Η διάθεσή μας μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο που περπατάμε -σκυφτοί όταν είμαστε λυπημένοι, ανάλαφρα όταν είμαστε χαρούμενοι. Τώρα, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι αυτό λειτουργεί και αντίστροφα, αφού όταν μιμούμαστε ένα χαρούμενο ή ένα λυπημένο περπάτημα επηρεάζεται αντίστοιχα και η διάθεσή μας.
Στο πλαίσιο της έρευνας, οι επιστήμονες ζήτησαν από τους εθελοντές να περπατήσουν με πιο θλιμμένο στυλ και παρατήρησαν ότι παρουσίασαν χειρότερες διαθέσεις από εκείνες που προκλήθηκαν από το περπάτημα σε πιο χαρούμενο στυλ, σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Συμπεριφορικής Θεραπείας και Πειραματικής Ψυχιατρικής.
Ο Νικολάους Τρόγιε από το Πανεπιστήμιο Queen, συν-συγγραφέας της έρευνας, επισημαίνει ότι έχει αποδειχτεί σε προηγούμενες έρευνες πως οι καταθλιπτικοί άνθρωποι κινούνται με πολύ διαφορετικό τρόπο απ' ό,τι ευτυχισμένοι άνθρωποι.
«Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η διάθεση και τα συναισθήματά μας επηρεάζουν τις κινήσεις μας, αλλά και αντίστροφα», εξηγεί ο Τρόγιε.
«Οι ασθενείς με κλινική κατάθλιψη είναι γνωστό ότι θυμούνται αρνητικά γεγονότα, ιδίως για τον εαυτό τους, πολύ περισσότερο από τα θετικά γεγονότα της ζωής», λέει ο Τρόγιε. «Και η ανάμνηση του κακού τούς κάνει να αισθάνονται ακόμα χειρότερα».
«Εάν μπορείτε να σπάσετε τον κύκλο αυτο-θυματοποίησης, μπορεί να έχετε ένα ισχυρό θεραπευτικό εργαλείο για να δουλέψετε με τους καταθλιπτικούς ασθενείς», κατέληξε.