Mια διαφορετική Αθήνα αντίκρυσαν το πρωί της Πρωτομαγιάς όσοι είχαν την ευκαιρία να περπατήσουν στους δρόμους της πριν από τις εννέα, που άρχισε η κυκλοφορία των μέσων μαζικής μεταφοράς.
Η πόλη έμοιαζε να είναι παραδομένη στους αστυνομικούς που είχαν καταλάβει όλα τα επίκαιρα πόστα στην περιοχή του κέντρου, τους τουρίστες που έκαναν απόβαση στα μεγάλα ξενοδοχεία της πλατείας Συντάγματος και είχαν κατακλύσει το μνημείο στον Άγνωστο και στα ...αδέσποτα που, περασμένες έξι, συνέχιζαν να απολαμβάνουν τον ύπνο τους πριν ξυπνήσουν από τις φωνές των περαστικών.
Επτά το πρωί και οι κεντρικοί δρόμοι είναι άδειοι. Και από ανθρώπους και από αυτοκίνητα. Πού και πού στην Πανεπιστημίου, τη Σταδίου, την Ακαδημίας, τη Βασ. Σοφίας και την Ομόνοια κυκλοφορούν ταξί και τουριστικά πούλμαν, ενώ τα καταστήματα είναι κλειστά. Το ίδιο και οι πάγκοι των κουλουράδων.Δεν είν' αργία, είν' απεργία, γαρ. Αλλά και η απεργία μπορεί να περιμένει, καθώς τίποτε το πρωί δεν σε προδιέθεται για την έκρηξη της... αγωνιστικότητας που θα επακολουθούσε.
Άν εξαιρέσει κανείς τις λιγοστές αφίσες των συνδικαλιστικών παρατάξεων και τις εξέδρες στο Σύνταγμα, το μόνο που πρόδιδε τη γιορτή ήταν τα αγωνιστικά τραγούδια από τις μεγαφωνικές εγκαταστάσεις . Μέρα Μαγιού μου μίσεψες.
Την ώρα, όμως, αυτή οι μόνοι που είναι σε εγρήγορση, είναι οι λιγοστοί θαμώνες των καφετεριών, που απολαμβάνουν τον καφέ τους στη Βαλαωρίτου και το Κολωνάκι και οι νεαροί αστυνομικοί που καπνίζουν και αλληλοπειράζονται έξω από τις κλούβες της αστυνομίας ή δίπλα στις μηχανές με τις οποίες κυκλοφορούν.
Μεγάλοι χαμένοι είναι όσοι κοιμούνται αυτή την ώρα και δεν μπορούν να απολαύσουν μια καταπληκτική αθηναική λιακάδα, με μπόλικες ανοιξιάτικες μυρωδιές από τα γιασεμιά και τις νερατζιές που αυτή την εποχή είναι στο φόρτε τους.