Είναι γνωστή ως η «βασίλισσα της ποπ» και στην εναρκτήρια βραδιά της παγκόσμιας περιοδείας της, με τίτλο «Celebration World Tour», η Μαντόνα φρόντισε να το θυμίσει στους θαυμαστές της.
Η διάσημη τραγουδίστρια έπαιξε πάνω από 40 επιτυχίες της, μεταξύ των οποίων ύμνους που καθόρισαν την εποχή της, όπως τα «Ray of Lights», «Like A Prayer» και «Holiday». Αναφέρθηκε επίσης στο θέμα με την υγεία της, που παραλίγο να τη σκοτώσει φέτος το καλοκαίρι, λέγοντας στους θαυμαστές της: «Δεν πίστευα ότι θα τα κατάφερνα - ούτε οι γιατροί μου».
Παράλληλα, φρόντισε να εκφράσει τη θλίψη της για την κατάσταση στο Ισραήλ και στη Γάζα. «Είναι τόσο οδυνηρό να το βλέπεις», είπε. «Σπαράζει η καρδιά μου όταν βλέπω παιδιά να υποφέρουν, εφήβους να υποφέρουν, ηλικιωμένους να υποφέρουν. Είμαι σίγουρη ότι συμφωνείτε κι εσείς».
Vintage κοστούμια και αρχειακό υλικό
Η συναυλία χαρακτηρίστηκε από ένα μείγμα μεγάλων επιτυχιών της Μαντόνα, και από αυτή την άποψη δεν απογοήτευσε.
Με τη βοήθεια vintage κοστουμιών και αρχειακού υλικού, η διάσημη τραγουδίστρια έκανε ένα ταξίδι στον χρόνο μέσα από μια καριέρα που την οδήγησε από άφραγκη επίδοξη τραγουδίστρια σε μουσικό είδωλο.
Ξεκίνησε με το «Nothing Really Matters», οι στίχοι του οποίου απευθύνονταν στους θαυμαστές της: «Δεν θα είμαι ποτέ η ίδια εξαιτίας σας».
Η Μαντόνα ανέβηκε στη σκηνή μόνη της, φωτιζόμενη από μια τεράστια κυκλική εξέδρα και ήταν ντυμένη με ένα μαύρο αντίγραφο του κιμονό που σχεδίασε ο Gaultier από το βίντεο κλιπ του τραγουδιού. Αντίστοιχους συσχετισμούς έκανε και σε άλλα τραγούδια της, επιλέγοντας κομμάτια όπως το ροζ κορμάκι από το «Hung Up» μέχρι τα κοστούμια dominatrix του «Erotica». Ακόμη και η κυκλική σκηνή τριών επιπέδων σχεδιάστηκε για να αντικατοπτρίζει τη «γαμήλια τούρτα» από την οποία ερμήνευσε το «Like A Virgin» στα βραβεία MTV, το 1984.
Για τους θαυμαστές της, ήταν μια βαθιά νοσταλγική περιπλάνηση σε μια καριέρα ποπ που καθόρισε τις τάσεις και έσπασε τα ταμπού. Για τη Μαντόνα, όμως, ήταν και μια οικογενειακή υπόθεση.
Τα πρώτα της βήματα στη μουσική σκηνή
Η πρώτη πράξη του σόου ήταν αφιερωμένη στα χρόνια της πριν από τη φήμη της, στη Νέα Υόρκη, καθώς προσπαθούσε να μπει στη μουσική σκηνή ζώντας σε συνθήκες φτώχειας. Θυμήθηκε την πρώτη της δουλειά ως μέλος ενός συγκροτήματος που λεγόταν «The Breakfast Club».
«Έπαιζα ντραμς, αλλά δεν μου άρεσε να είμαι η ντράμερ. Ήθελα πραγματικά να είμαι μπροστά. Έτσι με άφησαν να παίξω ένα τραγούδι, ένα βράδυ» πρόσθεσε, παίρνοντας μια κιθάρα και ξεκινώντας με ένα από τα πρώτα της singles, το «Burning Up».
