Οι σαλάτες αν και είναι απαραίτητες στη διατροφή μας όλο τον χρόνο, γίνονται ιδιαίτερα περιζήτητες το καλοκαίρι, καθώς είναι δροσερές και ελαφριές.
Είτε συνοδεύουν κάποιο κύριο γεύμα, είτε αποτελούν από μόνες τους ένα γεύμα, είναι πολύ θρεπτικές για τον οργανισμό μας.
Βέβαια, ανά τον κόσμο, η απόδοση της έννοιας της σαλάτας διαφέρει. Μπορεί η έννοια να μένει ίδια, δηλαδή η βάση να είναι λαχανικά με συνοδεία λαδιού και κάποιου dressing, ωστόσο, υπάρχουν αμέτρητες συνταγές για σαλάτες, που περιλαμβάνουν από αυγό και ζαμπόν, μέχρι πατάτες, όσπρια και ξηρούς καρπούς. Πολλές φορές μάλιστα, τα υλικά συμβολίζουν κάτι ή συνδέονται με παραδόσεις.
Σε άρθρο του το CNN, καταγράφει και παρουσιάζει τις 24 πιο νόστιμες σαλάτες του κόσμου, από τις οποίες δεν θα μπορούσε να λείπει φυσικά, η διάσημη παγκοσμίως χωριάτικη σαλάτα, ή αλλιώς ελληνική σαλάτα (Greek salad) όπως είναι γνωστή στο εξωτερικό.
Σαλάτα με ζαμπόν, δείτε τη συνταγή
Οι 24 καλύτερες σαλάτες του κόσμου σύμφωνα με το CNN
Panzanella (Ιταλία)
Η ιταλική σαλάτα με ψωμί, γνωστή ως Panzanella, ξεκινά από περισσεύματα: συγκεκριμένα, από μπαγιάτικο ψωμί. Στο αγαπημένο εστιατόριο της Νέας Υόρκης Via Carota, οι Ιταλίδες σεφ Jody Williams και Rita Sodi σερβίρουν μια εξαιρετικά δημοφιλή, όχι υπερβολικά μουλιασμένη, σαλάτα panzanella σε στυλ Τοσκάνης, χρησιμοποιώντας παλαιωμένο ξίδι sherry, το οποίο ίσως είναι το μυστικό για την τελειότητά της.
Η συνταγή τους περιλαμβάνει κομμάτια μπαγιάτικου χωριάτικου ψωμιού που μουλιάζουν σε ένα αλμυρό μείγμα με ξίδι sherry, απορροφώντας όλη τη γεύση της άλμης, και στη συνέχεια αναμειγνύονται με ψιλοκομμένα φρέσκα κρεμμυδάκια, ώριμες ντομάτες, αγγουράκια και σέλερι, ενώ η σαλάτα ανακατεύεται με ελαιόλαδο και βασιλικό.
Η καταγωγή της σαλάτας χάνεται στους αιώνες, ως ένα φθηνό γεύμα που έφτιαχναν οι αγρότες της Τοσκάνης με περισσεύματα και τοπικά προϊόντα.
Salade Niçoise (Γαλλία)
Η λέξη «Niçoise» αναφέρεται σε γαλλικό στυλ μαγειρικής, συγκεκριμένα από την πόλη της Νίκαιας, όπου ο διάσημος εστιάτορας και σεφ των βασιλέων, Ογκύστ Εσκοφιέ, τελειοποίησε τη σαλάτα Niçoise προσθέτοντας πατάτες και φασολάκια σε ένα συνδυασμό από αντζούγιες, ελιές Νίκαιας, κάπαρη, τόνο, βραστά αυγά και ντοματίνια πάνω σε μαρούλι Boston. Είναι ελαφριά αλλά χορταστική και γεμάτη γεύση.
