Τέσσερις μήνες πριν πεθάνει τον Ιανουάριο, η Λίζα-Μαρί Πρίσλεϊ αντιτάχθηκε σε μια ταινία που ετοιμαζόταν για τους γονείς της, Έλβις και Πρισίλα Πρίσλεϊ.
Ένα άρθρο στο Variety ανέφερε ότι έστειλε δύο email τον Σεπτέμβριο του 2022 στη συγγραφέα-σκηνοθέτη της, Σοφία Κόπολα (Lost in Translation, Marie Antoinette), παραπονούμενη ότι το σενάριο χαρακτήριζε τον Έλβις ως «αρπακτικό και χειριστικό» και ότι αυτό ήταν αποτέλεσμα της «σοκαριστικά εκδικητικής και περιφρονητικής προοπτικής της Κόπολα».
Φυσικά, δεν είναι ασυνήθιστο για κάποιον να αναστατώνεται με τον τρόπο που απεικονίζεται ένα αγαπημένο του πρόσωπο στην οθόνη. Αυτό που κάνει ασυνήθιστη τη διαμαρτυρία της Λίζα-Μαρί είναι ότι η συγκεκριμένη ταινία, Priscilla, δεν είναι μια μη εξουσιοδοτημένη κακοποίηση ή μια υπερβολική φαντασίωση του Χόλιγουντ, αλλά ένα ήπιο, οικείο δράμα που προσαρμόστηκε από τα απομνημονεύματα της ίδιας της Πρισίλα, με τίτλο «Elvis and Me», και παραγωγός του οποίου είναι η ίδια η Πρισίλα. Η ίδια το προώθησε δίπλα στην Κόπολα από την πρεμιέρα του στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας τον Σεπτέμβριο.
Καταγράφει την πορεία του ρομάντζου των Πρίσλεϊ, ξεκινώντας από την πρώτη τους συνάντηση στη Γερμανία το 1959, όταν η Πρισίλα Μπολιέ (Cailee Spaeny) ήταν 14χρονη μαθήτρια και ο Έλβις (Jacob Elordi) 24χρονος σούπερ σταρ. Η ταινία τονίζει ότι ο Έλβις δεν ήταν «αρπακτικό» με την έννοια που θα μπορούσαμε να υποθέσουμε: προς απογοήτευση της Πρισίλα, εκείνος συνεχίζει να απορρίπτει τις σεξουαλικές της προτάσεις, ακόμη και όταν μοιράζονται το ίδιο κρεβάτι - όχι ότι πάντα απορρίπτει τις προτάσεις άλλων γυναικών. Ευγενικός, ήπιος τζέντλεμαν, δεν έρχεται σε επαφή μαζί της παρά μόνο αφού παντρευτούν, όταν εκείνη είναι 21 ετών.
Παρόλα αυτά, μέχρι τότε έχει ήδη αναλάβει τον πλήρη έλεγχο της ζωής της, αποφασίζει για το χτένισμα και τα ρούχα της, αρνείται να την αφήσει να βρει δουλειά και την ταΐζει με χάπια. Έτσι δεν θα ήθελε απαραίτητα κανείς να φανταστεί τη σχέση των γονιών του.
«Ως κόρη του, δεν το διαβάζω αυτό και δεν βλέπω τίποτα από τον πατέρα μου σε αυτόν τον χαρακτήρα», έγραψε η Lisa-Marie. «Αισθάνομαι προστατευτική απέναντι στη μητέρα μου, η οποία πέρασε όλη της τη ζωή εξυψώνοντας την κληρονομιά του πατέρα μου. Ανησυχώ ότι δεν καταλαβαίνει τις προθέσεις πίσω από αυτή την ταινία ή το αποτέλεσμα που θα έχει».
