Όσο πλησιάζει το καλοκαίρι οι βόλτες στην Πλάκα θα έχουν την τιμητική τους. Η αρχιτεκτονική των σπιτιών, τα μαγαζιά, οι μουσικές που «ξεπηδούν» από τα στενά δρομάκια, αλλά και γενικότερα η μυστηριώδης αίσθηση ρομαντικού που εκπέμπει σ' αυτό το μικρό κομμάτι της Αθήνας διαμορφώνουν ένα σκηνικό μοναδικό....
Κάθε δρόμος στην Πλάκα αδιαμφισβήτητα έχει τη δική του ξεχωριστή ιστορία. Ένας όμως από αυτούς -ίσως και ο πιο πολυπερπατημένος- καταφέρνει μέχρι και σήμερα να κρατά ζωντανό κάτι από το παρελθόν. Πρόκειται για την οδό Τριπόδων, τον αρχαιότερο και έναν από τους πιο όμορφους δρόμους της πρωτεύουσας. Οι περισσότεροι τον έχουμε περπατήσει -έστω και εν αγνοία μας- ωστόσο λίγοι είναι εκείνοι που γνωρίζουν τη βαριά ιστορία του, αφού ένα βήμα στη συγκεκριμένη οδό της Πλάκας είναι αρκετό για να μας γυρίσει αρκετά χρόνια πίσω.
Σ' αυτό το σημείο να αναφέρουμε ότι το Υπουργείο Πολιτισμού προχωρά στην αποκατάσταση και στην ανάδειξη κτιρίων στην Πλάκα τα οποία ανήκουν στο Δημόσιο. Μεταξύ αυτών και κάποια που βρίσκονται στην ανωτέρω ιστορική οδό...
Οδός Τριπόδων στην Πλάκα: Μια ιστορία 2.500 χρόνων
Η οδός Τριπόδων κάτω από την Ακρόπολη έχει καταγραφεί στο Ελληνικό Βιβλίο Γκίνες, καθώς φέρει το ίδιο όνομα για πάνω από 2.500 χρόνια, ενώ είναι και ένας από τους αρχαιότερους δρόμους σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Η Τριπόδων ήταν μια από τις φαρδύτερες οδούς της αρχαίας Αθήνας με το πλάτος της να φτάνει στα έξι μέτρα, ενώ ήταν παράλληλα και η πιο σύντομη διαδρομή για να φτάσει κανείς στο θέατρο του Διονύσου από την αγορά. Παλιά πολλοί τον αποκαλούσαν ως τον δρόμο της τέχνης και του πολιτισμού.
Η ονομασία της οδού μόνο τυχαία δεν είναι. Ο δρόμος πήρε το όνομα του από τους χάλκινους τρίποδες που στήνονταν κατά μήκος της οδού ως χορηγικά μνημεία από τους ευκατάστατους πολίτες χορηγούς της αρχαίας Αθήνας. Οι τρίποδες στήνονταν πάνω σε μνημεία προς τιμή εκείνων που κέρδιζαν τους δραματικούς αγώνες της πόλης, οι οποίοι πραγματοποιούνταν κάθε χρόνο στο θέατρο του Διονύσου και πάνω σε αυτούς αναγράφονταν οι συντελεστές της παράστασης.
Το μνημείο του Λυσικράτη
Ένα από τα καλύτερα διατηρημένα χορηγικά μνημεία είναι αυτό του Λυσικράτους (φανάρι του Διογένη), το οποίο φτιάχτηκε με αφορμή την νίκη του στους αγώνες Διθυράμβων το 334 π.Χ. Για τη δημιουργία του χρησιμοποιήθηκε πεντελικό μάρμαρο, ενώ είναι φτιαγμένο σε ρυθμό κορινθιακό.
Εκτός από την ιστορία του που χάνεται στο βάθος των αιώνων, η Οδός Τριπόδων είναι επίσης γνωστή και για το μικρό ιστορικό νεοκλασικό σπίτι, το οποίο, ως «Οικία Κοκοβίκου» χρησιμοποιήθηκε για τα γυρίσματα της ταινίας «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα» (1965) με πρωταγωνιστές τους Γιώργο Κωνσταντίνου και τη Μάρω Κοντού.