ΙΣΡΑΗΛ

Η πλειονότητα των κατοίκων του κράτους είναι Εβραίοι (74,8%), ενώ η μεγαλύτερη μειονότητα είναι Άραβες (20,9%), εκ των οποίων το 84% είναι Μουσουλμάνοι, το 8% είναι Χριστιανοί διαφόρων δογμάτων και ένα επιπλέον 8% είναι Δρούζοι, που κατοικούν κυρίως στο βορειοανατολικό Ισραήλ, κυρίως στα Υψίπεδα του Γκολάν, κοντά στα σύνορα με τη Συρία. Το υπόλοιπο 4,8% του πληθυσμού, ορίζεται ως «άλλα». Ακόμα και σήμερα υπάρχει ένα σταθερό κύμα μετανάστευσης Εβραίων και εβραϊκής καταγωγής ατόμων προς το Ισραήλ, περίπου 20.000 άτομα ετησίως, τόσο από τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης όσο και εκτός αυτής.

Ισραήλ και Παλαιστίνη υπό βρετανική επιτήρηση

Η διένεξη μεταξύ Εβραίων και Αράβων κρατά στη σύγχρονη εποχή εδώ και περίπου 100 χρόνια με μικρά διαστήματα ύφεσης των εχθροπραξιών, οι οποίες τον Οκτώβριο του 2023 κορυφώθηκαν. Από το 1920 μέχρι το 1948 το Ισραήλ αποτέλεσε βρετανικό προτεκτοράτο. Την περίοδο 1936 -1939 οι Άραβες έκαναν ένοπλο αγώνα κατά των Βρετανών και σε μικρότερο βαθμό πραγματοποίησαν επιθέσεις σε εβραϊκούς οικισμούς. Με την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και καθ' όλη τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος οι Βρετανοί απαγόρευσαν την είσοδο Εβραίων στη χώρα. Μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου μια εβραϊκή μυστική στρατιωτική οργάνωση, η Χαγκανά (σ.σ.: άμυνα), που σχηματίστηκε στα χρόνια μετά τη γενοκτονία, άρχισε να μάχεται τους Βρετανούς και τους Άραβες, επιχειρήσεις που η ισραηλινή Ιστορία καταγράφει ως την αρχή του ισραηλινού «πολέμου της ανεξαρτησίας». Το 1947, ο ΟΗΕ ανέλαβε τον έλεγχο της Παλαιστίνης, και στις 29 Νοεμβρίου η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε την απόφαση Αρ. 181 για τη διαίρεση της Παλαιστίνης σε ένα ισραηλινό και ένα αραβικό κράτος, και τη μετατροπή της Ιερουσαλήμ σε διεθνή πόλη εκτός συνόρων. Σύμφωνα με αυτήν την απόφαση η παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ, καθώς και η δυτική όχθη του Ιορδάνη, τέθηκε υπό τον έλεγχο της Ιορδανίας, ενώ η νέα πόλη ελέγχθηκε από τους Ισραηλινούς. Οι Άραβες άρχισαν βίαιες διαμαρτυρίες κατά των Εβραίων, τη στιγμή που στην περιοχή κατοικούσαν 590.000 Εβραίοι και 1.320.000 Άραβες.

Το ανεξάρτητο Ισραήλ

Στις 14 Μαΐου 1948, μία ημέρα πριν λήξει η βρετανική κυριαρχία στην περιοχή, το ανώτατο εβραϊκό συμβούλιο ανακήρυξε την ανεξαρτησία του Ισραήλ. Την επομένη ξέσπασε ο πρώτος Αραβοϊσραηλινός πόλεμος του 1948, όταν πέντε αραβικές χώρες, οι Αίγυπτος, Ιορδανία, Συρία, Λίβανος και Ιράκ εισέβαλαν στο Ισραήλ έχοντας βοήθεια κι από Υεμένη και Σαουδική Αραβία. Η Αίγυπτος και η Ιορδανία προσάρτησαν τότε το Σινά και τη Γάζα, αντίστοιχα. Ύστερα από έναν χρόνο πολέμου υπεγράφη ανακωχή. Έκτοτε ακολούθησαν πολλές ακόμα συγκρούσεις που συνεχίζονται μέχρι και τις μέρες μας. Κύριες στιγμές της Αραβοϊσραηλινής σύγκρουσης ήταν ο πόλεμος των Έξι Ημερών (Δεύτερος Αραβοϊσραηλινός πόλεμος) το 1967, και ο πόλεμος του Γιομ Κιππούρ του 1973. Η Ιντιφάντα, η συνεχιζόμενη ένοπλη εξέγερση Παλαιστινίων στα κατεχόμενα από το Ισραήλ εδάφη της Δυτικής Όχθης, ξεκίνησε το 1987 και κλιμακώνεται στις μέρες μας με τον πόλεμο στο Ισραήλ ανάμεσα σε Εβραίους και Παλαιστινίους να μαίνεται.