Οι πρώτες εντυπώσεις από την επίσκεψη Μητσοτάκη στην Ουάσινγκτον και την συνάντησή του με τον Ντόναλντ Τραμπ, είναι κάτι περισσότερο από θετικές.
Ξεπέρασαν και τις πλέον αισιόδοξες προσδοκίες του Μεγάρου Μαξίμου, εξ αντικειμένου, και όχι μόνο σε σχέση με το αρνητικά φορτισμένο κλίμα που υπάρχει στις ΗΠΑ για τον Αμερικανό Πρόεδρο -αντιδράσεις για την δολοφονία Σουλεϊμανί, τις εν εξελίξει διαδικασίες για την παραπομπή του στην δικαιοσύνη, την σύγκρουσή του με την γραφειοκρατία και τo κατεστημένο της χώρας.
Δεν θα μπορούσε να υπάρχει χειρότερη στιγμή για τόσο κρίσιμες συνομιλίες του Έλληνα πρωθυπουργού στην Ουάσινγκτον. Κάτω από τέτοιες αρνητικές εσωτερικές και διεθνείς συγκυρίες για τον (έτσι κι’ αλλιώς απρόβλεπτο, κυκλοθυμικό και επικίνδυνο…) Τραμπ, τις οποίες δεν ήταν δυνατόν να προβλέψει κανείς όταν κλεινόταν η συμφωνία για την επίσκεψη.
Κύριος στόχος της επίσκεψης Μητσοτάκη ήταν να επιβεβαιώσει, στις ρευστές μέρες που ζούμε στο Αιγαίο, την Μεσόγειο και την ευρύτερη Μέση Ανατολή, τις καλές σχέσεις της χώρας με τις ΗΠΑ και να επιχειρήσει να εξασφαλίσει την αμερικανική υποστήριξη, την ενεργό κατανόηση έστω, σε σχέση με τις εκρηκτικές σχέσεις Αθηνών-Άγκυρας που συστηματικά οξύνει ο Ερντογάν στο διακεκαυμένο τοπίο της νοτιοανατολικής Μεσογείου, με κορύφωση το «φυτίλι» που άναψε με την παράνομη και αδιανόητη συμφωνία του με την Λιβύη.
Το πόσο απρόσμενα, υπό τις δεδομένες συνθήκες, καλά εξελίσσεται η επίσκεψη Μητσοτάκη, αποδεικνύεται από τις πρώτες αντιδράσεις του ΣΥΡΙΖΑ! Τέως (και πολυπράγμων…) βουλευτής και τακτικός θαμώνας των τηλεοπτικών πάνελ του κόμματος, δήλωνε αργά χθες το βράδυ σε πολιτική εκπομπή ότι… ο Μητσοτάκης πήγε στην Ουάσινγκτον εντελώς απροετοίμαστος «αφού τις 10 τελευταίες μέρες έκανε διακοπές στα βουνά και ανέβαζε selfies στο instagram!»
Εξ αρχής ο ΣΥΡΙΖΑ, προσπάθησε (κάτω από έναν ιδιότυπο φερετζέ… φραστικής «συναίνεσης στα εθνικά θέματα») να υπονομεύσει εκ των προτέρων την επίσκεψη. Έκανε μείζον θέμα, με υπαινιγμούς εθνικής ενδοτικότητας απέναντι στον Τραμπ, το γεγονός ότι δεν θα υπήρχε κοινή συνέντευξη τύπου μετά την συνάντηση των δύο ηγετών, που κατά την εκτίμηση των σοφών της Κουμουνδούρου σήμαινε ότι ο Μητσοτάκης δεν προτίθεται να ζητήσει επίσημα και δημόσια την στήριξη των ΗΠΑ απέναντι στην επικίνδυνη τουρκική προκλητικότητα.
«Αν δεν ζητήσει και δεν λάβει δημόσια δέσμευση του Τραμπ για μια τέτοια στήριξη, η επίσκεψη στερείται σημασίας…», διαλαλούσε ο ΣΥΡΙΖΑ και καλλιεργούσαν το σχετικό κλίμα τα παπαγαλάκια του στα ΜΜΕ και τα τρόλ του στο διαδίκτυο.
Κοινή συνέντευξη τύπου δεν είχε συμφωνηθεί κατά τις προπαρασκευαστικές διαδικασίες της επίσκεψης, γιατί δεν την ήθελε (λόγω του μπαράζ ενοχλητικών ερωτήσεων που θα δεχόταν ο Τραμπ από τους Αμερικανούς δημοσιογράφους για τα φλέγοντα θέματα της εσωτερικής αμερικανικής πολιτικής) ο Λευκός Οίκος. Και η ελληνική πλευρά, δεν είχε λόγους να επιμείνει, ιδίως μετά την δολοφονία Σουλεϊμανί, διακινδυνεύοντας μια δημόσια πρόκληση του Τραμπ να δηλώσει ο Μητσοτάκης, ότι η Αθήνα ως σύμμαχος… στηρίζει την πολιτική του έναντι του Ιράν!
Προς μεγάλη απογοήτευση, όμως, του κ. Τσίπρα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης με έναν ευφυή αυτοσχεδιασμό της στιγμής, βρήκε την ευκαιρία να θέσει επίσημα και δημόσια, ενώπιον όλων των αμερικανικών (άρα και διεθνών) ΜΜΕ το ζήτημα της στήριξης της χώρας από τις ΗΠΑ. Ο… πρόχειρος και απροετοίμαστος Μητσοτάκης!