Yusheng (Σιγκαπούρη)
Για να υποδεχθούν τη νέα σελήνη με τύχη, οι Σιγκαπουριανοί και οι Μαλαισιανοί αναμειγνύουν τη Yusheng (ή yee sang), μια γλυκόξινη σαλάτα με ωμό ψάρι, γνωστή και ως «σαλάτα ευημερίας» (ή lo hei). Το όνομα μπορεί να μεταφραστεί ως «ωμό ψάρι» αλλά προφέρεται παρόμοια με τη φράση «αύξηση της αφθονίας» στα κινέζικα, γι’ αυτό και αποτελεί δημοφιλές και τελετουργικό ορεκτικό για το Κινεζικό Νέο Έτος. Κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης, κάθε υλικό προστίθεται ξεχωριστά στο πιάτο, με τον οικοδεσπότη να ρίχνει ξηρούς καρπούς, σπόρους, μπαχαρικά και σάλτσα πάνω στη σαλάτα. Οι συμμετέχοντες ανακατεύουν τα υλικά - λαχανικά όπως καρότα, ραπανάκια, γιαμ, αγγούρι και τουρσί τζίντζερ, μαζί με ωμό ψάρι - πετώντας τα ψηλά με chopsticks, ενώ εκφράζουν ευχές για τη νέα χρονιά.
Narangi salad (Ινδία)
Η Ινδή σεφ Άσμα Καν γράφει στο βιβλίο της «Monsoon: Delicious Indian Recipes for Every Day and Season» ότι, αν και η Ινδία είναι μια ζεστή χώρα, δεν διαθέτει μεγάλη ποικιλία σαλατών όπως οι μεσογειακές κουζίνες. Φυσικά, τρώνε φρέσκα λαχανικά με τα γεύματα, και μία σαλάτα που σερβίρει η Καν είναι η πικάντικη εσπεριδοειδής και λαχανικών σαλάτα Narangi, φτιαγμένη με πορτοκάλια, κόκκινες ή πράσινες καυτερές πιπεριές, καρότα, λάχανο και γαρύφαλλο. Το ντρέσινγκ είναι ένα μείγμα μελιού και ξυδιού, ξινό, αλμυρό, γλυκό και φρέσκο, με την κατάλληλη δόση έντασης.
Salat Katzutz (Ισραήλ)
Ο Ισραηλινοαμερικανός σεφ Μάικλ Σολομόνοφ γράφει στο επιτυχημένο βιβλίο του «Zahav: A World of Israeli Cooking» ότι η συγκεκριμένη σαλάτα έχει αραβική καταγωγή και είναι γνωστή και ως Αραβική σαλάτα, όμως έχει τη θέση της σε κάθε ισραηλινό τραπέζι. Παρασκευάζεται απλά με φρέσκο ψιλοκομμένο αγγούρι, ντομάτα και μαϊντανό, ανακατεμένα με ελαιόλαδο, αλάτι kosher και χυμό λεμονιού. Στη Μέση Ανατολή αυτά τα δροσερά υλικά είναι άφθονα και οικονομικά, αφού οι ντομάτες και τα αγγούρια καλλιεργούνται όλο τον χρόνο.
Ψιλοκομμένη σαλάτα με jicama και pepitas (Μεξικό)
Στο εστιατόριό του στο Μπρούκλιν, Cruz del Sur, ο σεφ Ούγκο Ορόζκο σερβίρει παραδοσιακή γουαδαλαχαριανή κουζίνα, περιλαμβάνοντας μια αγαπημένη μεξικανική σαλάτα με jicama. Το jicama, εγχώριο στο Μεξικό, προσθέτει μια γλυκιά τραγανότητα, ειδικά σε αυτή τη σαλάτα που περιλαμβάνει περσικά αγγουράκια, πορτοκάλι, ανανά, κρεμμύδι, κόλιανδρο και καυτερές πιπεριές, μαζί με καβουρδισμένους σπόρους κολοκύθας (pepitas) και φέτες αβοκάντο. Το ντρέσινγκ αβοκάντο φτιάχνεται με Tajín, αλατοπίπερο με τσίλι και λάιμ, το οποίο πασπαλίζεται επίσης πάνω στη σαλάτα.
