Για τους κατοίκους της Θεσσαλονίκης, οι δίδυμοι Ανέστης και Μιχάλης Κοντός είναι δύο από τα πιο εμβληματικά πρόσωπα της πόλης.
Τα αδέλφια, από τις πλέον αξιολάτρευτες φιγούρες της πόλης, «χωρίστηκαν», καθώς ο Ανέστης έφυγε από τη ζωή.
Ο θάνατός του επήλθε πριν από 10 περίπου μήνες, αλλά δεν είχε γίνει γνωστό μέχρι σήμερα για έναν και μόνο λόγο: Για να μην το μάθει ο αδελφός του και λυγίσει.
Πρόκειται για ανθρώπους-σύμβολο, και μιλούν γι’ αυτούς τέσσερις διαφορετικές γενιές ανθρώπων της πόλης.
Πάντα εμφανίζονταν καλοντυμένοι και χτενισμένοι, με μία κλασική κολόνια, χαμογελώντας σε όποιον έβλεπαν μπροστά τους. Δύο αδέλφια που κανείς δεν ξεχώριζε ποιος είναι ποιος και πάντα έδιναν το «παρών» σε σημαντικά γεγονότα της ιστορίας. Καλοσυνάτοι με όλους, έγιναν γνωστοί ως οι «δίδυμοι» - έτσι τους αποκαλούσε όλη η Θεσσαλονίκη.
Μάλιστα, για χάρη τους υπάρχει και λογαριασμός στα σόσιαλ, όπου μέσα απο φωτογραφίες τους αναδεικνύεται η ζωή τους και οι αγώνες τους.
Τα άσχημα μαντάτα για τον χαμό του Ανέστη έφτασαν στα αυτιά του αδελφού του με 10 μήνες καθυστέρηση κι έτσι έγινε γνωστή και δημόσια η απώλεια, καθώς είχε μείνει στον στενό κύκλο.
Στο γκρουπ «Φίλοι των δίδυμων» αποχαιρέτησαν τον Ανέστη.
«Οι τελευταίες μας δημοσιεύσεις ήταν πέρυσι τον Αύγουστο και… σιωπήσαμε κι εμείς και αν δείτε κάπου εκεί σταμάτησαν οι δημοσιεύσεις μας και με τους δύο», αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο ιδρυτής και διαχειριστής της σελίδας στα social media, Οδυσσέας Χιλιτίδης, σημειώνοντας πως -ακόμη κι αν πέρασε σχεδόν ένας χρόνος από το άσχημο γεγονός- το κύμα συγκίνησης στην πόλη ήταν τεράστιο μόλις έγινε γνωστή η δυσάρεστη είδηση μέσω μιας ανάρτησης.
Τα social γέμισαν με δημοσιεύσεις και όμορφα λόγια αποχωρισμού για τον Ανέστη. Με «αντίο» γεμάτα γλύκα και νοσταλγία και με έναν βαθύ σεβασμό, μια υπόκλιση, σαν αυτήν που έκαναν κουνώντας το κεφάλι οι γλυκύτατοι δίδυμοι με όλους, μικρούς και μεγάλους.
Η σελίδα που λειτουργεί από το 2010 και είναι αφιερωμένη στα αδέλφια, είναι γεμάτη φωτογραφίες τους, γεγονότα όπου πρωταγωνίστησαν ή συμμετείχαν, με σχόλια από τον κόσμο που τους γνώριζε και τους αγαπούσε.
Όπως μάλιστα εξηγεί ο κ. Χιλιτίδης, η δημιουργία της αποτέλεσε μία ανάγκη, καθώς πολλά άλλαζαν στη Θεσσαλονίκη και μάλιστα με γρήγορους ρυθμούς, αλλά οι δίδυμοι ήταν μια σταθερή αξία.
«Ήταν κομμάτι της ιστορίας αυτής της πόλης χωρίς αμφιβολία. Μιας πόλης που έχανε πολλά με το πέρασμα των ετών. Γραφικές φιγούρες έσβηναν με τον καιρό, όπως ο λατερνατζής, ο λαχειοπώλης…, όμως οι δίδυμοι ήταν εκεί», σημειώνει.
Τους συναντούσε κάποιος στα ίδια μέρη, κέντρο πάντα, αγαπούσαν το θέατρο, τα φεστιβάλ και συμμετείχαν σε εκδηλώσεις. Οι δίδυμοι ήταν από τους μεγαλύτερους θεατρόφιλους, πάντα ευπρόσδεκτοι στις παραστάσεις του ΚΘΒΕ, και είχαν μέχρι και το δικό τους κομμάτι στην πρωτοχρονιάτικη βασιλόπιτα που κόβει το θέατρο.
Γεννήθηκαν στη Δράμα, από μπαμπά ζαχαροπλάστη, έτσι δικαιολογούσαν την αγάπη τους για τα γλυκά, συνοδευόμενα συνήθως από πορτοκαλάδα.
Στη Θεσσαλονίκη έμεναν κοντά στο Γαλλικό Ινστιτούτο, και από παιδιά η βόλτα τους ήταν στη Β. Όλγας και από εκεί κατέβασμα στην παραλία.
Ήταν αγαπημένοι όλων από παιδιά και, όσο μεγάλωναν, έγιναν γνωστοί, σχεδόν σε όλους, ενώ δεν αρνούνταν σε κανέναν μια φωτογραφία, ενώ για πολλούς ηθοποιούς ήταν το γούρι της πρεμιέρας. Τους στοίχισε πολύ η απώλεια της μητέρας τους. Δεν έβγαιναν από το σπίτι για ένα διάστημα και οι κοινές τους εμφανίσεις περιορίστηκαν, ενώ όταν έκαναν μοναχικούς περιπάτους κυριαρχούσε η ερώτηση «πού είναι ο αδελφός σου;».
Δεν έχαναν δελτίο ειδήσεων, διάβαζαν εφημερίδες, ήθελαν να είναι πάντα ενημερωμένοι. Κι ας άργησε η Θεσσαλονίκη να ενημερωθεί για την απώλεια του Ανέστη και του οριστικού διαχωρισμού των πιο διάσημων διδύμων της πόλης…
