Μία απλή αλλαγή στον τρόπο που περπατά κανείς, μπορεί να μειώσει τον πόνο της οστεοαρθρίτιδας εξίσου αποτελεσματικά με τα φάρμακα και να καθυστερήσει την ανάγκη χειρουργικής επέμβασης στο γόνατο, σύμφωνα με νέα μελέτη του Πανεπιστημίου της Γιούτα.
Η οστεοαρθρίτιδα, εκφυλιστική νόσος των αρθρώσεων που πλήττει σχεδόν το ένα τέταρτο των ενηλίκων, αποτελεί μία από τις κυριότερες αιτίες αναπηρίας παγκοσμίως.
Προκαλείται όταν ο χόνδρος που προστατεύει τα άκρα των οστών φθείρεται, με αποτέλεσμα τον έντονο πόνο, δυσκαμψία και περιορισμένη κινητικότητα. Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει θεραπεία που να αντιστρέφει τη βλάβη, με τις διαθέσιμες επιλογές να περιορίζονται στη φαρμακευτική αντιμετώπιση του πόνου και τελικά, στην αντικατάσταση της άρθρωσης.
Η νέα μελέτη
Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Γιούτα, διαπίστωσαν ότι η εκπαίδευση βάδισης (gait retraining), μπορεί να λειτουργήσει ως μη φαρμακευτική εναλλακτική. Σε δοκιμή διάρκειας ενός έτους, μικρές αλλαγές στη γωνία του ποδιού παρείχαν ανακούφιση ισάξια με φάρμακα και επιβράδυναν τη φθορά του χόνδρου, σύμφωνα με δημοσίευμα του «The Lancet Rheumatology».
«Γνωρίζουμε ότι στα άτομα με οστεοαρθρίτιδα τα αυξημένα φορτία στο γόνατο επιταχύνουν την εξέλιξη της νόσου και ότι η αλλαγή στη γωνία του ποδιού μπορεί να μειώσει αυτό το φορτίο», εξήγησε ο Scott Uhlrich, εκ των συγγραφέων της μελέτης.
«Η ιδέα μιας βιομηχανικής παρέμβασης δεν είναι καινούρια, αλλά μέχρι σήμερα δεν υπήρχαν τυχαιοποιημένες, ελεγχόμενες με placebo μελέτες που να αποδεικνύουν την αποτελεσματικότητά της».
Εξατομικευμένη προσέγγιση
Οι ερευνητές επικεντρώθηκαν σε ασθενείς με ήπια έως μέτρια οστεοαρθρίτιδα στο εσωτερικό του γόνατος. Για κάθε συμμετέχοντα καθορίστηκε το βέλτιστο «νέο περπάτημα», ανάλογα με το φυσικό τους βηματισμό και την απόκριση του γόνατος στη νέα γωνία.
«Ακολουθήσαμε μια εξατομικευμένη προσέγγιση στην επιλογή του νέου τρόπου βαδίσματος, γεγονός που βελτίωσε την αποφόρτιση του γόνατος και πιθανότατα συνέβαλε στη μείωση του πόνου και της φθοράς του χόνδρου», τόνισε ο Dr. Uhlrich.
Η διαδικασία
Οι συμμετέχοντες παρακολούθησαν έξι εβδομαδιαίες συνεδρίες με χρήση συσκευής που έδινε δονήσεις στο καλάμι για σωστή καθοδήγηση της γωνίας του ποδιού. Έπειτα, εξασκούνταν τουλάχιστον 20 λεπτά καθημερινά, ώστε να ενσωματώσουν τον νέο τρόπο βάδισης.
Ένα χρόνο αργότερα, οι ασθενείς ανέφεραν μειωμένο πόνο και εμφάνισαν μικρότερη φθορά του χόνδρου στις μαγνητικές τομογραφίες σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου.
«Με τις μαγνητικές τομογραφίες είδαμε πιο αργή υποβάθμιση ενός δείκτη υγείας του χόνδρου στην ομάδα της παρέμβασης, κάτι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό», δήλωσε ο Uhlrich.
«Η μείωση του πόνου ήταν συγκρίσιμη με τα αποτελέσματα που αναμένουμε από παυσίπονα όπως η ιβουπροφαίνη και ακόμη και από ισχυρότερα φάρμακα, όπως το OxyContin».
Κατά τον Uhlrich , το μεγάλο πλεονέκτημα είναι ότι οι ασθενείς μπορούν να διατηρήσουν την παρέμβαση για μεγάλο χρονικό διάστημα.
«Ειδικά για ανθρώπους 30, 40 ή 50 ετών, η οστεοαρθρίτιδα μπορεί να σημαίνει δεκαετίες διαχείρισης πόνου πριν προταθεί η αντικατάσταση άρθρωσης. Η συγκεκριμένη μέθοδος θα μπορούσε να καλύψει αυτό το τεράστιο θεραπευτικό κενό».
Οι επιστήμονες ήδη εργάζονται ώστε η διαδικασία να γίνει πιο απλή και να γίνει η εφαρμογή της στην καθημερινή κλινική πράξη, αξιοποιώντας φορητή τεχνολογία, όπως αισθητήρες κινητών τηλεφώνων και «έξυπνα παπούτσια».