Gammaldags Pressgurka (Σουηδία)
Με λεπτές φέτες αγγουριού, ντυμένες γενναιόδωρα με μείγμα από ξίδι, νερό, ζάχαρη, λευκό πιπέρι και μαϊντανό, αυτή η σουηδική τουρσί σαλάτα αγγουριού (Gammaldags Pressgurka) αποτελεί ιδανικό συνοδευτικό για τα διάσημα σουηδικά κεφτεδάκια, καθώς και για άλλα πλούσια πιάτα όπως το ψητό κρέας ή τα θαλασσινά.
Το αγγούρι γίνεται τουρσί και υφίσταται έντονη πίεση (εξ ου και το όνομα «pressgurka»). Κόβεται σε πολύ λεπτές φέτες και πιέζεται ώστε να αποβάλει τα υγρά του, μαρινάρεται στο γλυκόξινο μείγμα και αφήνεται να σταθεί για μερικές ώρες πριν το σερβίρισμα.
Shopska salad (Βουλγαρία)
Η διασημότερη σαλάτα της Βουλγαρίας, αγαπητή και στα Βαλκάνια, η τραγανή και πολύχρωμη σαλάτα Σόπσκα φτιάχνεται με ώριμες ντομάτες, ψητές πιπεριές (συνήθως πράσινες αλλά και κόκκινες), αγγούρι (τύπου αγγλικού ή περσικού), καυτερές πιπεριές (προαιρετικά), κόκκινο κρεμμύδι, μαϊντανό και τριμμένο τυρί Sirene (παρόμοιο με φέτα). Συνοδεύεται με λαδολέμονο ή ελαιόλαδο και μερικές φορές ελιές. Τα χρώματα της σαλάτας (κόκκινο, πράσινο, λευκό) συμβολίζουν τη σημαία της χώρας.
Ensalada de Palmitos (Αργεντινή)
Οι καρδιές φοινίκων, γνωστές από την εποχή των Μάγια, είναι λαχανικά που προέρχονται από συγκεκριμένα είδη φοινικοδέντρων και, λόγω της ταχείας αλλοίωσής τους, συχνά συντηρούνται σε κονσέρβα. Χρησιμοποιούνται ευρέως σε σαλάτες στην Κεντρική και Νότια Αμερική, ιδίως στην Αργεντινή. Η σαλάτα με καρδιές φοινίκων φτιάχνεται με κομμένες καρδιές σε κονσέρβα, ντομάτες και φέτες αβοκάντο, ντρέσινγκ με χυμό λάιμ και γαρνίρισμα από φρέσκα κρεμμυδάκια και κόλιανδρο. Απλή και εύκολη στην προετοιμασία, σερβίρεται συνήθως για να συνοδεύσει πλούσια πιάτα με μοσχάρι ή άλλα κρέατα.
Laphet Thoke (Μιανμάρ)
Για να δροσίζονται στο υγρό και ζεστό κλίμα της Μιανμάρ, οι Βιρμανοί βασίζονται σε μια σαλάτα από φύλλα τσαγιού. Στα βιρμανικά, το lak hpak ή lephet σημαίνει ζυμωμένο τσάι· έχει καπνιστή και πικρή γεύση και αναμειγνύεται με φρέσκα λαχανικά, τηγανητό σκόρδο, πράσινες καυτερές πιπεριές, τραγανά ψημένα φιστίκια, τηγανητά φασόλια, αποξηραμένες γαρίδες και καβουρδισμένο σουσάμι. Σερβίρεται πάνω σε φύλλα λάχανου και περιχύνεται με ντρέσινγκ από fish sauce και χυμό λάιμ. Η σεφ Suu Khin τονίζει τη βαθιά πολιτισμική σημασία του Laphet Thoke, καθώς αποτελεί κεντρικό πιάτο σε μικρές και μεγάλες περιστάσεις της ζωής. Συχνά συνοδεύεται από ζεστό πράσινο τσάι και λόγω της καφεΐνης στα φύλλα, συνήθως καταναλώνεται τις πρωινές ή μεσημεριανές ώρες. Στο εστιατόριο Burma Superstar στην Καλιφόρνια, η σαλάτα Laphet Thoke είναι από τα πιο δημοφιλή πιάτα και χαρακτηρίζεται ως «πάρτι στον ουρανίσκο».
