Aπό τη δεκαετία του 1980 προωθεί η Ιταλία ένα νέο τουριστικό μοντέλο, γνωστό ως «albergo diffuso», δηλαδή ένα ξενοδοχείο τα δωμάτια του οποίου είναι διασπαρμένα σε διάφορα κτίρια ενός σε μεγάλο βαθμό εγκαταλελειμμένου χωριού.
Τα περισσότερα απ’ αυτά τα μεσαιωνικά χωριά της Ιταλίας υπήρξαν θύματα της αστικοποίησης, καθώς οι κάτοικοί τους μετακόμιζαν σε μεγάλα αστικά κέντρα σε αναζήτηση εργασίας – το ίδιο πρόβλημα που ώθησε τις τοπικές Αρχές πολλών κοινοτήτων να πωλούν σπίτια με ένα ευρώ με στόχο την αναπτέρωση του πληθυσμού τους. Όμως, υπήρξαν και κάποιοι έξυπνοι επιχειρηματίες που οσμίστηκαν την ευκαιρία και έσπευσαν να μετατρέψουν αυτά τα χωριά – φαντάσματα σε πολυτελή καταλύματα, όπου οι ένοικοι μπορούν να διαμείνουν σε χωριστά κτίρια, αλλά να απολαύσουν τα γεύματά τους ή το λουτρό τους σε spa εγκατεστημένο σε άλλο μέρος του χωριού.
Και τώρα, καθώς επιστρέφουν τα ταξίδια -με την έναρξη των εμβολιασμών κατά του κορωνοϊού επί θύραις - δεν αποκλείεται πολλοί τουρίστες να επιλέξουν καταλύματα που προσφέρουν δυνατότητες κοινωνικής αποστασιοποίησης, όπως τα albergo diffuso στην Ιταλία.
Η ιστορία των “alberto diffuso” στην Ιταλία
Όλα ξεκίνησαν από μια ιδέα του επιχειρηματία Ντανιέλε Κίλγκρεν τη δεκαετία του 1990, όταν χάθηκε ταξιδεύοντας μέσα σε λασπωμένος δρόμους στην περιοχή του Αμπρούτσο της κεντρικής Ιταλίας και βρέθηκε «κατά τύχη» σ’ ένα ειδυλλιακό μεσαιωνικό χωριό με τείχη, το Σάντο Στέφανο ντι Σεσάνιο, γαντζωμένο σ’ έναν λόφο με μαγευτική θέα στα γύρω βουνά του Κάμπο Ιμπερατόρε. Ο Κίλγκρεν, που είχε μεγαλώσει στη βόρεια Ιταλία, έμεινε άφωνος, αφού έψαχνε επί χρόνια τέτοια μέρη, με ανέπαφο τοπίο. Κι από τη στιγμή που το βρήκε έβαλε σε εφαρμογή το σχέδιό του για τη δημιουργία του Sextantio, του πολυτελούς ξενοδοχείου που επεκτάθηκε αργότερα και σε μια άλλη κωμόπολη, τη Ματέρα στη νότια Ιταλία.
Το ξενοδοχείο του Σάντο Στέφανο ντι Σεσάνιο προσφέρει στους πελάτες του πικνίκ με ντόπια αρτοσκευάσματα, τυριά, κρασιά και αλλαντικά στην κορυφή του βουνού. Το ίδιο το χωριό, που φαίνεται να μην το έχει αγγίξει ο χρόνος, διαθέτει στην πλατεία του καταστήματα με τοπικά προϊόντα, ένα καφενείο, κι ένα εστιατόριο ο σερβιτόρος του οποίου εξηγεί στους θαμώνες πώς παρασκευάζει τις τερψιλαρύγγειες ντόπιες λιχουδιές του.
