Για εκατοντάδες χρόνια, από τον Μεσαίωνα έως και τις αρχές του 20ού αιώνα, χιλιάδες Ευρωπαίοι κοιμόντουσαν σε κλειστά ξύλινα κρεβάτια που θύμιζαν ντουλάπια.
Γνωστό και ως κρεβάτι-ντουλάπα ή κλειστό κρεβάτι, το κρεβάτι-κουτί ήταν εκπληκτικά δημοφιλές σε όλη την Ευρώπη από τον Μεσαίωνα έως τις αρχές του 20ού αιώνα, ανέφερε σε παλαιότερο άρθρο του το BBC.
Αυτή η πρακτική, που σήμερα μπορεί να φαίνεται παράξενη, ήταν στην πραγματικότητα μια έξυπνη λύση απέναντι στα προβλήματα της εποχής.
Γιατί κοιμούνταν σε κρεβάτια-ντουλάπια;
Τα σπίτια του μεσαιωνικού κόσμου ήταν μικρά, κακομονωμένα και θερμαίνονταν μόνο από μια κεντρική εστία που σπάνια ζέσταινε ολόκληρο το δωμάτιο. Οι χειμώνες ήταν σκληροί και παρατεταμένοι, και έτσι η διατήρηση της θερμότητας ήταν ζωτικής σημασίας. Αν αναλογιστεί κανείς όλα αυτά, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα κλειστά αυτά ξύλινα κρεβάτια είχαν απόλυτη λογική: Δημιουργούσαν ένα μικροκλίμα που παγίδευε τη θερμότητα του σώματος και προστάτευε από τα παγωμένα ρεύματα αέρα, λειτουργώντας ουσιαστικά ως προσωπικό κουκούλι. Ετσι οι οικογένειες που χρησιμοποιούσαν αυτά τα ιδιαίτερα κρεβάτια δεν χρειάζονταν να καίνε τη φωτιά όλη νύχτα.
Πέρα από τη θέρμανση, αυτά τα κρεβάτια ήταν εξαιρετικά πρακτικά. Κατά τη διάρκεια της ημέρας μπορούσαν να κλείσουν ή να διπλωθούν, ελευθερώνοντας χώρο στα σπίτια που εξυπακούεται ότι ήταν μικρά και δεν έχουν σχέση με τα σημερινά με τα πολλά δωμάτια. Εξυπηρετούσαν επίσης την ανάγκη της ιδιωτικότητας στα σπίτια της εποχής που ο προσωπικός χώρος δεν υπήρχε.
Επικαλούμενο πληροφορίες από το Wickheritage.com το ΒΒC αναφέρεται σε μια συγκεκριμένη περίπτωση από το 1890 όπου μια οικογένεια στα Χάιλαντς ήταν πολύ μεγάλη για το μονόχωρο σπίτι της και έτσι ορισμένα μέλη κοιμόντουσαν σε ένα κρεβάτι-κουτί στον αχυρώνα, ανάμεσα σε σκύλους και άλογα. Ήταν επίσης σύνηθες να χρησιμοποιούν αυτόν τον τύπο κρεβατιού για μετανάστες εργάτες σε ορισμένες περιοχές.
Τα κρεβάτια-ντουλάπες δεν ήταν απλές κατασκευές αλλά όπως μαρτυρούν οι φωτογραφίες ήταν έπιπλα περίτεχνα, σκαλισμένα και ζωγραφισμένα.
Πολλά μοντέλα περιλάμβαναν ενσωματωμένα συρτάρια και έτσι ήταν από τα πρώτα «πολυλειτουργικά έπιπλα» της ιστορίας.
Τα κρεβάτια-κουτιά ήταν ιδιαίτερα συνηθισμένα στη Βρετανία και στην ηπειρωτική Ευρώπη. Σύμφωνα με μια αναφορά του 1840, τα περισσότερα εξοχικά σπίτια στη Βρετάνη της Γαλλίας περιλάμβαναν αυτά τα έπιπλα, τα οποία συνήθως ήταν κατασκευασμένα από δρυ και στοιβαγμένα σε ύψος έως και 1,2 μέτρα με κλινοσκεπάσματα. Μπορεί να υπήρχαν πολλά σε ένα δωμάτιο και το καθένα είχε ένα μακρύ ξύλινο σεντούκι τοποθετημένο στη βάση του. «Αυτό είναι πάντα το τιμητικό κάθισμα και χρησιμεύει επίσης ως σκαλοπάτι για να βοηθήσει την οικοδέσποινα να ανέβει στον υπερυψωμένο καναπέ της», έγραψε ο συγγραφέας Thomas Adolphus Trollope.
Το κρεβάτι-κουτί τελικά συνδέθηκε με τη φτώχεια και τη ζωή στην ύπαιθρο και βγήκε εκτός μόδας. Την ίδια ώρα τα σπίτια βελτιώθηκαν με κεντρική θέρμανση, καλύτερη μόνωση και περισσότερο χώρο και έτσι αυτή η πρακτική εγκαταλείφθηκε. Μέχρι τις αρχές του 1900, τα κρεβάτια-ντουλάπια είχαν γίνει σύμβολα του παρελθόντος, ενώ στην εξαφάνισή τους συνέβαλαν και οι νέες αντιλήψεις για την άνεση και την υγιεινή.