Ας μην γελιόμαστε: στο προσφυγικό-μεταναστευτικό, η κατάσταση θα γίνεται ή όλο και χειρότερη, ή όλο και πολύ χειρότερη.
Οι αιτίες που οδήγησαν παγκοσμίως στο πρόβλημα, όχι μόνο παραμένουν αλλά επιδεινώνονται μέρα με την μέρα. Εθνικοί και θρησκευτικοί πόλεμοι, τεράστιες οικονομικές και γεωπολιτικές ανακατατάξεις συμφερόντων που κινούν πολιτικές αποφάσεις προστίθενται σε χρόνιες παγιωμένες στρεβλώσεις, με αποτέλεσμα ο κόσμος να βιώνει μια πρωτοφανή μετακίνηση πληθυσμών. Οι κατατρεγμένοι, αποζητούν μια καλύτερη ζωή στις «πλούσιες» προνομιούχες κοινωνίες. Μόνο που και αυτές, σήμερα βιώνουν κρίση, και διαθέτουν πολύ περιορισμένο «περίσσευμα καρδίας» και αλληλεγγύης…
Η Ελλάδα, βρίσκεται στην χειρότερη δυνατή θέση σε σύγκριση με όλες τις άλλες ευρωπαϊκές (και όχι μόνο) χώρες. Το μεγαλύτερο μέρος των συνόρων της είναι θαλάσσια, άρα δύσκολα φυλάσσονται. Και ο μόνος τρόπος αποτελεσματικής αποτροπής παρανόμου εισόδου, αφού στην θάλασσα δεν στήνονται «φράχτες», είναι η βύθιση των εισρεόντων σκαφών. Και ο συνακόλουθος πνιγμός γυναικόπαιδων, προσφύγων, μεταναστών. Μια «λύση», που φυσικά δεν συζητιέται καν…
Είμαστε μια (και η πιο εύκολη) από τις «πύλες εισόδου» στην Ευρώπη. Με έναν κακοπροαίρετο, αδίστακτο γείτονα (ο οποίος συνορεύει σχεδόν με όλες τις εστίες αναταραχής στην περιοχή), που «παίζει» με την προώθηση προσφύγων και μεταναστών, για να εξασφαλίσει άλλα οικονομικά και γεωπολιτικά ανταλλάγματα που θα τον παγιώσουν ως αποφασιστική «περιφερειακή δύναμη» στην περιοχή.
Και δεν έχει πρόβλημα να το διακηρύσσει κι’ όλας… Η «πολιτισμένη» Ευρώπη, που βιώνει κι’ αυτή πια οικονομική και κοινωνική κρίση, βολεύεται μια χαρά με τις «Μόριες» εκτός του κέντρου της, που συγκρατούν τις ορδές των απελπισμένων. Έχει κλείσει τα χερσαία σύνορά της με τις χώρες εισόδου, ακόμη και μελών της ΕΕ, δίνει χρήματα για «δομές» που θα «φιλοξενούν», άγνωστο για πόσο διάστημα, τους προσφυγομετανάστες στην περιφέρεια, αρνείται κάθετα να δεχθεί κι’ αυτή (αναλογικά με τον πληθυσμό κάθε χώρας της) να φιλοξενήσει έναν αριθμό τους. Θεωρητικολογεί εκ του ασφαλούς (για πόσο;), βγάζει όρντινα, κάνει συστάσεις.
Η Ελλάδα, εκ των πραγμάτων, υφίσταται την μεγαλύτερη πίεση. Το 1/10 του πληθυσμού της, είναι προσφυγομετανάστες, και σε συγκεκριμένες περιοχές, κυρίως στα νησιά, η σύνθεση του πληθυσμού γέρνει σε βάρος των Ελλήνων. Οι συγκεκριμένες τοπικές κοινωνίες, ζουν πλέον την κόπωση της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης, που επέδειξαν όταν άρχισαν οι εισροές. Δεν αντέχουν πια, τεράστια τα καθημερινά προβλήματα τάξης, εγκληματικότητας, ασφάλειας και υγιεινών συνθηκών διαβίωσης.
Και ο χαρακτηρισμός των συγκεκριμένων πληθυσμών ως «ρατσιστών» και «ακροδεξιών», δεν είναι μόνο άδικος. Είναι, δυνάμει, πολύ επικίνδυνος… Το πρόβλημα δεν το δημιούργησε η Ελλάδα. Της φορτώθηκε, κυρίως λόγω γεωγραφικής θέσης. Βρέθηκε ανέτοιμη να το διαχειρισθεί (εδώ την… κανονική καθημερινότητα δεν μπορεί να διαχειρισθεί!), η κορύφωσή του συνέπεσε με τα τρομακτικά προβλήματα που αντιμετώπιζε η προηγούμενη κυβέρνηση, ως αποτέλεσμα του καταστροφικού α’ εξαμήνου του 2015, σε συνδυασμό με την αμηχανία της και την ανάγκη να στηριχθεί από τους Ευρωπαίους εταίρους. Στα άλλα προβλήματα της. Αξιολογήσεις, καταβολή δόσεων και τα λοιπά πασίγνωστα.
