Ο Καμμένος, είχε το «μακεδονικό», τα κομποσκοίνια στον καρπό του, την στρατολαγνεία, τρεις ντουλάπες με στολές όλων των σωμάτων και... τα ελικόπτερα. Δεν τον βοήθησαν ν’ αποφύγει το κακό μάτι. Κι’ εκεί που πήγαινε να μάθει τον Τσίπρα πώς... να γράφει με το δεξί, τον έμαθε αυτός πώς... να πέσει στα τέσσερα!
Τα πρόσωπα μπορεί ν’ αλλάζουν, αλλά οι μπουφόνικοι ρόλοι στις γκροτέσκο κωμωδίες πάντα ενδιαφέρουν και διασκεδάζουν το κοινό. Γι’ αυτό και δεν ξεμένουν από πρόθυμους να τους υποδυθούν...
Το ανερχόμενο ( οι δημοσκοπήσεις τον φέρνουν στο κατώφλι της Βουλής...) αστέρι της ακροδεξιάς, ακούει στο όνομα Κυριάκος Βελόπουλος. Ανερχόμενο, μα όχι και καινούργιο. Έλαμψε στον γαλαξία της άκρας εθνικιστικής δεξιάς, εκλεγόμενος δυο φορές με το ΛΑΟΣ. Χέρι-χέρι με τον Καρατζαφέρη, με επιθετικό και μπρούτο λόγο, διακρίθηκε για την “ιδεολογική καθαρότητα” καιμαχητικότητά του.
Ο κ. Βελόπουλος, ιδρυτής του κόμματος «Ελληνική Λύση», αφουγκράζεται συγκεκριμένα ακροατήρια, και παίρνει την σκυτάλη από εκεί που την άφησε ο Καμμένος: αγώνας μέχρις εσχάτων εναντίον της συμφωνίας των Πρεσπών. Έχει απόψεις και προτάσεις και για την ριζική αντιμετώπιση του προσφυγικού (κάτι του άφησε το πέρασμα από το ΛΑΟΣ...), αλλά και για την... αυτόματη αναστροφή της πορείας της οικονομίας. Προς το παρόν, όμως, και με την... παρότρυνση των δημοσκοπήσεων, ιδίως στην βόρεια Ελλάδα (Θεσσαλονικιός ο ίδιος), συγκεντρώνει τα πυρά του στο πιασάρικο ζήτημα του μακεδονικού! Το λένε και οι αφίσες του, άλλωστε: «Να ξανακάνουμε την Ελλάδα ελληνική». Και ο αρχηγός, ξέρει να πουλάει σε συγκεκριμένα κοινά...
Οι τηλεοπτικές εκπομπές του με τηλεπωλήσεις σε περιθωριακά κανάλια, φέρνουν τηλεθεάσεις. Την δουλειά, την ξέρει καλά, και την κάνει πολλά χρόνια τώρα. Και τι δεν έχει προωθήσει! Από... αυθεντικά χειρόγραφα του Ιησού, μαντζούνια για την τριχόπτωση, βιβλία με θεωρίες συνωμοσίας, παρασκηνιακές παρεμβάσεις των... Νεφελίμ, μέχρι τίμιο ξύλο. Και μπόλικη εθνικιστική ψύχωση. Κατάφερε να γίνει cult γραφική τηλεπερσόνα, ξεπέρασε ακόμη και τον Λιακόπουλο...
Αποφασισμένος ν’ αφήσει λίγο κατά μέρος τα...χειρόγραφα του Ιησού και τα μαντζούνια για την τριχόπτωση, μετά την ίδρυση του κόμματός του και εν όψει εκλογών, πλασάρει το νέο προϊόν, την πολιτική. Όταν δεν επανεξελέγη βουλευτής το 2009, έμεινε με τραύμα και στερητικό σύνδρομο. Πέρα από τις τηλεπωλήσεις, και μετά την κατάρρευση Καρατζαφέρη και την σύγκρουση μαζί του, «πέταξε» αποδημητικά προς την ΝΔ. Που δεν τον άντεξε και πολύ (ίσως να τον φοβήθηκε κι’ όλας, ποιος ξέρει;), έφυγε λοιπόν το 2015 και λάνσαρε την «Ελληνική Λύση». Και με την που την... άνοιξε, άρχισε να λειτουργεί και ως στέγη για τους όποιους και για όποιον λόγο αποχωρούντες από άλλα δεξιά κόμματα. Εμβληματικότερη, αυτή της (πανηγυρικής, με δηλώσεις και αλληλοσυγχαρητήρια μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες) ένταξης στην «Ελληνική Λύση» του βουλευτή κ. Νίκου Μίχου, που εγκατέλειψε την «Χρυσή Αυγή» για πάλης ξεκίνημα και νέους αγώνες, από μετερίζια με πιο εθνικοπατριωτικά ιδανικά και στόχους...
Η πολιτική φημολογία θέλει τον κ. Βελόπουλο με άριστες, σχεδόν προνομιακές, σχέσεις με ρωσικά συμφέροντα και κύκλους του χρήματος και των επιχειρήσεων. Πολυεπίπεδος και πολυεθνικός παίκτης (πάντα για την επίτευξη του πατριωτικού «πρώτα η Ελλάδα, πρώτα οι Έλληνες», οράματος του) αφήνει έμμεσα πλην σαφέστατα να εννοηθεί ότι η (πιθανή, κατά τις δημοσκοπήσεις) παρουσία του στην Βουλή θα συμβάλλει αποφασιστικά στο να «ξανακάνουμε την Ελλάδα Ελληνική»,
Και, φυσικά, να τον ξαναβάλει στο ενεργό πολιτικό παιχνίδι. Σε μια πολιτική συγκυρία που επιτρέπει να ανθίσουν και οι πιο περίεργες και ανομολόγητες φιλοδοξίες, το ενδεχόμενο εκλογών με απλή αναλογική καθιστά τους «μικρούς»... αντικείμενο πόθου (και εκμετάλλευσης...) για κάποια καταχθόνια σχέδια.
Και το κυριότερο: να μην λείψει ξαφνικά και ολοκληρωτικά από την νεοελληνική πολιτική πραγματικότητα, το φαινόμενο Πάνος Καμμένος. Θα το αντέχαμε;
Δεν είναι και λίγο...