Το γρήγορο βάδισμα αποκαλύπτει περισσότερα απ’ όσα νομίζουμε για την προσωπικότητα, καθώς δεν πρόκειται απλώς για μια συνήθεια.
Ο τρόπος που περπατάμε αποτελεί ένδειξη για το πώς σκεφτόμαστε, πώς αισθανόμαστε και, τελικά, πώς πορευόμαστε στη ζωή.
Όπως εξηγεί η ψυχολόγος Λετίθια Μαρτίν Ενχούτο στο περιοδικό CuerpoMente, «το περπάτημα είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια μηχανική πράξη, αντικατοπτρίζει τον εσωτερικό μας κόσμο και τον τρόπο με τον οποίο διαχειριζόμαστε τα συναισθήματα και τις σκέψεις μας».
Δραστήριος και αποφασιστικός χαρακτήρας
Σύμφωνα με την ειδικό, τα άτομα που βαδίζουν με γρήγορο ρυθμό, συνήθως διακρίνονται από έντονη ενέργεια, αποφασιστικότητα και σαφή προσανατολισμό προς τους στόχους τους. Δεν είναι άνθρωποι που αφήνουν τα πράγματα στην τύχη τους, αντιθέτως, κινούνται με σχέδιο, αξιοποιώντας τον χρόνο τους στο έπακρο.
«Πρόκειται για ανθρώπους που δεν αντέχουν να σπαταλούν χρόνο. Ζουν με έναν εσωτερικό ρυθμό που τους ωθεί διαρκώς προς τα εμπρός», σημειώνει η Μαρτίν Ενχούτο.
Η ταχύτητα στο βάδισμα συνδέεται επίσης με την εξωστρέφεια και την ικανότητα προσαρμογής. Τα άτομα αυτά είναι κοινωνικά, δραστήρια και συχνά έχουν ανοιχτό πνεύμα απέναντι στο νέο και το άγνωστο. Διακρίνονται για την αποφασιστικότητά τους μπροστά στα απρόοπτα και τείνουν να εκπέμπουν αυτοπεποίθηση.
«Το γρήγορο βάδισμα μπορεί να εκπέμπει ισχυρή αίσθηση αυτοκυριαρχίας και ηγετικότητας τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο», επισημαίνει η ψυχολόγος.
Ανησυχία και στρες
Ωστόσο, δεν είναι όλα θετικά. Το γρήγορο περπάτημα μπορεί να κρύβει και ανησυχία. Για κάποιους, αυτός ο τρόπος βαδίσματος προκύπτει από μια εσωτερική ανησυχία και δυσανεξία απέναντι στην αναμονή ή τις καθυστερήσεις. Το αίσθημα πως «ο χρόνος δεν φτάνει ποτέ» χαρακτηρίζει συχνά ανθρώπους με πολλαπλές υποχρεώσεις και έντονο στρες.
Αυτή η ψυχολογική πίεση ενδέχεται να οδηγήσει σε υπερκόπωση ή ακόμη και σε μια εμμονική ανάγκη συνεχούς παραγωγικότητας.
Η ψυχολόγος δεν παραλείπει να τονίσει πως σε ορισμένες περιπτώσεις η διαρκής κινητικότητα μπορεί να λειτουργήσει ως μηχανισμός αποφυγής. Υπάρχουν άνθρωποι που δυσκολεύονται να μείνουν σε ηρεμία, γιατί κάτι τέτοιο θα τους φέρει αντιμέτωπους με συναισθήματα ή σκέψεις που τους προκαλούν δυσφορία. Σε αυτούς, το γρήγορο βάδισμα δεν είναι σημάδι αυτοπεποίθησης, αλλά ένας τρόπος να ξεφύγουν από τον εσωτερικό τους κόσμο.
Αυτός ο φαύλος κύκλος μπορεί να οδηγήσει σε ψυχική εξάντληση και να δυσκολεύει τη χαλάρωση και την ουσιαστική ξεκούραση.