Μια μεγάλη απόφαση πήρε ένα ζευγάρι ηλικιωμένων όταν αποφάσισε να μετακομίσει από τα 144 τετραγωνικά μέτρα της μονοκατοικίας του σε ένα μικροσκοπικό σπίτι μόλις 42 τετραγωνικά, αλλά δεν το μετανιώνει ούτε λεπτό.
«Η δουλειά στο σπίτι και στον κήπο, αλλά και η κίνηση στους δύο δρόμους που γειτνίαζαν με το οικόπεδο, έγιναν απλώς ανυπόφορα για εμάς» λέει η Μάριον Κλόπνερ αναφερόμενη στην απόφασή τους να αλλάξουν σπίτι στα 70 τους και να μειώσουν δραστικά τον προσωπικό τους χώρο διαβίωσης.
Έτσι, λοιπόν, άρχισαν να ψάχνουν ένα μικρότερο σπίτι με ενιαίο χώρο διαβίωσης σε ένα επίπεδο. Το ζευγάρι έμενε στο Γκέτινγκεν της Γερμανίας αλλά δεν έβρισκαν τίποτα κατάλληλο. Έφτασαν μάλιστα μέχρι και μια γειτονική πόλη, το Φλένσμπουργκ για να δουν ένα σπίτι. «Μας επέτρεψαν ακόμη και να περάσουμε μία νύχτα δοκιμαστικά στο σπίτι. Οι πωλητές ήταν πραγματικά πολύ, πολύ ευγενικοί και η θάλασσα ήταν κυριολεκτικά μια ανάσα μακριά. Όμως η απότομη σκάλα μέσα στο σπίτι τελικά μας αποθάρρυνε, καθώς και οι δύο πλησιάζουμε τα 70», λέει η Μάριο Κλόπνερ.
Όταν δεν κατάφεραν να βρουν το κατάλληλο σπίτι, το ζευγάρι αποφάσισε να αναζητήσει ένα διαμέρισμα. Όμως είτε τα σπίτια και τα διαμερίσματα ήταν πολύ μεγάλα, είτε δεν ήταν ισόγεια, είτε ήταν υπερβολικά ακριβά σε σχέση με το μέγεθός τους στην περιοχή του Γκέτινγκεν.
Πώς μείωσαν τα υπάρχοντά τους
«Ήταν μακρύς ο δρόμος μέχρι το μικροσκοπικό σπίτι», συμφωνούν και οι δύο. Την ημέρα που ήταν έτοιμοι να αγοράσουν σχεδόν ένα οικόπεδο, η Μάριον Κλόπνερ έριξε ακόμη μια ματιά στο διαδίκτυο για οικόπεδα και βρήκε σε μια online πλατφόρμα ένα μικρό οικόπεδο στο Σκέντεν. Εντόπισε πού ακριβώς βρισκόταν και ξεκίνησε αυθόρμητα με τον άντρα της για να το δουν. «Είδαμε αυτό το οικόπεδο και ξέραμε αμέσως: Εδώ θέλουμε να ζήσουμε!» Μετά από επισκέψεις σε διάφορους κατασκευαστές, τύπους σπιτιών και εκθέσεις πρότυπων κατοικιών, αποφάσισαν να αγοράσουν ένα σπίτι από μια εταιρεία του Κάσελ.
Πολύ πριν από αυτό, το ζευγάρι είχε ήδη αρχίσει να μειώνει την προσωπική του περιουσία. Κάποια έπιπλα βρήκαν νέο σπίτι μέσα στην οικογένεια ή δωρίστηκαν — όπως και πολλά ρούχα, διακοσμητικά αντικείμενα, σερβίτσια και τόσα άλλα — στον Γερμανικό Ερυθρό Σταυρό. Στην ερώτηση αν δεν ήταν τρομερά δύσκολο να αποχωριστούν όλα αυτά τα αντικείμενα, ακόμη και αναμνηστικά, η Μάριον Κλόπνερ παραδέχεται ότι αυτό εξαρτιόταν πάντα από τη διάθεσή της. «Δένεσαι με τα πράγματα και απλώς δεν θέλεις να πεταχτούν. Και όταν μπορείς να κάνεις κάποιον άλλο χαρούμενο με αυτά, είναι όμορφο», λέει χαμογελώντας. «Ύστερα παίρνεις μια ανάσα και νιώθεις περήφανος που τα άφησες πίσω», συμφωνεί το ζευγάρι.
Πώς είναι η ζωή στο νέο τους σπίτι και τη νέα τους γειτονιά
Στις 24 Σεπτεμβρίου ήταν η ημέρα της μετακόμισης, αφού λίγες ημέρες νωρίτερα το σπίτι είχε ήδη «αιωρηθεί» πάνω στα θεμέλια με έναν γερανό — σχεδόν πλήρως επιπλωμένο, εκτός από το σαλόνι. Το σαλόνι, με τα 18 τετραγωνικά μέτρα του, διαθέτει ένα μεγάλο παράθυρο προς τον δρόμο και το μικρό τραπέζι φαγητού βρίσκεται ακριβώς μπροστά. Όποιος περνά απέξω μπορεί να βλέπει στον χώρο. Ερωτήσεις όπως «δεν σας ενοχλεί αυτό;» ή «είστε σίγουροι ότι πήρατε τη σωστή απόφαση;» τις απαντούν πάντα θετικά. Όπως λένε, απλώς χαιρετούν όταν οι περαστικοί τούς βλέπουν να κάθονται στο τραπέζι — και πάντα τους ανταποδίδεται ο χαιρετισμός.
«Η νέα μας γειτονιά πραγματικά μας υποδέχθηκε με τον καλύτερο τρόπο, και όλα όσα χρειαζόμαστε τα έχουμε εδώ στο νέο μας σπίτι. Υπάρχει γιατρός και σούπερ μάρκετ στο χωριό, κάνουμε βόλτες κάθε μέρα και πριν από λίγες ημέρες εγκαταστάθηκε και η ξυλόσομπά μας. Έχουμε αποφορτιστεί και ανασαίνουμε ξανά. Το υπέροχο εδώ είναι η υποδομή και η όμορφη ζωή του χωριού. Όλα ήταν σωστά για εμάς, όπως ακριβώς τα αποφασίσαμε».