Ως επιδέξιος αλεξιπτωτιστής, κατάφερε να προσγειωθεί επιτυχώς, αλλά σε ένα ξερό, άνυδρο, εχθρικό σημείο. Και κατάφερε μέσα σε ελάχιστο χρόνο να το κατακτήσει, να το οικειοποιηθεί, να πείσει με τα… κόλπα του, ότι μπορεί να το μετατρέψει σε εύφορο, παραγωγικό, γεμάτο ελπίδες τόπο.
Πώς και γιατί; Γράφαμε πριν από 15 μέρες εδώ, ότι «ο κ. Κασσελάκης, δεν θα είχε φυσικά καμιά πιθανότητα να διεκδικεί την ηγεσία, αν είχαν απομείνει μέσα στο… κομματικό άβατο της Κουμουνδούρου, κάποιες μικροεστίες, έστω, πολιτικής εξουσίας. Η παταγώδης εκλογική ήττα, σάρωσε τα πάντα, διέλυσε δομές και ισορροπίες, ενστάλαξε την απογοήτευση και την αίσθηση του μάταιου, διέλυσε κάθε μορφή πειθαρχίας. Σε τέτοια, λοιπόν… αποκαΐδια, το φιλόδοξο και ανατρεπτικό τόλμημα του κ. Κασσελάκη, έχει εν δυνάμει κάποιες ελπίδες…».
Η προδιαγραφόμενη με μεγάλες πιθανότητες επικράτηση του κ. Κασσελάκη την ερχόμενη Κυριακή αποτελεί και μήνυμα τόσο στην ΝΔ όσο και στο… χειμαζόμενο ΠΑΣΟΚ (που δεν μπόρεσε ή δεν ήθελε να εκμεταλλευθεί την έλλειψη αξιωματικής αντιπολίτευσης, όλο αυτό το «κενό» διάστημα…) να μην θεωρούν την κοινωνία δεδομένη. Έχει αντανακλαστικά (όχι πάντα σωστά), θέλγεται από το «καινούργιο» που δημιουργεί προσδοκίες, εκδηλώνει την απαρέσκεια της. Με κάθε τρόπο…
Σε περίπτωση που επικρατήσει και αναδεχθεί ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Κασσελάκης, θ’ αποτελεί σαφέστατη ένδειξη ότι ηττήθηκαν κατά κράτος οι «μηχανισμοί», οι ιδεοληπτικοί κομματικά αγκυλωμένοι, οι εμμονές και βεβαιότητες ότι «το κόμμα παραμένει και έχει μέλλον μόνο ως ριζοσπαστικό αριστερό. Ο «νέος ΣΥΡΙΖΑ» που θα επιχειρηθεί από τον νέο αρχηγό του (αν έχει κάποιο σχέδιο στο μυαλό του, και όχι μόνο… φωτογενή παρουσία και ικανότητες στο… tik-tok!) θα συνιστά ένα θεωρητικά ελπιδοφόρο σημάδι για ριζική ανανέωση, επανεξέταση της πραγματικότητας που βιώνουμε, και όχι σε… κάποιον άλλο κόσμο. Θα μιλάμε για «άλλον ΣΥΡΙΖΑ», χωρίς τα γνωρίσματα αυτού που ζήσαμε και καταδίκασε ο ελληνικός λαός.
Όλα αυτά τα… θεωρητικά, μένει ν’ αποδειχθούν και στην πράξη. Ακούγονται πιο εύκολα από ότι είναι στην πραγματικότητα. Δεν αποκλείεται ο κ. Κασσελάκης (που ακόμη δεν έχει δείξει τι κατέχει και πως οραματίζεται την πολιτική…), και το πιθανότερο είναι ν’ αποτελέσει ένα… μεταβατικό αρχηγό, που κάνει την χαμαλοδουλειά για.. τον επόμενο. Ίσως και τον ίδιο τον κ. Τσίπρα… Και ακόμη πιθανότερο, παρά τα ξόρκια πολλών νουνεχών κομματικών στελεχών, είναι να υπάρξει διάσπαση, και τα ιδεοληπτικά πρόσωπα που δεν καταλαβαίνουν τις ανάγκες των καιρών (και δεν τους πάει και… ιδεολογικά) να βγουν στην πολιτική πιάτσα, ως… υλικά κατεδαφίσεως, διεκδικώντας κάποιο ρόλο.
Αν υπάρξει «νέα αρχή», ή ο κ. Κασσελάκης αποδειχθεί καταλύτης, μεν, αλλά για να σπρώξει το κόμμα ( ως έχει ή ότι απομείνει) σε νέο καθοδικό στροβιλισμό, θα φανεί σε σύντομο σχετικά βάθος χρόνο. Κάθε νέο ξεκίνημα, δείχνει αν ένας πολιτικός οργανισμός ξέρει να ξεπερνά τις ήττες του, κάνει αυτοκριτική, επαναπροσδιορίζεται στο πεδίο, μπορεί να αναγνωρίσει την πραγματικότητα, και να ξαναπροσπαθήσει.