Το τεχνικό πρόβλημα -Η Μαντόνα το χειρίστηκε ως άψογη επαγγελματίας
Αλλά ενώ το τραγούδι έφτανε στο τέλος του, η συναυλία διακόπηκε, καθώς προέκυψαν κάποια τεχνικά προβλήματα, με τη Μαντόνα να προσπαθεί να καλύψει ένα κενό 10 λεπτών. «Αυτό ακριβώς δεν θέλεις να συμβεί στην πρεμιέρα σου», σχολίασε. Και αντί να αποχωρήσει από τη σκηνή, όπως θα έκαναν πολλοί καλλιτέχνες μέχρις ότου να λυθεί το πρόβλημα, άρχισε να αφηγείται ιστορίες από τις δύσκολες μέρες της στη Νέα Υόρκη.
«Ζούσα εκεί όπου έκανε πρόβες το συγκρότημά μου και δεν είχα τρόπο να κάνω μπάνιο. Οπότε έβγαινα με άντρες που είχαν ντους και μπάνιο. Έτσι ήταν οι μέρες μου και αυτή είναι η αλήθεια».
Επρόκειτο για μια στιγμή αυθόρμητης ανθρωπιάς σε μια καλά σκηνοθετημένη παράσταση -και δεν ήταν η μόνη. Μια συναισθηματική εκδοχή του «Live to Tell» παίχτηκε με φόντο τους φίλους που έχασε η Μαντόνα από το AIDS -μεταξύ των οποίων ο Martin Burgoyne, ο οποίος διαχειρίστηκε την πρώτη της περιοδεία σε κλαμπ, ο χορογράφος Alvin Ailey, ο οποίος την προσέλαβε για τη χορευτική του ομάδα τη δεκαετία του 1970, ο σταρ των Queen Freddie Mercury και πολλοί άλλοι.
Ακολούθησε μια οργισμένη εκδοχή του «Like A Prayer», υποδηλώνοντας ότι η επιδημία του AIDS είχε προκαλέσει κρίση πίστης για τη σταρ στα τέλη της δεκαετίας του '80.
Η μετέπειτα χρήση της θρησκευτικής εικονογραφίας της συχνά εξόργισε την Εκκλησία. Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β' κάλεσε μάλιστα τους χριστιανούς να μποϊκοτάρουν την περιοδεία της Blond Ambition το 1990, αποκαλώντας την «ένα από τα πιο σατανικά σόου στην ιστορία της ανθρωπότητας».
Στη σκηνή του O2 στο Λονδίνο, η Μαντόνα αναδημιούργησε το σεξουαλικά προκλητικό πρόγραμμα του Like A Virgin που είχε τόσο... αναστατώσει τον Ποντίφικα, προσθέτοντας με θράσος τα έγχορδα του «Papa Don’t Preach». Άλλες κορυφαίες στιγμές περιελάμβαναν μια καταιγιστική εκδοχή του Vogue, που παρουσιάστηκε ως χορός drag.
Η σταρ φαινόταν και ακουγόταν απίστευτη καθ' όλη τη διάρκεια, μετακινούμενη από το ένα περίτεχνο σκηνικό στο επόμενο με πεποίθηση και δύναμη, παρά τη στήριξη στο γόνατο που χρειαζόταν λόγω ενός επαναλαμβανόμενου τραυματισμού.
Κατά τη διάρκεια του «Ray Of Light», πέταξε πάνω από το κοινό, φωτισμένη από μια σειρά λέιζερ. Το Erotica παρουσίασε την αγάπη ως αγώνα πυγμαχίας -μια υπενθύμιση για τις ταραχώδεις σχέσεις της, αλλά και μια αναφορά στον τωρινό φίλο της, τον προπονητή πυγμαχίας Josh Popper, ο οποίος εμφανιζόταν στις οθόνες βίντεο.
Υπήρχαν επίσης αφιερώματα στους σύγχρονούς της ποπ Michael Jackson, Sinead O'Connor και Prince (μέσω του ακυκλοφόρητου σόλο κιθάρας που ηχογράφησε για το Like A Prayer).
Οικογενειακή υπόθεση η περιοδεία -Στη σκηνή 4 παιδιά της
Αλλά οι πιο συγκινητικές στιγμές ήταν οι αλληλεπιδράσεις της Μαντόνα με τα παιδιά της.
