Η Μαρία Κοζάκου και ο Γιώργος Καπουτζίδης μιλούν στο iefimerida.gr για την επιστροφή τους στον σχολιασμό της Eurovision.
Μάλμε Σουηδία 2013. Ήταν δώδεκα χρόνια πριν, ότα η Μαρία Κοζάκου και ο Γιώργος Καπουτζίδης ενώσαν τις φωνές τους, για το σχολιασμό της Eurovision, και έγιναν μια ενδιαφέρουσα παρέα για τους τηλεθεατές.
Με εμφανή τη χημεία τους, οι δυο τους κατάφεραν να γίνουν αγαπημένο δίδυμο μεταδίδοντας σωστές πληροφορίες, αλλά και με την απαραίτηση δόση χιούμορ και χαράς που χρειάζεται η Eurovision.
Δύο χρόνια μετά επανέρχονται στο σχολιασμό της Eurovision. Εξηγούν γιατί επέστρεψαν, μιλούν για τη φετινή ελληνική αποστολή και τα απρόοπτα που έχουν συμβεί.
Κοζάκου και Καπουτζίδης στο Iefimerida: «Δεν θα επίστρέφαμε ο ένας χωρίς τον άλλον»
Πώς αποφασίσατε να επιστρέψετε στο σχολιασμό της Eurovision;
Μαρία Κοζάκου: Οι λόγοι που αποχώρησα, πρόπερσι, από την Eurovision είχαν να κάνουν με το τι θεωρώ εγώ ιδανικές συνθήκες για να εργάζομαι και να συνεργάζομαι. Όταν αυτές οι συνθήκες εξέλιπαν δεν είχα λόγο να συνεχίσω, αλλά όταν επανήλθαν, σε ότι αφορά την επάνοδο του Γιώργου Καπουτζίδη, αλλά και σε άλλες εσωτερικές διαδικασίες, τότε όλα πήραν το δρόμο τους.
Υπάρχει μια ιδανική ομάδα που δουλεύει, όχι μόνο γύρω από το συγκεκριμένο project, γενικότερα στην εταιρεία, οπότε ήθελα να είμαι κι εγώ μέρος αυτής της παρέας. Δεν έριξα ποτέ μαύρη πέτρα πίσω μου. Ακόμα και στο κείμενο που είχα γράψει υπήρχε, για όποιον ήθελε να διαβάσει ανάμεσα στις γραμμές, μια υπόσχεση για το μέλλον. Έχει να κάνει καθαρά με την ομάδα -αυτός είναι λοιπόν ο λόγος που επιστρέψαμε. Χρησιμοποιώ πρώτο πληθυντικό γιατί μαζί με τον Γιώργο επιστρέψαμε και σε καμία περίπτωση δεν θα το έκανα μόνη μου. Δεν θα επέστρεφα χωρίς εκείνον. Είναι αλήθεια ότι ο κόσμος μάς έχει ταυτίσει.
Γιώργος Καπουτζίδης: Το βασικό κίνητρο είναι η αγάπη μου για αυτό που κάνω και η αγάπη μου με την Μαρία Κοζάκου με την οποία έχουμε μια υπέροχη σχέση. Για μένα, αυτά είναι τα βασικά και η κινητήριος δύναμη για την Eurovision που την αγαπούσα από παιδάκι. Οπότε, όταν μπορώ να είμαι εκεί δίνοντας το παρόν θέλω να το κάνω, αλλά πάντοτε να είναι καλές και οι συνθήκες.
Φέτος μου φαίνονται, ως τώρα, πάρα πολύ καλές. Ξέρεις, λέω ως τώρα γιατί θυμάμαι την τελευταία χρονιά με το σπασμένο πόδι και δε θέλω να λέω πολλά. Ήταν μια δύσκολη εμπειρία και θα ήταν κρίμα να ήταν εκείνη η τελευταία μου φορά στο διαγωνισμό.
Επιστρέφω πολύ χαρούμενος και με γνήσια αγάπη. Δεν είναι τόσο συνηθισμένη η συνθήκη να εργάζεσαι με ανθρώπους που έχεις καλή σχέση, να αγαπιέσαι όπως εγώ με την Μαρία, και να κάνεις κάτι που σε γεμίζει και σου δίνει χαρά. Οι άνθρωποι το ψάχνουμε πολύ αυτό στη ζωή μας κι όταν σου δίνεται η ευκαιρία πρέπει να τη χαίρεσαι.
Δεν θα το έκανα χωρίς τη Μαρία, όχι. Για μένα η μισή Eurovision είναι η Μαρία και η άλλη μισή τα τραγούδια.
