Το ερώτημα γιατί ορισμένοι εγκέφαλοι «τρέχουν» πιο γρήγορα προσπαθούν εδώ και χρόνια να λύσουν οι επιστήμονες.
Πλέον, φαίνεται πως βρίσκονται πολύ κοντά, καθώς η σύγχρονη νευροεπιστήμη πλησιάζει σε απαντήσεις που έμοιαζαν απίθανες πριν από μερικά χρόνια.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τους, η αποτελεσματικότητα του εγκεφάλου μας δεν εξαρτάται μόνο από το πόσο έντονα δουλεύει, αλλά και από το πόσο έξυπνα επιλέγει πότε να «φρενάρει».
Η νοητική απόδοση, σύμφωνα με τα τελευταία ευρήματα της έρευνας, στηρίζεται σε δύο βασικούς πυλώνες:
- Η δομή του εγκεφάλου: Δηλαδή, η αρχιτεκτονική και η συνδεσιμότητα των νευρώνων. Οι διασυνδέσεις μεταξύ των εγκεφαλικών περιοχών είναι καθοριστικές για την ταχύτητα και την αποτελεσματικότητα της σκέψης.
- Η λειτουργική επικοινωνία: Πώς «συνομιλούν» τα νευρικά κύτταρα μεταξύ τους. Η ποιότητα αυτής της επικοινωνίας μπορεί να καθορίσει αν οι πληροφορίες θα φτάσουν στον στόχο τους με σαφήνεια ή αν θα χαθούν σε έναν «νευρωνικό θόρυβο».
Νοημοσύνη: Ομαδική υπόθεση
Επίσης, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ευρήματα της έρευνας είναι ότι η νοημοσύνη δεν βρίσκεται σε ένα μόνο σημείο του εγκεφάλου.
Αντίθετα, υπάρχει ένα ολόκληρο δίκτυο εγκεφαλικών περιοχών - ένα σύστημα περίπου 1,4 κιλών που συνεργάζεται.
Το πιο απρόσμενο συμπέρασμα των νευροεπιστημόνων ωστόσο, είναι το εξής: ένας ευφυής εγκέφαλος δεν είναι απλώς πιο γρήγορος. Είναι και πιο επιλεκτικός. Δεν ενεργοποιεί απλώς περισσότερες λειτουργίες - πολλές φορές κάνει ακριβώς το αντίθετο: καταστέλλει περιττές διεργασίες.
Οι ευφυείς άνθρωποι φαίνεται πως έχουν αυξημένη ικανότητα να «σβήνουν» τα εσωτερικά τους παράσιτα, όπως σκέψεις που οδηγούν σε απόσπαση ή φαντασιώσεις που προκαλούν απόσυρση από την πραγματικότητα.
Έτσι, καταφέρνουν να παραμένουν συγκεντρωμένοι και να ολοκληρώνουν σύνθετα έργα με συνέπεια και ακρίβεια.