Πολλοί νομίζουν ότι σε μία σκηνή της ταινίας «Επιχείρηση Απόλλων» του 1968, τραγουδά η Έλενα Ναθαναήλ. Όχι, στη σκηνή αυτή μέσα στο λεωφορείο, εμφανίζεται να τραγουδά η Έλενα, όμως η φωνή δεν είναι δική της, είναι της Αλέκας Κανελλίδου.
Η πρώτη και μοναδική φορά που η Έλενα Ναθαναήλ, τραγούδησε, ήταν για να τιμήσει τους νεκρούς του Πολυτεχνείου. Ερμήνευσε 13 (άγνωστα στους περισσότερους μέχρι σήμερα) τραγούδια, τα οποία είναι ποιήματα της Κωστούλας Μητροπούλου, που γράφτηκαν αμέσως μετά το Πολυτεχνείο και που μελοποιήθηκαν από τον Ανακρέοντα Παπαγεωργίου.
Ένα από αυτά τα τραγούδια, είναι το «Ταυτότητα Νεκρού» για τον πιο μικρό νεκρό της εξέγερσης. Ακούστε την Ελενα Ναθαναήλ να τραγουδά
Η ιστορία του τραγουδιού που ερμήνευσε η Ναθαναήλ
Αμέσως μετά το Πολυτεχνείο, στην διάρκεια της πρώτης εβδομάδας που ακολούθησε, η Κωστούλα Μητροπούλου, έγραψε μια σειρά στίχων για τα παιδιά του Πολυτεχνείου. Ένας από αυτούς τους στίχους, ήταν για τον πιο μικρό, που έφυγε από σφαίρα. Τον νεκρό τον ονομάζει Κωσταντή, αλλά είναι φανερό πως πρόκειται για τον Διομήδη Κομνηνό.
Ο λόγος που δεν αναφερόταν το πραγματικό του όνομα, είναι ότι η Κωστούλα, ακόμη δεν το ήξερε, οι πρώτες πληροφορίες έλεγαν μόνο ότι σκοτώθηκε και ένα παιδί, μόλις 17 χρόνων. Αλλά γιατί αφού δεν ήξερε το όνομά του το ονόμασε Κωσταντή; Υπάρχει ένας λόγος, εξαιρετικά συμβολικός. Το όνομα Κωσταντής, είναι μία αναφορά στον αιώνιο (πιστό στην τιμή, ελευθερία και στο καθήκον) Κωσταντή της φυλής μας, που μοιρολογά διαχρονικά η ελληνίδα μάνα (Τραγούδι του Νεκρού αδελφού).
Τους στίχους μελοποίησε ο Ανακρέων Παπαγεωργίου και το τραγούδι (όπως και όλα τα υπόλοιπα που έγραψε η Κωστούλα για το Πολυτεχνείο), ηχογραφήθηκαν τότε σε εκατοντάδες κασέτες που κυκλοφόρησαν από χέρι σε χέρι, αλλά δεν βγήκαν ποτέ στη δισκογραφική αγορά.
Τα ποιήματα της Κωστούλας Μητροπούλου, περιλαμβάνονται στο βιβλίο «Το Χρονικό των Τριών Ημερών», που εκτός της λογοτεχνικής του αξίας, αποτελεί και σημαντική μαρτυρία για τα γεγονότα της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
Το βιβλίο πρωτοκυκλοφόρησε με συνωμοτικό τρόπο, σε φωτοτυπημένα αντίτυπα, στην διάρκεια της δικτατορίας του Ιωαννίδη. Είχε γραφτεί σε δύο γραφομηχανές, και φωτοτυπήθηκε από τον ποιητή Δημήτρη Δούκαρη. Οι φοιτητές και άλλοι αντιστασιακοί που είχαν μάθει για το βιβλίο, πήγαιναν στο σπίτι της Κωστούλας και έλεγαν το σύνθημα «Ήρθαμε για το πακέτο με τους κουραμπιέδες». Έτσι προμηθεύονταν το βιβλίο.
Το «Χρονικό» κυκλοφόρησε επίσημα, τον Ιούλιο του 1974, αμέσως μετά την πτώση της Χούντας. Είναι το πρώτο βιβλίο, που τυπώθηκε στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης. Η Κωστούλα Μητροπούλου, είναι πολύ γνωστή από τους στίχους που έγραψε στο τραγούδι "Ο Δρόμος" που μελοποίησε και τραγούδησε ο Μάνος Λοΐζος.
Για τον Διομήδη Κομνηνό
Αυτό το παιδί που μας κοιτά μαρμαρωμένο στο χρόνο, ήταν κάποτε, ο 17χρονος Διομήδης Κομνηνός. Σκοτώθηκε στα δραματικά γεγονότα της ηρωικής εξέγερσης του Πολυτεχνείου, από έναν άνανδρο δολοφόνο που όμως, το όνομά του, δεν αποκαλύφθηκε ποτέ.
Ο Διομήδης πυροβολήθηκε τη νύχτα της 16ης προς 17η Νοεμβρίου 1973, με όπλο 38 χιλιοστών από κάποιον αστυνομικό της φρουράς του υπουργείου Δημόσιας Τάξης. Ο πατέρας του ζήτησε να γίνει βαλλιστική εξέταση, και να ερευνηθούν και τα 53 όπλα των αστυνομικών του τότε υπουργείου, πράγμα που δεν έγινε ποτέ.
Έτσι, ο δολοφόνος του Διομήδη, παρέμεινε άγνωστος.
Για τον Διομήδη, κάποιοι χουντικοί είπαν πως «είχε βεβαρημένο παρελθόν». Η απάντηση σε αυτό, υπάρχει σε ένα πολύ συγκινητικό (και διδακτικό) ποίημα του Δημήτρη Ραβανή -Ρέντη …
Βεβαίως
είχε βεβαρημένο παρελθόν ο Διομήδης
Πέντε χρονών στους ώμους του πατέρα του
φώναζε για λευτεριά στην Κύπρο
δέκα χρονών ξυπόλυτος
με μια φέτα ψωμί στην τσέπη
βάδιζε στην πορεία της ειρήνης
στα δώδεκα ζητούσε δημοκρατία
Στα δέκα επτά
μ' ένα πλακάτ στο χέρι
ψωμί- παιδεία-ελευθερία.