Η Αντονιέτα Ρίβας Μερκάδο (María Antonieta Rivas Mercado Castellanos) ήταν Μεξικανή καλλιτέχνιδα, διανοούμενη, συγγραφέας, φεμινίστρια και προστάτιδα των τεχνών.
Γεννήθηκε στις 28 Απριλίου 1900. Ήταν το δεύτερο από τα τέσσερα παιδιά (Αλίθα, Αντονιέτα, Μάριο και Αμέλια) του σημαντικού αρχιτέκτονα Αντόνιο Ρίβας Μερκάδο και της συζύγου του Κριστίνα Ματίλντ Καστεγιάνος Χαφ.
Ο πατέρας της, είναι ο δημιουργός το εντυπωσιακού Μνημείου της Ανεξαρτησίας, στην καρδιά της πόλης του Μεξικού. Μάλιστα, την πόρτα του μνημείου κοσμεί η σκαλιστή μορφή της μεγάλης κόρης του αρχιτέκτονα. Η άλλη του κόρη, η δεύτερη, ταυτίστηκε με το σήμα κατατεθέν μίας άλλης πρωτεύουσας: την Παναγία των Παρισίων. Εκεί που έβαλε τέλος στην ταραχώδη ζωή της.
Γύρω στο 1910, κατά τη διάρκεια της μεξικανικής επανάστασης, οι γονείς της χώρισαν και η μητέρα της μετακόμισε μαζί με την μεγαλύτερη αδελφή της Αντονιέτα Αλίθια στο Παρίσι, όπου έμειναν μέχρι την επιστροφή τους στο Μεξικό το 1915.
Ο Αντόνιο Ρίβας Μερκάδο, αρνήθηκε να αφήσει τη σύζυγό του να επιστρέψει στο σπίτι της οικογένειας, με αποτέλεσμα η Αντονιέτα να αναλάβει περισσότερη ευθύνη στο σπίτι. Με την άδεια του πατέρα της, σε ηλικία 18 ετών, παντρεύτηκε τον Βρετανό μηχανικό Αλμπερτ Εντουαρντ Μπλερ που μεγάλωσε στην Αμερική, και γέννησε τον γιο τους Ντόναλντ Αντόνιο (Τονίτο) στις 9 Σεπτεμβρίου 1919, ο οποίος παντρεύτηκε τη συγγραφέα Κάθριν Σκιντμορ Μπλερ το 1961.
Κατά τη διάρκεια της περιόδου που η νεαρή οικογένεια ζούσε σε ένα ράντσο στην πολιτεία Durango, υπήρχαν περίοδοι κατά τις οποίες η Αντονιέτα Ρίβας ζητούσε από τον Μπλερ να χωρίσουν, αλλά αυτός δεν συμφωνούσε, με αποτέλεσμα μερικές φορές να πέφτει σε κατάθλιψη.
Τελικά μετακόμισε στην Πόλη του Μεξικού και προσπάθησε να υποβάλει αίτηση διαζυγίου και να λάβει υποστήριξη για τον γιο της. Το 1927, ο πατέρας της πέθανε και η Αντονιέτα έγινε υπεύθυνη για τη φροντίδα του σπιτιού των γονιών της και των αδελφών της. Χρηματοδότησε και προώθησε πολιτιστικά έργα σημαντικής σημασίας. Λέγεται επίσης, ότι αν γνώριζες την Αντονιέτα Ρίβας Μερκάδο, αυτό βοηθούσε να σου ανοίξουν οι πολιτιστικές πόρτες στο Μεξικό.
Μετά από μακρύ αγώνα για την επιμέλεια του γιου που είχε αποκτήσει με τον Άλμπερτ Έντουαρντ Μπλερ, η σημαντική καλλιτέχνιδα, έπεσε σε κατάθλιψη και άρχισε να ανακοινώνει στους γνωστούς της την πρόθεσή της να αυτοκτονήσει, αν και κανείς δεν την πίστευε.
