Αν σ’ ένα πράγμα είναι ασυναγώνιστος ο πρωθυπουργός, αυτό είναι στην τέχνη του στο πώς οι λέξεις θα χάσουν το νόημά τους!
Το σκίσιμο των μνημονίων σηματοδότησε... την υπογραφή ενός αχρείαστου τρίτου, το «όχι» του δημοψηφίσματος μεταφράστηκε (και «τιμήθηκε»!) ως «ναι», οι κατ’ εξακολούθηση ενσυνείδητες καταστροφικές πολιτικές ονοματοδόθηκαν «αυταπάτες», το ψίχουλο του «επιδόματος αλληλεγγύης»... βαφτίστηκε «13 σύνταξη» που ετεροχρονίζεται και δίνεται πέντε μέρες πριν τις κάλπες!
Όταν η πραγματικότητα δεν σε βολεύει, στήνεις και επικοινωνείς μιαν... άλλη πραγματικότητα για να εξυπηρετήσεις τα σχέδιά σου! Τόσο απλό...
Δεν είναι, λοιπόν, ν’ απορεί κανείς που ο κ. Τσίπρας εσκεμμένα διαστρέβλωσε μιαν αναφορά του Μητσοτάκη σ’ ένα συγκεκριμένο παράδειγμα συμφωνίας εργοδοσίας και προσωπικού (επ’ αμοιβαία ωφέλεια) για 7ήμερη λειτουργίας της επιχείρησης, ως... προαναγγελία ότι ως κυβέρνηση σκοπεύει να καθιερώσει... 7ήμερη εργασία των εργαζομένων! Έτσι τον βόλευε, μ’ αυτή την δαιμονική διαστρέβλωση νόμισε ότι θα βλάψει προεκλογικά τον «ακροδεξιό νεοφιλελεύθερο» αντίπαλό του, κι’ αυτό έκανε...
Γνωρίζοντας τα... χαλκεία των υπογείων του Μαξίμου και το αφεντικό τους, υποψιασμένος για το ότι ο κ. Τσίπρας θα παραποιούσε για να εκμεταλλευθεί επικοινωνιακά το τι πραγματικά είπε, ο κ. Μητσοτάκης θα έπρεπε ίσως ν’ αποφύγει την αναφορά στο συγκεκριμένο παράδειγμα. Λίγες μέρες πριν τις εκλογές...
Αλλά, τι πραγματικά είπε ο πρόεδρος της ΝΔ; Είπε «θα καταργήσω το θεσμοθετημένο 5θήμερο εργασίας και θα καθιερώσω την εργασία 7 ημερών την εβδομάδα»; Όχι. Γιατί δεν θα μπορούσε- το πενθήμερο και οι 40 ώρες εργασίας ανά εβδομάδα είναι ευρωπαϊκή υποχρεωτική σύμβαση. Κι’ αν ήθελε να την «σπάσει», ως...αναίσχυντος νεοφιλελεύθερος, θα μιλούσε για «6ήμερη εργασία». Όπως παλιότερα. Αδιάκοπη εργασία επί 7 ημέρες, δεν ίσχυαν ούτε σε συνθήκες «Ζερμινάλ» που περιγράφει ο Εμίλ Ζολά...
Το παράδειγμα της «Παπαστράτος» στο οποίο αναφέρθηκε ο Μητσοτάκης (και κάλυψε νομοθετικά περιχαρής και κοκορευόμενη η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ!), αφορά την 7ήμερη λειτουργία της επιχείρησης, με κυλιόμενα ωράρια και μέρες εργασίας (μέχρι 4!), βάσει του οποίου η συνολική εργασιακή απασχόληση του προσωπικού μειώνεται σε ετήσια βάση, με ταυτόχρονη αύξηση των απολαβών του! Πρόκειται για τις νέες ευέλικτες μορφές εργασίας, που υιοθετούνται παγκοσμίως με την συναίνεση των εργαζομένων, εναρμονισμένες στις σύγχρονες παραγωγικές ανάγκες της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας. Στην Ελλάδα, έχουν συκοφαντηθεί από εμμονικά συνδικάτα και την ιδεοληπτική «αριστερή» κυβέρνησή μας-άσχετα που τα πρώτα πανηγυρίζουν... κρυφά γιατί ωφελούνται τα μέλη τους, και η δεύτερη όχι μόνο τα κάλυπτε νομοθετικά δια της κ. Αχτσιόγλου, αλλά τα πρόβαλε κι’ όλας ως δικά της «επενδυτικά αποτελέσματα»! Τόση αναίδεια, υποκρισία, ευτέλεια...
Η κουβέντα για την προσαρμογή της χώρας σ’ αυτές τις νέες εργασιακές συνθήκες, που αναπόδραστα εφαρμόζονται ανά την υφήλιο, πρέπει να γίνει στα σοβαρά και υπεύθυνα, απαλλαγμένη από κομματικές ιδιοτέλειες, ιδεοληψίες και... προεκλογική εκμετάλλευση. Αλλά, ο κ. Τσίπρας, ξέρει σε ποιο στοχευμένο εκλογικό κοινό απευθύνεται. Αυτό τον ενδιαφέρει μόνο για να διατηρήσει έναν σκληρό πυρήνα για την «επόμενη μέρα», αυτό επιχειρεί να φανατίσει αναγορεύοντας τον αντίπαλό του σε «εχθρό του λαού». Ξέρει, επίσης, ότι οι μεταρρυθμίσεις και οι αλλαγές, ακόμη και οι πιο αυτονόητες λόγω εξελίξεων και... πραγματικής πραγματικότητας, φοβίζουν τις μάζες- γενικώς. Το ανθρώπινο είδος, ομνύει στην... αγία ρουτίνα, αρκείται στο status quo, μάχεται για τα «κεκτημένα», σιχαίνεται και ξορκίζει το ξεβόλεμά του...
Και μπορεί καθήκον και υποχρέωση του κάθε υπεύθυνου πολιτικού ταγού να είναι να ηγείται, να καθοδηγεί, να πείθει την κοινωνία για όσα δέον γενέσθαι, αλλά εδώ μιλάμε για τον κ. Τσίπρα, το «φιλολαϊκό αριστερό αγόρι», τον γόη «αριστερών, κατατρεγμένων και αγρίων κονίκλων»! Θα άφηνε ανεκμετάλλευτη, και δη προεκλογικά, μια ρεαλιστική προσέγγιση του αντιπάλου του την οποία διατύπωσε off guard και υποτιμώντας (αυτό είναι το τακτικό λάθος του) την αήθη σατανικότητα του πανικόβλητου λόγω δημοσκοπήσεων και εκλογικών προοπτικών πρωθυπουργού;
Ο Πολάκης τον τσάκισε. Οι 102 νεκροί στο Μάτι που υποβαθμίσθηκαν σε «ξαναζεσταμένο φαγητό...» τον καταξευτέλησαν. Οι θαλαμηγοί τον διέσυραν και μάλιστα στην εκτίμηση των «δικών» του... Τα «μέτρα» δεν επέδρασαν στις δημοσκοπήσεις.
Κάπως έπρεπε ν’ αντιδράσει και ο εν απογνώσει κ. Τσίπρας. Και το έκανε με τον τρόπο και το ήθος που ξέρει. Άλλο δεν διαθέτει, τι να κάνουμε...