Η 17χρονη Μέρσι συνόδευσε τη μαμά της στο πιάνο για το «Bad Girl», τραγουδώντας μαζί της και εντυπωσιάζοντας με τις ικανότητές της στα πλήκτρα, ενώ η 11χρονη Στέλλα συμμετείχε στη χορογραφία για το καουμπόικο Don't Tell Me. Η 11χρονη Εστέρ πόζαρε για το «Vogue», ενώ ο υιοθετημένος γιος της Ντέιβιντ έπαιξε επίσης κιθάρα κατά τη διάρκεια του Mother and Father, ένα τραγούδι του 2003 για τον θάνατο της μητέρας της Μαντόνα, που ονομάζεται επίσης Μαντόνα, όταν η τραγουδίστρια ήταν μόλις πέντε ετών.
Η δύναμη του δεσμού της Μαντόνα με τα παιδιά της αναδείχθηκε ξανά όταν μίλησε για τη μόλυνση που την ανάγκασε να καθυστερήσει την περιοδεία της κατά τρεις μήνες.
«Ξύπνησα στο νοσοκομείο με όλα τα παιδιά μου γύρω μου. Ξέχασα πέντε μέρες από τη ζωή μου… ή τον θάνατό μου. Δεν ξέρω πραγματικά πού βρισκόμουν. Αλλά οι άγγελοι με προστάτευαν. Και αν θέλετε να μάθετε το μυστικό μου και πώς επέζησα, σκεφτόμουν: ''Πρέπει να είμαι εκεί για τα παιδιά μου. Πρέπει να επιβιώσω γι’ αυτά''».
Ανάμεικτα τα συναισθήματα των θαυμαστών της
Έξω από την O2 Arena, η υποδοχή της Μαντόνα για την πρεμιέρα της ήταν ανάμεικτη.
«Ήταν εξαιρετική», δήλωσε η Σκωτσέζα θαυμάστρια Τζάκλιν. «Μου άρεσαν τα σημεία όπου ο ήχος πήγαινε λίγο περίεργα και πραγματικά ένιωθα σαν να συνομιλούσα με τη Μαντόνα. Αυτό το έκανε για μένα».
«Προφανώς, είναι δύσκολο να βάλεις 40 χρόνια σε δύο ώρες, αλλά νομίζω ότι έκανε καλή δουλειά», δήλωσε η Ιταλίδα θαυμάστρια Αλεσία Πετράλια, η οποία είπε ότι η Μαντόνα «έκανε τον κόσμο καλύτερο για τις γυναίκες και την ομοφυλοφιλική κοινότητα».
«Είναι μια πραγματική έμπνευση», συμφώνησε η Λόρεν Μπάρκερ. «Πολλές γυναίκες που ήταν εκεί μέσα φιλοδοξούν να γίνουν σαν τη Μαντόνα. Και είναι ίσως ο λόγος για τον οποίο έγινα μια επιτυχημένη επιχειρηματίας».
«Χάσιμο χρόνου», υποστήριξε κάποιος άλλος. «Απογοητεύτηκα πολύ. Δεν τραγούδησε καθόλου», πρόσθεσε. «Ήταν απογοητευτικό», είπε ένας άλλος. «Υπήρχαν πάρα πολλά ιντερλούδια, όχι αρκετά bangers. Το κοινό καθόταν στις θέσεις του. Δεν υπήρχε ατμόσφαιρα».
Ο Τζόνι, που ήρθε αεροπορικώς από τη Νέα Υόρκη, είχε αντίθετη άποψη: «Η Μαντόνα είναι τελειομανής. Όταν πρόκειται για συναυλίες, πάντα σου δίνει το κάτι παραπάνω. Δέκα στα δέκα σε όλους τους τομείς».
«Πάντα ξεπερνά τις προσδοκίες μου», πρόσθεσε ο Λόρεντ Σασίν, από την Αϊτή. «Το Live To Tell με έκανε να δακρύσω, γιατί έχασα κι εγώ φίλους από το AIDS. Αυτό με συγκίνησε πραγματικά».