Χωρίς το «τυπικό» της κοινής συνέντευξης τύπου, οι Αμερικανοί δημοσιογράφοι που παρευρίσκονταν στο Οβάλ Γραφείο στην διαδικασία των τυπικών δηλώσεων και της ανταλλαγής των… εθιμικών φιλοφρονήσεων, με το που οι δύο ηγέτες αντάλλαξαν χειραψία, άρχισαν να… βομβαρδίζουν τον Τραμπ με ερωτήσεις για την παραπομπή του, για το αν είχε στοιχεία πριν διατάξει την δολοφονία του Σουλεϊμανί, για το αν θα αποσύρει τα αμερικανικά στρατεύματα από το Ιράκ ή όχι, και για το πώς θ’ αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο ιρανικών αντιποίνων, με κίνδυνο γενικότερη ανάφλεξη στην περιοχή.
Κάπου… μέσα σε όλα αυτά, ο (μέχρι εκείνη την στιγμή απλός… θεατής του ενδοαμερικανικού debate) Μητσοτάκης άρπαξε την ευκαιρία να παρέμβει, να επισημάνει τους κινδύνους αποσταθεροποίησης στην ευρύτερη περιοχή που θα πλήξουν και τα αμερικανικά συμφέροντα και να αναφέρει πολύ συγκεκριμένα τους πρόσθετους κινδύνους στην Ν.Α Μεσόγειο, εξ αιτίας των παρανομιών της Τουρκίας (συμφωνία με Λιβύη, αποστολή στρατευμάτων στην χώρα) και την κλιμακούμενη ένταση που «χτίζει» με την Ελλάδα, με τις παραβιάσεις, την αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων «κάτι, που η Ελλάδα δεν πρόκειται να ανεχθεί και ζητά, αδημονεί (αυτό το ρήμα χρησιμοποίησε) για την στήριξη της φίλης και συμμάχου Αμερικής!»
Δεν το έθεσε απλώς το θέμα (όπως τον κατηγορούσε ότι θ’ αποφύγει, ο κ. Τσίπρας) αλλά το… παραέθεσε! Φυσικά, ο Τραμπ δεν αντέδρασε, δεν απάντησε- και ουδείς ανέμενε να κάνει κάτι τέτοιο δημόσια στο… τακίμι του τον Ερντογάν! Αλλά το ελληνικό πιεστικό αίτημα, τέθηκε σε… παγκόσμια τηλεοπτική κάλυψη!
Στις συνομιλίες που ακολούθησαν μεταξύ των δύο αντιπροσωπειών, έγινε γνωστό ότι ο Μητσοτάκης είπε στον Τραμπ και άλλα πολύ ενδιαφέροντα- και κυρίως πράγματα που ο «στενός του φίλος» Ερντογάν δεν θα τολμήσει ποτέ να πει! Όπως ότι «η Ελλάδα, έχει πολύ στενές σχέσεις με τον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο, αλλά δεν θα ξεχάσει ποτέ ποιοι είναι οι σύμμαχοί της». Μπορεί να πει κάτι τέτοιο ο σουλτάνος, που θέλει να το παίζει πατερούλης και του αραβικού κόσμου, και των μουσουλμάνων και… των Ιρανών;
Μια επίσης πολύ ευφυής κίνηση του κ. Μητσοτάκη, ήταν λίγη μόνο ώρα πριν πάει στον Λευκό Οίκο να δηλώσει δημόσια σε εκδήλωση ότι η Ελλάδα ενδιαφέρεται «να μπει στο πρόγραμμα προμήθειας F-35» γνωρίζοντας το πόσο… συγκινείται ο Τραμπ με παραγγελίες που ενισχύουν την οικονομία της χώρας και δημιουργού θέσεις εργασίας. Φρόντισε, βέβαια, ο πρωθυπουργός να σημειώσει (κάτι που επανέλαβε και κατά τις συνομιλίες των δύο αντιπροσωπειών) ότι η Ελλάδα τώρα αρχίζει να βγαίνει από την κρίση (κάτι για το οποίο τον συνεχάρη ο Τραμπ) και «οι ΗΠΑ θα πρέπει να συμβάλλουν ενεργά και στην οικονομική συμπαράσταση της χώρας, προκειμένου να γίνει μια τέτοια αγορά…».
Και όλα αυτά… χωρίς την κοινή συνέντευξη τύπου που απασχολούσε τον ΣΥΡΙΖΑ και καταμαρτυρούσε στον Μητσοτάκη δειλία και έλλειψη εθνικού τσαγανού. Ίσως ο κ. Τσίπρας να πόνταρε σε μια κοινή συνέντευξη, σαν αυτή που έδωσε ο ίδιος μαζί με τον Τραμπ, όταν στον Κήπο των Τριανταφυλλιών, στον Λευκό Οίκο, ζητούσε έμμεσα συγχώρεση από τον πλανητάρχη τον οποίο χαρακτήριζε «διάβολο», λέγοντας δημόσια ότι «αρχικά, φαίνεται διαβολικός, αλλά τελικά το κάνει για καλό σκοπό…»!