Αλλες χρονιές τέτοιες μέρες, αν δεν ήμουν ήδη στο χωριό, κανόνιζα τις τελευταίες λεπτομέρειες της πασχαλιάτικης απόδρασης…
Τα τελευταία τουλάχιστον 35 χρόνια, δεν θυμάμαι να’ χω κάνει Πάσχα μακριά από την Ασέα, εκτός μιας χρονιάς που… παρασπονδήσαμε στην Κέρκυρα, με αγαπημένους φίλους. Ανοιξιάτικα Πάσχα, καλοκαιρινά Πάσχα να σκάει ο τζίτζικας, χειμωνιάτικα Πάσχα με βροχές και χιόνια, πάντα όμως… Πάσχα εκτός!
Φέτος το ‘φεραν τα πράγματα να πραγματοποιήσω μιαν… απειλή που ομολογώ ότι είχα εκστομίσει μετά από κάμποσα χωριάτικα Πάσχα: «του χρόνου, Πάσχα στην Αθήνα! Να ησυχάσουμε, να ξεκουραστούμε…»! Θες η… οικογενειακή πολυκοσμία με τις αναπόφευκτες κόντρες και «μαζεμένα» που συχνά γιορτιάτικα οδηγούν σε πίκρες και καυγάδες, θες οι αναποδιές του καιρού που αντί για σούβλα και… άπλα στον κήπο σε βάζουν άρον-άρον «μέσα» και σε λύσεις έκτακτης ανάγκης… φούρνου κι’ ένα συνωστισμό μεγαλύτερο από … τα τετραγωνικά του σπιτιού. Βάλε και την συνήθη ταλαιπωρία της «επιστροφής», και ομολογείστε ότι όλοι μας έχουν πει «μωρέ του χρόνου, Πάσχα στην Αθήνα!»
Θέλω να πω, μ’ άλλα λόγια, πως δεν καταλαβαίνω την μούρλια που «μας» έχει πιάσει, φέτος που υποχρεωτικά και … για να μην πεθάνουμε και σκοτώσουμε άλλους πρέπει να «μείνουμε σπίτι», εμείς να σχεδιάζουμε… ηρωικές εξόδους «ελεύθερων πολιορκημένων», να θέλουμε να το παίξουμε… αντιστασιακοί! Ξέρουμε, μας το λέει η λογική, ότι τα μέτρα της κυβέρνησης πρέπει να εφαρμοσθούν, ότι τα μπλόκα θα είναι πολλά και αυστηρότατα, τα πρόστιμα αυξάνουν. Κι’ όμως κάποιοι το παίζουν… παρτιζάνοι, την μια παραβιάζοντας την απαγόρευση της άσκοπης και αδικαιολόγητης κυκλοφορίας, την άλλη τρέχοντας στις εκκλησίες παρά τις (πάντως… άχρωμες) συμβουλές της εκκλησιαστικής γραφειοκρατίας, και τώρα με το «Ελεύθερο Πάσχα!
Σίγουρα οι «αντάρτες» είναι μειοψηφία, δεν είναι οι πολλοί. Αλλά οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι και οι ελάχιστοι που θα αγνοήσουν τα μέτρα, είναι πιθανόν να μεταφέρουν τον ιό, πολλαπλασιαστικά, σε απείρως περισσότερους ανθρώπους από αυτούς που θα έρθουν σ’ επαφή. Έχουμε καταφέρει ως χώρα να κρατήσουμε χαμηλά τα «στατιστικά», τα κρούσματα, τις απώλειες, και το δημόσιο σύστημα υγείας μας όρθιο και ν’ ανταποκρίνεται, μέχρι στιγμής. Αξίζει η ανευθυνότητα, ο εγωισμός, η «ζούρλια», οι… βεβαιότητες και οι δογματισμοί έστω λίγων, να τινάξει στον αέρα ότι με νύχια και με δόντια, με θυσίες, ζημιές, πόνο καταφέρνουμε να ελέγχουμε;
Ρητορικό το ερώτημα. Φυσικά και δεν αξίζει. Και η πολιτεία οφείλει, αν οι «εξυπνάδες» συνεχιστούν, να πάρει ακόμη αυστηρότερα μέτρα. Για τους… «εξοδούχους» στις Εθνικές, δυσβάσταχτα οικονομικά πρόστιμα, αφαίρεση αδείας και πινακίδων των αυτοκινήτων για 6 μήνες! Για τους…. ζηλωτές πιστούς που αγνοούν και επιστήμονες και σώφρονες ιεράρχες (υπάρχουν, ευτυχώς…) και θα τρέξουν στις εκκλησίες, ακόμη και συλλήψεις-μαζί με τους ιερείς που επέτρεψαν το αδύναμο «κεκλεισμένων των θυρών» να μετατραπεί σε πανηγύρι και… «οίκο εμπορίου». Δεν βλάπτει το φραγγέλιο…
Λίγες μέρες μένουν για την Ανάσταση. Τούτο το Σαββατοκύριακο, θ’ αποδειχθεί πολύ κρίσιμο και αποφασιστικό για την στάση που θα πρέπει να κρατήσει η πολιτεία. Η κυβέρνηση, έχει δείξει σοβαρότητα και αποφασιστικότητα. Να επιμείνει. Εν ανάγκη να κηρύξει πλήρη απαγόρευση κυκλοφορίας για μια εβδομάδα. Να σφραγίσει εκκλησίες. Να προβαίνει σε συλλήψεις ανυπάκουων.
Αν εξ αιτίας της όποιας χαλαρότητας χαθεί ο έλεγχος και η όλη προσπάθεια, ακόμη κι’ αυτοί που σήμερα το παίζουν… αντάρτες, την πολιτεία θα κατηγορήσουν που… «δεν τόλμησε, κι’ ας της έσουρναν τα εξ’ αμάξης…».
Γνωστός ο νεοέλληνας…