Η αδελφή Φράνσις Ντομινίκι Πισκατέλα, η γηραιότερη μοναχή στον κόσμο, στα 112 της χρόνια, έχει μια συμβουλή μόλις τεσσάρων λέξεων για όποιον θέλει να φτάσει τη δική της ηλικία και μακροζωία.
«Δίδαξε μέχρι να πεθάνεις» δήλωσε στην εφημερίδα ΝΥ Post η Πισκατέλα, η οποία γιόρτασε τα γενέθλιά της στα τέλη Απριλίου.
Η Πισκατέλα, η οποία απολαμβάνει τα «χρυσά χρόνια» της στη Νότια Ακτή του Λονγκ Άιλαντ, διανύοντας το 94ο έτος προσφοράς της στην Καθολική Εκκλησία, δήλωσε ότι οι άνθρωποι πρέπει να ακολουθούν το καλό που έχουν δει από τα αγαπημένα τους πρόσωπα.
«Πρέπει να γίνεις άγιος πριν πας στον Παράδεισο», είπε χαρακτηριστικά.
«Ήμουν η δεύτερη μεγαλύτερη από επτά παιδιά. Η μητέρα μου δεν άφηνε τα αδέρφια μου να με βοηθήσουν, γιατί έλεγε: "Δεν θα έχεις πάντα τις αδερφές σου, οπότε καλύτερα να συνηθίσεις να κάνεις τα πράγματα μόνη σου"» ανέφερε.
«Αυτό έκανα. Πραγματικά, κανείς δεν χρειάστηκε ποτέ να με βοηθήσει σε τίποτα», πρόσθεσε η υπεραιωνόβια.
Η ζωή της μοναχής που οδήγησε στη μακροζωία
Μεγαλωμένη σε μια πολυμελή οικογένεια Ιταλών μεταναστών, η κλίση προς τον Καθολικισμό γεννήθηκε από την αγάπη την οποία έβλεπε να προσφέρει η οικογένειά της στους γύρω της και στην κοινότητα.
Ο πατέρας της, επιστάτης στους σιδηρόδρομους του Λονγκ Άιλαντ, έφερνε καθημερινά σάντουιτς που του ετοίμαζε η σύζυγός του για έναν εργάτη που εμφανιζόταν πάντα χωρίς φαγητό στο μεσημεριανό διάλειμμα, ενώ η μητέρα της ήταν γνωστή για τα «μεγάλα ιταλικά γεύματα» που μαγείρευε συχνά για τις μοναχές της περιοχής.
Μεγαλώνοντας σε αυτό το περιβάλλον, η απόφαση να ενταχθεί στο μοναστικό τάγμα αμέσως μετά το λύκειο ήρθε φυσικά, όπως είπε η ίδια.
«Ήταν κάτι φυσιολογικό για μένα να βοηθάω τους ανθρώπους και μου άρεσε να το κάνω», είπε η υπεραιωνόβια μοναχή.
Ωστόσο, το να βρει μοναστήρι που θα την αποδεχόταν με μόνο ένα χέρι το 1931 αποδείχθηκε δύσκολη υπόθεση, και η Πισκατέλα έπρεπε να αποδείξει έμπρακτα ότι η αναπηρία της δεν θα αποτελούσε εμπόδιο στην προσφορά της.
Κατάφερε να ενταχθεί στο Τάγμα των Δομινικανών χάρη σε μια άλλη μοναχή που αναζητούσε αλλαγή περιβάλλοντος και άφησε κενή μια θέση διδασκαλίας. «Ο ιερέας ρώτησε: "Μπορεί να διδάξει;". Και η αδελφή απάντησε: "Ω, είναι εξαιρετική δασκάλα"», αφηγήθηκε η αδελφή Φράνσις Κάμερ, στενή φίλη, πρώην μαθήτρια και συγκάτοικός της για 45 χρόνια.
«Και τότε ο ιερέας είπε: "Τότε μένει". Και από τότε δεν κοίταξε ποτέ πίσω».
Η Πισκατέλα δίδασκε με την καρδιά της κάθε λογής μάθημα, από Μαθηματικά έως και Ιστορία, ενώ ταυτόχρονα εργαζόταν σε διοικητικές θέσεις, από εκείνη την καθοριστική ημέρα στα 17 της, έως τα 84 της.
«Λοιπόν, δεν θέλω να περηφανεύομαι, αλλά ήμουν αρκετά καλή μαθήτρια σε όλα. Ήμουν καλή δασκάλα γιατί ταυτόχρονα δίδασκα και τον εαυτό μου. Τα "χτύπαγα" μέσα στο δικό μου μυαλό», σχολίασε η Πισκατέλα, η οποία πέρασε μεγάλο μέρος της θητείας της στο Dominican Commercial High School στο Κουίνς και στο Molloy College στο Ρόκβιλ Σέντερ, καθώς και σε αρκετά σχολεία της Νέας Υόρκης.
Τώρα, η Πισκατέλα απολαμβάνει την προσευχή και τη σύνδεση με τον Θεό, αποτελώντας ταυτόχρονα παράδειγμα που λατρεύεται από την Καθολική κοινότητα του Λονγκ Άιλαντ, πολλοί από τους οποίους γιόρτασαν μαζί της τα 112α γενέθλιά της.
«Αποδέχεται το θέλημα του Θεού. Ποτέ στη ζωή της δεν την άκουσα να παραπονιέται για τίποτα», δήλωσε η Κάμερ.
«Πριν από 11 χρόνια είχε υποστεί εγκεφαλική αιμορραγία, και πίστεψαν ότι δεν θα περπατήσει ποτέ ξανά, ούτε θα ξαναμιλήσει. Το αποδέχθηκε, και να τη τώρα, περπατάει και μιλάει».
Η Πισκατέλα είπε ότι είναι χαρούμενη που «μπορεί ακόμα να σκέφτεται» παρά την προχωρημένη ηλικία της. «Θα μπορούσα ακόμη να διδάξω, ή τουλάχιστον έτσι νομίζω», είπε χαμογελώντας.
Φωτογραφίες: Facebook/Sisters of St. Dominic of Amityville