Τον τελευταίο χρόνο που δεν ήσασταν στο σχολιασμό παρακολουθούσατε την Eurovision; Επιπλέον, γνωρίζατε ότι ο κόσμος στο Χ ζητούσε να επιστρέψετε και πανηγύρισε την επανένωση σας;
Γ.Κ.: Βέβαια, την παρακολουθούσα και να σου πω την αλήθεια την ευχαριστιόμουν! Αγαπώ την Eurovision, την απολαμβάνω,δε μανουριάζω και έχω την ίδια χαρά και ανυπομονησία όπως όταν ήμουν παιδί. Δεν την βλέπω ως επαγγελματίας του χώρου, ούτε για να σχολάσω ή να κριτικάρω. Την ευχαριστιέμαι πάρα πολύ και νομίζω πως οι άνθρωποι, στους οποίους απευθυνόμαστε, έτσι το νιώθουν.
Η Eurovision έχει φτιαχτεί για να περνάμε καλά, να ενώνονται οι άνθρωποι και για αυτές τις παρέες, εγώ και η Μαρία, είμαστε μια τέτοια ωραία παρέα.
Δεν ξέρω τι έγινε στο Χ γιατί δεν έχω πολύ interaction με τα social – έχω μόνο Instagram. Χαίρομαι πολύ γιατί θέλουμε αυτό που κάνουμε να έχει ανταπόκριση στο κοινό. Από εκεί και πέρα, δεν παίρνουμε το ρόλο μας πιο σοβαρά. Δηλαδή, εμείς είμαστε «συνοδευτικοί» πάντοτε του θεάματος. Το θέμα είναι τα τραγούδια, αυτό που έχουν φτιάξει οι διοργανωτές και εμείς προσπαθούμε διακριτικά να μεταφέρουμε την πληροφορία, να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να το ευχαριστηθούν και να μάθουν κάποια πράγματα παραπάνω για αυτό που βλέπουν στις οθόνες τους.
Ευχαριστούμε πάρα πάρα πολύ τον κόσμο που είδε θετικά την επιστροφή μας.
Μ.Κ.: Δεν παρακολουθώ το twitter, έχω πολλά χρόνια που έχω βγει. Ήταν ξεκάθαρο ότι δεχόμασταν μια γλυκιά πίεση αγάπης από τον κόσμο να ξανά γυρίσουμε και για μας αυτό ήταν πολύ τιμητικό.
Ελπίζουμε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και των προσδοκιών των ανθρώπων. Εμείς αυτό θέλουμε πραγματικά. Μας ενδιαφέρει ο πολίτης, που είναι συντονισμένος με την ΕΡΤ, να περνάει καλά και να πληροφορείται για αυτά που βλέπει.
Πώς σας φαίνεται η φετινή εκπροσώπηση του τραγουδιού που στείλαμε στην Eurovision;
Μ.Κ.: Η Κλαυδία είναι καταπληκτική, φοβερά ταλαντούχα και προσωπικά από καιρό ήθελα μια τέτοιου είδους συμμετοχή μας στην Eurovision με τραγούδι που θα έχει ελληνικό στίχο και παραδοσιακά στοιχεία.
Είναι καταπληκτικό ότι δεν υπάρχει καμία αγωνία για το πώς θα αποδώσει το τραγούδι η Κλαυδία -γνωρίζουμε ότι είναι πολύ καλή και το έχει πετύχει με το ταλέντο, τη μελέτη και τον τρόπο που αντιμετωπίζει η ίδια τη δουλειά της σε όλη αυτή την ιστορία. Και για την ίδια είναι ένας μαραθώνιος που ξεκίνησε με την υποβολή του τραγουδιού για τον εθνικό τελικό, που φέτος επιτέλους επέστρεψε, και πήγε στη Βασιλεία με τις ευλογίες, τις θετικές ψήφους των πολιτών που υπερψήφισαν την «Αστερομάτα» και την περιέβαλλαν με την εμπιστοσύνη τους.
Νομίζω καλλιτεχνικά θα δούμε και θα ακούσουμε κάτι πολύ ενδιαφέρον, αξιοπρεπές και θα αισθανόμαστε περήφανοι για αυτό.
Γ.Κ.: Μου άρεσε πάρα πολύ που έγινε εθνικός τελικός. Νομίζω αυτό που πρέπει να ψάχνουμε μέσα από αυτόν τον διαγωνισμό, πέρα από τις θέσεις και τις επιδόσεις, είναι να υπάρχει μια πόρτα ανοιχτή από τη δημόσια τηλεόραση στους ανθρώπους που θέλουν να καταθέσουν το ταλέντο, τη δουλειά τους, τον κόπο τους, την προσπάθεια τους. Όταν υπάρχει αυτή η ανοιχτή πόρτα νιώθω ότι όλα είναι καλύτερα.
