Hταν μια αχτίδα αισιοδοξίας κι’ ελπίδας μέσα στο βαρύ παρόν και το αβέβαιο μέλλον της Ευρώπης, η συνέντευξη του Εμανουέλ Μακρόν στον Νίκο Αλιάγα για την ΕΡΤ.
Είδαμε μπροστά μας, ένα νέο ηγέτη με στόφα «παλιού πολιτικού», αυτή την στόφα που όλοι παραδεχόμαστε ότι λείπει από τις σημερινούς Ευρωπαίους ηγέτες, τους στεγνούς τεχνοκράτες, τους εντεταλμένους διαχειριστές, τα περίπου «άψυχα πιόνια» ενός οικονομικό-πολιτικού συστήματος κοντόφθαλμων συμφερόντων…
Δεν έχω αυταπάτες. Και ο Μακρόν, όπως όλοι οι νυν και πρώην Ευρωπαίοι ηγέτες, τα συμφέροντα της χώρας του θέλει να εξυπηρετήσει και να προωθήσει. Κι’ αυτός, όπως όλοι οι προηγούμενοι (και επόμενοι…) είναι αναγκασμένος να μετέρχεται συχνά μεθόδων αδιαφανών στις «γκρίζες ζώνες» της πολιτικής…
Έχει σημασία, όμως, ένας ηγέτης εκτός από την… λάντζα, να ανησυχεί και να ψάχνει για ένα όραμα, να προβληματίζεται για την πορεία και το μέλλον του ευρύτερου «τόπου» του, την ποιότητα ζωής των ανθρώπων. Και ο Μακρόν (και…) μέσα από την συγκεκριμένη συνέντευξη έδειξε ότι δεν είναι ένας απλός πολιτικός «διεκπεραιωτής». Είναι ένας ηγέτης βαθειά καλλιεργημένος, με ελληνική παιδεία που τον έχει επηρεάσει, που ψάχνει με ανησυχία αλλά και θετική αύρα για ένα οραματικό μέλλον για την Ευρώπη συνολικά…
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Γάλλος πρόεδρος δεν είναι πολιτικός που προέρχεται από… τις κομματικές ακαδημίες της χώρας του! Είναι πολιτικός με ανθρώπινη και φιλοσοφική θεώρηση των πραγμάτων, που μπορεί (και κυρίως: θέλει!) να υπηρετήσει ένα ευρωπαϊκό και ενιαίο, όχι μόνο εθνικό, όραμα. Όλες οι αναφορές του (για τα εμβόλια και την πανδημία, την ενιαία ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική που… δεν υπάρχει, την αντιμετώπιση της Τουρκίας ως απειλής για ολόκληρη την Ευρώπη, τις υπέρ-τοπικές κρίσεις σε Συρία, Λιβύη, Αρμενία, Κριμαία, την απειλητική κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο, τις διατλαντικές σχέσεις της Ευρώπης αλλά και αυτές με την Μόσχα, την ανάγκη ισορροπημένης οικονομικής ανάκαμψης για όλες τις ευρωπαϊκές χώρες…) δείχνουν ηγέτη που βλέπει τα προβλήματα με ρεαλισμό αλλά και ανθρώπινη σκοπιά. Δεν μένει μόνο σε… νούμερα και ισολογισμούς.
Στην πολιτική, όπως και στην οικονομία έχει… ρίσκο να κάνεις προβλέψεις- ιδίως όταν αφορούν το μέλλον! Παίζουν πάντα ρόλο το απρόβλεπτο, οι συγκυρίες, η τύχη. Ο Μακρόν, έχει μπροστά του (το 2022) κρίσιμες εκλογές με βασικό και ανερχόμενο δημοσκοπικά αντίπαλο την ακροδεξιά, για τα γαλλικά δεδομένα, Λεπέν. Πολλά θα εξαρτηθούν από τη έκβαση αυτής της εκλογικής αναμέτρησης.
Είναι όμως σαφές, ότι ο Μακρόν επιδιώκει την «ηγεσία» της ΕΕ, ιδίως μετά την αποχώρηση της (καθημαγμένης) Μέρκελ και την απαξίωση της «γερμανικής Ευρώπης», της προτεσταντικής αυστηρότητας και άκαμπτης πίστης στην αξία της τιμωρίας, που απέβλεπε μόνο στην… γερμανική πρόοδο και ευημερία! Ο Γάλλος πρόεδρος, δείχνει να νοιώθει έτοιμος και πρόθυμος να διαδραματίσει τον ρόλο ηγέτη-εμπνευστή της Ευρώπης, παντρεύοντας την αποφασιστικότητα και τον ρεαλισμό με τον οραματισμό, την ευαισθησία και την ανθρωπιά…
Ρεαλιστική, μα και ελπιδοφόρος φιλοδοξία. Για μια Ευρώπη που δείχνει σημάδια κόπωσης, για μια Ευρώπη που οφείλει το ταχύτερο δυνατόν να κάνει την υπέρβασή της για να εναρμονισθεί με τις υπερατλαντικές αλλαγές και τις υπό αναθεώρηση παγκόσμιες ισορροπίες. Για να μπορεί να διαδραματίσει τον ιστορικό της ρόλο…