H συγγραφέας και θεραπεύτρια Nikki Allen μίλησε στον Guardian για τη μεγάλη αλλαγή που έκανε όταν σταμάτησε να λέει συνέχεια και σε όλα «ναι» και βρήκε μια άλλη φράση που έκανε τη ζωή της πολύ πιο εύκολη.
Εν μέσω ενός συνηθισμένου απογεύματος στο σπίτι του, με πολλαπλές υποχρεώσεις η συγγραφέας περιγράφει στο βιβλίο της το mail που έλαβε και στο οποίο της έγραφαν: «Γρήγορη χάρη για απόψε, αν έχεις λίγο χρόνο;». «Χωρίς να το σκεφτώ άρχισα να πληκτρολογώ: ''Φυσικά, κανένα πρόβλ…''Δεν πρόλαβα να τελειώσω τη φράση. Ο ευαίσθητος συναγερμός καπνού άρχισε να χτυπάει. Άρπαξα μια πετσέτα και άρχισα να τη στριφογυρίζω προς το ταβάνι. Όταν στο σπίτι επανήλθε η σιωπή, είχα ξεχάσει τελείως το email», περιγράφει στην βρετανική εφημερίδα αλλά και σε απόσπασμα από το νέο βιβλίο της «The Hideaway».
Το επόμενο πρωί ήταν όλα σε τάξη όταν θυμήθηκε το mail και το ξαναδιάβασε. «Η αίσθηση του κατεπείγοντος είχε περάσει. Το αίτημα είχε προθεσμία, και την είχα χάσει. ''Συγγνώμη που δεν μπόρεσα να βοηθήσω'' πληκτρολόγησα, με φανερή ενοχή. Η απάντηση; ''Μην ανησυχείς – ήξερα ότι ήταν της τελευταίας στιγμής!''. Ανέπνευσα με ανακούφιση. Δεν είπα “ναι” – και ο κόσμος συνέχισε να γυρίζει».
Οταν σταμάτησε να λέει ναι αυτόματα
«Ήταν η αρχή μιας νέας συνήθειας: να σταματήσω να λέω “ναι” αυτομάτως. Να κάνω παύση και να σκεφτώ αν θέλω πραγματικά πρώτα. Έχω μάθει από παιδί να λέω “ναι” χωρίς να το αμφισβητώ. Οι ηχώ των παιδικών μου χρόνων αντηχούν στο μυαλό μου: να είσαι ευγενική, να είσαι πρόθυμη, μην είσαι εγωίστρια», αποκάλυψε η ίδια, ξεσκεπάζοντας ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν πολλοί άλλοι.
Περιγράφοντας ότι έχει κάνει ήδη δουλειά με τον εαυτό της για να αντιμετωπίσει το θέμα «λέω σε όλα ναι» γράφει παρακάτω: «Αλλά αυτό το αυτόματο “ναι” και μαζί του η εσωτερική πάλη να απορρίψω ένα αίτημα, να αναγνωρίσω πότε το πρόγραμμά μου είναι ήδη γεμάτο, να δώσω στον εαυτό μου την άδεια να πει “όχι” έμοιαζε με εμπόδιο που δεν μπορούσα να υπερπηδήσω».
«Αλλά τι θα γινόταν αν δεν χρειαζόταν να πω “όχι” αμέσως, κι αν αρκούσε απλώς να κάνω μια παύση πριν απαντήσω; Αυτό δοκίμασα, και τα αποτελέσματα άλλαξαν τη ζωή μου. Έκτοτε, από εκείνο το βράδυ πριν μερικά χρόνια, κάθε φορά που κάποιος μου ζητά να κάνω κάτι, ένα επαγγελματικό αίτημα, βοήθεια από τον Σύλλογο Γονέων, μια χάρη από φίλο — απαντώ: "Άσε με να το δω και θα σου πω".
Και μετά το αφήνω, από δέκα λεπτά έως και δύο ημέρες. Αυτό μου δίνει τον χώρο να κάνω παύση και να ρωτήσω τον εαυτό μου: θέλω να το κάνω αυτό; Έχω τον χρόνο και την ενέργεια; Το “ναι” μου είναι από ειλικρινή πρόθεση ή από ενοχή;», αναφέρει.
Εν συνεχεία σημειώνει ότι είναι μια απλή συνήθεια αλλά δεν είναι και εύκολη και ότι σε κάθε περίπτωση γίνεται πιο εύκολο με τον χρόνο, την εξάσκηση και την επανάληψη.
«Από τότε που άρχισα να κάνω παύση πριν απαντήσω, εξακολουθώ να λέω “ναι” συχνά. Αλλά σύμφωνα με αυτό που θέλω πραγματικά, όχι αυτό που νομίζω ότι πρέπει να κάνω», γράφει.