Χωριάτικη (Ελλάδα)
Η απλή, δροσιστική αυτή σαλάτα - γνωστή στην Ελλάδα ως «χωριάτικη» - περιλαμβάνει ποικιλία ώριμων ντοματών, κόκκινο κρεμμύδι, πράσινη πιπεριά, τραγανό αγγούρι, ελιές Καλαμών, ρίγανη, εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο (κατά προτίμηση ελληνικό), αλάτι και μια φέτα φέτας. Παλιότερα θεωρούνταν «φαγητό του χωρικού», αλλά σύμφωνα με μια ιστορία, η προσθήκη φέτας τη δεκαετία του 1960 την έκανε παγκοσμίως γνωστή. Πλέον βρίσκεται σε μενού εστιατορίων σε όλον τον κόσμο.
Pipirrana (Ισπανία)
Αυτή η καλοκαιρινή ισπανική σαλάτα είναι ένα δροσιστικό μείγμα από ντομάτες, πιπεριές, κρεμμύδι και αγγούρι, αναμεμειγμένα με πικάντικο ντρέσινγκ. Η Pipirrana είναι ελαφριά, φρέσκια και γεμάτη γεύσεις. Ο διάσημος σεφ José Andrés, στο βιβλίο του «Tapas: A Taste of Spain in America», σερβίρει την Pipirrana Andaluza με τόνο, αν και ξεχωρίζει ακόμα και μόνη της. Φτιάχνεται απλά με ντομάτα, κομμένη πράσινη πιπεριά και αγγούρι, μαριναρισμένα σε ελαιόλαδο με ξίδι sherry, λίγο αλάτι και κόκκους μαύρου πιπεριού. Θυμίζει γκαζπάτσο και είναι ιδανική για τους θερινούς μήνες.
Som Tum (Ταϊλάνδη)
Γνωστή ως Som Tum, αυτή η τραγανή και ξινή σαλάτα με παπάγια προέρχεται από το Λάος, αλλά είναι εξαιρετικά δημοφιλής σε όλη τη Νοτιοανατολική Ασία και καταναλώνεται συχνά, ακόμα και καθημερινά. Στην Ταϊλάνδη (ειδικά στην περιοχή Isan), βρίσκεις το Som Tum παντού: στους δρόμους, στα σπίτια, στα εστιατόρια. Για την προετοιμασία, σκόρδο, αλάτι, φιστίκια, τσίλι, ζάχαρη και γαρίδες πολτοποιούνται και ανακατεύονται με χυμό λάιμ και fish sauce· αυτό το μείγμα περιχύνεται πάνω από τριμμένη πράσινη παπάγια, ντομάτες και φασολάκια, και στο τέλος πασπαλίζεται με φιστίκια.
Cobb salad (ΗΠΑ)
Όπως πολλές σπουδαίες επινοήσεις, έτσι και η σαλάτα Cobb γεννήθηκε από ανάγκη. Σύμφωνα με τοπικό θρύλο του Λος Άντζελες τη δεκαετία του 1930, ο Robert Cobb, ιδιοκτήτης του εστιατορίου Brown Derby, έφτιαξε τη σαλάτα με ό,τι βρήκε στο ψυγείο: μαρούλι, κάρδαμο, βραστά αυγά, τραγανό μπέικον, ψητό κοτόπουλο, αβοκάντο, ντομάτες, σχοινόπρασο και μπλε τυρί, κομμένα και περιχυμένα με το σπιτικό ντρέσινγκ του μαγαζιού. Έγινε αμέσως κλασικό πιάτο του Χόλιγουντ και συχνά σερβιριζόταν μπροστά στους πελάτες.
