Στην αίθουσα εκδηλώσεων του Νέου Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης έχουν συγκεντρωθεί 200 πολλά υποσχόμενοι νέοι ερευνητές της Πληροφορικής και των Μαθηματικών προερχόμενοι από κάθε γωνιά του κόσμου.
Σε λίγη ώρα θα ξεκινήσει το 12ο Heidelberg Laureate Forum, όπου για μια εβδομάδα τον Σεπτέμβριο χτυπάει η καρδιά της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας. Ανάμεσα στους επιλεγμένους νέους συμμετέχοντες βρίσκεται η Ελληνίδα υποψήφια διδάκτορας, Κορίννα Φραγκιά, η οποία έχει την ευκαιρία να γνωρίσει και να συνομιλήσει με μερικούς από τους πιο διακεκριμένους επιστήμονες του χώρου.
Η Κορίννα γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα και μετά το σχολείο μετέβη στις ΗΠΑ, όπου ολοκλήρωσε τις προπτυχιακές της σπουδές στην Πληροφορική στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ. Σήμερα, η 25χρονη ερευνήτρια είναι στο πρώτο έτος των διδακτορικών της σπουδών στη Θεωρητική Πληροφορική στο Πανεπιστήμιο Carnegie Melon της Πενσιλβάνιας.
Η συμμετοχή της στο Heidelberg Laureate Forum προέκυψε κατόπιν προτροπής της επιβλέπουσας καθηγήτριάς της. «Είναι μια μοναδική εμπειρία», λέει η Κορίννα στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. «Είναι το όνειρο κάθε φοιτητή να βρίσκεται στον ίδιο χώρο με 30 βραβευμένους επιστήμονες, οι οποίοι αποτελούν ένα πολύ θετικό παράδειγμα για τη νέα γενιά», τονίζει.
Στόχος του Heidelberg Laureate Forum, που οργανώνει κάθε Σεπτέμβρη στη Χαϊδελβέργη το Heidelberg Laureate Forum Foundation (το ίδρυσε και χρηματοδοτεί το Ίδρυμα Klaus Tschira), είναι να αποτελέσει μια πλατφόρμα διαλόγου των βραβευμένων επιστημόνων με τους νεότερους συναδέλφους τους μέσα από καινοτόμες δράσεις: όχι μόνο ομιλίες (σύντομης διάρκειας στην πλειονότητά τους), αλλά και εκδηλώσεις, γεύματα, εργαστήρια, στα οποία σπουδαία ονόματα του χώρου της Πληροφορικής και των Μαθηματικών συμμετέχουν ακούραστα.
Η Κορίννα είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει με αρκετούς από τους επιστήμονες αυτούς και εντυπωσιάστηκε από το πόσο ενημερωμένοι είναι για κάθε τομέα που αλληλεπιδρά με το δικό τους πεδίο. «Οι συζητήσεις αυτές με βοήθησαν, όχι τόσο στο τεχνικό κομμάτι, αλλά πιο πολύ στην οπτική, να αντιληφθώ το τι είναι πραγματικά σημαντικό σε αυτό τον χώρο», εξηγεί.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Κορίννα είχε και η γνωριμία με άλλους νέους ερευνητές. Όπως περιγράφει, «βρίσκομαι ανάμεσα σε άτομα που προέρχονται από τελείως διαφορετικο υπόβαθρο, έχουν άλλους στόχους και πεδία εξειδίκευσης. η συζήτηση μαζί τους με έκανε να συνειδητοποιήσω πόσο μικρή είναι η δική μου έρευνα και πόσο μεγάλος είναι ο τομέας της Πληροφορικής. Με εμπνέει και με κάνει να ονειρεύομαι για το τι μπορούμε να πετύχουμε όλοι μαζί ως κοινότητα».
Όταν η έρευνα γίνεται τέχνη
Στην προσπάθεια να μιλήσει με καινοτόμους τρόπους για την έρευνα και να εισάγει τους νεαρούς επιστήμονες στην έννοια της επικοινωνίας της επιστήμης, η διοργάνωση του Heidelberg Laureate Forum τούς πρότεινε να «μεταφράσουν» την έρευνά τους σε… ένα έργο τέχνης. Η Κορίννα δεν συμμετείχε, αλλά 29 συνάδελφοί της από όλο τον κόσμο παρουσίασαν τα έργα που δημιούργησαν στην έκθεση με τίτλο «Heirs of Infinity», που φιλοξενήθηκε στους χώρους του Νέου Πανεπιστημίου στη Χαϊδελβέργη.