Το επιτυχημένο μοντέλο του Sextantio ακολούθησαν κι άλλοι επιχειρηματίες με αποτέλεσμα να έχουν ξεφυτρώσει πάνω από 150 τέτοια albergo diffuso σ’ ολόκληρη την Ιταλία – ξενοδοχεία, που αναμένεται να παίξουν σημαντικό ρόλο στην αναζωογόνηση του κλάδου από τις καταστροφικές επιπτώσεις της πανδημίας του κορωνοϊού στη χώρα, καθώς τα έσοδα από τον τουρισμό αντιπροσωπεύουν το 13% του ιταλικού ΑΕΠ.
Ατενίζοντας με αισιοδοξία το μέλλον
Η Νούντσια Ταράσκι, διευθύντρια του Sextantio λέει ότι δεν άλλαξαν τίποτε στο ξενοδοχείο στη διάρκεια της υγειονομικής κρίσης. «Δεδομένου ότι το concept αυτό δεν είναι ιδιαίτερα εμπορικό, δεν διαθέτουμε πολλά δωμάτια. Τα δωμάτιά μας είναι διάσπαρτα μέσα σε μικρά σπίτια που απέχουν μεταξύ τους. Πρόκειται για ένα εγχείρημα που ξεκίνησε περισσότερο ως αναπαλαίωση παρά ως οικονομικό μοντέλο, αλλά αποδείχθηκε ότι πλεονεκτεί έναντι των κλασικών ξενοδοχείων επειδή παρέχει χώρους και αποστάσεις στους πελάτες του», λέει. Και πράγματι, πρόσφατη έκθεση του καναδέζικου Center of Science and Education επεσήμανε τα πλεονεκτήματα των ιδιότυπων αυτών ιταλικών ξενοδοχείων σε καιρούς κορωνοϊού. Μέχρι πρόσφατα, που η ιταλική περιφέρεια του Αμπρούτσο περιλήφθηκε στις κόκκινες ζώνες λόγω της Covid-19, το Sextantio ήταν κατάμεστο και πολλοί πελάτες είχαν κλείσει δωμάτια για τις γιορτές, σημειώνοντας ότι νιώθουν ασφαλέστεροι εκεί, παρά στα σπίτια τους σε μεγάλα αστικά κέντρα, όπως λέει η Ταράσκι.
Η ιδιοκτήτρια ενός άλλου alberto diffuso, του Al Vecchio Convento στο χωριό Πόρτικο ντι Ρομάνια στη βόρεια Ιταλία δεν χάνει την αισιοδοξία της μολονότι η ευρύτερη περιφέρεια της Εμίλια Ρομάνα έχει περιληφθεί στις πορτοκαλί ζώνες λόγω του κορωνοϊού. «Μπορεί να είμαστε κλειστά τώρα, αλλά μέχρι πρόσφατα είχαμε τρελές δουλειές. Εξεπλάγην ευχάριστα, επειδή το 90% των πελατών μας είναι συνήθως αλλοδαποί που αποζητούν άλλου είδους εμπειρίες στην άγνωστη Ιταλία, αλλά από τα μέσα Ιουλίου μέχρι τώρα μας έσωσαν οι Ιταλοί. Είχαμε πελάτες μέχρι την περασμένη εβδομάδα που αναγκαστήκαμε να κλείσουμε. Το τελευταίο δίμηνο δουλέψαμε περισσότερο απ’ ό,τι την τελευταία εικοσαετία», λέει η Μαρίσα Ράγκι.
Με την ίδια αισιοδοξία ατενίζει το μέλλον και ο Αντρέα Τσιαρόκα, ιδιοκτήτης του Residence Il Palazzo, ενός ακόμη ξενοδοχείου στο Σάντο Στέφανο ντι Σεσάνιο, που κατάφερε να αντέξει στο πλήγμα της πανδημίας στον τουριστικό κλάδο ους περασμένους μήνες. «Το καλοκαίρι διαπιστώσαμε μια αύξηση του τουρισμού και νομίζω ότι η τάση της επιστροφής στη Φύση, των περιπάτων στα μεσαιωνικά χωριά και τα πανέμορφα βουνά θα ενισχυθεί»…