Ειδικός στην ευτυχία και καθηγητής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, αποκαλύπτει πως το να ξυπνά κανείς νωρίς, δεν είναι ζήτημα «γενετικής μοίρας», αλλά συνηθειών.
Είσαι πρωινός τύπος ή νυχτοπούλι; Σου είναι δύσκολο να ξυπνήσεις νωρίς ή να μείνεις ξύπνιος τις νύχτες; Για χρόνια, οι κιρκαδικοί ρυθμοί θεωρούνταν κάτι αμετάβλητο: γεννιέσαι με έναν συγκεκριμένο τρόπο και δεν μπορείς να τον αλλάξεις.
Για δεκαετίες, σύμφωνα με τη θεωρία του χρονότυπου -η οποία περιγράφει την φυσική προτίμηση ενός ανθρώπου να είναι ενεργός και αποδοτικός σε διαφορετικές ώρες της ημέρας- οι άνθρωποι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: τoυς «κορυδαλλούς» που έχουν περισσότερη ενέργεια το πρωί, και τα «νυχτοπούλια» που αποδίδουν τη νύχτα. Μια θεωρία που φαίνεται να έχει ισχυρή επιστημονική βάση, μέχρι που ο καθηγητής αποφάσισε να την αμφισβητήσει.
«Πίστευα ότι ήμουν νυχτοπούλι», λέει ο ίδιος. «Όμως κατάλαβα πως το πρόβλημα δεν ήταν ο βιολογικός μου ρυθμός, αλλά οι συνήθειες μου».
Σήμερα, ξυπνά κάθε μέρα στις 4:30 τα ξημερώματα, όχι επειδή το απολαμβάνει, αλλά γιατί το θεωρεί την πρώτη νίκη της ημέρας.
Σύμφωνα με τον ίδιο, περίπου το 50% της τάσης μας να είμαστε πρωινοί ή βραδινοί τύποι, καθορίζεται από τα γονίδιά μας. Το υπόλοιπο, όμως, εξαρτάται από το περιβάλλον, τον τρόπο ζωής και τις κοινωνικούς παράγοντες. Κι εκεί βρίσκεται το περιθώριο αλλαγής.
Η ιστορία του καθηγητή και ειδικού της ευτυχίας, είναι μια υπενθύμιση ότι η πειθαρχία και η συνέπεια μπορούν να μεταμορφώσουν τον τρόπο που ξεκινάμε κάθε μέρα και ίσως, τη ζωή μας συνολικά.