Σαλάτα ταμπουλέ (Λίβανος)
Tabbouleh ή Tabouli είναι η ίδια σαλάτα, με βασικό συστατικό τον μαϊντανό. Συνήθως φτιάχνεται με πλιγούρι, μαϊντανό, ντομάτα, μέντα και κρεμμύδι, ανακατεμένα με χυμό λεμονιού, ελαιόλαδο, αλάτι και πιπέρι. Οι παραλλαγές διαφέρουν: κάποιοι προσθέτουν αγγούρι ή χυμό από ρόδι ή άγουρα σταφύλια για περισσότερη οξύτητα. Ο σεφ Yotam Ottolenghi επιμένει ότι το σωστό ταμπουλέ γίνεται μόνο με πλιγούρι (όχι κουσκούς) και τονίζει ότι ο μαϊντανός πρέπει να είναι ψιλοκομμένος στο χέρι - ποτέ στο μούλτι.
Sunomono (Ιαπωνία)
Με λεπτοκομμένες φέτες αγγουριού σε γλυκόξινο ξίδι, η σαλάτα Sunomono είναι ένα κλασικό ιαπωνικό ορεκτικό ή συνοδευτικό, γνωστό και ως «σαλάτα ξιδιού». Το όνομά της προέρχεται από το «su» (ξίδι) και «mono» (πράγμα). Το ξίδι θεωρείται ότι ανοίγει την όρεξη, και η σαλάτα απαιτεί μόνο λίγα υλικά: ιαπωνικά αγγουράκια, ζάχαρη, αλάτι, σόγια σος, ρυζόξιδο και σουσάμι. Είναι απλή, δροσιστική, οικονομική και συνοδεύει σχεδόν οποιοδήποτε πιάτο, εξισορροπώντας τα βαριά όπως η τεμπούρα.
Schwäbischer Kartoffelsalat (Γερμανία)
Η παραδοσιακή πατατοσαλάτα από την περιοχή Σουηβία της Γερμανίας δεν περιέχει μαγιονέζα. Αντί γι’ αυτό, φτιάχνεται με βινεγκρέτ που συνήθως περιλαμβάνει ζωμό (μοσχαρίσιο ή λαχανικών), λάδι, ξίδι και μουστάρδα. Ονομάζεται Schwäbischer Kartoffelsalat και είναι δημοφιλής σε σπίτια, μαγαζιά και σούπερ μάρκετ της χώρας. Φτιάχνεται με πατάτες waxy, που κρατούν καλύτερα τη γεύση και την υφή, και στο τέλος γαρνίρεται με σχοινόπρασο.
Gado-gado (Ινδονησία)
Θα βρείτε το Gado-gado σε όλη την Ινδονησία, με παραλλαγές ανάλογα με την περιοχή. Στην Τζακάρτα είναι πιο πλούσιο σε υδατάνθρακες (με πατάτες και ρυζοκεφτέδες), ενώ στη Δυτική Ιάβα περιέχει περισσότερα ωμά λαχανικά. Συνήθως περιλαμβάνει ποικιλία φρέσκων λαχανικών (ωμά ή ατμισμένα), βραστά αυγά, τηγανητό τόφου ή τέμπε και συνοδεύεται από ντρέσινγκ φυστικοβούτυρου (με φρέσκα ή αλεσμένα φιστίκια). Το όνομα σημαίνει «ανάμεικτο» και το πιάτο έχει αναγνωριστεί ως εθνικό της Ινδονησίας.
Shirazi salad (Ιράν)
Παρόμοια με την ισραηλινή σαλάτα, η περσική Salad-e Shirazi φτιάχνεται με ντομάτες, περσικά αγγουράκια και κρεμμύδι. Ονομάζεται έτσι από την πόλη Σιράζ και συνοδεύει ρύζι, μαγειρευτά και κεμπάπ. Ξεχωρίζει γιατί αντί για λεμόνι, χρησιμοποιεί verjuice - ξινό χυμό από άγουρα σταφύλια ή άγρια μήλα - αν και το λεμόνι είναι επίσης αποδεκτό.