Η αντίδραση της κ. Αχτσιόγλου και του κ. Τσακαλώτου στο αποτέλεσμα της πρώτης Κυριακής, προδιαθέτουν ότι ο σεβασμός του αποτελέσματος της επόμενης, αν ο κ. Κασσελάκης επικρατήσει τελικά, δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένος. Δεν θα μπορέσουν, ούτε δείχνουν να θέλουν άλλωστε, ότι υπάρχει κοινή γλώσσα, σημεία επαφής με τον «μεταπολιτικό μετεωρίτη» που τους ήρθε κατακέφαλα. Ο Κασσελάκης, είναι ένας ξένος στον «δικό» τους ΣΥΡΙΖΑ. Κι’ αν ακόμη τον πρώτο καιρό «λουφάξουν», είναι νομοτέλεια σε μικρό βάθος χρόνου να ξεσπάσουν.
Θα σκέφτονται τώρα, κατόπιν… εορτής, πόσο λάθος ήταν η απόφαση του τελευταίου Συνεδρίου να εκλέγεται ο ηγέτης του κόμματος από τα μέλη (παλιά και… νεόκοπα!), και όχι από την κομματική Κεντρική Επιτροπή, όπως επιμένουν όλα τα αριστερά κομμουνιστικογενή κόμματα. Και γενικά, είναι πολιτικό λάθος να καταφεύγεις στον λαό (που δεν μπορείς, μάλιστα, να ελέγξεις την… πραγματική κομματική και ιδεολογική ταυτότητα) για ανάδειξη νέας ηγεσίας. Το ΠΑΣΟΚ, κάτι ξέρει από αυτά. Και με την περίπτωση Γιώργου Παπανδρέου και Βενιζέλου, όσο και στην περίπτωση Ανδρουλάκη.
Είναι πολύ χαρακτηριστικό, ότι τον κ. Κασσελάκη ψήφισαν κοντά 45 χιλιάδες «νέοι φίλοι» του ΣΥΡΙΖΑ, που ενεγράφησαν έναντι… 2 ευρώ, την μέρα της πρώτης κάλπης, για διάφορους λόγους, ενώ απείχαν… περίπου 70 χιλιάδες παλιά μέλη, που είχαν ψηφίσει Αλέξη Τσίπρα στις προηγούμενες κομματικές εκλογές για ανάδειξη αρχηγού. Το τι θα κάνουν, και η μια και η άλλη ομάδα ψηφοφόρων, την επόμενη αποφασιστική Κυριακή, είναι άγνωστο. Ο κ. Κασσελάκης, δεν διαθέτει άκρες στους κομματικούς μηχανισμούς, που θεωρητικά μπορούν να ανατρέψουν τους συσχετισμούς. Μοιάζει δύσκολο, αλλά αν τελικά «κερδίσουν» οι μηχανισμοί, θα έρθουν σε σύγκρουση με την κοινωνία. Που λέει ότι θέλει το Καινούργιο», χωρίς αυτό φυσικά να σημαίνει ότι το «καινούργιο» θα αποδειχθεί και καλύτερο!
Στο προ 15θημέρου σημείωμά μας, επισημαίναμε ότι « η εντύπωση και οι πρώτες αντιδράσεις που προκάλεσε η εμφάνιση του… μετεωρίτη Κασσελάκη, θα πρέπει να βάλει σε σκέψεις την Κουμουνδούρου, ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να ελπίζει σε μέλλον, οφείλει να το επιδιώξει κόντρα στον… σημερινό ΣΥΡΙΖΑ!
Το κόμμα αυτό, πάντα ταυτιζόταν με το πρόσωπο του αρχηγού του. Η ηγεσία Τσίπρα και ο τρόπος διαχείρισής της, απέδειξε ότι η ριζοσπαστική αριστερή τακτική των συνιστωσών, υπεχώρησε μπροστά στο ανδρεοπαπανδρεϊκό μοντέλο ηγέτη. Με το που έφυγε η εικόνα αυτού του τύπου ηγεσίας, ο Τσίπρας, αποδείχθηκε ότι χάθηκε και η πολιτική ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως φάνηκε οι όψιμοι αλλά και οι πρώιμοι «σύντροφοι», Τσίπρα έχασαν, Τσίπρα γύρευαν. Δηλαδή, η εμφάνιση ενός νέου υποψήφιου αρχηγού, που κατεβαίνει στην μάχη με… όρους εικόνας και προσωπικότητας, δεν προκαλεί εντύπωση…
Το πιθανότατο εγχείρημα, έχει αναμφίβολα ενδιαφέρον. Αν πετύχει ή όχι, απομένει να αποδειχθεί. Το μόνο σίγουρο, είναι ότι … αποχαιρετάμε τον ΣΥΡΙΖΑ που ξέραμε…