Τη δεκαετία του '90 έλαβε την ελληνική υπηκοότητα ο Αντώνης Καφετζόπουλος, όπως ανέφερε σε τηλεοπτική του συνέντευξη.
Μιλώντας στην εκπομπή «Στούντιο 4» της ΕΡΤ, ο Αντώνης Καφετζόπουλος είπε ότι «ανανέωνα κάθε χρόνο την άδεια παραμονής αλλοδαπού», μέχρι να εξασφαλίσει και την υπηκοότητα. Παρ' όλα αυτά, είπε ότι «δεν ένιωσα ποτέ ξένος εδώ», ωστόσο «με ενοχλούσε γιατί δεν είχα διαβατήριο για να ταξιδέψω».
Αναφερόμενος για το πώς ήρθε ο ίδιος και η οικογένειά του από την Κωνσταντινούπολη στην Αθήνα, είπε:
«Ήταν εποχή διάλυσης. Όλοι οι φίλοι μου έφευγαν. Ήταν μια γενική κατάσταση. Αφήσαμε πολύ λιγότερους πίσω. Υπήρχε ρεύμα φυγής. Κάποιους τους έδιωχναν σε 24 ώρες και αυτοί ήταν οι μη Τούρκοι υπήκοοι… Η δική μου οικογένεια ήταν Τούρκοι υπήκοοι. Πήρα ελληνική υπηκοότητα το ’90. Δεν μας έδιναν εδώ. Φαντάζομαι το υπουργείο Εξωτερικών ήθελε να συντηρεί πως υπάρχει μειονότητα στην Κωνσταντινούπολη.
Ανανέωνα κάθε χρόνο με δύο χρόνια και είχαμε ένα χάρτινο μπλε πράγμα κι όχι την πλαστική ταυτότητα που είχατε εσείς, το οποίο ήταν άδεια παραμονής αλλοδαπού».
«Δεν ένιωσα ξένος εδώ. Με ενοχλούσε γιατί δεν είχα διαβατήριο για να ταξιδέψω… Ο πατέρας μου δεν προσαρμόστηκε ποτέ. Άλλη νοοτροπία κι άλλο το πνεύμα του εμπορίου. Ήταν υπάλληλος εκεί, σε μια αντιπροσωπεία αυτοκινήτων, κι όταν ήρθε εδώ έκανε δουλειές του ποδαριού», συμπλήρωσε.
Ακόμη, παραδέχθηκε ότι οι γονείς του δεν προσαρμόστηκαν το ίδιο με εκείνον. Σημείωσε πως «η ευκολία της μετάβασης ήταν πως δεν αφήσαμε κάποια περιουσία πίσω. Μεγάλο μέρος των οικογενειών που έφυγαν από εκεί άφησαν πίσω τους και υλικό μέρος της ζωής τους. Οπότε, ήταν πολύ δύσκολο για τον πατέρα μου να ξεκινήσει από την αρχή και δεν το κατάφερε ποτέ. Για μένα ήταν κάτι πολύ πιο απλό».
«Παρόλο που τα χρόνια του '60 ήταν δύσκολα και για την Ελλάδα, σε σχέση με την ελευθερία που απολάμβανες εδώ, ως πιο δυτική χώρα από την Τουρκία, το πνεύμα ήταν πολύ διαφορετικό». «Αισθανόμουν ελεύθερος για τρία χρόνια» διευκρίνισε, καθώς το «'67 ήρθε η δικτατορία».