Φέτος, στείλανε νέα παιδιά τις προτάσεις τους, θα χειροκροτήσω ξανά τον Κωνσταντίνο Χριστοφόρου που έδειξε την αγνή αγάπη που έχει για την Eurovision, και στο τέλος της βραδιάς ήταν αγκαλιασμένοι πάνω στη σκηνή. Επειδή παρακολουθώ πολλούς εθνικούς τελικούς έβλεπα τους καλλιτέχνες να υποστηρίζονται μεταξύ τους, να αγκαλιάζονται μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, και αναρωτιόμουν γιατί δεν μπορούμε να έχουμε κι εμείς τέτοιες εικόνες. Μέχρι που στον εθνικό μας τελικό είδα τα τρία κορίτσια, μετά το τελικό αποτέλεσμα, να είναι αγκαλιασμένες και το ευχαριστήθηκα πάρα πολύ.
Προσωπικά, μου αρέσει πολύ που πάμε με ένα παραδοσιακό τραγούδι και με ελληνικό στίχο. Με αυτόν τον τρόπο εκφραζόμαστε φέτος, του χρόνου μπορεί να στείλουμε ένα pop τραγούδι αν μας αρέσει περισσότερο. Ας μην ψάχνουμε τόσο πολύ τι θα μας φέρει βαθμούς. Ας στέλνουμε κάτι που μας εκφράζει και το στηρίζουμε που πιστεύω κιόλας ότι θα μας φέρει βαθμούς. Είμαι αισιόδοξος για την πορεία της Κλαυδίας. Για μένα, πάνω από θέσεις και στοιχήματα είναι να απολαμβάνεις αυτό που κάνεις, αλλιώς φανατίζεσαι και χάνεις το δρόμο σου.
Υπάρχει κάποια έντονη ανάμνηση που έχετε μεταξύ σας από τα χρόνια που κάνετε τον σχολιασμό της Eurovision;
Μ.Κ.: Η πιο έντονη εικόνα δεν είναι κάποια μεγάλης προβολής ή κάτι που εκτίθεται στον κόσμο -είναι κάτι ήσυχο και πιο εσωτερικό. Δηλαδή τα βλέμματα που ανταλλάσουμε μεταξύ μας 5 λεπτά πριν τα lives, τριάντα -είκοσι -δέκα δευτερόλεπτα πριν βγούμε στον αέρα. Ένα στοργικό άγγιγμα του Γιώργου, όταν πέφτει το σήμα της έναρξης της εκπομπής, σφίγγοντας μου το χέρι και αισθάνεται ότι είναι το ίδιο ιδρωμένο με το δικό μου.
Η στιγμή που τον βλέπω να με κοιτάζει όταν μιλάω και τον καταλαβαίνω που παρακολουθεί για να δει αν χρειάζομαι να με βοηθήσει σε κάτι -κάνω κι εγώ ακριβώς το ίδιο. Θα τον φροντίσω δίπλα μου, θα δω αν ακολουθεί τον ειρμό του λόγου, του χρόνου, θα του κάνω νόημα πιο αργά ή πιο γρήγορα -το ίδιο ακριβώς θα κάνει και ο Γιώργος για μένα.
Αυτή η συνύπαρξη, στα μόλις 2 τετραγωνικά, που είναι πολύ μικρή και ασήμαντη για τους ανθρώπους που μας ακούνε, δε φαίνεται, δεν προβάλλεται, είναι μια εσωστρεφής στιγμής, για μένα είναι τόσο μεγάλη!
Γ.Κ.: Από τις πιο έντονες αναμνήσεις ήταν το 2022 όταν μας εκπροσωπούσε η Αμάντα που κάποια 12αρια πέσανε συνεχόμενα, η ιδιαίτερη διοργάνωση του 2021, στο Ρότερνταμ, μέσω κορονοϊού. Απ΄ όλες τις χρονιές της Eurovision ξεχωρίζω την πρώτη που κάναμε μαζί με την Μαρία, το 2013 στο Μάλμε της Σουηδίας, το καρδιοχτύπι που είχα και το πόσο με βοήθησε τις στιγμές που καταλάβαινε ότι μιλάω πάρα πολύ γρήγορα και με χαμήλωνε.
Κάθε φορά ενώ έχουμε έτοιμα τα κείμενα μας, έχουμε κάνει πρόβες όταν φτάνει η στιγμή δευτερόλεπτα πριν πατήσουμε το κουμπί για να πούμε την πρώτη καλησπέρα κοιταζόμαστε μεταξύ μας σαν να είμαστε πρωτάκια, μετά παίρνουμε μπρος.
Αλήθεια, υπάρχει άγχος τώρα με την επιστροφή σας στο σχολιασμό των ημιτελικών και του τελικού της Eurovision;
Γ.Κ: Βεβαίως! Μόλις σου περιέγραψα ακριβώς τι θα γίνει σε λίγες ημέρες. Παρόλο που έχουμε τα κείμενα έτοιμα, εννοείται προσθέτουμε πράγματα μόλις δούμε τις εμφανίσεις των χωρών, είμαστε πανέτοιμοι, αλλά μόλις φτάσουμε στο τελευταίο λεπτό θα υπάρχει αυτό το άγχος του να λειτουργούν όλα άψογα.