Olivier salad (Ρωσία)
Η ρώσικη πατατοσαλάτα, γνωστή ως Olivye ή σαλάτα Olivier, είναι βασικό πιάτο σε ρωσικά και ουκρανικά σπίτια και σε εορτασμούς, ιδιαίτερα την Πρωτοχρονιά. Παρά την απλότητά της, έχει πολλές παραλλαγές: λαχανικά (καρότα, αρακά, πίκλες), αυγά και κρέας (ζαμπόν, κοτόπουλο ή μορταδέλα), αναμεμειγμένα με μαγιονέζα. Δημιουργήθηκε τη δεκαετία του 1860 από τον σεφ Lucien Olivier στο εστιατόριο Hermitage στη Μόσχα, όπου έγινε και το σήμα κατατεθέν του.
Waldorf salad (ΗΠΑ)
Ο Ελβετός σεφ Oscar Tschirky του ξενοδοχείου Waldorf-Astoria της Νέας Υόρκης δημιούργησε την Waldorf Salad με τρία υλικά: μήλα, σέλερι και μαγιονέζα. Η εκδοχή των New York Times προσθέτει λίγο λεμόνι, μένοντας πιστή στην αρχική συνταγή του 1896. Αργότερα προστέθηκαν καρύδια (στη δεκαετία του 1920), και στη συνέχεια σταφίδες, σταφύλια, ακόμα και marshmallows ή αυγά. Συνδυάζει γλυκό, ξινό, τραγανό και κρεμώδες σε μια μόνο μπουκιά.
Caesar salad (Μεξικό)
Η κλασική σαλάτα Caesar (σαλάτα του Καίσαρα) έχει ρίζες στην Τιχουάνα του Μεξικού. Πάνω από 100 χρόνια πριν, ο Ιταλός σεφ Cesar Cardini τη δημιούργησε στο Hotel Caesars. Σύμφωνα με τον σημερινό σεφ, Javier Plascencia, σερβίρονται ακόμα 2.500 σαλάτες τον μήνα, φτιαγμένες μπροστά στους πελάτες. Το ντρέσινγκ περιέχει πάστα αντζούγιας, μουστάρδα Dijon, σκόρδο, λάιμ, πιπέρι και παρμεζάνα, ενώ προστίθεται κρόκος αυγού για να δέσει, Worcestershire sauce και ελαιόλαδο. Η σαλάτα πασπαλίζεται με παρμεζάνα και κρουτόν και πρέπει να είναι σωστά ανακατεμένη.
Timatim (Αιθιοπία)
Η Timatim, που στα Αμχαρικά σημαίνει «ντομάτα», είναι μια απλή αλλά ξεχωριστή σαλάτα χάρη στο μείγμα μπαχαρικών berbere που της δίνει βάθος. Φτιάχνεται με ψιλοκομμένες ντομάτες, κρεμμύδι, σκόρδο και χαλαπένιο, περιχυμένα με λεμόνι ή λάιμ, ελαιόλαδο, berbere και αλάτι. Συνήθως σερβίρεται με injera, την περίφημη αφράτη ξινή πίτα της Αιθιοπίας.
Kachumbari (Ανατολική Αφρική)
Το Kachumbari - η δροσιστική σαλάτα ντομάτας και κρεμμυδιού - είναι καλοκαιρινό βασικό συνοδευτικό στην Ανατολική Αφρική, ειδικά σε Κένυα και Τανζανία. Θυμίζει σάλτσα ή γαρνιτούρα και περιέχει ντομάτα, κρεμμύδι, τσίλι, κόλιανδρο και λεμόνι. Όσο περισσότερο μαρινάρεται, τόσο καλύτερη γίνεται και γι’ αυτό συνοδεύει ιδανικά βαριά πιάτα με κρέας ή ρύζι.
Φωτογραφίες: Shutterstock