κατασκευής ποδηλατοδρόμων. Επειδή δεν θέλουμε να χαθούν θέσεις στάθμευσης, ενίοτε περιορίζουμε τα ήδη στενά πεζοδρόμια με αποτέλεσμα να δίνουν μάχη οι περαστικοί με τους ποδηλάτες!
Ακόμα και αν η πεζοδρόμηση είναι δύσκολη, ακόμα και αν η αστυνόμευση για το παράνομο παρκάρισμα έχει αποδειχθεί όνειρο απατηλό, οι δημοτικοί μας άρχοντες μπορούν να αναλάβουν άλλες πρωτοβουλίες ώστε να μην περπατούν οι πεζοί στο οδόστρωμα μαζί με τα ΙΧ! Θα μπορούσαν, για παράδειγμα, να ξηλώσουν όλες τις πινακίδες που καταλαμβάνουν τα πεζοδρόμια των πόλεων και δεν συνδέονται με τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας (ΚΟΚ)! Μιλάμε για απίστευτη κατάσταση με χιλιάδες πινακίδες που έχουν καρφωθεί στα ελληνικά πεζοδρόμια χωρίς καμία μερίμνα για το αν μπορεί να περάσει παιδικό καρότσι, αναπηρικό αμαξίδιο ή απλά ένας πεζός. Ακόμα και σε γειτονικές βαλκανικές χώρες αυτές οι πινακίδες απαγορεύονται, αλλά στην Ελλάδα μπορεί ο καθένας να τις καρφώσει όπου θέλει. Μια άλλη πληγή της Αθήνας είναι και τα τεράστια στέγαστρα στις στάσεις σε μια πόλη που σπανίως βρέχει μόνο και μόνο για να υπάρχει χώρος διαφημιστικής προβολής.
Η Αθήνα δεν αξίζει να έχει αυτή την εικόνα. Οι επισκέπτες αντί να απολαμβάνουν τον περίπατο δίνουν μάχη επιβίωσης με τα Ι.Χ. και μοτοσυκλέτες σε κακοτράχαλα και βρώμικα πεζοδρόμια. Τόσο δύσκολο είναι πια να σκεφτεί κάποιος και τους πεζούς;