Μ.Κ.: Φυσικά και έχουμε άγχος για την επιστροφή γιατί είναι και για εμάς σημαντική. Είναι η δεύτερη φορά που επιστρέφουμε - το 2018 δεν ήμασταν εμείς στο σχολιασμό.
Θα έλεγα, όσο κλισέ κι αν ακούγεται, ότι υπάρχει δημιουργικό άγχος για την προετοιμασία, τους χρόνους, να είναι όλα σωστά και όπως πρέπει.
Κάποιο απρόοπτο που έχει συμβεί;
Μ.Κ.: Έχουν συμβεί διάφορα που δεν είναι σημαντικά γιατί το ίδιο κάνουν όλοι οι σχολιαστές -άλλωστε αυτή είναι η δουλειά τους να το βλέπουν και να το προβλέπουν.
Το πιο σημαντικό που έχει γίνει, ήταν το 2022, που υπήρχε κάποιο τεχνικό πρόβλημα, από τη χώρα της διοργάνωσης, που δεν μπορούσαμε να βγούμε στον αέρα. Προσπαθούσαμε να βρούμε οποιονδήποτε τρόπο για να είναι οι φωνές μας κοντά στους τηλεθεατές ακόμα και με τη χαμηλή ποιότητα μιας τηλεφωνικής διεξόδου.
Εμείς ήμασταν εκεί, δώσαμε το παρόν και εξηγήσαμε ότι υπήρχε κάποιο τεχνικό θέμα. Τώρα πια οτιδήποτε πρόβλημα υπάρχει στη εκάστοτε χώρα αισθανόμαστε τόση εμπιστοσύνη με τους τεχνικούς που έχουμε στην ΕΡΤ γιατί μας περιβάλλουν με ασφάλεια. Ακόμα και αν κάτι δεν είναι εφικτό να το αντιμετωπίσουμε ο κόσμος θα καταλάβει γιατί συνέβη.
Γ.Κ.: Κι εγώ αυτό θυμάμαι έντονα που δεν λειτουργούσε για κάποια λεπτά ο ήχος και κάναμε τη μετάδοση από το τηλέφωνο. Δεν το είχαμε μόνο εμείς αυτό το πρόβλημα, αλλά κι άλλες χώρες. Δεν είναι το πιο ευχάριστο πράγμα να έχεις προετοιμαστεί και να μην μπορείς να αποδώσεις στο βαθμό που θα ήθελες.
Έχετε ακούσει τα τραγούδια των άλλων αποστολών; Ποιες είναι οι εντυπώσεις σας;
Μ.Κ.: Βέβαια τα έχω ακούσει όλα και έχουμε ήδη έτοιμο το πρώτο κομμάτι της προετοιμασίας μας. Ξέρετε, η στιγμή που καταλαβαίνει κανείς πώς θα πάνε τα πράγματα είναι όταν βλέπει τα τραγούδια στημένα στη σκηνή στη πρώτη πρόβα. Για μας, αυτό θα συμβεί τη Δευτέρα 12 Μαΐου, το μεσημέρι, που θα δούμε την πρώτη ολοκληρωμένη γενική πρόβα.
Υπάρχουν τραγούδια που δεν τα πιάνει το αυτί σου και ανεβαίνουν στη σκηνή με μια ευρηματική και καλλιτεχνική παρουσίαση, εικαστικά αξιόλογη, και το κάνουν όλο πιο ενδιαφέρον. Προς το παρόν, υπάρχει ένα μεγάλο φαβορί αλλά ας περιμένουμε να δούμε πώς θα είναι και οι υπόλοιπες χώρες.
Γ.Κ.: Ναι, έχω ακούσει όλες τις συμμετοχές των χωρών. Όταν θα τις δούμε συγκεντρωμένες στη γενική πρόβα τότε η κατάσταση θα είναι πολύ πολύ διαφορετική. Αλλιώς είναι να ακούς ένα τραγούδι στη version του στούντιο κι αλλιώς όταν είναι live. Επιπλέον, υπάρχουν τραγούδια που δεν τους έχεις δώσει ιδιαίτερη σημασία παρουσιάζονται με ένα μαγικό τρόπο και σε ενθουσιάζουν. Ας μην ξεχνάμε τι έκανε η Ελένη Φουρέιρα που πήγε με ένα χαριτωμένο pop τραγούδι και το εκτίναξε επί σκηνής.
Φέτος, μου αρέσουν πολλά τραγούδια. Τα αγαπημένα μου είναι το τραγούδι της Αυστρίας -δύσκολο ερμηνευτικά – και της Αλβανίας.