Ανέκδοτες φωτογραφίες από το Αρχείο Τσαπνίδη φέρνουν στο φως το ελληνικό αποτύπωμα στο Παρίσι του 1970.
Μια εποχή όπου η γαλλική πρωτεύουσα αποτέλεσε καταφύγιο εργατών, σπουδαστήριο φοιτητών και κέντρο συνάντησης διανοούμενων και καλλιτεχνών με αντιστασιακή δράση.

Στις εικόνες βλέπουμε Έλληνες μετανάστες που έστησαν μια νέα ζωή μακριά από την πατρίδα, κάποιοι μάλιστα δουλεύοντας ως τσαγκάρηδες για να επιβιώσουν. Αυτούς τους «ανώνυμους» μέτοικους ύμνησε ο Ζωρζ Μουστακί ο οποίος και απαθανατίζεται σε σπάνια φωτογραφία μαζί με την Αρλέτα, που τότε έκανε τα πρώτα της βήματα στο Παρίσι.

Ο Μίκης Θεοδωράκης εμφανίζεται χαρούμενος, έχοντας καταφέρει να διαφύγει από τη χούντα την ίδια χρονιά.

Σε άλλη φωτογραφία από την αίθουσα όπου θα μιλούσε ο δημοσιογράφος Ριχάρδος Σωμερίτης για την κατάσταση στην Ελλάδα το 1970, ενώ στους δρόμους κυριαρχούν οι αφίσες με το τεράστιο Ζ, από την ταινία του Κώστα Γαβρά για τον Γρηγόρη Λαμπράκη.

Εκείνα τα χρόνια στο Παρίσι, εκτός των πολλών και σπουδαίων ανώνυμων Ελλήνων, συναντάμε και εμβληματικές προσωπικότητες από τον κόσμο των
Τεχνών (Θεοδωράκης, Μερκούρη, Γαβράς κ.α), από τον κόσμο της πολιτικής (Παπανδρέου, Καραμανλής κ.α), από πνευματικούς και πανεπιστημιακούς κύκλους (Δραγούμης, Πουλαντζάς, Τσουκαλάς, Σωμερίτης κ.α), προσωπικότητες δηλαδή που διαδραμάτισαν σημαντικούς ρόλους στο διανοητικό, καλλιτεχνικό και πολιτικό τοπίο, στις δεκαετίες που ακολούθησαν.

Οι φωτογραφίες του 1970 αποτελούν ιστορικά τεκμήρια και μαρτυρίες μιας εποχής όπου το Παρίσι έγινε ταυτόχρονα λιμάνι επιβίωσης και κέντρο αντίστασης. Μας θυμίζουν ότι η ιστορία δεν γράφεται μόνο από τις μεγάλες προσωπικότητες, αλλά και από τους απλούς ανθρώπους που ακόμη και μέτοικοι, κουβαλούν στις βαλίτσες τους τα όνειρα και τους για έναν καλύτερο κόσμο.