Η προχειρότητα, η ανικανότητα, οι ιδεοληψίες της, η ανάγκη να φανεί «καλό παιδί», επέτειναν τα προβλήματα από τις εισροές. Οι «Μόριες» έγιναν «κανονικότητα». Οι όποιες προσπάθειες «διασποράς» των μεταναστών και στην ηπειρωτική χώρα δεν ευοδώθηκαν. Οι μηχανισμοί ελέγχου και εξέτασης των αιτημάτων ασύλου, ανεπαρκείς. Λέει διάφορα σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά επί δικών του ημερών έκλεισαν τα βόρεια σύνορα της χώρας για να μην «δραπετεύουν» στην Ευρώπη πρόσφυγες και μετανάστες, επί δικών του ημερών έκλεισε (και με την συγκατάθεση του-άγνωστο έναντι ποίων ανταλλαγμάτων…) ο «βαλκανικός δρόμος».
Ο κ. Τσίπρας δεν επεδίωξε το μείζον αυτό πρόβλημα να το αντιμετωπίσει με διακομματική, εθνική συνεννόηση- το αντίθετο, το ανήγαγε σε «ιδεολογικό». Αλλά και η αντιπολίτευση, σε πολλές περιπτώσεις, άσκησε κριτική κομματικής απολυτότητας. Κάποτε αφοριστική, κάποτε εσωκομματικής σκοπιμότητας. Λάθη χειρισμοί είχαν γίνει (όταν το πρόβλημα ήταν μικρότερο) και επί ημερών «Σαμαροβενιζέλων». Ας μην ξαναγίνουν τα ίδια ανόητα λάθη λόγω μικροπολιτικής μυωπίας.
Η νέα κυβέρνηση σίγουρα αιφνιδιάστηκε με την έκρηξη του μεταναστευτικού. Κακώς, θα έπρεπε να το αναμένει και τουλάχιστον να είχε έτοιμο κάποιο σχέδιο «διαχείρισης κρίσης» σχετικό. Τα πρώτα μέτρα που αποφάσισε να πάρει για την αντιμετώπιση της κρίσης που μπορεί να εξελιχθεί ανεξέλεγκτα, κινούνται στην σωστή κατεύθυνση. Αλλά για να υλοποιηθούν και να εφαρμοσθούν (ιδίως αυτό της μετεγκατάστασης και διασποράς των προσφυγομεταναστών και στην ηπειρωτική χώρα), θα πρέπει να μην γίνουν αντικείμενο κομματικής αντιπαράθεσης.
Ο κ. Τσίπρας, χαρακτηρίζει τον κ. Μητσοτάκη «ακροδεξιό Ορμπάν». Ε, δεν νομίζουμε ότι ο Ορμπάν εκπονεί και χρηματοδοτεί πρόγραμμα φιλοξενίας αυτών των δυστυχισμένων σε ξενοδοχεία και καταλύματα ανά την επικράτεια… Η αντιμετώπιση του τεράστιου αυτού προβλήματος, με δεδομένη μάλιστα την δυσμενή, εξ αντικειμένου, γεωγραφική θέσης της χώρας, απαιτεί και προϋποθέτει υπερκομματική συνεννόηση.
Την συγκρότηση ενός αρραγούς συναινετικού μετώπου που θα υπερβαίνει τις κομματικές γραμμές και λογικές. Μόνο έτσι θα πιεστεί η ΕΕ να σταματήσει να υποδύεται τον Πόντιο Πιλάτο και ν’ αναλάβει τις δικές της ευθύνες και το κόστος, κοινωνικό και οικονομικό, που συνεπάγεται η διαχείριση αυτής της μείζονος σημασίας κρίσεως. Χωρίς την ενεργό συμμετοχή της Ευρώπης, λύση δεν πρόκειται να υπάρξει.
Και μόνο μια Ελλάδα με ενιαίο και αρραγές «εθνικό μέτωπο» στο μεταναστευτικό, θα μπορεί να θέτει με αξιοπιστία και απαιτήσεις το ευρωπαϊκό αυτό πρόβλημα σε όλα τα διεθνή φόρα. Και ο χρόνος, τρέχει εις βάρος μας…