Ήταν μόλις 12 ετών όταν συμμετείχε στη θρυλική ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ αλλά οι οικονομικές επιπτώσεις αυτής της σύντομης παρουσίας υπήρξαν εκπληκτικά μακροχρόνιες.
Πενήντα χρόνια μετά την κυκλοφορία της ταινίας Jaws, ο Jeffrey Voorhees, ο νεαρός ηθοποιός που υποδύθηκε τον Alex Kintner, το πιο νεαρό θύμα του καρχαρία, εξακολουθεί να λαμβάνει χρήματα για την ολιγόλεπτη εμφάνισή του.
Ήταν μόλις 12 ετών όταν συμμετείχε στη θρυλική ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ, και παρότι η συμμετοχή του περιορίστηκε σε μερικά λεπτά, οι επιπτώσεις αυτής της σύντομης παρουσίας υπήρξαν εκπληκτικά μακροχρόνιες. Κάθε φορά που η ταινία προβάλλεται στην τηλεόραση, ο Voorhees λαμβάνει δικαιώματα - γνωστά ως residuals - που συνεχίζουν να προστίθενται στον τραπεζικό λογαριασμό του μισό αιώνα μετά.
«Αξίζει να πεθάνεις τελικά»
«Αξίζει να πεθάνεις τελικά», δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξή του στο Syfy, με χιούμορ που αντικατοπτρίζει την ιδιαιτερότητα της κατάστασης. Αν και τα residuals από μόνα τους δεν φαίνεται να συνιστούν τεράστιο εισόδημα, ο Voorhees κατάφερε να αξιοποιήσει πλήρως τη μικρή του φήμη.
Ζώντας ακόμη στη Martha’s Vineyard, όπου γυρίστηκε η ταινία, έχει βρει διάφορους τρόπους να εκμεταλλευτεί την αναγνωρισιμότητά του: από την παρουσία του σε φανταστικές εκδηλώσεις και conventions για ποσά που φτάνουν έως και 10.000 λίρες ανά εμφάνιση, μέχρι την πώληση αυτόγραφων και προσωπικών βίντεο μέσω πλατφορμών.
Η αφοσίωση των θαυμαστών της ταινίας είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Μία γυναίκα έφερε στον Voorhees ένα φουσκωτό στρώμα, όμοιο με εκείνο πάνω στην οποία ο Alex Kintner συνάντησε τον καρχαρία που του στέρησε την ζωή στην ταινία, ζητώντας του να της την υπογράψει. Η συγκίνηση της θαυμάστριας ήταν τέτοια που δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά της.
Άλλα παραδείγματα residuals
Το φαινόμενο των residuals δεν περιορίζεται φυσικά στον Voorhees. Υπάρχουν και άλλοι παιδικοί ηθοποιοί που συνεχίζουν να λαμβάνουν εισόδημα από τις εμφανίσεις τους σε ταινίες που έγιναν κλασικές. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Jason Weaver, που έδωσε τη φωνή του στον μικρό Simba στην πρωτότυπη έκδοση της ταινίας The Lion King.
Παρά το αρχικό ποσό των 2 εκατομμυρίων δολαρίων που του προσφέρθηκε, η μητέρα του επέμεινε να μειωθεί το αρχικό ποσό αλλά να συμπεριληφθούν δικαιώματα από τις πωλήσεις των soundtrack. Αυτή η στρατηγική απέδωσε εκατομμύρια δολάρια με τα χρόνια, αποδεικνύοντας την αξία της έξυπνης διαχείρισης των δικαιωμάτων ενός παιδιού ηθοποιού.
Ακόμη και πιο σύντομες εμφανίσεις μπορούν να αποδειχθούν προσοδοφόρες. Η περίπτωση του Casey Margolis, που εμφανίστηκε για ελάχιστα δευτερόλεπτα ως νεαρή εκδοχή του χαρακτήρα του Jonah Hill στην ταινία Superbad, δείχνει ότι ακόμα και οι πολύ μικρές συμμετοχές μπορούν να αποφέρουν χρήματα.
Ο Margolis αποκάλυψε πρόσφατα ότι συνεχίζει να λαμβάνει επιταγές, με ποσά που ποικίλλουν από μερικές δεκάδες σεντ μέχρι 10.000 δολάρια, συγκεντρώνοντας συνολικά περίπου 100.000 δολάρια σε βάθος χρόνου. Αυτές οι περιπτώσεις δείχνουν ότι η κινηματογραφική βιομηχανία μπορεί να προσφέρει μακροχρόνια οικονομική ασφάλεια ακόμα και για στιγμιαίες εμφανίσεις, εάν ο ηθοποιός βρίσκεται στη σωστή ταινία την κατάλληλη στιγμή.
Ωστόσο, η εποχή των residuals σταδιακά φθίνει. Οι υπηρεσίες streaming και οι ψηφιακές πλατφόρμες συνήθως δεν πληρώνουν τα ίδια ποσά όπως οι παραδοσιακές τηλεοπτικές προβολές. Οι νέοι ηθοποιοί έχουν αναφέρει ότι οι αμοιβές για τη συμμετοχή τους σε streaming περιεχόμενο είναι συχνά ελάχιστες, ενώ το περιεχόμενο παραμένει διαθέσιμο χωρίς περαιτέρω κόστος. Έτσι, η ευκαιρία να εξασφαλίσει κανείς μακροχρόνια έσοδα μέσω μιας σύντομης κινηματογραφικής εμφάνισης γίνεται όλο και πιο σπάνια.
Η φαινόμενη «ευκολία» της κατάστασης για τον Voorhees, ωστόσο, δεν είναι μόνο οικονομική αλλά και πολιτιστική. Η φήμη του έχει διατηρηθεί μέσω της αφοσίωσης των θαυμαστών, της συμμετοχής σε εκδηλώσεις και της διαρκούς μνήμης της ταινίας που θεωρείται πλέον κλασική.
Αν και η συμμετοχή του ήταν περιορισμένη, η μακροχρόνια αναγνώριση και οι οικονομικές απολαβές υπογραμμίζουν πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η κινηματογραφική κληρονομιά και η θαυμαστική κουλτούρα στη διατήρηση του κύρους και της αξίας ενός ηθοποιού, ακόμα και μισό αιώνα μετά.