Άνθρωποι που πλησιάζουν στο τέλος της ζωής τους και νοσηλεύονται σε μονάδες φροντίδας ζητούν συχνά το ίδιο φαγητό για τελευταίο γεύμα, όπως αποκάλυψε ένας σεφ.
Ο Spencer Richards, σεφ στο Sobell House Hospice στο Οξφορντσάιρ, έχει θέσει ως προσωπικό του στόχο να φροντίζει ώστε το τελευταίο γεύμα των ασθενών να ετοιμάζεται με αγάπη και φροντίδα.
«Η δική μου φιλοσοφία είναι ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή για έναν σεφ από το να σερβίρει σε κάποιον το τελευταίο του γεύμα», δήλωσε.
Πρόσφατα, ένας ασθενής μόλις 21 ετών δεν ήθελε τίποτα από το κλασικό μενού. Ήταν νέος και δεν του άρεσαν οι συνηθισμένες επιλογές, οπότε συζητήσαμε και μου είπε ότι του άρεσε το street food και το κάναμε πραγματικότητα», ανέφερε ο σεφ.
Ο Spencer Richards θυμήθηκε επίσης μια άλλη ασθενή, μια γυναίκα που έκλεισε τα 93 κατά τη διάρκεια της παραμονής της στη μονάδα φροντίδας, και το πιάτο που της ετοίμασε που τη συγκίνησε βαθιά.
«Δεν είχε ζήσει μια παραδοσιακή οικογενειακή ζωή και δεν υπήρχαν τούρτες γενεθλίων σε αυτήν. Όταν της κάναμε έκπληξη με μια τούρτα, δάκρυσε. Ήταν τρισευτυχισμένη».
Τι επιλέγουν οι ασθενείς σε τελικό στάδιο, σύμφωνα με τον σεφ
Μπορεί να φαίνεται παράξενο, αλλά οι τούρτες γενεθλίων είναι ένα από τα πιο συχνά αιτήματα ασθενών στο τελικό στάδιο, ιδιαίτερα αυτών που βρίσκονται στην όγδοη ή ένατη δεκαετία της ζωής τους.
Οι τούρτες γενεθλίων ξυπνούν γλυκές αναμνήσεις για πολλούς, ενώ τα γλυκά γενικότερα θεωρούνται συχνά πιο ευχάριστα και εύπεπτα για ασθενείς που έχουν περάσει δύσκολες ιατρικές θεραπείες.
«Είναι μικρά πράγματα, αλλά ειδικά για ανθρώπους που είναι απομονωμένοι ή νιώθουν μοναξιά, σημαίνουν πολλά», είπε ο Spencer.
«Το φαγητό στο τέλος της ζωής δεν έχει να κάνει μόνο με τη μαγειρική — είναι και θέμα προσαρμογής. Οι ασθενείς συχνά χάνουν την ικανότητα να καταπίνουν, ή οι γευστικοί κάλυκες αλλάζουν λόγω φαρμακευτικής αγωγής και θεραπειών, όπως η χημειοθεραπεία».
«Πολλοί γίνονται ευαίσθητοι στο αλάτι, οπότε το περιορίζουμε. Και συχνά παρατηρούμε ότι οι καρκινοπαθείς αποκτούν ιδιαίτερη προτίμηση στα γλυκά».
Μια συχνή παρενέργεια της χημειοθεραπείας είναι η μεταλλική γεύση που παραμένει στο στόμα, καθιστώντας τα αλμυρά φαγητά λιγότερο ελκυστικά.
Εμετοί, δυσκολία στην κατάποση και επώδυνες στοματικές άφθες είναι επίσης συχνές παρενέργειες των θεραπειών για τον καρκίνο, γεγονός που κάνει το φαγητό να φαίνεται αποκρουστικό.
Ωστόσο, μαλακά και γλυκά φαγητά μπορούν να προσφέρουν ανακούφιση στους ασθενείς, ενώ ταυτόχρονα παρέχουν και θρεπτικά συστατικά.
Εκτός από την τούρτα γενεθλίων, ο Spencer αντλεί έμπνευση από κλασικά γαλλικά ή ιταλικά επιδόρπια όπως πανακότα, κρεμ μπρουλέ και κρέμα καραμελέ, όλα μαλακά, εύκολα στην κατανάλωση και οικεία στη γεύση.
Ορισμένοι ασθενείς μπορούν να καταναλώσουν μόνο ζελέ ή παγωτό, και σε αυτές τις περιπτώσεις, ο Spencer φροντίζει ώστε το πιάτο να παρουσιαστεί με φροντίδα και σεβασμό.
«Δεν γνωρίζουμε πάντα εκείνη τη στιγμή τι σημαίνει για τους άλλους. Αλλά μαθαίνουμε νέα αργότερα, οικογένειες επιστρέφουν μήνες μετά, μόνο και μόνο για να πουν "ευχαριστώ"», λέει ο Spencer.
Οι άνθρωποι που πλησιάζουν στο τέλος της ζωής τους συχνά τρώνε και πίνουν πολύ λιγότερο απ’ ό,τι παλαιότερα, ακόμα κι αν ανέκαθεν απολάμβαναν το φαγητό.
Στην ανακουφιστική φροντίδα, οι γιατροί, οι νοσηλευτές και οι φροντιστές μπορούν να ανταποκρίνονται καλύτερα στις ανάγκες του ασθενούς, εξασφαλίζοντας ότι μπορεί να φάει και να πιει με όσο το δυνατόν περισσότερη άνεση και ευχαρίστηση.
Ο Spencer θυμήθηκε μια οικογένεια που είχε χάσει αγαπημένο πρόσωπο νωρίτερα μέσα στη χρονιά και επέστρεψε ανήμερα των Χριστουγέννων, φέρνοντας φαγητό για το προσωπικό σε ένδειξη ευγνωμοσύνης.
«Αυτές οι στιγμές μου θυμίζουν τι σημαίνει πραγματικά η δουλειά μου» τόνισε. Σε αυτό το στάδιο της καριέρας μου, θέλω να επιστρέφω πίσω».
«Το φαγητό είναι ένα εξαιρετικά φορτισμένο μέσο - μπορεί να ξυπνήσει αναμνήσεις από την παιδική ηλικία και να δημιουργήσει νέες, ανεξίτηλες. Αυτό κάνουμε εδώ».