Η έκθεση διοργανώνεται για τρίτη χρονιά και το φετινό θέμα της είναι ο «Χρόνος». Οι ερευνητές κλήθηκαν να δημιουργήσουν ένα έργο που να σχετίζεται όχι μόνο με την έρευνά τους, αλλά και με την έννοια του χρόνου. Όπως εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Ντέμιαν Ναουέλ Γκος, επιμελητής της έκθεσης μαζί με την Κλάρα Κάμπελ και εμπνευστής της πρωτοποριακής αυτής ιδέας, «όταν επέλεξα αυτό το θέμα, σκέφτηκα ότι μπορεί να είναι καταθλιπτικό να μιλήσεις για τον χρόνο και την επιστήμη και ανησυχούσα ότι μπορεί να προκαλεί αρνητική διάθεση. Ωστόσο, σε πολλά από τα έργα υπάρχει μια θετική διάθεση».
Πίσω από την έννοια του χρόνου, υπήρχε ένα ακόμα θεμελιώδες ερώτημα: «Δαπανούμε επαρκή χρόνο στην επικοινωνία της επιστήμης;». Έχοντας σπουδές και ερευνητική πορεία στα Μαθηματικά, ο Ντέμιαν είχε συμμετάσχει στο 5ο Heidelberg Laureate Forum ως νεαρός ερευνητής, αλλά άρχισε σύντομα να ενδιαφέρεται για την επικοινωνία της επιστήμης. Ωστόσο, τα στερεότυπα που αντιμετώπισε από τους άλλους επιστήμονες στην προσπάθειά του να ασχοληθεί με την επικοινωνία της επιστήμης ήταν πολλά.
Οι συμμετέχοντες στην έκθεση είχαν την ελευθερία να δημιουργήσουν τα έργα με διαφορετικά εκφραστικά μέσα, ακόμα και με τεχνητή νοημοσύνη. «Υπάρχει ένα μεγάλο ηθικό δίλημμα σε σχέση με τη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης στην τέχνη. Για μένα τέχνη είναι η πρόθεση του ατόμου, η ιστορία του, το μήνυμα που θέλει να στείλει. Το να φτιάχνει ένα μηχάνημα κάτι, δεν είναι τέχνη. Αλλά αν του δώσεις οδηγίες να φτιάξει κάτι, τότε το αποτέλεσμα είναι η ιστορία που αφηγείσαι», παρατηρεί ο Ντέμιαν.
Ο Ματέους Κούνζλερ Μαλντάνερ από τη Βραζιλία επέλεξε να χρησιμοποιήσει μολύβια, ξυλομπογιές και κηρομπογιές για να δημιουργήσει το έργο του με τίτλο «Neurosymbolic Artificial Intelligence», προκειμένου να μιλήσει για το πεδίο που τον ενδιαφέρει, τη νευροσυμβολική τεχνητή νοημοσύνη.
Για τον μαθηματικό Αρνάβ Σουμπέντι από το Νεπάλ τα μαθηματικά είναι «σαν ένας κήπος όπου ανθίζει το άπειρο». Στο ψηφιακό έργο του «The Infinite Dance of Fractals» δημιουργεί φράκταλ εμπνευσμένα από το ροδόδεντρο, ένα φυτό χαρακτηριστικό στο Νεπάλ, με στόχο να μιλήσει στο κοινό για την έρευνά του πάνω στα δυναμικά συστήματα.
Η Χάνα Εμέφα Άφι Αζινόγκο από τη Γκάνα χρησιμοποίησε πλαστικές χάντρες που τις ένωσε με σχοινί και τις κόλλησε πάνω σε χαρτόνι ως έναν τρόπο για να περιγράψει το ερευνητικό ταξίδι της στον κοσμο της Βιοϊατρικής Πληροφορικής. Όπως σημειώνει, οι χάντρες στον πολιτισμό της Γκάνας συμβολίζουν τη σύνδεση, καθώς «όπως συμβαίνει και με τα δεδομένα, όταν οι χάντρες τοποθετούνται μαζί, αποκτούν νόημα».
Η έκθεση, όπως και το 12ο Heidelberg Laureate Forum, ολοκληρώθηκε την περασμένη Παρασκευή.
Φωτογραφίες: ΑΠΕ-ΜΠΕ, Heidelberg Laureate Forum Foundation