Η Αντονιέτα ερωτεύτηκε απεγνωσμένο τον φίλο της, τον ζωγράφο Μανουέλ Ροντρίγκεζ Λοζάνο, χωρίς όμως αυτός ο έρωτας να βρίσκει ανταπόκριση. Το 1929, είχε μια σχέση με τον πολιτικό Χοσέ Βασκονσέλος και στη συνέχεια υποστήριξε την εκλογική του εκστρατεία. Ωστόσο, αυτή η ερωτική σχέση αποδείχθηκε επίσης άκαρπη, αφού ο Βασκονσέλος ήταν παντρεμένος. Το 1931, ο Αντονιέτα ακολούθησε τον Βασκονσέλος στο Παρίσι και, όταν αυτός την απέρριψε, πυροβολήθηκε στην Αγία Τράπεζα της Παναγίας των Παρισίων στο Παρίσι. Ήταν μόλις 30 χρονών.
Το βράδυ πριν από την αυτοκτονία της, στις 10 Φεβρουαρίου του 1931, η Αντονιέτα ρώτησε τον εραστή της στο δωμάτιο ενός κεντρικού ξενοδοχείου, όπου έμεναν: «Πες μου αν πραγματικά με χρειάζεσαι». Αυτός, χωρίς να γνωρίζει τη βαθιά σημασία της ερώτησης της, περιορίστηκε στο να της απαντήσει: «Καμιά ψυχή δε χρειάζεται μία άλλη. Κανείς, ούτε άντρας, ούτε γυναίκα, δε χρειάζεται κάποιον άλλον εκτός από το Θεό». Η απάντησή του ήταν πιθανότατα το τελειωτικό χτύπημα στην ήδη κατεστραμμένη ψυχολογία της. Εκείνη τη στιγμή, η καρδιά της Αντονιέτας ξεκίνησε να ταξιδεύει στο μονοπάτι που δεν έχει επιστροφή. Εάν δεν ήταν απαραίτητη, ποιο ήταν το νόημα της ζωής της;
Το επόμενο πρωί, η Αντονιέτα πήγε στην Παναγία των Παρισίων, που εκείνη την ώρα ήταν σχεδόν άδεια. Κάθισε μπροστά από μία εικόνα του σταυρωμένου Ιησού, έβγαλε ένα όπλο -το οποίο λέγεται ότι ήταν του Βασκονσέλος, που το είχε πάρει χωρίς αυτός να το προσέξει -και σημάδεψε την καρδιά της. Ο κρότος αντήχησε σε ολόκληρο το ναό. Οι πιστοί που ήταν παρόντες έσπευσαν να τη βοηθήσουν, ήταν όμως ήδη αργά… Τα νέα για την αυτοκτονία έγιναν πρωτοσέλιδο κάθε εφημερίδας του Παρισιού.
Ο τραγικός θάνατός της στον παρισινό καθεδρικό ναό ενέπνευσε ένα βιβλίο και την ταινία του, την ταινία «Antonieta» (1982), σε σκηνοθεσία του Ισπανού Carlos Saura και με πρωταγωνιστή τη Γαλλίδα Isabelle Adjani.
Σύμφωνα με τους βιογράφους της, η Αντονιέτα, ήταν μια πολύπλευρη, έξυπνη, παθιασμένη γυναίκα που αφιέρωσε πολλά χρόνια της ζωής της στο Μεξικό, για να υποστηρίξει γυναίκες και παιδιά, για την προώθηση της εκπαίδευσης, της τέχνης και του πολιτισμού. Αλλά το νήμα της σύντομης ζωής της, κόπηκε στις 11 Φεβρουαρίου 1931 στην Παναγία των Παρισίων, ένα από τα πιο εμβληματικά κτίρια στον κόσμο, που πριν από μερικούς μήνες υπέστη σοβαρές ζημιές εξαιτίας πυρκαγιάς που ξέσπασε στον ναό.