Αυτές οι ανησυχίες είναι κατανοητές, προερχόμενες από μια αφοσιωμένη κόρη, αλλά δεν είναι απολύτως βάσιμες, σύμφωνα με άρθρο του Nicholas Barber στο BBC. Για παράδειγμα, είναι σχετικό το γεγονός ότι η Lisa-Marie δεν μπορούσε «να δει τίποτα από τον πατέρα μου σε αυτόν τον χαρακτήρα», δεδομένου ότι η ταινία έχει σκοπό να αποκαλύψει μια πλευρά του που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είχαν δει; Παρομοίως, οι ανησυχίες της ότι η βιογραφία θα μπορούσε να αναιρέσει την αφοσίωση της μητέρας της στην «ανύψωση της κληρονομιάς του πατέρα μου», χάνουν το νόημα ότι δεν ήταν δουλειά της Κόπολα να ανυψώσει τον Έλβις, αλλά να τον επαναφέρει στη γη ως ένα ελαττωματικό, περίπλοκο ανθρώπινο ον. Ίσως ήταν η Λίζα - Μαρί που δεν «κατάλαβε τις προθέσεις πίσω από αυτή την ταινία», αναφέρει ο Barber.
Τα email της επαινούν επίσης την ταινία Elvis του Baz Luhrmann, μια λαμπερή βιογραφία που παρουσιάζει τον Elvis ως ευγενικό θύμα και τον μάνατζέρ του, τον «συνταγματάρχη» Tom Parker (Τομ Χανκς), ως έναν υπερκακό των καρτούν. Η ταινία της Κόπολα είναι πιο διαφοροποιημένη και είναι τόσο προσεκτική στην αποφυγή του εντυπωσιασμού, ώστε οι κριτικοί διχάστηκαν για το αν δείχνει τον Έλβις να «προετοιμάζει» την έφηβη φίλη του, δηλαδή να προετοιμάζει ένα παιδί για σεξουαλική κακοποίηση.
«Είναι αυτό μια πράξη αποπλάνησης», αναρωτιέται ο Richard Lawson στο Vanity Fair. «Το Priscilla δεν ασχολείται πραγματικά με αυτό το θέμα, αντίθετα δείχνει ήρεμα τα πραγματικά γεγονότα όπως συνέβησαν (ή σε κάποια εκδοχή του πώς συνέβησαν) και αφήνει το κοινό να κάνει τις εκτιμήσεις του». Από την άλλη πλευρά, η Tara McNamara στο Common Sense Media δεν έχει καμία αμφιβολία. «[...] το Priscilla είναι ένα απροκάλυπτο εισαγωγικό υλικό για το πώς μοιάζει η αποπλάνηση».
«Καμία από τις δύο εκτιμήσεις δεν υποδηλώνει ότι η ταινία περιέχει τη "σοκαριστικά εκδικητική και περιφρονητική" καρικατούρα που φοβόταν η Lisa-Marie. Προσωπικά, όταν την είδα για πρώτη φορά, ένιωσα ότι ήταν υπερβολικά μαλακή για τον Έλβις- ένας άλλος κριτικός με τον οποίο μίλησα -ένας ισόβιος θαυμαστής του Έλβις- ένιωσε ότι ήταν υπερβολικά σκληρή γι' αυτόν. Η διαφορά στις αντιδράσεις μας, όπως και οι αντιδράσεις της Πρισίλα και της Λίζα-Μαρί στο σενάριο, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως απόδειξη ότι η Κόπολα βρήκε τη σωστή ισορροπία», λέει ο Nicholas Barber από το BBC.
«Ελπίζω ότι όταν δείτε την τελική ταινία θα νιώσετε διαφορετικά», έγραψε σε ένα email προς τη Lisa-Marie η σκηνοθέτιδα, «και θα καταλάβετε ότι έδωσα μεγάλη προσοχή στο να τιμήσω τη μητέρα σας, ενώ παράλληλα παρουσίασα τον πατέρα σας με ευαισθησία και πολυπλοκότητα». Το τραγικό είναι ότι η Lisa-Marie δεν πρόλαβε τελικά να δει την τελική ταινία, καθώς έφυγε από τη ζωή τον Ιανουάριο του 2023, σε ηλικία 54 ετών.
Πηγή: BBC